Ik heb serieus last van mijn luchtwegen, zelfs de medikatie helpt niet.
In de autocar is het een gehoest en gekuch van jewelste, de airco doet het nog steeds niet en onze sympathieke chauffeur heeft problemen met zijn ingewanden.  Hij moet 2 keer stoppen en de struiken induiken voor dringende behoefte.  Ik geef de brave man een Immodium Instant, heb die altijd bij me en al dikwijls iemand mee uit de nood kunnen helpen.  Het heeft geholpen en wel onmiddellijk.

Onderweg passeren we meerdere Road Trains, dit zijn gigantische vrachtwagens die voor niets of niemand stoppen en met een fameuse snelheid over de highway scheuren.  Gelukkig zijn er hier geen rotondes op de kruispunten en is het verkeer miniem.  Je kan heel lang rijden eer je iets of iemand tegenkomt in sommige delen van Australië.

Via Kakadu rijden we naar Cooinda waar we een onvergetelijke boottocht maken op Yellow Water.  Prachtige vogels, 275 soorten in dit park,  net een reusachtige volière waarvan de draad is doorgeknipt. Geen enkele krododil te bespeuren.  Als je andere blogs en reisverhalen leest over Kakadu National Park hebben we brute pech, tja.  Dit komt omdat het nu het natte seizoen is en de dieren zich overal bevinden.  In het droge seizoen trekken ze zich terug waar water is.

In het Crocodile Holiday Inn hotel (sic) genieten we van een heerlijk buffet.  Het grote hotel is gebouwd in de vorm van een krokodil. 
We ontmoeten er  enkele aborignals die de tekeningen maakten die in het hotel aanwezig zijn en achteraf horen we ook dat aboriginals eigenaar zijn van dit hotel.

Verder dan over de overstroomde weg  naar het uitzichtpunt Wet Lands Vieuw en aansluitend bezoeken we, per autocar weliswaar, de Ranger uranium mijn in volle werking.
Het zijn meestal avonturiers die hier op korte tijd heel hard werken in zware omstandigheden om veel geld te verdienen.  Het hele gebied is weer eigendom van de aboriginals.
We ontdekken zelfs een krokodillenval die er pas geplaatst is volgens onze reisleider.
Aan de uitgang van de uraniummijn krijgen we het gezelschap van een dingo die een tijdje de show steelt en langs de autocar meeloopt.  Van dat beest zijn veel fotos getrokken, heel veel.  Dingos zijn familie van de wolf.  Ze voeden zich met konijnen maar durven ook wel baby kangoeroes aan te vallen als ze in groep zijn.
Regelmatig ook klinkt de kreet '  skippys ' door de autocar als iemand kangoeroes gezien heeft.

In Nourlangie Rock gekend om zijn aboriginal muurschilderingen zien we zelfs een zeldzame zwarte kangoeroe.

Een les didgeridoo blijkt toch niet zo gemakkelijk.  De dame die het ons voordoet kent er wat van, maar owee, als we zelf probereren werkt het op onze lachspieren. Er komen  weinig fatsoenlijke klanken uit dit typische instrument uit dit onmetelijke land.

Bijna in Darwin toegekomen zien we massas vee in weides.  De dieren werden naar hier gebracht met speciale Road Trains en zullen van hier verder verscheept worden.

We komen weer toe in het Travelodge Mirambeena Hotel waar we reeds logeerden en krijgen dan te horen dat het (weer) een zeer korte nacht zal worden.
We vertrekken om 4.15u naar de luchthaven van Darwin voor onze vlucht naar Cairns.
Daar gaat onze pannenkoekenslag waar we ons op verlekkerd hadden haha.
We krijgen een ontbijtbox mee morgenvroeg.