10837, ik ben twee dagen bezig geweest met elk afzonderlijk kleine bloemetje van de Viburnum te tellen. Halverwege was ik de tel kwijt en moest opnieuw beginnen.
Nee, alle gekheid op een stokje, ik heb ze niet echt geteld. Maar als je gemiddeld voor elke "bol" 100 bloemetjes neemt en er staan minstens 200 bollen in bloei zit je wel direct in de tienduizenden ! Met andere woorden, de vlinders en de bijtjes kunnen zich nog even bezig houden !
Pulsatilla vulgaris, in het Nederlands ook wildemanskruid of pelsanemoon genoemd, is een bladverliezende polvormende vaste plant met zeer fijn, zilverbehaarde gevederde bladDe plant bloeit van maart tot mei met grote klokvormige paarse bloemen, later gevolgd door attractieve bloempluizen zoals bij clematis. Pulsatilla vulgaris houdt van een standplaats in de volle zon en een kalkrijke en humusrijke grondsoort.
Dat kalkrijk moet je niet te strikt nemen, mijn grond is licht zuur en ze doen het daar prima, ze zaaien zichzelf vrolijk uit ! Wildemanskruid is goed winterhard, redelijk droogte tolerant, verdraagt zeewind en heeft weinig last van ziektes en insecten.
Vandaag is ons blogje 1000 dagen oud, niets wereldschokkend maar tijd om even stil te staan hoe vlug alles voorbijgaat. Hopelijk is Covid-19 binnen 1000 dagen ook slechts een vage herinnering meer !
De dotterbloem is en inheemse moerasplant en zie je bovendien ook dikwijls terug aan de boorden van tuinvijvers. Er is wel wat gelijkenis tussen de bloemen van de dotterbloem en die van de boterbloem en da's niet toevallig want ze zijn familie van elkaar. Net als boterbloemen worden dotterbloemen gemeden door grazend vee want ze zijn giftig.
Nu zal je niet direct doodvallen van één dotterbloem en ik zie ook niet direct een reden om ze op te eten. Alhoewel: vroeger werden de bloemknoppen opgelegd in azijn en geconsumeerd zoals kappertjes ! Hoeveel mensen om die reden ooit buikpijn hebben gekregen wordt er niet bijverteld !
Gelukkig heeft onze Scruffy ze nog niet zien staan aan de vijverrand !
Ondanks Covid-19 is het toch maar lekker Pasen. En met lekker bedoel ik dan de eitjes van de Paashaas (liefst met pralinévulling). We moeten dan wel in ons "kot" blijven maar prijzen ons gelukkig met het feit dat we nog een tuin hebben. Met het prachtige weer van de afgelopen dagen was het genieten alsof het al zomer was ! Morgen zou er een dipje in de temperatuur komen maar ja, wat wil je als je 10° boven je stand leeft. Het kan niet blijven duren !
Op het risico door sommigen voor gek te worden verklaard : het zou wel eens mogen regenen. Geen 2 weken aan een stuk natuurlijk, maar een mals buitje, meer dan ééntje en liefst 's nachts zou meer dan welkom zijn. Dan moet ik mijn juist gezaaid schaduwgazon niet meer elke dag besproeien en kan ik het grondwater sparen voor de volgende zomer.
De voorbije dagen was het een echte groenexplosie in de tuin. Al dat frisse groen dat nog niet onder het stof zit of aangevreten is door bladluis & Co laat het beste verhopen voor de komende zomer.
Ondertussen zijn de containerparken terug open en hebben we terug opslagcapaciteit voor het snoeiafval en het verder opruimen van de tuin.
Onze jongste Berner "Scruffy" is ook al van jongs af aan geïnteresseerd in bloemen en planten. Hij heeft weliswaar andere prioriteiten. Ik kijk rond naar wat mooi is, Scruffy kijkt rond om te zien of iets lekker is !
Nu op één gele dovenneteltje zal het niet steken zeker !
Op het eerste zicht is het heel raar om nu reeds waterjuffers te zien rondvliegen. Een week geleden vroor het 's nachts nog. Maar dat deert de winterjuffer niet, het zijn de enige vertegenwoordigers van hun familie die heel de winter lang actief zijn. Als het echt heel koud wordt gaan ze in stand-by modus. Ze kunnen dat omdat ze antivries in hun bloed hebben, handig toch !
