|
Wat hebben we toch een goed fietsleven. Na al dat klimmen en
dalen, schakelen en kakelen, was het vandaag een overgangsdag, in de morgenuren
toch. Na enkele heuveltjes bereikten we de oevers van de Moezel en spoedig
stonden we aan de Porta Nigra. Daar even rondgelummeld en wat verder
vlakgedraai kwamen we ongemerkt langs de Saar. Kilometers fijne betonpaden.
Joseé merkte op de we de hele tijd daalden. Nee, het was compleet vlak maar het voelde aan
alsof we naar beneden reden, zo gemakkelijk ging het.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Bij de pauze, in Mettlach, verwelkomde de gebouwen van
Villeroi & Boch ons met theatrale zwier.
Het weer sloeg een beetje om en met de vochtigheid van de
lucht als extra toets, reden we met de mooie vergezichten de Loraine binnen.
Het was constant dalen en klimmen op de zachtheuvelende glooiingen van de
Elzas. Via een kleine weg bereikten we Frankrijk en onze eerste Franse pauze
werd ingezet op een smal terras. De vrachtwagenchauffeurs lietn nog maar eens
zien welke risicos zij namen door het aanhouden van de hoge snelheid in de
smalle straatjes. Griezelig
In Hotel de Paris was het fijn te vertoeven, goed eten en
slapen, alleen het drinken is natuurlijk naar Franse normen, weinig want duur.
Oh ja, het weer was ideaal. s Avonds is het wel beginnen te
regenen
|
