En ze vallen met de laatste bladeren.
Jeugd en lentetijd gaan eens voorbij.
Al het heden wordt verleden.
Jeugd en lentetijd gaan eens voorbij.
De winter komt ook straks voor mij.

10-03-2008 om 11:07 geschreven door André & Ida

Blijf me nabij
wanneer het avond is
wanneer het licht
vergaat in duisternis

09-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wees niet bedroefd.
Ik heb u veel te lief gehad op aard
om door mijn dood
uw lichtheid te verdonkren

en laat uw lieve ogen flonkren
als toen gij nog het diepst gelukkig waart
opdat ik als ik u mogelijk bespied
u nimmer zie verduisterd door verdriet.

Bertus Aafjes

08-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er zijn momenten in je leven van blijheid,
momenten waarvan je intens geniet,
momenten waarin je de waarde
van het leven ziet.

Er zijn momenten van verdriet en pijn,
momenten waarin je droevig kan zijn
en de levenswaarde nog moeilijk ziet !

07-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kijk omhoog en zoek naar jou
in het duister van de nacht.
ik droom dat jij daar bent
en lief tegen mij lacht.
Maar...ik zie je niet,
en ik hoor je niet
En dan "plots"...  een intens moment.
ik voel dat je bij me bent.

06-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als om mij heen de levenslichten doven,
het donker wordt,
omdat z' er niet meer zijn.
Dan zoek ik rust'loos,
 in 't diepst van mijn geloven,
naar 'n antwoord op verdriet en pijn.

05-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je moeder blijft je moeder
zo eigen en vertrouwd.
Je wilt haar niet graag missen
omdat je van haar houdt

Maar eens dan komt de dag
dat je haar moet laten gaan,
je verstand zegt dat het goed is,
maar in je ogen blinkt een traan.

04-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wanneer de zon
de laatste maal
in 't mensenleven ondergaat
dan wacht een nieuwe dageraad
met Licht en Leven
dat nooit meer doven zal.
Dan komt men
na een lange pelgrimstocht op aarde, 
                        Thuis.

03-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                
Kleine zorgen kun je delen,
Maar er is een soort verdriet.
Dat kunnen mensen niet meer helen,
En dat hoeft ook niet.

02-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Laat toch mijn dood niet zwart omkransen,
maar wit als het lied van vreugde zelf.
Wit van vogels, van bloemen die ik minde.
Het wit waarin het geluk zich weeft.
Hier past geen zwart.
Ik was gelukkig.
Ik heb met heel mijn hart geleefd.

01-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn engeltje...

We hopen dat ze je vleugels geven,
zodat je overal kunt komen,
dat je terug komt in onze dromen,
en met ons meevliegt in ons leven.

Onbekend

01-03-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

't Staat hier op papier geschreven
toch was 't mooi, mijn korte leven
Samen met mijn zoon en vrouw,
waar ik o zo veel van hou !
    Samen met vreugde, verdriet en veel pijn,
      had ik toch wat langer hier willen zijn ...

29-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Tot wederzien, tot wederzien
al waar het moge wezen;
na lang of korten tijd,
misschien
in 't ongekend nadezen !

                                                 G. Gezelle

28-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik sliep en droomde
dat leven een genot was.
Ik ontwaakte en zag
dat leven plicht was.
Ik leefde en besefte
dat plicht het geluk was

27-02-2008 om 11:21 geschreven door André & Ida

Als je ouder wordt
en niet meer weet waar je bent,
als je mensen ziet,
maar ze niet echt meer herkent,
als je toch blijft strijden
om bij ons te leven,
dan hopen wij dat je nu
de rust is gegeven.

26-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik ben je niet verloren
daarom gaf je mij teveel.
Wat je zei, dat blijf ik horen.
Van wat ik ben, ben jij een deel
Ik kan je overal nog horen,
in wat ik doe, in wat ik laat.
Je was en blijft voor mij een zegen.
waarvan het spoor steeds verder gaat.

25-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

24-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Doof nu het licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.

Laat nu die laatste droom maar komen
en wees niet meer bang.
Jouw nacht van vrede is gekomen
na een leven lang.

Waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
met jou meegaan.
Jouw taak op aarde is voldaan
zoals je was in alle liefde zo zal je gaan.

23-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Je ging weg bij het ochtendrood
je tasje mee met het trommeltje brood
de deur deed je zachtjes dicht.
Ik zie nog je lach op jouw gezicht
een week van werken brak weer aan
maar toch is het anders gegaan.
Je bent er in ons midden niet meer bij
want het noodlot was aan jouw zij.
Later die ochtend het werd al licht
zag ik je terug... zonder lach op je gezicht.

    Ten Bolscher

22-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je de laatste jaren van je leven,
soms bewust, soms onbewust beleefde,
als je soms niet meer weet wie je bent,
en soms de mensen om je heen niet meer herkent,
dan was dit een hele moeilijke tijd van leven
en wordt je, na deze lange weg,
nu door God  je rust gegeven.

21-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida