Nog zoveel hadden we gepland.
We hadden nog zoveel dromen :
vele verre horizonten
wilden we nog zien,
genieten van de natuur,
genieten van elkaar,
gewoon samen gelukkig zijn.

Hoe broos is een droom.
Onze toekomst zakte als
een kaartenhuisje in elkaar
door een onverwachte ademstoot.

Maar de tijd
die we samen hebben geleefd,
dat was echt,
dat pakt niemand ons nog af,
dat is voor eeuwig van jou en mij.
Het was veel te kort,
maar onvergetelijk mooi !

30-04-2008 om 16:53 geschreven door André & Ida

Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf
't is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls zelfs ontgaan
je zegt ik ben wat moe
maar op een keer dan ben je
aan je laatste beetje toe.

Toon Hermans

29-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Elke dag een stapje
dichter naar het eind.

Elkle dag een beetje
van je kracht verkleind

Elke dag wat zwaarder
wat je torsen moet,
doch, al wetend;
eens komt alles goed...

28-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn leven hier is nu voorbij
van het verleden ben ik vrij
ben nu in mijn toekomst aan beland
als op een zonnig, tijdloos strand.

27-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wanneer je verdrietig bent
blik dan opnieuw in je hart
en je zal zien dat je weent
om wat je vreugde schonk.

26-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Geen berg was te hoog
Geen karwei te zwaar
Geen wandeling te lang
Geen fietsroute te ver
Geen reis te vermoeiend.

Maar... je lijdensweg was onbegaanbaar
Berustend moeten wij verder...

25-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Over de golven van de zee,
draagt de wind mijn lichaam mee.
Moe maar blij,
want het is eindelijk voorbij

24-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We hadden nog zoveel plannen.
We wilden nog zoveel doen.
Maar zonder jou
zal mijn leven
nooit meer zijn als toen.

23-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Voor elk moment,
waarop je ons hebt blij gemaakt.

Voor elk verdriet,
waarvan je ons hebt vrijgemaakt.

Voor elk moment,
dat jij bij ons vertrouwen zocht.

Voor elke schakel,
dat ons nauwer binden mocht.

Voor al je goedheid,
die wij ondervinden mochten,
zeggen wij dank.

Wij laten elkander niet los !

22-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vader, wij hebben altijd
je optimisme bewonderd.
Je hebt gelachen, mensen getroost
en moed gegeven.
Je hield zo van het leven.
Toen je ouder werd
en niet meer wist waar je was,
als je mensen zag
maar ze niet echt meer herkende,
als je toch bleef strijden
om bij ons te blijven
dan hopen wij dat je nu
de Eeuwige rust is gegeven.

21-04-2008 om 12:21 geschreven door André & Ida

Als ik weet
dat er een Almachtige God is
die mij liefheeft
en zich over mij ontfermd,
hoe zou ik dan
bekommerd kunnen zijn
of ongerust ?

Toon Hermans

21-04-2008 om 11:43 geschreven door André & Ida

De zon gaat ten onder ,
nu eindt dan de dag van het leven.
De haren vergrijzen
de rimpels verschijnen
het hart wordt stiller en wijzer
't verleden en 't heden verdwijnen
de ogen zij worden moe
en eindelijk vallen ze toe.

                                E. Mattelaer

20-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hoe mooier en rijker de herinnering is
des te moeilijker de scheiding.
Maar de dankbaarheid verandert
de pijn der herinnering in stille vreugde.

              D Bonhof

18-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wanneer voor een ander het leven ophoudt,
blijft voor jou veel verdriet,,
daar gaat het leven voor verder,
ook al wil je het niet.

Tijd heelt alle wonden
en vergeten kost tijd,
het houdt je maar bezig,
je raakt het maar niet kwijt.

Zou het verdriet nog slijten,
en de gedachten verdwijnen?
Nee, waarschijnlijk niet,
daar zul je mee moeten leren leven.

Dat zijn voor jou de feiten.
Je mag er aan blijven denken.
Soms met een scheutje pijn,
maar je moet toch verder leven,
wanneer de ander er niet meer zal zijn.

16-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Achter je ligt een leven van werken en plicht,
en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht.
Flink was jij je hele leven,
moedig ben je tot het einde gebleven.
Flink wil je nu dat wij zijn,
maar afscheid nemen doet ons zo'n pijn !

15-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wilskracht,
twee woorden: wil en kracht...
Aan het einde restte nog slechts de wil,
weg was de kracht.

Rust nu maar uit,
jouw leven is volbracht.

14-04-2008 om 11:34 geschreven door André & Ida

Weggaan maakt niet veel geluid,
niet meer dan herfstbladeren
 die opstuiven in de wind.
De boom blijft verweesd achter
nu zijn stem op het tuinpad ligt.
 Geluiden dempen haast onhoorbaar
je voetstappen die zich verwijderen.
 
Alleen wie achterblijft weet
hoe afscheid klinkt  !

13-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid is niet eerlijk,
bij jou zijn was heerlijk.

Afscheid doet zo'n pijn,
nooit meer samen bij jou zijn.

Afscheid is heel naar,
niet meer samen voelt zo raar.

Afscheid, heel veel leed,
maar weet, dat ik je nooit vergeet.

Vaarwel, heb het fijn bij de Heer,
eens zien wij je weer...

12-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je kwam, je ging, een korte weg,
een vluchtig spoor in het aardse land.
Van waar ?  Waarheen ?
Wij weten slechts:
vanuit Gods hand in Gods hand.

11-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als achterom kijken pijn doet
en vooruit kijken bang maakt
kijk dan naast je,
ik ben bij je.

10-04-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida