Op algemeen aandringen zal ik het bericht over de kikkervisjes dan maar terug plaatsen. Er waren wat problemen met de site en, na urenlang zwoegen op mijn litterair kunstwerk, drukte ik op 'invoegen' en... ik kreeg bevestiging dat het geplaatst was maar... niks te zien. Vermits het hier nu oogsttijd is (daarover straks meer) had ik tot heden de tijd niet vrijgemaakt om het terug te schrijven. Velen onder jullie weten dat natuurlijk niet maar het leven van een gepensioneerde in het buitenland is enorm druk. Het is niet voor niks dat een aantal van hen na een aantal jaren onder de druk bezwijkt en de pijp aan maarten geeft... of zou dat toch enkel aan de leeftijd liggen? Ja, voor sommige van mijn lezers moet ik nu eenmaal een grap altijd een beetje toelichten... het zijn tenslotte niet allemaal west-vlamingen die dit lezen maar ook limburgers, nederlanders... Ik had mij nochtans voorgenomen om niet meer met de Nederlanders te lachen. Nederlanders zijn niet gierig maar gewoon een beetje zuinig. Via Thailandblog.nl werd er gesproken over e-books teneinde hier in Thailand toch boeken te kunnen lezen. Fred, een nederlander die in Chiang Mai woont heeft me aardig op weg geholpen. Daarenboven heeft hij mij een memo-stick gestuurd met daarop een paar duizend nederlandstalige boeken. Van betaling wilde hij helemaal niet weten. Bij deze, Fred, hartelijk dank voor het mooie gebaar.
Ik sprak van de oogst tijd. Ondertussen weten jullie allemaal al dat mensen uit de Isaan, waaronder dus ook Krit, alles eten. In de Isaan zelf uit pure noodzaak want het is de armste streek in Thailand (Noord-Oost) maar zoals bij mijn vrouw, wordt het ook een gewoonte en een soort sport om alles uit de natuur te gaan gebruiken en te verwerken in de keuken.
Ok, onder de oorlog werd in het Westen ook alles met 4 poten, behalve de tafel, gegeten maar hier wordt alles wat leeft of geleefd heeft, opgegeten, en wordt er niks weggegooid. Als ik hier soms de kinderen zie genieten van een kippepoot, of ingewanden van een of ander beest, dan denk ik aan al die verwende kinderen uit het westen die toch zo'n problemen hebben als hunne I-pad of tablet of hoe die dingen ook mogen heten, platte batterijen heeft.
Tijd dus voor de kikkervisjes: kikkerdril, daarna de kikkervisjes, iets later komen daar dan de achterpootjes aan en tenslotte de voorpootjes... als ze tenminste niet voordien opgegeten worden. Ik persoonlijk heb liever dat ze worden opgegeten want, eens ze groot zijn, kunnen ze mij persoonlijk horendol maken. Na elke regenbui, en momenteel zijn we eindelijk in het regenseizoen, beginnen die volwassen kikkers dus te roepen. Vrij vertaald roepen ze: Ik wil sex; ik wil sex. Iedereen wilt dat natuurlijk maar ze roepen dat wel met zijn honderden tegelijk, en dat uit volle borst gedurende de ganse nacht. Hier rechtover is een huis in aanbouw en daar was een soort kelder waar water in stond. Daar zat er dus zo'n maniakske te roepen en het geluid werd serieus versterkt. Ik beken dat ik hem met een stok aan het verstand gebracht heb dat hier iemand wenst te slapen...
Die kikkerdril wordt dus in waterplassen gedeponeerd na een van die nachtelijke orgieën en dan gaat het allemaal zeer snel want dat water kan dus zeer snel terug verdwijnen.
Met aangepaste netten gaan we dus deze kikkervisjes gaan vangen...
Je hebt natuurlijk verschillende soorten kikkers en dan ga je ook op verschillende plaatsen gaan vissen, zo breng je wat variatie in het menu.
Daar zitten er ook nog ...
Je moet toegeven, verser kan niet ...
De vangst valt goed mee...
De vangst wordt verschillende keren gewassen, de ingewanden worden (grotendeels) verwijderd en dan worden ze, met verschillende kruiden, langs de baan geplukt, en pepers, in een palmblad, uit de hof, ingepakt. Dan worden die pakjes normaal op een houtvuur, maar in ons geval, in de over geplaatst en, klaar zijn de visjes. Ik proef hier alles want ik denk: als zij er niet van doodgaan zal ik het ook wel overleven. Ik geef wel toe dat hun bereiding van kikkervisjes toch niet helemaal mijn favoriet gerecht is.
