Als ik een boom zie
denk ik aan jou.
Kijk naar een boom:
hoe ouder,
hoe waardevoller en groter;
hoe dieper zijn wortels,
hoe standvastiger en sterker;
hoe dichter zijn takken,
hoe veiliger hij beschutting biedt;
hoe groter zijn kruin,
hoe rijker zijn schaduw
en je mag naar hartelust
met je hele gewicht
tegen hem leunen.

Julien van Remoortere

08-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met U zijn er geen verten meer,
en alles is nabij.
Des levensaanvang glinstert weer,
geen gisteren en geen morgen meer,
geen tijd meer en geen uren
geen grenzen en geen muren;
en alle angst voorbij,
verlost van schaduw en van schijn,
wordt pijn en smart tot vreugd verheven !

Hoe kan het zo eenvoudig zijn !
Hoe kan het leven Hemel zijn,
met U, o kern van alle leven.

Uit "Adagio" F. Timmermans

07-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zonder jou, zo verloren
zonder jou,zo alleen
zonder jou,zo ontroostbaar
zonder jou om ons heen.

06-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Midden de mensen
is het zalig vertoeven
ik verwacht jullie allemaal
in een volgende levensfase.

Jouw zalige zorgen
kleuren de stilte van morgen
in een voorbeeldig geloof 
ligt een zoet weerzien geborgen.

05-07-2008 om 23:06 geschreven door André & Ida

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.

04-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Er zijn geen woorden voor een zieke,
van wie je weet hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.

Toch ben je dankbaar voor zijn einde,
dat na een moedige strijden kwam,
omdat het niet alleen zijn leven,
maar ook zijn lijden overnam

03-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen doet zo'n pijn,
toch vonden we het fijn,
om tot het laatste moment
bij je te zijn.

02-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even voor het slapengaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.

Of ik geen ogen heb doen schreien
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.

En vind ik, in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom het hoofd dat eenzaam was...

Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen...

't I goed, in 't eigen hert te kijken
En zo z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

01-07-2008 om 12:05 geschreven door André & Ida

Voor de wereld
was hij één van de velen,
voor ons
was hij de hele wereld.

30-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vanaf ons eerste levensteken
trekken we onherroepelijk
een lijn naar het einde toe.

Een lijn die niet altijd moet
afgebakend worden door
grote woorden en theatrale gebaren.

Eenvoudige vriendelijkheid
en dagelijkse opoffering
zullen in onze herinnering
een veel dieper spoor nalaten

29-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Heb je het ooit koud gehad,
terwijl de zon scheen.
Heb je, je ooit alleen gevoeld
terwijl iedereen om je heen stond.
heb je ooit tranen voelen prikken
terwijl iedereen lachte...
Dan heb je iemand verloren
die van je hield.

28-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sommige mensen
maken van de wereld iets bijzonders,
alleen maar door er te zijn,
in alle eenvoud
goedheid en dienstbaarheid.
Van hen afscheid nemen
is met dankbare handen,
weemoedig meedragen,
al wat herinnering waard is.

27-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Straks, als we stil
onze tranen hebben gedroogd
en dankbaar terugdenken
aan al het mooie en het goede
uit de voorbije jaren,
zullen we je aanwezigheid
tussen ons voelen.

26-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Soms kom je op je levensweg
een engel tegen.
Want ze bestaan echt:
'engelen van mensen'
die heel lief voor je zijn
of proberen je te troosten
als je verdrietig bent.
En als je heel goed luistert
hoor je zo'n engel
misschien zelfs je naam noemen...
Zo'n engel was jij !

25-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Lieve Ma,
Jou lach, jouw woorden,
jouw geluk, jouw verdriet,
kunnen we niet meer delen.
Het doet zo'n pijn,
nu jij d'er niet meer bent.
Maar iedere avond als jouw ster
schittert aan de hemel,
dan weten we dat jij bij ons bent.
Wij dragen je in ons hart
nu en voor altijd !

24-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid is niet eerlijk,
bij jou zijn was heerlijk.

Afscheid doet zo'n pijn,
nooit meer samen bij jou zijn.

Afscheid is heel naar,
niet meer samen voelt zo raar;

Afscheid, heel veel leed,
                                 maar weet, dat ik je nooit vergeet...

23-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Lief Moeke


De warmte in je ogen
Het geluk van je lieve lach
De wijsheid van je rimpels
Tekenen van dag tot dag
Alles wat je ons hebt gegeven
Zorg, liefde, wijsheid en kracht
Dragen we ons verdere leven mee,
dag en nacht.

Rust zacht lief Moeke

22-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Toen jij was heengegaan dacht ik
dat de wereld stil was blijven staan.
Maar de mensen bleven lachen en taartjes eten,
en dat heb ik hen in stilte verweten.

Jou tegenkomen in de dagelijkse dingen
verzoent me met je dood.
Ik voelde in dagen die vergingen;
zolang ik leef ben jij niet dood.

21-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je hebt nog gestreden
maar het zelf niet meer geweten.
Het is voor jou het beste zo.



We probeerden je te helpen
over de brug van angst en pijn
door heel het afscheid lang
intens met jou te zijn.

20-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Haar ogen waren blauw, haar haren grijs,
ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
maar wat ze zei, was zo gerijpt... zo wijs,
wel duizendmaal heb ik gedacht: dat is 't !

De hoog're dingen speelden bij haar mee,
zij zag het leven in een ander licht,
zo stond ze ook te kijken naar de zee,
'n glimlach op haar nobel gezicht.

Zo kunnen bomen in het landschap staan
in volle rust en helemaal compleet,
zo is ze ook die morgen doodgegaan
en nooit vergeet ik wat zij voor mij deed.

Toon Hermans

19-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida