Als vrienden gingen we door het leven,
door jou
heb ik iets mooi mogen beleven.
Vergeten doe ik je nooit,
daarvoor was onze vriendschap te groot.

02-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je mij nog iets wilt geven
dan zou ik vragen:
sterf niet met mij,
maar omhels het leven.
Je mag bedroefd zijn
maar wanhoop niet,
verdrink niet in te groot verdriet.

     Als je mij nog iets wilt schenken                              
dan zou ik willen
blijf toekomst zien,
blijf hoopvol denken
zodat je uitgroeit en voluit leeft
het leven alle kansen geeft.

01-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een bloem, zo is het leven.
Het begin is teer en klein.
De één, die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort,
dat is het geheim van het leven.

31-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

30-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach,
denk aan mij, bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid.

29-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Dankbaar zijn we om de herinnering,
al doet het afscheid pijn,
als om een waardevol geschenk,
om wat je voor ons hebt mogen zijn.

Dankbaar zijn we om al het mooie
dat jij ons hebt geven,
zodat jij, zolang wij zijn,
in ons blijft verder leven.

28-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Eigenlijk kun je niet omschrijven,
 wat je voelt als je eigen kind er niet meer is.
je hebt een enorme leegte van binnen,
het is meer dan een gemis.

Je hebt een gevoel
of je niet kompleet meer bent,
een gevoel van binnen
die je nooit eerder hebt gekend.

Een open wond aan je hart
die nooit meer dicht zal gaan,
een plekje diep van binnen
waar jij in blijft bestaan.

  Ilse Pont

27-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De kerstkaarten
zijn verstuurd...
het boodschappenlijstje
is klaar...
Het huis is versierd
De pakjes
liggen onder de boom
Vrienden en geliefden
zijn uitgenodigd
Toch...een droef gevoel
want ...
niet iedereen is daar...
JIJ
bent er niet....

26-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Alles blinkt
in het feest van het licht
maar dof in mijn ogen
en voelt verplicht

Maar kerst is meer
dan de glimmende buitenkant
je beleeft het met gevoel
niet met verstand

Tussen al dat moois
zit een groot gemis
hoe zal kerst zijn
                                terwijl ik jou zo mis

Geen glimmende oogjes
die stralend kijken naar mij
kerst is zó anders
zonder jou erbij

Ellen, mama van Benthe*

25-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wat wordt die grote wereld klein,
na ons allerlaatste beetje 'zijn'.
Wat we  zo belangrijk waanden,
verliest nu kracht en ook zijn waarde,
maar achter die gesloten ogen,
glanst een gigantisch nieuw begin!

24-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                         Toe sluit de rits van 't zand
                                                  laten gaan moet ik je toch
                                                             voorgoed

23-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er is een schakel
die de dood niet kan verbreken.
Liefde en herinnering
duren altijd voort...

22-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Jij grote wereldreiziger
trek jij maar vredig voort...
zo weten maar zeer weinigen
als jij wat mensen stoort.

Als jij in 't licht getogen
gaat beginnen aan je tocht,
dan slaat de smart haar ogen op,
die glanzen van het vocht.

Duizenden tranen spreken
voor eeuwig en altijd,
en elk van hen is een teken
en spiegelt je tot je eind.

Ons hart gaat met u mee .....

21-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Heb ik al gezegd dat ik moet gaan ?
Het lot vraagt me mee op reis
ver hier vandaan.
De toekomst wil geen tijd meer geven.

Er is geen kans dat ik het win,
dus, schelden heeft geen zin.
We kunnen niet meer lang genieten.

Ga door met leven als ik straks verdwijn.
We zullen in gedachten altijd samen zijn.
Want ik neem jullie liefde mee
en laat de mijne achter.

20-12-2007 om 17:01 geschreven door André & Ida

Ik misse U waar ik henenvaar
of waar ik henenkeer,
den morgenstond, de dagen rond,
en de avonden nog meer !

Wanneer alleen ik tranen ween,
't zij droevig hetzij blij,
ik misse U, o ik misse U zo,
ik misse U neffens mij !

Tot wederzien, tot wederzien,
al waar het moge wezen,
na lang of korten tijd,
in 't ongekend nadezen !

                                                                              Guido Gezelle

19-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De levensbaan is afgelopen,
de grens bereikt met laatste kracht.
De Hemel gaat nu voor mij open,
Ik ben voor eeuwig thuisgebracht...

18-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sprakeloos
blijven wij achter
nu gij alleen nog in herinnering
 tot ons spreekt.

17-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

" Vlieg naar de vrijheid "

Ben jij daar ergens hoog in de lucht
en maak  jij zoals een vogel een lange vlucht
Een vlucht naar een beter oord
waar liefde en serene rust jou omhelzen.
Waar geen verdriet is en pijn
en waar jij vrij zult zijn
Ben jij daar ergens hoog in de lucht
dan wens ik  jou een fijne vlucht.

16-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Voor als er afscheid van mijn resten wordt genomen
Ik hoop tenminste dat de vrienden die ik ken
Ook inderdaad die laatste keer nog willen komen
En dat ik ook voldoende stof heb nagelaten
Voor wat verhalen die je glimlachend vertelt
En dat je toch met liefde over  me kunt praten.
Al heb ik jullie soms dan ook teleurgesteld

Dit is een liedje voor de aula na de dienst
Voordat ik weggedragen wordt door de suppoosten
En voor de koffie en de cake wordt opgediend
Dit is bedoeld om wie er achterblijft   te troosten.
Nou mag je natuurlijk best een traantje laten
Dat vind ik ergens ook wel weer een compliment
Maar niet te lang dan, want je weet dat zal niet baten
Wie overleden is die blijft dat tot het end

Dit is een liedje voor het feest dat achteraf pas
Wordt gevierd door alle vrienden en vriendinnen
Die nog wat aarde en wat bloemen  op m'n graf
Hebben gestrooid en daarna kan het feest beginnen
Dus vul de glazen en bespreek m'n fouten.
En denk na het drinken met vertedering en weemoed
En laat de geesten en lach danszen op tv
Een maf idee, jouw feest waaraan je zelf niet meedoet

Dit is een liedje voor wanneer ik ben vergaan
Voor als m'n grafsteen overwoekerd en verzakt is
Als er geen enkel kleinkindje meer zal staan
Omdat de laatste nabestaande te verzwakt is

Dit is een liedje dat uiteindelijk verstomt
Maar altijd zullen er weer nieuwe liedjes komen
Zoals er altijd ook weer nieuwe vreugde komt
En nieuwe liefde, nieuwe hoop en nieuwe troost
Ondanks tranen, ondanks dood en ondanks pijn
Is dit een liedje voor dat jullie er nog zijn
Ondanks de tranen, ondanks dood en ondanks pijn
Dank jullie wel dat jullie m'n vrienden wilden zijn

Robert long

15-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Groot is de leegte
die je achterlaat.
Mooi zijn de herinneringen,
die blijven.

14-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida