In mijn jonge jaren en dat is heel lang geleden zongen de socialisten "Op voor het plan"als een hele rij AJC jongeren op 1 Mei langs ons huis in Amsterdam marcheerden. Ik heb nooit geweten wat dat plan was in pakweg 1910, ik was geen AJC jongere en mijn vader was een aanhanger van de liberale partij en ikzelf had nog helemaal niets met politiek. De jaren van schijver Geert Mak ("De eeuw van mijn vader)" was ook de eeuw van mijn vader, ik lees Maks boek dan ook met interesse, maar mijn hemel wat is het een dik boek en langer dan anderhalf uur achtereen er in lezen lukt me niet,dit jaar zal ik het wel uit hebben,er liggen ik nog meer boeken die ik lezen wil in mijn boekenkast en bovendien heb ik laatst via internet "Bert Haanstra compleet"besteld , gisteren gezien en genoten van "Bij de beesten af."
Goedenmorgen mede bloggers, op deze zondag 27 april lijkt het hier aan de Costa hoogzomer, windstil en op de stranden talloze zon aanbidders .Langs de boulevard zie ik een oudere dame met stok moeizaam wandelen en ik zou haar welwillen toeroepen <met een rollator is het lopen veel gemakkelijker>, maar misschien vindt zij zich nog wel te jong voor een rollator, is te ijdel zo van "zo oud ben ik nu ook nog niet".Zoon Maarten komt me deze Zondag niet opzoeken,hij komt morgen, dan kunnen we misschien wel aan het strand gaan lunchen.Het is heel lang geleden, dat ik iets in mijn blog schreef, ook krijg je nog wel eens contact met mensen van heel vroeger daardoor, laatst met ene Nylka ,waaraan ik in geen jaren meer gedacht had. Dat is een leuke ervaring en roept heel wat herinneringen aan vroeger tijden op en bij het via e-mail uitwisselen van foto's dacht ik-en Maarten ook- we zouden Nylka nooit herkend hebben als we die toevallig op straat hadden ontmoet.
Gisteren 31 Maart via mijn blog TOOST VOOR SENIOREN een email ontvangen van een zeer goede kennis, die mijn blog bezocht had en heel veel vrienden en kennissen in mijn blog genoemd zag en met de email uit mijn blog mij dat allemaal liet weten. Nylka als je dit misschien ook leest-ik heb je ook een email gestuurd-kun je me laten weten wat de naam van jouw blog is en hoe ik daar in kan schrijven, want ik heb zolang niets serieus meer met mijn blog gedaan, kan best wat hulp en les daarbij gebruiken,zoon maarten heeft niets met bloggen.Zoon harmen wel maar die zit op het ogenblik nog even in australie op bezoek bij zijn zoon ernesto en die zie ik voorlopig hier niet in Spanje. Tot schrijvens.
Tjonge, tjonge wat ben ik blij, dat het leven weer zijn gewone gang kan gaan, weer mijn gewone (oude)dagindeling kan volgen, want mijn oude dag vindt al die afwisseling maar niks, nu is mijn schoondochter met haar jongste zus en met mijn kleinkind Yasmin in de Paasvakantie naar Nederland gegaan, U weet wel naar de Keukenhof en zo en dat in de koudste Pasen van vele jaren , om niet te schrijven en de natste.,want dat laatste is net nog niet waar. Aan de Costa waar ik woon schijnt de zon heel vaak, alleen is het wel een winderig Pasen geweest. Mijn zoon die hier in Spanje gebleven is en mij gelukkig vaak heeft opgezocht maakten die dagen voor mij goed en verder heb ik vele pogingen ondernomen om oude kennissen via internet te kunnen bereiken, hetgeen niet lukte, want die vrienden waren van voor het internet/e-mail tijdperk en ik kon niet aan de weet komen of er een nog van in leven was.Heb wel een blog gevonden, maar dat blog bestond niet meer en dat was dat, Hebben jullie fijne paasdagen beleefd?, niet te veel eieren gegeten zo van: EEn ei is geen ei, twee ei is een?? en drie ei is een Paasei.. Dag en tot schrijvensAukje.
Zo nu en dan op de meest onverwachte momenten sta ik op van "lang hebben gelezen"en begin met een beetje de moed der wanhoop aan de veertig banen kamerloop. Ik voel me soms zoals een strafgevangene zich zou voelen als hij voor straf een extra rondje gevangenis zou moeten rennen. In het begin sleep ik me traag de banen langs en dan ineens verman ik me en begin harder te lopen al tellend 31, 32, 33 etc. en kan haast niet meer stoppen,ik lijk dan op mijn grootvader van vaders kant die in het Vondelpark in Amsterdam het ook ineens op de heupen kreeg en begon te rennen al roepend "hou mi, hou mi"omdat hij zo tegen een boom zou kunnen oplopen. Sommige familietrekjes komen vaak van voorgeslacht opeens weer terug tot de hedendaagse tijd,althans daar lijkt het op. Gisteren heeft Maarten me voor een lunch uitgenodigd ,ook toen net als vandaag schitterend weer.Yasmin kon vandaag weer naar school, griep is voorbij en EliasEvert heeft weer zin om zijn fles melk leeg te drinken, jammer dat Maarten veel last heeft van een meniscus in zijn rechterknie.Mijn spierpijn opgelopen bij een val op het balcon is ook over,anders had ik vandaag die 1000 stappen niet kunnen maken. En zo glijdt mijn leven traag voorbij met altijd dat zware verdriet om Everts dood op de achtergrond van al mijn denken.
Hoe ouder een mens wordt hoe minder belangrijk alle officiele feestdagen worden, je hebt er al zoveel meegemaakt , gelukkig meestal in pais en vree met iedereen Oudjaar 2007 was ik alleen met de TV, zelfs geen oliebollen, wel champagne, er bestaan gelukkig van die kleine flesjes , een uitkomst voor alleen wonenden. Ik werd wel vaak opgebeld en belde zelf ook met Bernadette die -gelukkig voor haar- zoon Ernesto bij zich had, want de zuster van Bernadette was ernstig ziek en zoon Ernesto was vanuit Australie over gekomen om zijn moeder gezelschap te houden, voor Bernadette een heel droevig oudjaar want zij en haar zuster zijn erg op elkaar gesteld. Mijn hier in Spanje wonende familie hadden ook pech, zij zouden een paar dagen skieen in de Sierra ,alleen lag er dit jaar haast geen sneeuw van betekenis.,zodat alle voorbereidingen zinloos waren geweest. Tja de mens wikt , maar omstandigheden beschikken vaak anders.Tot aan Pasen zijn we van de fiestas af,ik ben daar niet rouwig om Mij rest alleen nog om alle bloggers een fantasties 2008 toe te wensen en mijn levens motto te volgen "The time to be happy is now" Blijf gezond, onderneem niet te gevaarlijke reizen, we zien wel wat dit jaar ons gaat geven.Aukje Wiebenga teleline.es
nou ja koud, daar zou men in Nederland om lachen, maar voor hier gaan de gedachten al weer uit naar "Met kerst naar sierra nevada?". Mijn zoon met vrouw en twee kinderen gaan niet met Kerst maar met oud en nieuw , met de kertdagen gaat zijn vrouw met de twee kinderen en een paar van haar zussen die ook in Spanje wonen naar Marokko,, ze gaan moeder opzoeken die in casa blanca woont. Ik zie, dat het al heel laat is en ik heb heel lang niet in mijn blog geschreven, ik wilde U alvast een heel en heel voorspoedig 2008 wensen.Wel te rusten en morgen gezond weer op , wiebenga@teleline.es
vandaag 4 October is het dierendag en vanavond zag ik bij Pauw en Witteman iemand die een relatie met een kip had opgebouwd en ineens dacht ik aan mijn papegaai die ik heel lang geleden in Curacao had en waarmee ik ook een goede relatie had opgebouwd-natuurlijk wel door lekkere hapjes -, en vreemd genoeg het leek erop dat die papegaai niet alleen maar napraten kon, maar ook gebeurtenissen met elkaar in verband kon brengen. Op ons terras grenzend aan een mooi grasveld, wat om de dag goed gesproeid moest worden in dat droge tropische klimaat en omzoomd was door enkele bomen, waaronder een granaatappelboom ,oleanders en een hoge spar. Een grote en een kleine kooi voor papegaai LORRE die gekortwiekt was, de kooideur hoefde dus niet dicht, was aan de keukenmuur grenzend aan het terras bevestigd, de grote kooi voor voer en drinken, de kleine als slaapkooitje, want papegaaien voelen zich 'snachts veiliger in een kleine dan in een ruime grote kooi. Aan het eind van de middag tegen de tijd dat de heer des huizens thuis kwam zette ik het thee gebeuren klaar en zo gauw Lorre dat zag vloog hij vanuit zijn kooi naar de tafel waar thee en koekjes klaar gezet waren, riep LEKKER ETEN en pikte alvast een koekje mee, ging daarna op mijn schouder zitten
