11uur.   Ze waren nog van de generatie voor wie de wijzers van de klok de seconden-streepjes ijverig wegtikten. En dus liepen ze allen, binnen het academisch kwartiertje, de Demervallei en de lachende omhelzingen tegemoet. Op tijd zijn was hen aangeleerd. Het digitale tijdperk echter hadden ze op eigen kracht veroverd en na een eerste koffietje flitsen de digiboxjes dan ook als kleine glimwormpjes over de lachende hoofden heen en weer.

’t Zat van het eerste ogenblik snor en de vriendschapstrein reed na een goed halfuurtje al op kruissnelheid.

Een tweede koffie en voor sommigen al een glaasje wijn duwden hen in de richting van “gezellig tafelen”  in een verzorgd Chinees restaurant. De tongen kwamen los, de kelen werden gesmeerd, de laatste nieuwtjes uitgewisseld, de kennismaking nog verder verdiept. De gasten uit het verre Nederland moesten even wennen aan zoveel animo maar gleden al snel mee in de stroom van vertrouwdheid en genoten duidelijk van zoveel samenhorigheid.

Enthousiasme laat zich niet intomen en in hun aanloop naar een daverende zangstonde vergaten ze zelfs hun manager Jumpi op de plaatselijke parking. Het zingen werd uitgesteld en de vergetelheid rechtgezet.

Even stond Aarschot stil toen een klaterend zangfontein recht de hoogte in schoot, los door de ozonlaag tot hoog boven het firmament. De Culshaw-studio daverde onder zoveel talent.

En zingen dat ze deden. Ze zongen en lachten, ze zongen en weenden, ze zongen en aten verrukkelijke taart en wafels die Jumpi en Futur hen zo rijkelijk bedeelden. Ze zongen en Marijke bewees dat Universal-studios en Paramount voor haar geen filmgeheimen meer hebben. Ze zongen en Valentine “smeet zich”, ze zongen en Bengel hanteerde de micro als een echte performer. Ze zongen en toen Omi kristalhelder “a capella” de engelen concurrentie aandeed werd het muisstil. Dreamer gaf het beste van zichzelf en voelde zich een namiddaglang emotioneel thuiskomen. Jijinne ontpopte zich tot een rasechte entertainer. Terwijl Louis de glazen op peil hield en John zijn bariton door de ruimte schalde voelden ze allen dat het goed was. Maar de diva van de dag was Romy met een stem die respect afdwong om zoveel professionaliteit.

Zoals reeds gezegd: in modern Nederlands zegt men “het klikt” en het logisch gevolg is “het geeft een kick”.

Het was al donker toen ze afscheid namen en geen ster aan de hemel….het kon ook niet anders, ze waren afgedaald naar de Babbelbox. Voor wie thuisbleef, kijk vanavond naar de sterrenhemel, diegenen die knipogen schitterden gisteren nog in Aarschot.