WETTEREN Waar ga je wonen? Naar Wetteren? Vroeg een vriend. Ik geloof U niet! Hij spuide opmerkingen. Ongeloof accentueerde zijn gezicht Toch was het waar, na een gewichtige beslissing. Ons dorp, ons huis verlaten. Een halve eeuw geluk achterlaten? Nooit gedacht maar nood dwingt. De verkoop van ons huis, bezorgde ons slapeloze nachten. De beslissing was genomen, Que sera sera, zingt Jo Leemans Ik had een Wetters verleden, zestien jaar straat in straat uit. Cijfer je niet weg. Mijn vrouw had enig bezwaar. Waarom? Werd niet beantwoord. Wetteren was niet aan haar besteed. Ze moest overreden worden, wat gebeurde, stap voor stap. Dan kwam de verhuis, met onverwacht verloop. Magere Hein zwaaide met zijn zeis, maar heeft me net gemist. Bijna was mijn vrouw hier alleen, waar ze eerst niet wilde zijn. Nu, maanden later zijn we er thuis. Ik reeds lang zij sinds kort We zijn er samen. Gelukkig. Zoals gepland R.V.d.B.