Klaar om in de oven te gaan...
Sommige zaken worden ook levend gegeten. Zo heb je de zoetwatergarnalen. Die worden levend in een diep bord geplaatst, gemengd met een aantal scherpe kruiden. Er wordt een ander bord omgekeerd opgeplaatst want die garnalen houden niet zo van die kruiden. Je moet regelmatig es kijkern en, als ze er niet meer uitspringen, dan kun je ze gaan opeten... alhoewel er hier en daar nog wel eens eentje durft tegenspartelen.
Nog steeds levend...
Je hebt dan natuurlijk ook nog de grote kevers die 's avonds met behulp van een sterke lamp gevangen worden, bij voorkeur op het strand. Die worden dan met kruiden gekookt en zo gegeten. De smaak is redelijk zout, niet slecht, en blijkbaar boordevol proteïnen, alhoewel dat me niet zo veel kan schelen.
Als het maar goed gekruid is ...
De poten en de vleugels er af en smullen maar...
Een Durian mag natuurlijk niet ontbreken...
Volgende keer wat meer over het oogsten van bamboe scheuten en paddestoelen.
Zoals beloofd schrijf ik nu maar terug een stukje. Momenteel weet ik nog niet waarover ik zal schrijven maar dat komt wel terwijl ik bezig ben. Het is ongelooflijk hoe graag Thai babbelen. Onlangs reden we naar een neef van Krit; het was al een tijdje geleden dus wist ze de weg niet meer zo goed. Niet getreurd ze zal hem wel even bellen en de weg vragen (Thai telefoneren ook heel graag, misschien nog liever telefoneren dan babbelen). Nadien bleek dat die neef moest zeggen: op de baan waar jullie nu zijn zul je rechts een grote varkenskwekerij zien, iets later links een politiegebouw, achter dat gebouw onmiddellijk links, op het einde van die baan een T-splitsing: daar links en na 50 m rechts de straat in. Heel eenvoudig en zelfs voor een klein kind uit te leggen en te verstaan... maar niet voor een Thai. Maar liefst 37 minuten gingen ze aan de telefoon en toen waren we nog maar aan de T-splitsing waar ze nog eens moesten overleggen. Soms zou je er echt horendol van worden. Ik heb het al eens geschreven maar Thai kunnen ook niet kaartlezen, ook de mannen niet. Mijn vrouw heeft ook de gewoonte, als we iets aan het zoeken zijn, om niet trager te gaan rijden en meestal moeten we dan ook terugdraaien omdat we er voorbij gereden zijn. Maar ja, TIT (this is thailand).
Het verhaal van de opper monnik die een tijdje terug gestorven is en gecremeerd werd is nog niet ten einde. Juist voor we naar hier vertrokken werden in de tempel Boedha beelden gegoten. Niet enkel kleine beeldjes maar een paar serieuse kloefers waarvan ik me afvroeg hoe ze die ooit konden verplaatsen.
De gietvormen...
Als basismateriaal wordt een beetje van alles gebruikt, enerzijds een soort koperen metalen blokken
Maar anderzijds willen de mensen ook iets persoonlijks meegeven aan het beeld
Er werden ook een groot aantal kleinere beeldjes gegoten. Daarin wordt onderaan een holte voorzien om wat asse van de gecremeerde opper monnik te plaatsen.
Onmiddellijk na het gieten
Voor de families is dat natuurlijk weer een gelegenheid om bijeen te komen in de tempel met wederomgratis voedsel en eten. Omstreeks deze tijd zullen de beeldjes gevuld zijn en dichtgemaakt en dan is er weer een ceremonie waarbij de beeldjes uitgedeeld worden aan de families.
We zijn er weeral bij...
En zo zijn we aangekomen in ons nieuwe huis. het is natuurlijk nog wel een beetje aanpassen maar het zal wel lukken. Natuurlijk hadden we dikke tegenslag: alhoewel de temperaturen lager zijn dan in Khon Kean hebben ze hier toch ook een hittegolf. Vandaag is het feitelijk de eerste dag dat het, voor mij, een goede temperatuur is. Het heeft ook eindelijk een paar keren geregend, telkens een half uurke, en de natuur begint zich te herstellen. Als het nog wat blijft regenen dan kunnen de de bos intrekken voor bamboescheuten en paddestoelen. Het is nog altijd zo dat, als we gaan wandelen (meestal rond 7 u 's morgens of 6 u 's avonds, anders te warm) dat Krit nog altijd vanalles verzameld om te eten. Ze eten hier dan ook alles. Na die paar regenbuien beginnen de kikkers zich te roeren, ze brullen feitelijk een hele nacht. het zijn dan ook van die serieuse kikkers, zo een vuist groot. Krit wou samen met mij op kikkerjacht gaan... om ze nadien op te eten. Ik heb maar feestelijk bedankt ook al heb ik er al van gegeten...
De verhuis is al bij al goed verlopen; we moeten nog eens terug om wat spullen te gaan halen en om onze hond op te halen. Die logeert nu nog bij haar moeder dus zo heel lang zullen we ook wel niet wachten. We hadden wel de dochterkes van een nicht van krit bij (de uitbaatster van het restaurant). Die hadden nog nooit de zee gezien en het was toch verlof dus...
En de schoonzus was er ook...
En mijn schoonmoeder moest het nieuwe huis zegenen... en iets later kwam haar zuster ook op bezoek...
Alles wat hier gebeurd is een reden om samen te komen en om samen te eten. Af en toe denk ik wel eens: laat ons nu es even gerust maar, al bij al, is het meestal toch plezant. We zullen dan ook wel meer bezoek krijgen nu we hier aan de kust wonen maar ik heb toch als voorwaarde gesteld dat ze voordien moeten telefoneren... en vermits ze dat zo graag doen...
Eerst en vooral aflevering 37 van "Mijn restaurant". Er was wat geld voor tafels en stoelen, een gasvuur en wat potten en het restaurant is officieel een feit. De coffeeshop is verhuisd naast het restaurant en daar is nu ook een 'noodle' shop geopend waar je bij de schoonzus van de restaurantuitbaatster noodle kunt eten... ze gaan nu eenmaal allemaal rijk worden.
Chez Khua Buabaan, bij kok lotusbloem...
We zijn er uiteraard al gaan eten en natuurlijk smaakt het. Het Thais eten is nu eenmaal heel eenvoudig, lekker en gezond. Wordt vervolgd.
De oppermonnik in een van beide tempels is overleden. Hij was 88 j en dus al van een gezegende (als je dat al moogt zeggen bij een Boedhist) leeftijd. Ik heb al geschreven dat Thai een heel andere mening hebben aangaande de dood en al wat er rond hangt. Zo werden er bijvoorbeeld foto's verdeeld van de overledene, enerzijds op zijn sterfbed maar ook van een paar dagen eerder. Zo'n foto gaan wij in het westen normaal niet verspreiden, maar hier wordt die ingekaderd en overal in de huizen opgehangen. Tja, andere cultuur.
Er wordt van alles georganiseerd voor de crematie en er komen een groot aantal monniken van andere tempels dus duurt het toch een tweetal weken voor de crematie kan beginnen. Gedurende die 2 weken is er permanent gratis eten en drinken voorzien (geen alcohol) en dat wordt allemaal gemaakt door de mensen van het dorp waar de tempel zich bevindt. Misschien wordt er wel bijgesprongen door de tempelgemeenschap maar daar weet ik niets van. Wij waren toen in Hua Hin en ik weet dat Krit krab wou meenemen voor de merrit ( goede daad). Met deze temperaturen van meer dan 40°C leek me dat nu toch zo geen goed idee.
Overal kun je gratis eten
Ook de kinderen worden niet vergeten.
De ouderen, maar ook de opgroeiende jeugd, kleed zich in het wit. Voor die dag worden zij dan even monnik of non, en moeten dan ook als dusdanig behandeld worden: ze mogen bijvoorbeeld niet aangeraakt worden. Ze mogen echter ook maar beperkt eten als ze in die kledij zijn, net zoals de echte nonnen.
Non voor één dag...
De kist wordt op een speciaal hiervoor gebouwd verhoog geplaatst. Daarboven hangt dan een baldakijn (of hoe je dit ook kunt noemen) volledig gemaakt met echte bloemen. Ook het verhoog wordt volledig met verse bloemen versierd. De militaire politie vormt een erehaag en zorgt er ook voor dat alles in goede banen wordt geleid. Ik moet zeggen dat, en dat heb ik reeds op verschillende activiteiten gezien, Thai zeer gedisciplineerd zijn (behalve in het verkeer, daar is het een echte ramp). Hier geen taferelen van mensen die willen voorkruipen, zo typisch in het Westen; hier heeft iedereen de tijd...
De kist, klaar voor de verbranding...
Er volgt nog een ganse ceremonie waarbij onder andere, het leven van Boedha wordt verteld... wel vervelend, zeker als je er niets van verstaat. Ik heb trouwens ook wel redelijk veel Thai gezien die een dutje aan het doen waren dus was ik zeker niet alleen. Dan volgt het groeten van het lichaam door de vele monniken die aangekomen zijn en uiteraard door de VIP. Een Thai is van nature uit zeer onderdanig en voelt zich snel de mindere. Ze gaan in een gesprek met een 'meerdere' permanent buigen en voortdurend 'krap' (door een man) of 'ka' (door een vrouw) zeggen, juist om hun minder zijn te benadrukken. Ter illustratie: een tijd geleden waren wij met de auto aan het rijden en er kwam een kolonne van een paar voertuigen de baan op. Krit stopte niet voor hen, tenslotte waren ze niet begeleid, maar ze voelde zich niet goed omdat ze dat niet gedaan had. De meeste Thai zullen dat wel doen maar gelukkig wordt ze zo stilaan een 'farang wife'.
Zonder geringschattend te willen doen, integendeel, moet ik toegeven dat de herfstkleuren alom vertegenwoordigd zijn...
Groeten door de monniken
%%%FOTO6%%
De kist wordt dan in brand gestoken
Sommigen proberen wat as op te vangen...
Wat weeral echt opvalt dat deze ceremonie geen gebeurtenis is met droevige gezichten of wenende mensen. Er wordt gewoon gereageerd op een gewone gebeurtenis: de dood is een logisch gevolg van het leven en vermits je toch terugkomt is er geen reden tot verdriet. Alleen als je in dit leven slecht bent geweest en niet voldoende 'merrit' of goede daden hebt gedaan is er reden tot verdriet... maar dan enkel voor de gestorvene: die komt terug als een dier of iets slechts... (als een politieker bijvoorbeeld)
Er wordt later een soort brandspiritus opgegoten
In een volgende blog wat meer uitleg over de slechte dingen in het leven.
Pasen wordt hier natuurlijk niet gevierd maar op facebook zag ik overal de gelukwensen verschijnen dus dacht ik, allez vooruit, ik zal maar eens meedoen: Zalig Pasen aan iedereen en mogen de eieren niet te koud worden. Ziezo, daar zijn we weeral van af.
Nu we toch in de sfeer van geloof en zo zitten kan ik evengoed even verder gaan. Het Boedhisme is geen geloof maar eerder een levensvisie. Maar net zoals bij elk geloof is de toepassing of de interpretatie van de regels door mensen heel dikwijls verkeerd of dan toch in hun eigen voordeel uitgelegd. Ik heb niks tegen het Boedhisme, integendeel, ik ben er van overtuigd dat de juiste toepassing van de basisregels een mooie samenleving kan creëren, maar toch zie ik een aantal zaken die me een beetje tegen de borst stoten. Er is een enorm groot aantal tempels, de een al groter dan de andere. In het, betrekkelijk arm, dorp waar mijn schoonmoeder woont zij er al twee op een totaal van misschien 6 à 700 mensen. De monniken worden onderhouden door de bevolking die "merrit" moeten doen. Ik kan het best vertalen als "goede daad" doen. Vermits ze geloven in reïncarnatie zullen ze, afhankelijk van de gedane "merrit" terugkomen als een goed persoon. Indien niet komen ze terug als een onrein dier of iets dergelijks (misschien wel als een politieker). Elke morgen gaan de mensen dus naar de tempel met voedsel of de monniken gaan op bedeltocht. Bij een speciale gelegenheid, crematie, zegening nieuwe auto, huwelijk of dergelijke zijn er ook steeds monniken aanwezig. Daarvoor wordt hen dan ook, naast eten, wat geld toegestopt.
Een van de velen in Khon Kaen...
Als we dan een van die tempels gaan bezoeken valt het me steeds op dat die tempels en bijhorende kloosters, steeds op zeer mooie plaatsen gebouwd zijn, een mooi uitzicht, aan een meer of rivier, ... Tijdens onze laatste uitstap reden we door een zeer arm dorp; echt heel armoedig met kinderen die naakt op de straat speelden en zo... Ik heb in de verste verte geen enkel tempel gezien wel ... een katholieke kerk. Eens te meer: geloof is niet slecht, maar de toepassing door de mensen...
Was dat wel de bedoeling ?
