De Japanse esdoorns beginnen stilaan te verkleuren, nog enkele dagen zulk weer met hopelijk niet te veel wind en het is zover : de "Indian Summer". Dat doet me terugdenken aan L'eté Indien van Joe Dassin van ik weet niet meer hoelang geleden (jaren '80?). Ideaal om eens in het bos te gaan wandelen. De geur die je alleen nu hebt en het geluid van de afgevallen bladeren onder je voeten, heerlijk toch!

De bijtjes zijn zo gulzig geweest dat de Verbena en Sedum nog maar weinig voedsel bevatten. Gelukkig voor hen begint nu de Fatsia Japonica in bloei te komen met kleine witte klimopachtige bloemetjes. Blijkbaar vallen deze ook in de smaak bij de kleine zoemers.

Gisteren was er weer eens een vlindertje onder het dak van de veranda gesukkeld, bij nader bekijken bleek het een bont zandoogje te zijn. Deze zomer zag je ze regelmatig maar nu was het al een tijdje geleden. Maar ja, je zou je voor minder van datum vergissen met dit weer.

o ja, ik moet nog een fotootje nemen van die Fatsia voor een volgend artikeltje.