En deze twee zijn al druk in de weer voor het nageslacht !
De naam is groter dan het tulpje zelf. Tulipa pulchella 'Persian Pearl' is een botanische dwergtulpje dat bloeit met magentakleurige bloemen die in het centrum heldergeel zijn. Omwaaien zullen ze niet vlug doen want ze zijn max. 10 cm hoog, Ze bloeien in april en zijn geliefd bij bijen. Ze zijn geschikt voor verwildering, mits ze op een warm plekje geplant worden. Hun origine ligt in Noord-Iran en Koerdistan.
Lang geleden toen we jong(er) waren, waren er overal nog plassen en vennetjes waar we salamanders gingen vangen om in een oud aquarium of iets dergelijks te "bestuderen". Al die plassen zijn ondertussen verdwenen onder beton en verkavelingen en de salamandertjes die er nog zijn, zijn ondertussen, gelukkig maar, beschermde diersoorten geworden. Ik prijs me gelukkig met mijn (kunstmatige) tuinvijver die ondertussen een vakantiepark voor veel amfibieën uit de buurt geworden is.
Momenteel is het paartijd voor de salamanders. Hier zien we vooral de kleine watersalamander en de alpenwatersalamander en af en toe zelfs de zeer zeldzame kamsalamander langskomen.
Euphorbia characias komt uit de steppe. Het is dus een plant die de droogte goed kan verdragen en liefst in de volle zon staat. Het bonte blad blijft heel het jaar aan de plant hangen en rond deze tijd maakt de plant zich op voor de bloei. De kleine gele bloemetjes blijven lang mooi. Opgelet echter met huisdieren of kleine kinderen. Euphorbia wolfsmelk) is giftig, als je een tak kneust komt er een giftig wit sap (melk) uitgelopen. Opletten ook dat je dit niet in de ogen krijgt tijdens werkzaamheden in de tuin. Als je dit echter in het achterhoofd houdt heb je voor de rest een probleemloze plant waar je jaren plezier aan hebt.
Het zijn rare tijden ! En niet alleen wegens Covid-19 ! Na een zachte maar kletsnatte winter kregen we een zonnige maar frisse maand maart. En volgende week wordt het blijkbaar ineens zomer ! En het is niet te geloven maar de grond wordt weeral terug lekker droog, hopelijk gaan we 2019 niet achterna (
20° en meer, heerlijk op het terras eten terwijl de vogeltjes rond je fluiten, van mij mag het ! En de viervoeters vinden het ook best leuk in de tuin. Er is best nog veel werk te doen en ik heb nog plannen om de volgende 20 jaar bezig te blijven. Zo zou ik graag Fuchsia's in de nieuwe muurserre willen houden. Probleem is alleen dat alles van kwekerijen tot tuincentra gesloten is en ik ben geen grote fan om levende zaken aan te kopen via internet. Noem me ouderwets maar ik zie de dingen die ik koop graag in levende lijve: vastpakken, eens ronddraaien om alle kanten te zien en dan beslissen.
Ooit zal het wel terug "normaal" worden zeker ? En meer dan ooit ben ik blij niet op een appartementje op de 7 verdieping te wonen ! En nu staan hier 12 hondenpoten klaar om te gaan wandelen. We leven onder hetzelfde dak, dus mag het. Blijf gezond !!!
Het vosje is, anders dan zijn naam laat vermoeden, een kleine solitaire zandbij die vooral nu in het voorjaar actief is. Ze zijn niet echt zeldzaam maar het was wel de eerste keer dat ik er eentje tegenkwam. Ze maken hun holletje in de grond. Als je een klein vulkaanvormig bergje zand ziet op een zonnige plek heb je een holletje van de zandbij gevonden. Je zou ze op het eerste gezicht kunnen verwarren met een hommeltje. Uiteraard is het belangrijk om weg te blijven met sproeimiddelen !
Rond de vijver was overal Miscanthus uitgelopen. Daardoor werd het zicht op de vijver vanuit het oud gedeelte van de tuin geblokkeerd door 2 meter hoog siergras.
