Zo we zijn terug thuis van gisteravond. We hebben een mooie camino gehad, met de nodige technische problemen maar gelukkig zonder íets tegen te komen. Maar dat is het leven zeker. We hebben leuke ontmoetingen gehad, ontmoetingen de ene vluchtig de andere wat dieper maar elke ontmoeting had zijn charmes. Nu gaan we dan de foto's sorteren en bekijken.
Vandaag zijn we met een georganiseerde reis naar Pontemaceira, Muros, Carnota, Ézaro, Fisterra en Muxía geweest. We hadden een bezielde reisleidster en een rustige groep. Bij de eerste stop zagen we een oude brug uit de Romeinse tijd en enkele molens die met waterkracht werkten. We bezochten ook enkele oude opslagruimtes die kenmerkend zijn voor deze streek. We bezochten dan een waterval voor we naar Fisterra reden. Eerst gegeten ( zie foto Katrien ) en dan verder naar de kaap. Hier was het eventjes moeilijk, de wijde zee, de zon op de golven en iemand die op zijn doedelzak aan het spelen was. Het was een mooi moment. Gesproken met Duisters die met de fiets de via plata gedaan hebben en met een Duits koppel met hun 9 maandjes oude dochter. Moest toen toch eventjes op mijn spookje van in Gent denken. Ook wat stenen gezocht voor mensen die mij dit gevraagd hadden. Ook eentje mee voor Liede. Dan verder naar de volgende halte waar we de kerk bezochten die in de voorbije jaren onder de golven verdween tijdens een storm. Gisteren hebben we de was gedaan, een beetje gerust op ons balkonnetje. In de namiddag zijn we dan de kathedraal gaan bezoeken waar we de santos ladys juist zagen toekomen.
Zoals jullie kunnen lezen zíjn we deze namiddag aangekomen in Santiago de compostela. We hebben 2442 km gefietst, hebben 172 uren en 58 minuten fietsminuten, hebben 20045 hoogtemeters gedaan. Vanavond zíjn we naar de mis in de kathedraal geweest. Het was een mooie viering. Vooral de zuster die zong tijdens de communie beroerde vele mensen. Achteraf zijn we nog iets gaan eten en drinken en hebben er twee Italianen en een Engelse ontmoet en nog een leuk gesprek mee gehad.
Morgenochtend niet vroeg opstaan om fietstassen te maken en op tijd te vertrekken. Maar eens uitslapen in een tweepersoonsbed.
Iedereen díe meegeleefd heeft met onze tocht op de een of andere manier, bedankt voor jullie steun.
Wij hebben nu deze tocht vandaag beëindigd maar morgen start onze nieuwe camino.
Vanmorgen werden we gewekt niet via de gsm maar door de gietende regen. Het duurde wat langer tegen dat we in gang raakten. Zagen het eigenlijk niet goed zitten. Maar dan toch de tassen aan de fiets en op weg. Eerst naar een bar om te ontbijten en dan verder. Het zou een moeilijke dag worden met een paar flinke klimmen. Gelukkig stopte het al vlug met regenen en op een enkele korte bui bleef het droog tot op een paar kilometers van het hotel. Toen hebben we het gehad, het viel er allemaal opeens uit. Misschien iedereen morgen een kaarsjes laten branden voor ons.
We hebben vandaagin bewondering gestaan voor een Duitse vrouw die de camino deed helemaal alleen met haar driejarig zoontje. Hebben ook andere jonge mensen gezien met hun kleine kindjes in een buggy of draagzak.
Vraag me dan telkens af wat drijft deze mensen.
Morgen trekken we verder naar Santiago de compostela, onze laatste etappe van deze tocht maar ook de eerste van een andere tocht.
Over vandaag valt niet veel te vertellen. Bij het opstaan deze morgen hoorden we de regen op de ruiten tikken. We zijn dan in de gietende regen aangezet, eerst de pure to pedrafita 1100 meter hoogte vandaar verder naar de Cebreiro 1310 meter hoog, dan door naar Alto do Poio 1335 meter hoog. En dat in de wolken en de gietende regen. Dan de afdaling naar Triacastela op 665 meter hoogte. We waren onderkoeld als we daar arriveerden. Konden onze helmen niet openen zo verkleumd waren onze vingers. We hadden in de afdaling dan ook ijs regen wind gehad. Dan verder naar ons adres in Sarria. Denk dat er iemand gedacht heeft van ze moeten toch ook een beetje afzien. Heb vandaag toch wel eens gedacht om een taxibedrijf te bellen, maar Katrien heeft me erdoor gesleurd.
Zo, we zijn weer een dag dichter bij Santiago de compostela. Mag niet zeggen ons einddoel want aan het einde van iedere tocht start een nieuwe. Er scheidden ons nog drie fiets dagen, nog 188 km en de cebreiro van Santiago de compostela. Vandaag op het gemak een 65 km gedaan. Gestart met een afdaling van rond de 10 km. Onderweg hier en daar een stempel gaan halen. In fuentes nuevas ook effe eens in de kerk rondgekeken. Prachtig, een mooie fresco op het plafond. Gisterenmiddag en gisteravond hebben we met een Nederlandse dame en nog twee andere dames en een bretoen bezig geweest over de gevoelens die er geweest waren bij Cruz de Ferro, wat en waarom je daar iets achtergelaten hebt. We zijn vandaag terug het gebergte ingetrokken. Momenteel is het hier goed aan het regenen.
