Een kleine drie jaar geleden wisselde ik Lonkeren voor Overmeire. Wat met een bang hartje begon, werd al snel als een verademing ervaren. Als geïnteresseerde in Heemkunde kwam ik spoedig terecht op de zolder van 't Oud Gemeentehuis van Overmere. Iedere woensdagnamiddag en zaterdagmorgen kon ik, tussen anderen, me inwerken in het verleden van mijn gemeente.

Al gauw was er een zekere "Gilbert" die mij wees op de verantwoordelijkheid om zo snel mogelijk "Overmeirs" te leren teneinde me te integreren in het dorpsleven. Hij bezorgde me zelfs een boekje met een schat aan "Overmeirse Spraakkunst". Mijn allochtone komaf als Lokereire bleek een struikelsteen voor hem. IJverig als ik was zet ik me aan 't studeren en zou dat varkentje eens snel wassen. Het volgende relaas toont dan ook dat ik al flink op weg ben om deze, voor mij volslagen onbekende taal, onder de knie te krijgen. Hmm, Hmm.

In 't joar 2012 vertrok den dezen uit Lokeren noar Overmeire, en met mijn jarenlang lidmaatschap bij de "Souvereinen" in mijn achterheuft ware'k zinnens mij zo snel meugelijk bij den Heemkundige Kring van Overmeire te presenteeren. Meer dan feertig joar waese kik in de Souvereinen geweest. In Overmeire was't te doene in 't oud Gemeentenhuis, just oander 't dak. Op weunsdagachternoene en zaterdagmorgend twee uurkes "werken", alle ja ons bezighoun met alles te klasseren of te digitaliseren, allee op de kompjoeter. Redelijk vlug voeldne kik mij eenen van den "harde kern" van die "zolderboys". Die mannen, allemoal jonge gasten me een zevene of een achte va veuren woaren doar altijd present. 

Danny, Gilbert, Jules en ienen die schijnboar in den horeca werktne, want als ik em neudig oon zeenze altijd dat hij in Hotel Georges woas. Den eerste keer, koan de veurige avond wa in den bijze gongen, mee e gezicht gelijk nen bleekschijter doar noar toe.

'k Oon me azue wa opgedoane mee men kleërauze om die gasten wa 't overschoefelen, om nie veur den dag te kommen gelijk nen hannewuiten, komt der doar eenen noar mij, ne zekeren Gilbert mee de vroage iets oan mee klappe te doene. 'k Hoal der me scheunste vloams boven en 'k zegge: "Wat bedoeld u, meneer ?" Dien totentrekkere en dien andere treitkaoase woaren der alles oan 't regeleeren om me doar deur te sleuren, mê docht ! Om te tuenen dak giene schau schijter woar om eu ripprement te krijgen, eijk moar stillekes veurtgedoaene. Die treitstokken scheedne van tjelfst uitte. Elf uuren en direct noar huis, want mijn vrou oo slempers gebakken. Wa pijzen die totentrekkers doar alleùmoale dak nog es een ander toale goa leeren, zekerst ! 

Anze mij nie verstoan den ze ten "de kiekestrontjes" van Marcel Pieters lezen.

Veel Ammezause.

Opgedragen aan mijn vrienden van de zolder Danny den all-rounder, Georges van 't hotel, Jules den Tunesiër, en Gilbert (dien ambetanterik) en uw nederige dienaar André van de kou kant van de kerkstroate. (Ja,ja der is uk nog nen heeten kant van de Kerkstroate, zulle.