Dolfijnen roepen elkaar bij naam
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Wilde dolfijnen gebruiken unieke fluitsignalen om elkaar te
identificeren. Tot die conclusie komen wetenschappers van de
Universiteit van St. Andrews in Schotland. Bij het nabootsen van de
geluiden reageerden de dolfijnen afzonderlijk op hun eigen fluitsignaal.
De resultaten verschenen deze week in het Amerikaanse tijdschrift PNAS.
De wetenschappers omschrijven de unieke fluitsignalen als 'signature
whistles'. De dolfijnen reageren op hun eigen fluitsignaal door het
geluid terug te maken. De dieren reageerden niet op de signalen van
anderen. De onderzoekers concluderen: "Dolfijnen lijken de enige
(niet-menselijke) zoogdieren die aangeleerde signalen gebruiken om
elkaar te onderscheiden in hun natuurlijke communicatie".
Basiskenmerk menselijke taal Het
'labelen' met aangeleerde signalen is een basiskenmerk van menselijke
taal, maar komt in het dierenrijk nauwelijks voor. Dieren gebruiken wel
specifieke geluiden om situaties of objecten te onderscheiden, maar die
signalen, zoals alarm slaan of roepen om voedsel, zijn aangeboren en
niet aangeleerd. De dolfijn blijkt daarop een uitzondering te zijn.
"Dolfijnen
leven in een driedimensionale omgeving zonder duidelijke
herkenningspunten, daarin moeten ze bij elkaar blijven als een groep",
zegt Dr. Vincent Janik tegen de BBC.
"Ze kunnen elkaar meestal niet zien, onde rwater kunnen ze elkaar niet
ruiken en ze blijven niet constant bij elkaar in de buurt. In die
grootse omgeving hebben dolfijnen een efficiƫnt systeem nodig om contact
met elkaar te houden".
Voor het onderzoek namen de
wetenschappers de geluiden van wilde tuimelaars op en speelden de unieke
fluitsignalen af op onder water geplaatste speakers. Daarnaast lieten
ze de dieren geluiden van andere dolfijnenpopulaties horen. De dieren
reageerden alleen op hun eigen fluitsignalen, door zelf het signaal
terug te maken. De onderzoekers denken dat de dolfijnen communiceren als
mensen: ze reageren als ze hun naam noemen. (br.hln)
|