We rijden weer eindje zuidelijker vandaag. Onderweg stoppen we aan een Wildlife centrum voor een koffie. Verschillende van onze mannen zijn er in geslaagd, via ik weet niet waar, de tuin binnen te geraken. Achteraf blijkt dat ze fotos namen van de kiwi, de vogel he, niet de vrucht. Een kiwi is een nachtdier en zal je zelden ergens overdag zien, maar soit de fotos gaan de bus rond. De mooiste (die van L) zal achteraf doorgezonden worden..
Een adembenemende tocht volgt dan door de Manawutu Region via de steden Levin en Otaki en Rimutaka. We stijgen en stijgen en houden halt op een hoogte van 600m. Het is er heel koud en winderig maar de moeite voor nemen van fotos.
Als we terug beneden zijn gaat het langs de Kapiti Coast naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland.
In de haven zien we de ferryboten voor het Zuidereiland, het is de enige manier om over zee het andere deel van Nieuw Zeeland te bereiken. Nu dat Zuidereiland zal voor volgende keer zijn (wie weet ooit). Het schijnt er prachtig te zijn maar onze reis was in eerste instantie Australië. Het Noordereiland was zeker de moeite.
In Wellington bezoeken we de St. Pauls Cathedral waar ze druk aan het oefenen zijn voor een huwelijk morgen. Na de stadsrondrit gaan we terug naar boven voor het uitzonderlijke panorama over Wellington. We blijven dan ook tijdje op Mount Victoria, het weer is schitterend, een staalblauwe hemel. Maar.................................................... owee, wat staat ons te wachten.
Ik zit van voor in de autocar als we afdalen naar de stad. Het weer is aan het omslaan, ineens is de lucht inktzwart ipv blauw en zien we een heuse tornado boven de heuvels. Fascinerend , zo een draaikolk. Het begint heel hard te regenen en te waaien en als we aan het Bay Plaza hotel, dat aan de haven ligt, aankomen is de hel losgebarsten. Onze chauffeur kan parkeren voor het hotel en mits ik van voor zit ben ik een van de eersten die het waagt de enkele meters naar de ingang van het hotel te bereiken. Ben juist niet weggewaaid, maar er sneuvelden heel wat brillen, die gewoon afwaaiden en de slankste dames van de groep moeten zowaar hulp krijgen van galante heren, om niet ondersteboven te waaien op die korte afstand naar de veilige beschutting van het hotel.
We hebben een kamer op het negende verdiep. Als we binnenkomen stroomt het water binnen langs de vensters die nochtans dicht zijn. In de badkamer is het wc papier doorweekt. Als ik hier vannacht moet slapen, doe ik geen oog dicht. De nachtrust is broodnodig want morgen staat ons een zeer zware terugreis te wachten. We krijgen een andere kamer op het gelijkvloers.
Vanavond ook afscheidsmaal in the Brewery, een zaak op wandelafstand van het hotel. We gaan te voet want de weergoden zijn ondertussen gunstiger gestemd, of moeten we zeggen getemd.
De maaltijd was een succes mede door de mooie discours van the chief A. Hij kreeg deze bijnaam op de Hangi avond in Rotorua, omdat een plaatselijke schone hem toen uitkoos als assistent voor hun show.
Onze laatste nacht in Nieuw Zeeland, morgen terug naar Europa.
We hebben heerlijk geslapen met open raam voor de zilte zeelucht. Zal de reden zijn waarom ik enkele fabuleuze grote beten heb van God weet welk insect, dat me heeft tussengepakt vannacht aan mijn linkerarm en voet. Zie het al, zal dekbed van me afgestoten hebben in mijn slaap en die beestjes zullen gezegd hebben, njam, njam lekker brokje. Alle gekheid op een stokje, om 9 uur vertrekken we naar een uitzichtpunt waar we Napier kunnen overschouwen. Het bord dat aangeeft dat het laatste stuk verboden is voor autocars negeren de chauffeur en de gids. Ik wijs hen erop (beroepsmisvorming van 20 jaar zelf gidsen). Don't worry is het antwoord.
Het uitzicht boven is prachtig en we vertoeven er dan ook de nodige tijd. Plezant detail was het toilet daar boven op die heuvel. Iedereen wou het wel eens proberen omdat iemand ontdekte dat een stem alles zei wat te doen. Close the door, wash your hands enz. algemene hilariteit, ne sprekende wc kenden we nog niet.
Bij het naar beneden rijden gaat het al vlug volledig fout. Tja dat bord he, met dat verbodsteken voor autocars staat er niet zomaar. Om een lang verhaal kort te maken, t'heeft een half uur geduurd eer we verder konden. In de eerste bocht ging het al fout door tegenligger die niet wilde wijken (terecht). De man kwam vertellen dat we daar niet mochten komen, hij had overschot van gelijk. Al vlug groeide de file bergopwaarts aan, geen doorkomen aan. Na veel gepalaber, de politie kwam er net niet aan te pas moesten de wagens een voor, een stuk terug naar beneden en wij heel langzaam verder. We hadden een prima chauffeur, gelukkig maar anders stonden we daar nu nog haha. Achteraf vertrouwde hij me toe dat hij nooit meer die heuvel zou oprijden. Het laatste stuk moet eenvoudigweg te voet afgelegd.
Komische situatie eigenlijk, want heel vaak werden er overal wandelingen gedaan, een beetje te veel . Als er dan echt gewandeld moest, ging het met de autocar, tja.
Volgende bezoek is bij een wijnboer. Een prachtig wijngoed, schitterend gelegen en gesticht in 1831. Chique bedoening binnen en diverse degustaties zijn voorzien, 2 witte, 2 rode en 1 dessertwijn. Heel plezant keren we terug naar buiten waar de zon hoog aan de hemel schittert, een prachtig zicht over de wijngaarden, echt om U tegen te zeggen. De Nieuw Zeelandse wijntjes zijn best te genieten en zeer schappelijk in prijs. Wijn meenmen is niet doenbaar maar achteraf toch bij ons gevonden in speciaalzaak, de wijn van Mission.
We rijden naar het stadje zelf dat heel wat gebouwen in Art Deco bezit, zeer mooi.
Eindelijk krijgen we een namiddag vrij. We gaan op een terrasje een cappucino drinken (weer zo lekker gelijk in Australië). Een sandwich erbij gaat lekker achter de kiezen. De enige plaats waar ze dezelfde heerlijke cappucino maken bij ons is bij Blanche Dael in Maastricht. Twee vestigingen hebben ze daar, eentje in Céramique en andere in de oude stad in de voormalige kerk op het koor jaja, de rest is een prachtige boekenzaak, het schip van de kerk dus, dichtbij Entre Deux winkelcentrum. De koffiebranderij annex winkel is dicht aan de Maas. Recent hebben ze een vestiging geopend in Genk aan bibliotheek. Maar ik ben aan het afwijken nu.
Terug naar dat terras. Ik wil naar het toilet maar is niet te vinden, er is er gewoon geen! Was in Australië ook zo op verschillende plaatsen, gekke situatie. Dan maar naar openbaar toilet en ja hoor weer met zo een stem die je alles zegt. Alle toiletten zijn gratis en perfect schoon, binnenkort krijgen we in Hasselt ook zelfreinigend toilet, wel betalend. Goede zaak want je kunt toch niet telkens iets gaan drinken als het hoog water is.
Op zoek nu naar de Paua shell, dit is een schelp die alleen voorkomt in Nieuw Zeeland voornamelijk het Zuidereiland. Ze heeft alle kleuren van de regenboog aan de binnenkant en is zeer geliefd voor juwelen. Heb er al armband van, een hangertje en ring destijds gekocht op cruise schip, anders kan je die niet vinden behalve hier in NZ. Eigenlijk ben ik gewoon op zoek naar stukjes afval, heb ze gezien in Buried Village maar te laat aangedacht dat het zeer mooi zou zijn om een isomo bol ermee te beplakken. Ik heb dit trouwens vanmorgen gezien in de shop van het wijnkasteel.
De vriendelijke mevrouw van een shop waar ik er naar vraag toont me de weg naar een zaak waar ze die wel verkopen. Ze geeft me zelfs een plannetje mee. T'is niet zo ver en als ik de zaak binnenkom weet ik nog niet dat ik er 2 uren zoet zal zijn. Een paradijs van duizenden soorten stenen, never seen. De Paua shell stukjes zijn er ook in diverse maten en worden per gewicht verkocht. Voor 15 NZ Dollar krijg ik 100gr schelpen. (1 Euro is 2,09 NZ Dollar) Ik vul een platiek zakje en waag me dan aan de andere stenen waar je voor 20NZ Dollar een grotere zak mag vullen. Al die tijd staat echtgenoot lief geduldig te wachten. Er is lectuur voorhanden voor de heren terwijl de dames zich volledig laten gaan.
We maken nog een mooie wandeling en rusten uit in een heerlijke tuin to de zee. Al dat prachtig wrakhout dat aangespoeld is en zomaar voor het oprapen ligt steekt me de ogen uit.
Op de valreep ontdekken we een schitterende kunstgalerij waar ik een prachtige hanger van Paua shell zie liggen in uitstalraam. Schat van een man die ik heb die onmiddellijk me mee binnen neemt en me de hanger cadeau doet.
Content gaan we terug naar het hotel, een mooie aandenken (wat ik zeer veel draag) rijker uit Napier, die schitterende locatie in Nieuw Zeeland.
Gisteren dan uitslag gekregen tijdens consultatie bij de gastro enteroloog. Het feit dat ik nuchter moest zijn bleek dus wel degelijk voor een nieuwe gastroscopie. Welnu zo een gastroscopie is echt geen pretje. Liggend op je zijde spuiten ze je een vloeistof, die afschuwelijk smaakt, in de mond.
Je krijgt dan een mondstuk en voor je het weet heeft de arts daar al een darm ingestoken. Men vraagt je om effe te slikken, dus slik je die afschuwelijke vloeistof in. Dan gaat het vliegensvlug, alles duurt amper 3 minuten maar die lijken eeuwig te duren. De arts brengt dan tot 3 maal andere darm in die buis en je voelt dat ding telkens door je lichaam kruipen, niet plezant.
Ik moest toch wel effe op mijn positieven komen na dat onderzoek. Tijdens onderzoek hoorde ik de artsen al zeggen, verschillende maagzweren.
Na volledige biopsie is het verdict god zij dank dat de maagzweren veroorzaakt zijn door bacterie. Schijnt tegenwoordig meer en meer voor te komen bij de prille zestigers. Door al dat gereis naar die verre landen misschien. Op de vraag van de arts of ik recent nog op reis was, vertelde ik hem dadelijk van Australië en Nieuw-Zeeland reis, waar ik aan toevoegde dat die landen dezelfde gezondsheidszorgen kennen als hier bij ons. Klopt mevrouw zei hij, maar daar leven ook andere insecten en ongedierte. Is inderdaad zo maar toch straf voor deze reis, want waar hebben we al niet overal andere onhygienische situaties meegemaakt, zoals in Noord India, Nepal, Mexico, Egypte om er maar enkele te noemen.
Nu stop daarover en naar de toekomst kijken.
De cruise die we volgende week doen naar Noorse Fjorden, Lofoten en Noordkaap en middernachtszon moet gelukkig niet geannuleerd. Is onze 7de cruise en alles is aan boord zelfs hospitaal, heb daar ook al enkele jaren geleden mee kennis gemaakt wegens plotse rugklachten en prima gesoigneerd geweest. Heb groen licht gekregen, oef. Vertrekken uit Amsterdam, dus geen vliegtuigen en zo maar rustige mooie reis met veel natuurpracht. We deden de Noorse Fjorden al enkele jaren geleden over land. We doen zelden een reis 2 maal maar die natuur daar loont toch echt wel de moeite. Toen was het over land, nu over zee.
Wel zware antibiotica kuur volgen en strikt dieet. De kilos vliegen eraf, da's ook zeer positief. Tot nu toe weinig ongemak door die kuur. Laat ons hopen dat het zo verder gaat.
Na de reis moet ikdan terug voor nieuwe gastroscopie, daar probeer ik nu nog niet aan te denken.
Zo effe alles uitgelegd en zou graag iedereen willen bedanken voor de vele reakties ivm met mijn gezondheid hetzij telefonisch, per email, hier op mijn blog. DANK U WEL allemaal. Jullie bezorgdheid heeft me erg veel plezier gedaan.
Ik ga proberen het volledige verslag af te maken voor we volgende week vertrekken. De fotos van Nieuw Zeeland volgen want het is zeer moeilijk een selectie te maken uit de prachtige reeks uit Nieuw Zeeland.
Vanochtend verlaten we het Sudima hotel om richting Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland, te rijden. Een prachtige plaats omgeven door een weelderige plantengroei.
Het Noordereiland heeft wegen waar veel bochten in zitten met telkens weer nieuwe vergezichten. Ook veel opussums die hier zeer veel voorkomen maar helaas doodgereden door het toch wel drukke verkeer. Vrij veel wegeniswerken her en der maar we genieten van onze tocht.
Volgende stop zijn de Huka Falls, echt adembenemend mooi, de Waikato rivier ijsblauw, die zich kolkend een weg baant en zich aan een waterval naar beneden stort met maar liefst 200 000 liter water per seconde. Er is kleine wandeling voorzien maar ik blijf het spektakel gadeslaan, dit is het Nieuw Zeeland zoals we het zagen in documentaires, echt de moeite! Speciale bootjes proberen tegen de kolkende stroom in te varen wat heel wat spektakel meebrengt.
