Verhuizen van een kleine stad naar een dorp, niks ongewoons denk je dan, maar vergis je niet, 't is een reuzestap !

15 juni 2012 - ik besluit om Lokeren na 67 jaar te verlaten. Totaal verloederd laat ik een stadje achter dat ik niet meer herken. Na enig zoekwerk besluiten we om in Overmere te gaan wonen. Niet te ver van onze geboortestreek, maar o zo anders. Vervreemd in mijn eigen stad hoop ik op een betere toekomst in dit dorp, Overmere. Integreren is een woord dat "in" is momenteel. Samen besluiten we er voor te gaan en ons zo snel mogelijk aan het dorpsleven aan te passen. Snel betekent je inpassen in alle mogelijke geledingen van het dorpsleven. Verenigingen dan maar. En om het makkelijk te houden besluit ik om na meer dan 45 jaar lid van de Heemkring De Souvereinen uit Lokeren te zijn geweest, mij aan te sluiten bij de Heemkundige Kring uit Overmere. Vrijwilligers zijn welkom, en op woensdagnamiddag en zaterdagmorgen worden helpende handen dankbaar aanvaardt. Op de zolder van het oud gemeentehuis van Overmere werken iedere week mensen aan het bijhouden en het behouden van het "dorpsverleden". Alles wordt verzameld, gerangschikt en gedigitaliseerd. Na meer dan anderhalf jaar werking voel het als een drug en kan ik het niet meer missen.

Gisteren, op het Zangfeest, georganiseerd door de Heemkundige Kring van Overmere, word ik genoemd als nieuw bestuurslid van de vereniging voor een volledige publiek van ca 150 zanglustigen. Niets bijzonder, maar 't voelt goed tussen die vele mensen, die ik niet eens allemaal ken. Maar mijn verbondenheid met hen is des te groter. Want hier voel ik me thuis. Houwen zo !!!

150 mensen die gewoon in een zaal gaan samenzitten om oudere en recentere liedjes SAMEN te zingen. En daar gaat het precies om, om na zoveel jaren dat gevoel terug te voelen. SAMEN, mensen wat deed dat deugd.