Veel kinderverdriet in de postkamer van de kerstman
Moest u er nog aan twijfelen, de kerstman bestaat. Zijn naam is Pete
Fontana en samen met 22 elfjes werkt hij zich dit jaar door twee miljoen
brieven met wensen van kinderen die toekomen in New York City's
hoofdkantoor van de Amerikaanse posterijen. Het blijkt niet meteen de
leukste job ter wereld te zijn: Fontana krijgt dit jaar, net zoals
vorige kerst, opvallend veel intrieste brieven. "Voor het uitbreken van
de recessie was dit een verhaal van barbiepoppen en videogames. Nu is
het er één van winterjassen en -schoenen." De kerstman zag zelfs al een
aantal elfjes vertrekken dit jaar omdat ze de miserie niet meer
aankonden.
Melanney, 9, vraagt aan de kerstman dit jaar een jas en schoenen. "I
have been a very good girl this year", schrijft ze. Ook Cesar, 7, vraagt
voor hemzelf en zijn zusje kledij. Want: "This year my mom don't have
much money to spend on Christmas gifts so I'm writing to you."
"Eerst mama, kerstman"
Pete
Fontana is er het hart van in. Hij doet deze job al vijftien jaar, maar
dit heeft hij nog nooit meegemaakt. "We krijgen hier nu veel brieven
binnen van kinderen die zeggen dat ze niet per se iets voor zichzelf
willen van de kerstman, maar misschien kan die wel iets brengen voor hun
mama. Dat zijn dan ook altijd heel praktische dingen. Een jas of zo."
Miserie
In
Chicago, waar Mark Reynolds de kerstman is, en de thuisstad van
president Obama, horen we hetzelfde verhaal. Reynolds schat dat ongeveer
de helft van de brieven aan Santa daar te klasseren vallen onder
"deprimerend". De kinderen voelen zich ook vaak genoodzaakt om zich te
verantwoorden en schrijven gedetailleerde epistels neer van de miserie
waarin ze leven doordat hun ouders hun job of hun huis verloren.
"Kerstman, kan u de stroom weer aanzetten?"
De
recessie in de VS heeft ook nog voor een ander fenomeen gezorgd: er
komen veel meer brieven binnen van volwassenen. "Daarnet deed ik er nog
één open van een moeder die er de brief van de energiemaatschappij had
bijgestoken waarin verteld werd dat haar stroom zou worden afgesloten",
zegt Fontana. Hij toont een andere brief, van een alleenstaande moeder
met een meisje van acht en een zoontje van twee: "Dear Santa, I have
recently lost my job. I am unable to buy my children toys and clothes.
Santa may you help me with my family?"
"Hier, nog eentje: die
kleine vraagt om lakens voor zijn bed. Een paar dagen geleden was er een
brief van een jongetje die een bed vroeg, zodat hij niet meer op de
grond moest slapen."
15 procent
Kerstman
Fontana en zijn 22 elfjes proberen de brieven door te spelen aan
liefdadigheidsintellingen. Wie iemand wil helpen mag ook gewoon brieven
komen lezen en er eentje of meer uitkiezen. Dat lukt maar hooguit met de
helft van de brieven en Fontana heeft er geen idee van hoeveel mensen
uiteindelijk geholpen worden door "secret santas". Naar schatting 15
procent denkt hij. "Het probleem met de recessie is dat niet alleen de
vraag groeit, het aantal mensen dat wil of kan helpen is afgenomen."
Rolstoel
Soms
lukt het wel. Zo kon Fontana een zwaar gehandicapt kind, van wie de
ouders geen ziekteverzekering konden betalen, aan de rolstoel helpen die
de kleine nodig had. "Daar hebben we toen een krant voor ingeschakeld,
die het verhaal bracht, en de volgende dag bood er iemand zich aan om de
rolstoel te betalen. Dat was geweldig."
Verwende nesten
Wat
zich aftekent in de postkamer van de kerstman is een Amerika aan twee
snelheden en die twee Amrika's liggen steeds verder uit elkaar.
Enerzijds zijn er het toenemend aantal brieven van kinderen in nood,
anderzijds zijn er de brieven van verwende nesten die soms tot 500 zaken
op hun verlanglijstje zetten en het normaal vinden dat de kerstman een
nieuwe spelcomputer, een laptop of gsm brengt, vaak "omdat een vriendje
dat ook heeft".
Fontana en zijn collega's kerstmannen op 22
plaatsen in de VS hebben alvast zelf een brief geschreven naar de
kerstman in het Witte Huis om hem erop te wijzen hoe onrechtvaardig dat
is.
|
