Auto’s en vrachtwagens raasden voorbij en maakte Love nog meer bang. Love was nog maar vijfenzestig cm groot, deze auto’s en vrachtwagens leken wel monsters voor haar. Wind was ervan bewust dat ze voorzichtig moest zijn en verzekerde zich ervan dat ze aan de rand van het bos bleef, om Love te beschermen tegen het gevaar. Het duurde niet lang of angel kwam in hun zicht. Wind, heel attent voor de voorbij razende grote vrachtwagen en auto’s, maar niet op de reactie van Love als ze Angel zou zien. Love zag Angel in de verte en zonder aarzelen, zonder schrik, uit pure blijdschap en van opwinding vloog ze als een pijl uit een boog naar haar toe. Totaal geen aandacht meer aan de voorbij razende monsters. Wind haar aandacht ging direct naar haar baby en zag wat er gebeurde. Op dat zelfde ogenblik zag Angel het gevaar en schreeuwde: “ Love stopt!” Verward door het commando en de aankomende auto stopte Love haar beweging. Wind rende naar Love en zei dan, “ blijf aan mijn zijde Love” en samen begonnen ze te rennen zo vlug als ze konden. Je hoorde hun hoeven bij iedere stap en hun hartje klopte vol van angst. Wind zou haar kost wat kost naar een veiligere plaats brengen. Love was zo bang en draaide even haar hoofdje om te zien hoe dicht het monster nader kwam en waar is Angel? De grote lichten waren zo dicht bij haar en haar kleine beentjes konden mama niet zo snel volgen. Wind rende nogsteeds zo vlug ze kon zonder achterom kijken of Love nog volgde, haar ogen gericht op het bos. Opeens hoorde ze Angels bange kreet “ NEEEEN LOVE” Wind stopte met rennen en keek achterom, Love was niet bij haar. Een koude rilling liep over haar lichaam. Ze zag dat Angel vlug naar iets bewegeloos liep aan de kant van de weg. Met pijn in haar hart dacht zij, Oh please, please laat het niet mijn baby zijn, niet mijn baby!

Wordt vervolgd....