Voor al diegenen die hier komen lezen een Zalige Pasen.
Ik kreeg rillingen vanmorgen toen ik het nieuws hoorde van die Chinese tanker die vastgelopen is, voor de Noord Oost kust van Australië. En zeggen dat het verboden gebied is.
Vreselijk, afschuwelijk zoiets, want we hebben met eigen ogen dat prachtige Great Barrier Reaf mogen aanschouwen. Een echt natuurwonder. De groep heeft er gesnorkeld en gezwommen. Later op deze reis meer uitgebreid verslag daarover.
Na een turbulente vlucht van enkele uren landen we in de outback van Australië. Als we uit het vliegtuig komen overvalt de hitte ons, gelukkig staat er een stevige wind. Maar wat is me dat hier, al die vliegen. Ze zitten zelfs binnen in het luchthavengebouw. Er missen ook bagages van diverse personen van onze groep, tja dat zal behelpen worden met het toiletpakket dat je dan krijgt.
Heb het ook al meegemaakt, koffers die verloren gaan, zelfs voor hele week, niet aangenaam. Ik mix altijd de koffers en heb altijd de nodige kledij en toiletgerief voor enkele dagen bij me in de handbagage. Nu ja toiletgerief, opletten want ze nemen alles af uit veiligheidsredenen. Mogen maar minieme hoeveelheden zijn.
Waarschuwingsborden hier al in de luchthaven voor dingos. Ze leven van konijnen maar durven ook schapen en kleine kangoeroes aan te vallen.
Een dingo is familie van de wolf en we zullen er verschillende zien.
We worden naar het hotel gebracht waar we eerst het middagmaal gebruiken en vervolgens de kans krijgen om vliegennetjes te kopen. Het is echt niet te doen zonder zo een net over je hoofd.
De koffer van de autocar is voorzien van een groot reservoir met koel drinkwater. Overal wijst men je erop dat je voortdurend moet drinken. Het water is peperduur in de steden, ik betaalde 4 AUD voor een fles gekoeld water in Sydney! 1 Euro is ongeveer 1,7 Australische Dollar, dure grap. We hebben dus de gelegenheid steeds flesje water op te vullen en dit volledig gratis.
We rijden naar Uluru of Ayers Rock, het grootste rotsblok ter wereld.
Het maakt een zeer diepe indruk, hier heb ik al lang naar uitgekeken!
De rots ligt op een vlakte en steekt 348m de lucht in. Hij heeft een omtrek van 8km en is rood, door de grote hoeveelheid ijzer die het gesteente bevat. Men mag hem beklimmen, maar dit hebben de aboriginals, die het 132 900 ha grote park bezitten waarin de rots ligt, om religieuze redenen liever niet. Wij houden het bij wandelen aan de voet voorzien van de nodige uitleg en legendes over de aboriginals. Het is prachtig weer, ideaal dus voor de zonsondergang mee te maken. We zijn niet alleen, een massa volk staat te wachten. De sfeer in de groep stijgt ten top want we worden voorzien van heerlijke bubbels en dito hapjes. Let wel, eten en drinken moet met dat vliegennet op gebeuren. Drinken lukt nog wel door de mazen heen, maar om hapjes in je mond te steken moet je dat net opheffen en maar hopen dat je geen vlieg mee binnen krijgt!
De eigenlijke zonsondergang is een beklijvend moment, om nooit meer te vergeten. De rots krijgt voortdurend een andere kleur tot de zon helemaal ondergegaan is. Meteen zijn ook de vliegen niet meer te bespeuren.
Terug in het hotel duiken we het mooie zwembad in, een nachtelijke zwempartij met een onvergetelijke sterrenhemel boven ons hoofd, ergens midden in de woestijn, tja het leven kan mooi zijn.
Het zal een korte nacht worden want we vertrekken om 5u morgenvroeg voor de zonsopgang boven Uluru.
Helaas onze laatste uren in Sydney. Sydney is een heerlijke stad. We hopen hier ooit terug te komen en wat meer tijd te hebben.
Na het ontbijt willen we onze koffers gaan halen. In de lift komen we ML tegen, een sympathieke dame van de groep. Ze heeft daarnet haar oorbellen in de afvoer gegoten en is op weg naar hulp die ze zal vinden in het personeel van de receptie. Housekeeping is nog niet aan het werk op dit vroege uur.
Wat is er gebeurd? ML had haar oorbellen s'avonds in glas met warm water gezet, zodat ze s'morgens schoon waren om aan te doen. Beetje slaapdronken kieperde ze zonder nadenken het glas met water in de wasbak in de vroege ochtend. Net te laat realiseerde ze zich dat de oorbellen nog in dat glas lagen en foetssie waren ze helaas.
Gelukkig heeft de brave man van de receptie zich onder de wasbak kunnen wurmen (met cravate aan zo zei ML), de sifon los gedraaid en daar kwamen de kleinoden te voorschijn, oef!!!
Ondertussen is iedereen klaar om te vertrekken. We wachten op de autocar die ons naar de luchthaven zal brengen. Die komt maar niet opdagen en na telefoontje van de reisleider blijkt dat ze ons gewoon vergeten zijn. Andere autocar opgetrommeld en dan als de bliksem naar de luchthaven.
Go, go, go ......vlug, vlug, vlug. Zal groepsincheck worden, de roltrappen op, door de douane. Het gaat allemaal razendsnel, zo snel dat we zelfs onze handbagage vergeten op te pikken. Dat merken we beetje verder. Back al lopend en oef, ze staat er nog. We ploffen neer in het vliegtuig, de deuren gaan dicht en bye, bye Sydney.
Na enkele uurtjes vliegen komen we aan in het hartje van Australië in Ayers Rock.
Microscopisch kleine druppeltjes uit de bladeren van de dichte eucalyptusbossen hangen in de lucht en breken het zonlicht waardoor de blauwe nevel ontstaat, waaraan dit park zijn naam te danken heeft.
Echo Point is de ideale plaats om de Drie Zusters te zien, het zijn zandstenen zuilen.
Iets verder liggen ook 2 andere hoogtepunten van dit park: Scenic Skyway een kabelbaan met grote gondels 300m boven het enorme ravijn. Scenic Railway by Katoomba, een tandradspoorbaan op een steile helling.
We hebben ze allebei uitgeprobeerd, eerst de gondels, dan een wandeling door het tropische woud en dan via de tandradspoorbaan terug naar boven. Tja die gondels, daar heb ik mijn ogen gewoon dichtgedaan, zonde k'weet het, maar ik heb nu eenmaal hoogtevrees. Die tandradspoorbaan, ja dat was effe slikken, een soort kooi waarin ge moet gaan liggen met 4 op een rij. Ik heb niet durven kijken, het ging vrij vlug maar ik heb wel fameus in de dijen van mijne man gepitst. De Japanner die aan de andere kant van me lag heb ik gelukkig met rust gelaten! Waar kruipt ne mens toch allemaal in nietwaar. Het was een helling van 52 %.
Einde van een mooie dag.
Zeer druk verkeer als we Sydney binnenrijden via Harbour Bridge. Dit gaat evenwel zeer vlot omdat we gebruik kunnen maken van het speciale rijvak voor autocars.
We gaan nog bij Subway langs, onze favoriete keten all over the world, als we iets kleins willen eten. Het zal long foot tall seafood worden. We leerden deze keten in de States kennen maar ondertussen zijn er zelfs al 2 vestigingen in onze thuisstad Hasselt die erg goed marcheren.
Morgen vliegen we verder naar de Outback waar ons andere avonturen te wachten staan.
Prima geslapen, de jetlag de baas, genieten we van een overheerlijk ontbijtbuffet.
We vertrekken voor volledige daguitstap in de buurt van Sydney .
Eerst maken we kennis met de vismarkt en de diverse wijken van Sydney. Eens op de autosnelweg moeten we toch wel eventjes slikken als we de fietsers op de autosnelweg zien. Heel normaal hier blijkt het...... tja, we zitten dan ook aan de andere kant van de aardbol he.
We houden halt aan een wildpark waar we kennis maken met de diverse diersoorten van Australië Voor mij was dit echt de moeite, ik voelde me terug kind in de dierentuin. Zoveel dieren te ontdekken die ik nog nooit in het echt zag.
De WOMBAT is een buideldier en komt voor in Zuid-Oost Australië en Tasmanië. Het was mijn schoondochter E die me al veel vertelde over dit koddige dier, het lijkt beetje op een kruising tussen een beertje en een das. De vacht is grijs/bruin, gewicht 40kg, 120cm lang met heel kort staartje van 2,5cm. Ze leven in bossen en heuvels en graven gangenstelsels van 3m diep en 200m lang.
De CASSOWARY is een indrukwekkende vogel die niet kan vliegen maar tot 2m groot is. Ze leven vooral in het regenwoud van afgevallen fruit. Ze zijn zeer gevaarlijk door hun klauwen (vergelijk het met een struisvogel). Als ze zich bedreigd voelen kunnen ze een mens lelijk toetakelen. Het verenkleed is zwart, behalve de nek en het hoofd, die zijn kaal maar felblauw van kleur met onderaan een rode plek, zeer kleurrijk. Het vrouwtje is mooier dan het mannetje, dit in tegenstelling tot de meeste dieren. Ze legt alleen de eieren maar het mannetje broedt ze uit en zorgt voor de opvoeding van de kindjes!
De KANGOEROE is er in vele soorten van groot naar klein. We zullen op onze reis meestal Wallabies zien, de kleinere soort en een enkele maal de zeer zeldzame zwarte kangoeroe.
De KOALA is een nachtdier, ze slapen tot 22u per etmaal. Ze eten hoofdzakelijk eucalyptus bladeren en hebben daarmee dan voldoende vocht, ze drinken zelden. We hadden het geluk dat ze net gevoederd werden wat prachtige fotos opleverde.
Over Krokodillen, dingos, dromedarissen ga ik het later hebben, die hebben we ook in vrije natuur gezien. De vele soorten slangen waaronder pythons komen later ook aan bod.
Na dit bezoek rijden we verder naar Leura, een charmant stadje waar we het middagmaal gebruiken in het oude postkantoor. Het moet gezegd, de kippefilet is hier stukken lekkerder dan bij ons. Het vlees is veel smaakvoller, de groenten en fruit eveneens, dat zullen we de volledige reis ondervinden.
Na een turbulente vlucht van enkele uren landen we in de outback van Australië.
Prima geslapen, de jetlag de baas, genieten we van een overheerlijk ontbijtbuffet.
