Steenmarters kraken kerkuilkasten

Steenmarters blijken hun toevlucht te zieken in nestkasten voor kerkuilen, als schuilplaats voor zichzelf en in enkele gevallen zelfs als nestruimte. Net zoals de uil, heeft ook de steenmarter te maken met een gebrek aan natuurlijke schuilplaatsen, meldt Natuurpunt.

Steenmarters zijn lichtbruine zoogdieren die ongeveer zo groot zijn als een kat. Sinds de tweede helft van de jaren negentig hebben ze hun leefgebied zichtbaar uitgebreid en intussen zijn ze in heel Vlaanderen terug van weggeweest. "Het zijn bijzonder lenige dieren die uitstekend kunnen klimmen, ook op muren en boomstammen, zolang het maar niet te glad is", zeggen Han Lagring en Diemer Vercayie (Natuurpunt). "Steenmarters geraken dan ook vlotjes in de nestkasten voor uilen."

Bij controles van de Kerkuilwerkgroep (Vogelbescherming Vlaanderen) werden vorig jaar steenmarters opgemerkt op zeventig locaties waar uilennestkasten hangen. Bij een vijftigtal kasten vond men sporen van uitwerpselen en prooiresten en op drie plaatsen (Sint-Truiden, Veurne en Mol) werden zelfs jongen van steenmarters in de kasten gevonden. Vooral in West-Vlaanderen wordt de steenmarter in of rond kerkuilkasten gezien, allicht omdat die daar vaker op boerderijen geplaatst worden.

Verarming van het leefgebied van steenmarters is allicht een verklaring voor het fenomeen. "Natuurlijke holtes worden schaars en in huis worden ze steeds meer geweerd door betere isolatie en afsluiting", zeggen Langring en Vercayie. "De uilenkasten zijn dan ook ideaal om overdag te schuilen of om hun nestje te bouwen. Maar ook aan de eieren of jongen van uilen doen ze zich graag te goed."

De Kerkuilenwerkgroep maakt zich nog niet onmiddellijk grote zorgen, omdat het aantal gekraakte kasten relatief laag is en het om een natuurlijk fenomeen gaan. "Maar het gevaar bestaat dat de nestkasten een ecologische val worden voor de uilen", klinkt het. (br.hln)