Vandaag was het een korte rit van een 35 km maar best een zware rit, zowel fysiek als emotioneel. Vroeg vertrokken aan de albergue, hoewel we gisteravond nog een fijn gesprek gehad hadden met een Hongaars en een Duits meisje in gezelschap van een Deense man.Je zou denken we sturen alle politiekers eens op de camino met hun eigen rugzak en de problemen zouden zich zelf oplossen. Het was de rit naar Cruz de Ferro, met een stop aan het befaamde kruis. We bezochten het kerkje van Rabenal de Camino, prachtig in zijn eenvoud. Vandaar richting Cruz de Ferro, van 870 meter naar 1425 meters en dan door naar 1510 meters. Aan het bekende kruis dan het briefje en steentje van Liede en tiebe achter gelaten. Ook ons kruisje kreeg daar een plaatsje. Was echt een emotioneel moment.Beetje aan het kerkje gezeten en dan verder naar El Acebo. Prachtige vergezichten, niet te vatten op foto's. Vanavond in het dorpje dan een gesprek gehad met een Duitse jongen die de camino doet. Was ook in Australië geweest en dat schept altijd een band. Ging naar Finestre door omdat híj daar de zon zag opkomen aan de éne kant en ondergaan aan de andere kant, zoals het leven eigenlijk is. Was leuk gesprek. Ook een paar oudere dames tegengekomen van Kalmphout met de fiets naar Santiago. Respect, ook voor Katrien.
Na een onrustige nacht dankzij onze bovenburen zijn we dan op weg gegaan naar de volgende beklimmingen. Het werd al vlug heuvelachtiger en in de verte doemde de bergketen al op. Je kon er zelfs al van zover zien dat er hier en daar nog wat sneeuw lag. De landschappen werden terug een beetje gevarieerder. We zíjn dan over de Romeinse brug van hospitaal de orbigo getrokken. Hier kreeg Katrien een compliment van een oud Spaans vrouwtje voor wat ze deed. Dan verder richting Astorga, een stuk met de wind op kop, niet te doen. Ben blij dat we die wind niet op de meseta en de campo gehad hebben. In Astorga was er juist een processie bezig waarbij ze een hostie door de stad dragen. Ook de kerk bezocht, prachtig. Niet de kathedraal maar de kerk van bartholemeus. Morgen rijden we verder naar El a cebo over de Cruz de Ferro
Gisteravond op het terras nog een paar leuke gesprekken gehad. Eerst met een Baskische met een Argentijnse verloofde over het leven en werken in het huidige Spanje. Dan met Frank en ilja over het hoe en waarom van hun en onze camino. Was een echt leuk gesprek.
Vanmorgen vroeg vertrokken richting Leon. Het was terug wat frisjes en we schoten goed op. Rond 11u 30 waren we er reeds. Gaan kijken of we konden inchecken in ons hostel, normaal mochten we maar om 14 uur binnen maar het mocht toch vroeger. Omkleden en dan stad in, bezoek aan kathedraal en andere gebouwen, maar wij vinden Burgos toch mooier.
Tijdens het fietsen een mooi stukje natuur gezien, juist voor de brug over de Rio Ebro. Morgen nog een kalme dag en dan op naar Cruz de Ferro.
Vandaag enkele gegevens, we zijn voorbij de 2000 km gegaan, hebben er nu 2029 km afgelegd, hiervoor hebben we 140 uren nodig gehad. Hiervan zijn er 14823 meters die we hebben moeten klimmen. Dit wilt ook zeggen dat we vandaag tot op minder dan 400 km van Santiago de compostela geraakt zijn. Nog een week fietsen en onze droom van een jaar voorbereiding is gedaan, of begint het dan pas?
Vanmorgen zijn we in een kerkje geweest, niemand binnen, prachtige muziek en dan brengt dat toch iets teweeg in je. Of het antwoord van een Australische dame waarom ze de camino doet, dat ze heel haar leven gezegend is geweest en geluk heeft gehad en ze iets wilt terugdoen. Of de gesprekken onderweg over WO 1 met vele nationaliteiten en dan kom je tót de vaststelling dat zoveel families iemand verloren hebben toen. En steeds de vraag waarom al die mensen zichzelf zo laten afzien op weg naar het graf van Jacobus. En met die gedachten maal je de kilometers af.
Vandaag nog maar eens met mijn fiets bij de velomaker geweest. Was al van in Burgos met slepende remmen vanachter aan het fietsen. Ook zat mijn nieuwe achterwiel niet goed. Was vergeten om het vast te zetten, maar nu ziet er alles oké uit. Het was vandaag ook weer door een stuk van de meseta en de tiero de campo met vandaag de wind op kop.
