Venetiaans glas
Venetiaans glas is een voor velen direct herkenbare vorm van geblazen glaswerk, dat met gebruik van oorspronkelijk Romeinse technieken als sinds de 13e eeuw wordt vervaardigd op nagenoeg dezelfde wijze als toen.
Op het eind van de 13e eeuw was het eiland Murano het centrum van deze industrie. Vanwege het brandgevaar moest dit op een eiland gebeuren en mocht dit niet binnen de stadse bebouwing plaatsvinden. Tevens hoopte men daarmee de kennis van het procedé geheim te houden.
Mogelijk hebben de Venetianen het procedé van glas ontkleuren, wat in de vergetelheid geraakt was, toen herontdekt en maakten daarmee het zuivere kristalglas. Dit werd in later eeuwen in diverse steden in Europa nagemaakt onder andere in Antwerpen, daar noemde men het façon de Venise. Ook het gebruik van diverse kleuren glas door en naast elkaar is een typisch kenmerk van Venetiaans glas.
Nog voor het begin van de 16e eeuw kreeg met de techniek van het emailleschilderen, oorspronkelijk ontdekt in de islamitische wereld, onder de knie en men gebruikte deze techniek voor decoratie. Ook ging men het glas graveren en vergulden.
In de 16e eeuw beheerste men de technieken zo goed, dat men zeer ingewikkelde vormen en versieringen wist te maken. Tot op de dag van vandaag is de glasproductie nog steeds een belangrijke bron van inkomsten voor de economie en voor toeristische souvenirs uit Venetië.
|