Probleem is dat we vlak tegen de rand van de vijver moeten werken met de spade. En de vijver is een folievijver, opletten geblazen dus. Maar we komen er wel, langzaam maar zeker ! Da's één van de voordelen van met pensioen zijn, het moet niet allemaal strikt volgens planning. Volgend weekend zou het 20° worden, tegen dan zou ik wel graag rond zijn met mijn operatie Miscanthus.
Dit is wel de mooiste kraaiachtige die je bij ons kan tegenkomen. Het beestje noemde "Gaai" maar in Nederland sprak men vroeger over de "Vlaamse Gaai". Dat kwam doordat de rijke middenklasse in de Zuidelijke Nederlanden graag flaneerde in kleurrijke kledij en het bonte verenpakket van onze gaai daarmee vergeleken werd.
In het najaar verzamelen ze honderden eikels die ze dan ergens wegstoppen. Soms zijn ze een beetje vergeetachtig waardoor de eikels het volgende voorjaar kunnen ontkiemen en nieuwe boompjes worden. De meeste eikenbomen in onze bossen zijn dan ook met de hulp van onze gaai ontstaan !
De akkerhommel is een vriendelijk zachtaardig hommeltje dat niet vlug zal steken. Normaal komen de werksters pas begin mei tevoorschijn. Dit jaar zijn ze, net als veel andere dieren en planten, een maandje vroeger komen opdagen. Dit werkstertje zoemde over en weer tussen Helleborus, Mahonia en Viburnums.
Als gevolg van Covid-19 zijn de recyclageparken hier al 10 dagen gesloten en wie weet voor hoelang nog. Ik had net de restanten van de twee meter hoge Miscanthussen afgeknipt toen de maatregel inging en was dus net enkele uren te laat met ze af te voeren. In gewicht vertegenwoordigt dit bijna niets maar in volume des te meer. Ze zitten nu in een paar "big bags" maar die staan lelijk in de weg om het terras een opkuisbeurt te geven. Ik denk eraan om de stengels deze namiddag te verkleinen door er met de grasmachine over te rijden. Gelukkig hebben we een maairobot zodat we toch al van het gazonmaaisel verlost zijn. Ik heb overal tussen de heesters houtschors liggen. Ik ben niet van plan mijn snoeisel of maaisel daar bovenop kieperen. Ik heb al met het idee gespeeld om mijn verhakselde Miscantus stengels te hergebruiken als vervangstro voor het kippenhok. Straks eens advies inwinnen bij de familie Tik-Tok !
Deze plant is afkomstig uit Zuidoost-Europa. Ze werden hier ooit in tuin aangeplant en zijn van daaruit terug verwilderd.
De plant dankt zijn naam aan de zaaddoosjes die op penningen lijken. Volgend verhaaltje vind ik wel mooi en is actueel met de Paasdagen op komst. Judas Iskariot verraadde Jezus voor 'dertig zilverlingen'. Volgens sommige volkslegenden zou Judas toen hij zich verhing de zilverstukken onder zijn galg hebben laten vallen of hebben weggeworpen. Daaruit groeide de judaspenning. Persoonlijk geloof ik er niet al te veel van maar het is wel een mooi verhaaltje.
De plant is niet kieskeurig maar heeft een voorkeur voor zonnige of licht beschaduwde plaatsen
De judaspenning in mijn tuin heeft de omgekeerde weg gevolgd, van verwilderd terug naar de tuin !
Blauwe druifjes of om exact te zijn: de langbladige druifhyacint is een leuk klein bolgewasje dat nu uitbundig bloeit. Ze verwilderen heel makkelijk zodat je er elk jaar meer en meer van krijgt, gratis en voor niks. Ze groeien eigenlijk zowat overal, alleen mogen de bolletjes tijdens de winter niet te nat worden want dan rotten ze.
Ze komen uit het oostelijk Middellandse Zeegebied en tot in Bulgarije in het wild voor. De blauwe variant kent iedereen maar ze zijn er ook in wit en roze. Die roze variant heb ik zelf nog niet gezien. De witte wel, maar persoonlijk verkies ik de originele blauwe bloemetjes.
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