Het middagmaal bestaat uit Prawns (reuzegarnalen) met rijst. Terplaatse is een kwekerij en men kan er vissen op die lekkernij.
Tijd ook voor de groepsfoto in een idyllisch decor aan de oever van de Waikato rivier.
Een prachtige tocht door een adembenemend landschap brengt ons naar Napier.
Het stadje aan de kust gelegen is volledig verwoest door een aardbeving in 1931. Ons hotel is gelegen aan de jachthaven, dicht aan zee dus. Men is de voormalige loodsen druk aan het restaureren en we maken een mooie wandeling langs de jachthaven en de zee, leuke terrasjes en aan de vloedlijn prachtig wrakhout, hier aangespoeld van aan de andere kant van de oceaan door de aardbeving in Chili 2 weken geleden. Ik kan het niet nalaten een prachtig stuk hout mee te nemen. Heb het zonder problemen bij de douane thuis gekregen, oef.
Vanavond is geen maaltijd voorzien en we besluiten in het hotel zelf te eten, wat een schot in de roos blijkt te zijn. Een heerlijke soep met garlic bread en overheerlijke snapper (the catch of the day) vergezeld van ne lekkere Nieuw Zeelandse Chardonnay, zicht op de jachthaven, meer moet dat niet zijn.
Elke badkamer blijkt ook een bubbelbad te hebben voor 2 personen. Heerlijk relaxen in wolken schuim en dat schuim achteraf proberen weg te spoelen en weer eens ontdekken dat het badwater in tegenwijzerzin wegloopt. We zitten in het Zuidelijk Halfrond en het is echt waar hoor, hebben dat al meermaals getest.
Heerlijk geslapen met open vensters en dit desondanks de alomtegenwoordige zwavel geur die ons eigenlijk niet zo stoort. Alles went. Vandaag bezoeken we WAI-O-TAPU Thermal Wonderland. Het volledige thermisch gebied is 18 vierkante kilometer waarvan slechts een klein deel open voor het publiek, maar wat voor een deel, whaw!!! Een wandeling om nooit meer te vergeten. Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken. Zelfs voor geologen is dit een bijzondere attractie. De kleurenvariatie in het gesteente wijst op de aanwezigheid van een groot aantal mineralen. De belangrijkste zijn: zwavel geel antimonium oranje koolstof zwart silicum wit mangaan paars arsenicum groen
We wandelen netjes op de aangegeven paden, het pad verlaten is met je leven spelen. De waterafvoer in dit gebied loopt via de Wai-o-tapu stroom die uitmond in de Waikato rivier. Er zwemt geen vis in de stroom vanwege de hoge concentraties chemische verbindingen uit de thermische bronnen.
Sommige kraters heben kokende bronnen. Een aantal is opvallend geelgekleurd door zwavelafzettingen uit de gassen die vanuit de grond ontsnappen. Achtereenvolgens ontdekken we Het Huis van de Duivel, Regenboogkrater, Donderkrater, Inktpot van de Duivel, Het Schilderspalet, De Opaal Poel. Een unieke ervaring is ook de houten loopbrug over de Terrassen. Kortom moelijk te beschrijven deze wandeling.
Tot slot bezoeken we de Lady Knox Geiser die dagelijks erupteert om 10.15u. Tot 1931 erupteerde de geiser op eigen kracht elke 24 à 25 uur. Nu laat men de geiser dagelijks spuiten voor de vele bezoekers. Men voegt zeep toe en daardoor gaat de oppervlaktespanning van het water verminderen waardoor de hete stoom en water vrij kunnen komen door de ventilatieschachrt van de geiser.
Aansluitend brengen we een bezoek aan Buried Village. De vulkaan Mount Tarawera is hier in 1886 uitgebarsten. Je kan het hier vergelijken met Pompei maar in Nieuw Zeeland dan, nu allemaal terug opgegraven en blootgelegd.
Hier kopen we ook een houten beeld van een Maori kunstenaar. Eigenlijk zie ik dat Maoiri houtsnijwerk niet zo graag maar dit mag toch niet ontbreken in onze collectie houten beelden meegebracht van onze reizen from all over the world.
Terug naar het hotel dan en rustig bijlezen over al die opgedane indrukken.
s'Avonds amuseren we ons kostelijk op de Hangi avond. Een uitstekend buffet gevolgd door een geslaagd optreden van plaatselijke Maoris. De Haka dans zullen we nooit vergeten. Als we enkele weken later thuis in Hasselt, tijdens een meer dan geslaagde reunie met onze reisgenoten, georganiseerd door Els en Paul, de film hierover bekijken liggen we in een deuk van de lach.