Het is zo lang geleden dat ik iets in mijn blog schreef, ik moet er even over denken wat ik ook al weer schrijven wilde,want in deze augustus maand kun je toch niet blijven schrijven over wat je op het strand ziet, dat is altijd hetzelfde, mensen die strompelen op het hete zand op weg naar de koele zee uit angst hun voetzolen te schroeien, zelf hou ik het nog steeds op verkoeling in zwembad, al is het zwembadtrapje ook niet alles bij het opgaan, ik stoot gedurig mijn schenen, het aantal blauwe plekken is behoorlijk groot.Zoon Maarten is gelukkig weer terug, mijn loge's zijn weer terug naar Nederland, mijn allerliefste e-mail vriendin Salila heeft in de korte tijd dat zij nu in Griekenland woont al heel wat ondernomen, bij haar thuis worden schilderlessen gegeven bv., een goede vriendin van haar is ook in Kreta komen wonen,zij is reuze blij enkele maanden geleden de beslissing "weg uit Nederland op naar Kreta" te hebbenn genomen. Chapeau! Over vriendinnen gesproken, Maarten heeft een CD-Rom met vele foto's van zijn tweelingbroer meegenomen van een beriende relatie in Amerika, ik heb ze nu allemaal gezien ,de CD-rom zit in mijn computer,maar mijn printer kleurencardriges zijn op, die krijg ik binnenkort weer en dan kan ik weer gaan vergvroten. Tot een volgende keer vele groeten van ommekiek.
Eigenlijk zo zei ik tegen mezelf, zou de dag van vandaag toch best uitzonderlijk goed moeten zijn geweest na het uitgeslapen gevoel waamee ik wakker werd,mooi niet dus. Om de haverklap viel ik op mijn bed neer ,was niet echt moe, maar de verveling sloeg toe.Gisteren was het zembadtrapje zo glibberig geweest, dat ik bij het omhoog heisen na een rondje zwembad terugviel en mijn benen dermate tegen de treden van het trapje beschadigde,dat ik vandaag geen zin had om te gaan zwemmen en ik denk dat daar de oorzaak van mijn onvree begon, want dat zwemmen vormt een goede afleiding . Inplaats van zwemmen dan maar wandelen-uiteraard achter de rollator,want ik wilde ver wandelen niet alleen een half uurtje, het bleef echter bij het halfuurtje, mijn beenspieren hadden gisteren zeker een dermate opduvel gehad, dat ik het lopen verder wel geloofde. Ik moet toch eens aan familie in Holland vragen of ze een stappenteller aan me willen opsturen, die heb ik hier in Spanje nog niet kunnen ontdekken.Maarten zei, zwembadschoentjes aan om trapje op-en af te gaan. Om mijn humeur wat op te vijzelen, zit ik nu achter een lichte borrel en ineens herinner ik me dat ik die zwembad schoentjes nog heb, had ik jaren geleden aangeschaft om bij het San Pedro strand over de vele stenen uit het zeewater te kunnen komen. Gisteren wel een goede film op TV over Elisabeth, the Virgin Queen. De kerk van Engeland door toedoen van Elisabeth een feit geworden kende geen figuur om te aanbidden, zoals de katholieke met haar Maria verering, ondanks de Church of England bleven katholieken en protestanten nog vijandig tegenover elkaar staan. Elisabeths vertrouwenspersoon met een sterk psychologisch inzicht raadde zijn koningin dan ook aan haar uiterlijk aan te passen aan de Maria van het katholieke geloof, zodat de volgelingen van de Curch of England ook een "heilige" aanbidden konden Het concept van The Virgin Queen redde Het Britse rijk , 40 jaren volgden zonder twisten binnen het Koninkrijk . Het bijna failliete Engeland waarmee Queen Elisabeth bij haar aantreden te maken had was 40 jaar later onder haar regeringsperiode omgetoverd tot een rijk Koninkrijk.
zonnig bericht uit Spanje