Andere gedachten nu. Ik heb vroeger al geschreven dat, als je met een Thaise getrouwd bent, je veel meer en heel andere zaken kunt zien dan als je met een geleide rondreis kunt ervaren. Tijdens onze laatste rondrit wist Krit weer iets speciaals: eten op het water. Nu waren we al een paar keren naar naar het Ubol Rat stuwmeer geweest waar je gezellig kunt eten op bamboe steigers die aan en in het water gebouwd zijn.
Echt gezellig...
Afhankelijk van het peil van het water zit je dan ver of dicht van de "keuken" en wordt het eten soms gebracht met een scooter: alles heeft zijn charmes.
Ik was er dus van overtuigd van weer zoiets te zien maar dit was dan weer iets anders: de vlotten worden met een boot op het meer getrokken
Tafel 6 met zicht op het water...
De ober brengt ja naar je tafel...
Als je iets bijkomend nodig hebt dan trek je een vlag naar boven en komt de ober je bestelling opnemen, of brengt je even naar het toilet of, in ons geval, brengt je terug naar de oever want Krit werd na een tijdje zeeziek... je kunt er normaal heel lang blijven maar het was welletjes geweest.
Een algemeen zicht van de tafelschikking...
Als ik dit allemaal zo bekijk dan kan ik me voorstellen dat, bij het bekijken van de beelden, velen gaan dromen van verlof... zeker nu in België de winter maar niet wil stoppen. Thailand is inderdaad een mooi land als je maar wegblijft uit de gebieden die te toeristisch geworden zijn. Je kunt het de Thai niet kwalijk nemen dat ze graag een graantje meepikken en tenslotte werken ze er ook voor. Maar Pukhet, Pattaya en Hua Hin zijn nu eenmaal die plaatsen waar je Thailand zult leren kennen. Wij zullen nu ook verhuizen naar Hua Hin, noodgedwongen omdat ik die extreme temperaturen van meer dan 40° C in de schaduw niet kan verdragen. We gaan daar onze thuisbasis oprichten, en verder gaan met het verkennen van dit prachtige land. Ik hoop lang genoeg te leven om nog veel te zien.
Zelfs het eten ziet er hier mooi uit, en is meestal ook heel lekker. Sommige dingen doen je wel even huiveren bij de gedachte maar, als de mensen het niet breed hebben, dan wordt ook alles gegeten. Tenslotte werd, tijdens de oorlog, alles wat 4 poten heeft, behalve de tafel, opgegeten.
Mierenlarven met ajuin en kruiden...
Ergens onderweg...
Toch wel een heel speciale tempel.
Ziezo, het is ondertussen 9 u op paaszondag, ik zie dat het uur bij jullie veranderd is en laat jullie verder genieten van de korte nachtrust en straks, ontwaken bij een heerlijke vrieskou. Hier zouden de chocolade eieren smelten voor ze gevonden werden, maar daar hebben jullie geen last van, hi hi hi.
Maandagmorgen, 07.30 hr, mijn vrouw slaapt nog en een aangename temperatuur van 28°C... ideaal moment dus om mijn schare bewonderaars tevreden te stellen met het vervolg van het relaas van ons weekje verlof. We vertrekken binnenkort terug voor een weekje, waarschijnlijk naar Hua Hin, de kustplaats ten zuiden van Bangkok. Zie een van de vorige berichten. Als ik aan mijn broer denk dan denk ik: ik heb liever dat mijn kinderen zeggen: verdomme, onze oude heeft alles opgemaakt dan dat ze ruzie moeten maken over een erfenis. Zolang er geen schulden zijn is alles toch in orde.
Ik heb al een paar keer geschreven dat Thai zo vindingrijk zijn: dat is zo op alle vlakken. In het laatste hotel in Lom Sak zei men ons aan de balie: er is security op de parking dus geen probleem voor de banden. Natuurlijk wil ik dan meer weten. Het kan dus gebeuren: je komt 's morgens aan je auto: lekke band. Geen probleem, even vervangen.( Als je dan , na heel lang zoeken, eindelijk de krik en de sleutel vindt) stel je opeens vast: verdomme, geen reservewiel meer. Je gaat natuurlijk ook eens onder de motorkap kijken want soms verstoppen ze die daar ook, maar nee: reservewiel foetsie. Wonder boven wonder komt er een Thai, die toevallig passeert, je helpen en, echt een mirakel, toevallig heeft hij toch wel een wiel van het type dat je nodig hebt ter beschikking. Voor een prijsje wil hij je die wel verkopen. Voor 10.000 TB, wat inderdaad wel weinig is als ik de wielen van onze auto bekijk maar toch... feitelijk te veel voor je eigen wiel. Dat is me dus niet overkomen, maar het is blijkbaar geen toeval. Vandaag naar Toyota om een slot te kopen voor het reservewiel... je weet maar nooit.
Hoe zit dat nu feitelijk met de ladyboys of kathoeys? Er zijn er hier zo veel dat ik me afvraag of het niet in de genen van de Thai zit? De ladyboys zijn niet perse hoimofiel, ze voelen zich nu eenmaal beter in een vrouwenlichaam.
Hier kun je het nog zien ...
Het zou Thailand niet zijn moesten ze daar ook nog niet een aantal andere categorieën aan hebben toegevoegd: je hebt de Tom boy, een meisje dat zich als jongen gaat gedragen: de haren kortgeknipt, de borsten ingebonden of, tegenwoordig, dikwijls chirurgies verwijderd. Zij/hij heeft dan een relatie met een Dee, een vrouw die 100 % vrouw is en een (lesbische ?) relatie heeft met een Tom... je zou voor minder het noorden kwijtraken. Toen ik Krit vroeg waarom er zo veel ladyboys zijn was hert antwoord zeer eenvoudig: als een Thai zich als vrouw verkleed is hij/zij veel knapper dan als een blanke dit doet ... thai logica. Misschien is het wel zo omdat in het boedhistische Thailand waar tolerantie hoog in het vaandel wordt gedragen het 'anders' zijn aanvaard wordt.
En het wordt aanvaard:
Toiletten voor mannen, vrouwen en ...
Kathoeys ...
Terug naar ons verlof dan. Het grote voordeel als je met een Thaise getrouwd bent is, onder andere, dat je veel meer zaken gaat ontdekken als je door het land gaat reizen. Nu was het volgende ook voor Krit totaal nieuw. In de omgeving van Loei, in het Nong Hin district, ontdekten we per toeval iets dat nadien toch de moeite bleek. Zoals je op de foto kunt zien zijn ze er nog niet uit hoe het dorp juist heet en ook niet of het nu wel tonrisme is.
Toch al een groot bord...
We waren een van de eerste om, na de renovatie, gebruik te maken van de ijzeren trappen en loopbruggen. Voordien was dit allemaal in bamboe en het zal ook wel authentieker geweest zijn maar qua veiligheid is het nu toch wel beter. Ik wil bijvoorbeeld de grotten van Han niet afbreken en misschien, na een aantal jaren toeristische afbraak zal het er hier ook wel anders gaan uitzien maar ik prijs me gelukkig dat ik het nu heb kunnen zien. We betaalden 15 TB voor het transport en 100 TB voor de 'gids'. Spotgoedkoop en zeker de moeite waard.
Met de toerbus naar de lokatie...
Het doet in het begin een beetje aan Echternach denken ...
Dieper en dieper de grond in ...
Prachtig en nog ongerept ...
Fosiele slang (ongeveer 2 m)
Een of ander groot beest ...
Een mens is toch maar klein ... (ikke toch)
De wortels van bomen die bovenop de rotsen staan ...
Binnenkort nog meer, als jullie het willen natuurlijk.
Belofte maakt schuld maar gisterenavond was ik toch wat te moe (of te lui) om nog een berichtje te schrijven. Vandaag echter is het weer een beetje aanpassen aan de temperatuur hier dus, behalve wat noodzakelijke inkopen in de Macro, blijven we toch maar zo veel mogelijk binnen. We zijn in de streek van Loei, Chiang Kan, Yaeng en Lom Sok geweest. Overdag is de temperatuur te vergelijken met hier in Khon Kaen maar 's avonds en 's nachts koelt het er af tot een heerlijke 18 a 20°C, heerlijk om ter slapen. We overwegen toch serieus om te verkassen. Ik heb echt last van de temperatuur hier, het had hier dan ook moeten regenen maar hoop en al 5 keer wat water gezien. Blijkbaar is het nu wel overal zo in Thailand want er zijn serieuze problemen met water, blijkbaar op veel plaatsen ook problemen met drinkwater. Voor de mensen in Belgenland klinkt dit misschien wel goed, maar trop is te veel en te weinig is ook niet goed. Mede om die redenen zijn we ook niet tot Chiang Mai geweest: zoals elk jaar opnieuw steken de boeren de oogstresten in brand om de velden klaar te hebben voor het nieuwe seizoen. het is wel verboden maar: who cares... Daarenboven zijn er ook een aantal spontane branden (alhoewel toch meestal op locaties die interessant zijn om ontgonnen te worden) waardoor de luchtkwaliteit in Chiang Mai en de streek ten noorden daarvan zo slecht was dat zelfs de Thaise overheid verwittigde om binnen te blijven of om een mondmasker te dragen.
Een tweede reden is natuurlijk ook dat (alhoewel ze het nooit zal toegeven) Krit schrik heeft om in de bergen te rijden. Tenslotte heeft ze dat ook nog nooit gedaan maar, met een 3 liter automaat heb je heel weinig problemen. Natuurlijk is het wel zo dat, in de bergen, het verkeer dat stijgt over 2 baanvakken beschikt om langzame voertuigen voorbij te kunnen steken. Veel Thaise bestuurders vinbden dat totaal verkeerd: als we bergaf rijden rijden we veel sneller dus moeten wij over twee baanvakken beschikken ... maar ja, niks nieuws onder de zon in het verkeer in Thailand.
Als ik over het verkeer moest schrijven dan kon ik een gans boek vullen, als ik over de verkeersregels moet schrijven (of de toepassing ervan) :
Dat was het.
Toch weer een paar mooie staaltjes van vindingrijkheid gezien. We waren in een dorpje, hoog in de bergen, waar vroeger de mensen zonder papieren leefden. dat werd oogluikend toegestaan en nu leven daar nog een pak mensen, al dan niet zonder papieren. Tijdens het hoogseizoen (oktober tot eind feb) worden een aantal malen per dag demonstraties gegeven voor de toeristen, in traditionele kledij e.d. Nu was daar een man een instrument aan het maken om te controleren of iets op afstand, even hoog is als een punt hier, noem het maar een pasdarm.
Water in de buis, zo eenvoudig en goed gevonden...
Een beetje verder waren een man en een vrouw medicijnen aan het maken. Ik weet nog altijd niet of ze het deden omdat wij er waren of dat ze inderdaad nog altijd zo leven. Met een stamper in een holle boomstam een of ander produkt (het leek me houtskool, voor de maag) aan het fijnstampen.
Het werkt dus wel ...
Ik zou niet graag tussen die vrouw haar benen liggen ...
Allez, ik bedoel, dat die vrouw serieuze beenspieren moet hebben want dat werk duurde toch redelijk lang...
De mensen wonen er zeer primitief maar toch bijna onder elk afdak een grote auto en op elk dak ...
Satellietantenne...
Er hing ook aan elke woning een "geestenbezweerder". Je moet weten dat elke Thai enorm bijgelovig is. Ze geloven in waarzeggers, handenoplegging, gebedsgenezers en dergelijk meer. Zo ga je voor de meeste huizen een klein tempeltje vinden. Daar wordt dagelijks eten, drank enz... geofferd. Het zijn meestal ook kleine kunstwerkjes want de bedoeling is dat de kwade geesten dit gebouw aantrekkelijker zullen vinden dan de woning, dus moet het wel mooier zijn dan de woning. Hier dichtbij wordt een fabriek gebouwd, voor de aanvang van de werken aan het hoofdgebouw is een ganse miniatuurtempel gebouwd enkel voor de geesten. Een dezer neem ik er wel een foto van.
Ook aan de huizen zijn het soms
kleine kunstwerkjes...
In het dorpje in de bergen hing ook iets tegen de kwade geesten: door de constructie en de bladeren denken die geesten dat ze hier niet in het huis geraken en dus zijn de mensen weer veilig.
Weg boze geesten...
De voorraadschuren
Handgemaakt borduurwerk, echter niet te koop... is voor hun traditionele kledij.
Volgende blog nog meer over onze trip. Hierna nog wat foto's "zonder woorden".
In een van de vorige berichten is een foutje geslopen.
Ik had geschreven dat dit diende om de rijst te dorsen maar dit is niet correct. Het wordt gebruikt om de zaden te verwijderen bij de katoenplant zodat met de rest kan gebruiken om katoen te weven.
Ik moet ook nog mijn verhaal over het 'restaurant' van de nicht van krit verderzetten. ondertussen werd er beton gegoten maar is er nog steeds geen geld voor stoelen en tafels. Nu heeft de schoonzus van Krit's nicht het gevonden: na even een coffee-shop te hebben opengehouden gaat ze nu een restaurant openen aan de overzijde van de straat, straat is 4 m breed, recht tegenover het , te openen, restaurant van haar schoonzuster. Ze hebben geen ruzie, verre van, maar zijn er van overtuigd dat ze rijk zullen worden. Ze bewijzen enkel wat ik in de vorige blog geschreven heb.
Nu een coffee-shop
Nog een 'restaurant' , het eten is er wel heel lekker...
Lief... en maar niet willen kijken...
Terug van het veld... watermeloenen te koop: 20 TB
Dit wordt dan allemaal heeeeel fijn gesneden, een monnikenwerk...
Het resultaat ...
Na het drogen in de zien en verder droogbakken in de wok: klaar voor gebruik...
Het resultaat wordt een dezer dagen opgestuurd; in water koken gedurende een vijf-tal minuten, op smaak brengen met honing en limoensap (suiker en citroen zal ook wel goed zijn) en dan warm of koud drinken. Heerlijk.
Niet te geloven maar hier ben ik weeral. Krit is een beetje ziek en ligt in bed. Niets ernstigs maar ze moet toch een paar dagen rusten. Wat kan ik dan anders doen dan mijn trouwe lezers verrassen met weer wat nieuws uit het verre Thailand. Een tijdje geleden had ik al eens gevraagd dat de bezoekers, of lezers, wat zouden achterlaten in mijn gastenboek. Het is voor mij ook aangenaam om dat te lezen en te zeggen: god ja, die leest dat ook. Van een aantal vrienden en familieleden weet ik het wel maar vcan die andere, duizenden lezers, weet ik helemaal niks. Dus, allen even iets laten weten, dan beloof ik dat ik alleen nog maar over interessante onderwerpen zal schrijven, zoals daar zijn: de ladyboys , wat en waarom (en hoe !) ... zoals ons aller Jambers het zou zeggen. En, zoals jullie me kennen, ga ik dan uiteraard ook wat foto's bijvoegen...
Vandaag echter ga ik het hebben over 'de vindingrijkheid'. In het westen is dat allemaal reeds lang vergeten want we hebben daar een wegwerp-maatschappij. Hier echter wordt alles enerzijds hersteld en anderzijds worden heel veel zaken zelf gemaakt.
Hier, in de ISAAN (het noord-oosten van Thailand; zeer arm, een beetje te vergelijken met Limburg (lap, alle lezers uit Limburg ben ik nu ook al kwijt)) zijn de mensen nog genoodzaakt om vindingrijk te zijn. Een rijstboer verdient, afhankelijk van een goeie of slechte oogst, ongeveer 5000 TB per maand (ongeveer 125 ). Veel dochters moeten dan ook in Bangkok, Pattaya of Phuket gaan werken om hun familie te ondersteunen. Ik zeg dochters want in de tradities hier zijn het de dochters die voor hun ouders zorgen, de zonen worden min of meer vrijgelaten. Als zij trouwen moet hun vrouw voor haar ouders zorgen enz ...
Wat heeft dat met het onderwerp te maken? Awel, ze maken hier vanalles om een centje bij te verdienen. Voor ons, farang, is dat zeer goedkoop maar voor velen is dat al dan niet iets bij de rijst te kunnen eten of niet.
Een tussendoortje: gisteren, op de markt, zat een bedelaar, die man had geen vingers. Ik gaf hem 20 TB (0.5), hij stond op en bleef ons maar aanspreken. Krit vertelde me dat hij ons rijkdom en geluk bleef toewensen. Ik had al spijt dat ik niet wat meer gegeven had. Bij de Aldi in België zitten regelmatig bedelaars, die geef je dan de 2 uit het karretje en een dank je kan er niet van af.
Ik ben verzameling aan het aanleggen van de spaarpotten die ze maken van kokosnoten, heel mooi en goedkoop. Ik heb al een paar poezen meegebracht als ik terug was, en nu leg ik een verzameling aan.
Dino en buffel...
Dumbo en schildpad...
Je kunt hier echt overal nog gebruiksvoorwerpen vinden, zelfgemaakt, en nog steeds in gebruik. Sommige zijn echt kleine kunstwerkjes.
Spinnewiel voor zijde ...
Dorsen van de rijst.
Om de 'sticky rice' te laten afkoelen
Om de VAB jaloers te maken: takelwagen...
De bekende zit- en slaapmatten...
Inderdaad nog steeds in gebruik...
Het riet voor de matten wordt gesneden, gedroogd en later gekleurd ...
In het vorig bericht heb ik een verkeerde foto bijgeplaatst; ik had dan al het bericht een paar keren opnieuw moeten invoeren en daarmee... ik wordt ook al wat ouder maar niet veel en je ziet het niet...
