mevr sanders: de moedigste vrouw dat er bestaat!

29-10-2005 om 00:00 geschreven door nathalie

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (81 Stemmen)

Beste Nathalie, Ik begrijp als geen ander hoeveel verdriet je moet hebben bij het gemis van Daisy.. Ik wou alleen dat je de kracht en moed vindt om dit verlies te dragen, weet je elke dag is het waard om het geluk te vinden en daar moet je zelf aan werken. Geloof me ..Daisy zou het ook niet willen dat je je laat gaan!!!! Denk aan haar sterkte, haar kracht haar levenslust en probeer je daar aan op te trekken!! Sterkte Adinda
29-10-2005 om 15:07 geschreven door Adinda

Beste Nathalie, Vertel aan iedereen, die het wil begrijpen, hoe erg je Daisy mist. Ik heb dat ook gedaan en doe dat nog altijd. Er gaat geen dag voorbij, zonder dat ik aan haar denk. Ik troost mij met de gedachte, dat ze in de harten van heel veel mensen verder leeft en nooit zal vergeten worden. Ik heb héél veel geleerd van haar. Als je niet alleen naar het kerkhof kan gaan, mag je gerust eens afspreken. Groetjes en sterkte, Ria
31-10-2005 om 09:41 geschreven door ria

natalie wil je met ons meegaan naar claire van den abbeele op 26.11.005 komen mensen met verdriet samen als je wilt h kan je met ons mee ik wil ook met jou naar het graf van daisy gaan heel veel knuffels van de mama van daisy
31-10-2005 om 08:01 geschreven door mama daisy

leerlingen
Telkens ik op je denk zie ik steeds het zelfde beeld... jij die als vrolijke, moderne, spontane juf die toekwam op de veerman. Iedereen hoopte stiekem zou dit onze neiuwe juf PO zijn... en ja je kwam voor onze rij staan. Hey zei je ik ben mevrouw Sanders maar jullie mogen me daisy noemen. Ik heb 3 jaar les van je gekregen en toch is het alof ik je een eeuwigheid gekent heb. Je was zo sociaal en spontaan dat het moeilijk was om niet met jou overeen te komen. Toen ik het nieuw hoorde dat je kanker had kon ik daar echt niet bij met men verstand, het leek me zo onmogelijk zo een levenslustig iemand KANKER... dat kon toch niet... als er iemand problemen had konden ze steeds bij jou terecht je bekeek mensen om hun innerlijk en niet om hoe ze eruit zagen of wa ze droegen... Toen hoorde ik dat je aan de beterhand was dacht ik bijmezelf ...ik wist dat je beter zou worden mevr sanders je bent een echte vechter...Maar toen vernam ik van nathalie dat je terug hervallen was en dat je niet meer zou beter worden toen ben ik meteen beginnen huilen... zo een jong iemand met een dochtertje... Ik denk nog dikwlijls aan jou en hoe jij echt verschilde van andere leerkrachten... ik denk nog dikwijls aan de leuke lessen Po ( het koeiestoeltje dat we samen maakte)... maar vooral ik zal je nooit vergeten daarvoor was je een TE uitzondelijke persoon... Veel sterkte aan de familie en speciaal aan haar liefste dochtertje jutka...
17-08-2005 om 20:02 geschreven door Jill Meyvis

ik heb mevr Sanders ook gekent ik heb er ook les van gekregen TO dit was een les waar gans de dag naar uitkeek het was de leukste les en iedereen was evenveel waard bij Mevr Sanders ze kon iedereen goed verdragen en wij haar op een dag hadden we les van haar en ze deed niet as wenen toen we haar vroegen wat er was zei ze dat ze borstkanker had gans de klas was opeens heel stil. dit kon en mocht niet waar zijn lieve, mooie mevr sanders borstkanker dat kon toch niet als nathalie dat ze me verteld dat ze er weer boven op was gekomen waren zo blij en toen hoorde we het nieuws dat ze overleden was gans de klas kon dit niet geloven dat mocht niet waar zijn mevr sanders was dood!! :'( wat moest er nu gebeuren met jutka we zullen haar blijven in gedachten houden hoe we haar hebben gekent de lieve mevr sanders Mevrouw we missen je....
20-08-2005 om 17:54 geschreven door carmen

het is echt heel mooi van je dat je je gevoel zo kunt uitdrukken, dat zou iedereen moeten doen die zoiets meemaakt. Iedereen zou elkaar daarin moeten steunen, elkaar een hart onder de riem steken.. Elke mens is immers dezelfde. Iedereen heeft elkaar nodig, daarom vind ik het zo goed van je!! We hebben samen even in de klas gezeten, dus we weten hoe ze was. Ze zou nu zeker naar jou opkijken zoals jij naar haar hebt gedaan. Doe zo verder! 20-08-2005 om 23:38 geschreven door Veerle