this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Vandaag gewoon even een heel kort item wegens kleine kater.
Ik wil iedereen bedanken die gisteren de stap naar mijn oude dag zo ontzettend onvergetelijk plezant heeft gemaakt.
Vooral mijne gouden zilveren, mijn twee ongelooflijke zonen, mijn schatten van schoondochters en mijn oudste broer en niet te vergeten de bakkers en patissiers van de familie van mijn jongste broer.
Verder alle aanwezige familie en vrienden en alle afwezige familie en vrienden die me hun wensen gestuurd hebben.
Mijn allerliefste vriendin M. die toch nog gekomen is, ondanks de vreselijke chemo van enkele dagen ervoor. Ik vraag me nederig af wat ik ooit in een vorig leven gedaan heb om dit te verdienen, omringd worden met zoveel liefde en vriendschap.
Zelfs het beloofde goede weer was van de partij, dit mede dankzij jullie gebeden en brandende kaarsjes.
(Ps. ge moest eens weten hoe lang ik zit te sukkelen om dit er op te krijgen! )
Hallo allemaal, t is hier de zilveren nog eens voor de verandering.
Ons madam heeft geen tijd en ik moet dringend even een rustpauze inlassen.
Eerst en vooral omdat ik een heel droge mond en wat hoofdpijn heb.
Gisteren was mijn dagje uit met mijn vrienden en Duvel is toch een van de beste Belgische uitvindingen ooit, zeg nu zelf.
Ons madam is druk in de weer met babysit, onze Seppe staat vol vlekken en zou de vijfde kinderziekte hebben of zo iets.
Ge zou het anders niet zeggen want hij ziet er allesbehalve ziek uit maar hij mag met die uitslag niet naar de kribbe.
Na de middag mag ik meegaan met onze jongste om zijn huis te kopen.Zijn madammeke kan niet meegaan want ze heeft vandaag oudercontacten op school.Spijtig, nu kan dat arm kind haar eigen huis zelfs niet kopen.
Maar t is wel plezant dat ze toch nog eens aan den ouwe denken.
Ik heb hiervoor gelezen dat mijn madam lacht met al mijn voorbereidingen voor haar verjaardag, maar het is de eerste keer in mijn leven dat ik zo iets groots aanpak.Zij doet dat altijd.
Ik heb iedereen gemobiliseerd.Een goede leider moet kunnen delegeren.
Wat ik van jullie nu vraag beste blogvrienden van mijn madam: wilt ge allemaal op uw blote kniekes een noveen doen voor droog, niet stormachtig weer ik vraag dus geen hittegolf, begrijp me niet verkeerd. Ik zou gewoon graag hebben dat de tent in de tuin blijft staan.
Gisteren op t weer bericht zei die knappe griet dat ze zaterdag hare joker zou inzetten voor droog weer.
Ik heb dat mens een kus gegeven.
Mijn madam vroeg of ik geen Duvel of twee, drie te veel binnen had.
Ge kunt voor die vrouwen toch nooit goed doen nietwaar?
Allez hier nog een mopke met de groetjes van de zilveren,
Als je niet kunt lezen wat hier staat,
kijk dan als een chinees
Neem de hoeken van u ogen vast en maak spleetoogjes
Snel snel mijn dagboek bijwerken want het is hier tenhuize Bojako gelijk het weer héél woelig en héél wisselvallig.
Mijne zilveren die mijn verjaardagsfeest aant plannen is is druk in de weer.
Ik mag absoluut niets doen of niets weten, t is de ene geheimzinnige telefoon na de andere met de zonen en schoondochters.
Als hij kon zou hij nu al de tafels dekken alhoewel het feest pas zaterdag is.
Maar ik zie dat hij al van alles op de kasten heeft klaarliggen, tafellakens, servetten, bestek etc. Meubelen zijn verzet of weg en uit de kelder zijn er andere zaken terug naar boven gekomen.
Het is de eerste keer dat hij zelf zo iets regelt en het gebeurt met militaire precisie.Hij loopt al weken rond met een lijst en alles wordt regelmatig aangevinkt.
In de tuin heeft hij het skelet van de tent al opgezet.Hopelijk wordt het een vrij droog weekend zodat al de kindjes buiten kunnen.
Normaal gezien zou deze week redelijk kindvrij moeten zijn, maar zoon 2 heeft daarnet getelefoneerd en seffens komt Seppe nog eventjes, want mama en papa moeten nog eens naar de notaris.
Seppe zal wel verschieten ocharme, want de speelruimte is helemaal leeg. Al het speelgoed is door mijne zilverennaar boven gebracht, vraag me niet waarom, want op de verjaardag zullen de kindjes er ook zijn en dan hebben ze beneden het speelgoed toch nodig.
Maar ik zwijg als een graf en bemoei me niet met de minutieuze planning van mijne zenuwachtige zilveren.
Ik daarentegen ben volop bezig met andere voorbereidingen voor het vijfentachtigste verjaardagsfeest van schoonma.
Gisteren trakteerde ze ons al in klein comité, maar de 23ste is het groot familie feest.
Ik stond vanmorgen op mijn weegschaal en zuchtte weer eens héél héél diep.
Enfin, ik spring nu wel van de hak op de tak, maar dat zijn jullie wel gewoon.
Vorige vrijdag namiddag ben ik er toch nog in geslaagd om en paar uurtjes gezellig door te brengen met mijn lieve blogvrienden.Ikmoest wel vroeg vertrekken om te gaan babysitten, want het huis van zoon 2 werd verkocht en de verkoop ging door bij een notaris in Mechelen.
Woensdag as. komt Seppe naar hier en zijn zus gaat naar de andere bomma, want dan wordt het nieuwe huis gekocht en zo blijven we lekker bezig.
Ge kunt niet geloven hoe content ik zal zijn als het allemaal achter de rug is.
En dat is nog maar het begin, want ik zal mijne zilveren daarna lange tijd niet meer zien vrees ik.
Zodra zoon 2 de koopakte van het nieuwe huis in zijn hand heeft wil hijbeginnen met de verbouwingswerken.Ge kunt al raden wie zijn helper wordt zeker?!
Vrouw en kindjes blijven nog tot eind augustus in hun huidige woning zodat er goed kan doorgewerkt worden.
Bon, nu snel dit stukje op mijn blog zetten vooraleer de bel rinkelt.
Bericht aan de Fons van Keukenweetjes: ik ben de kookboek nog niet vergeten hoor, ik moet gewoon efkes vijf minuten tijd vinden!
Gisteren was het weer een van mijn min-of-meer chaotische dagen.
Zoon 2 en schoondochter hebben hun huis verkocht en een ander gekocht en trachten de twee verkopen op dezelfde dag te laten samenlopen.
Na veel heen-en-weer getelefoneer met notarissen, banken, agentschappen, kopers en verkopers leek het niet te zullen lukken.
Gisteren zou de aankoop van het nieuwe huis plaatsvinden en half maart de verkoop van het oude huis.
Peuters en kleuters meenemen naar een notariskantoor is niet evident dus:
Mama: kunt ge de kindjes een tijdje bijhouden aub na de middag? was de vraag dinsdag avond.
Natuurlijk ventje, breng ze maar en blijf dan maar ineens eten dan moet ge daarna niet koken!
Bedankt hoor mama en s middags kom ik zoals gewoonlijk ook een boterhammeke eten is dat ook goed?
zeker ventje, papa zal brood en charcuterie gaan halen!
Ik schoot s morgens onmiddellijk in actie, want koken na de middag met twee kleintjes in huis zat er niet in.
Ik besloot om een stew te maken.Heel gemakkelijk als je niet weet om wat uur je eters zullen opdagen.
Van stoofvlees en stew maak ik altijd een dubbele portie, de helft kan daarna in de diepvriezer voor een eventuele kookvrije dag.
Terwijl ventje buiten het terras proper maakte met de hoge druk reiniger maakte ik een enorme hoeveelheid stoofvlees klaar in de press-pot, ik schilde een berg aardappelen, evenveel worteltjes en flink wat ajuin.Tegelijkertijd maakte ik een pot soep.Ijsroom was voorzien als dessert et voilà!Meer moest het niet zijn.
De bereide stoofvlees ging daarna samen met de worteltjes en de aardappelen in mijn supergrote casseroleop een uiterst laag pitje in de oven om een paar uur rustig verder te sudderen.
Het resultaat vele uren later is : stew, een bereiding waarop immens veel variaties mogelijk zijn.
s Middags kwam zoon 2 zoals afgesproken zijn boke eten en hij had heel goed nieuws.
Alle partijen hadden die ochtend voor de zoveelste keer met elkaar over-en-weer getelefoneerd en uiteindelijk waren ze er toch in geslaagd om de aan- en verkoop samen te laten lopen vrijdag avond.Oef!
Bijgevolg was er geen babysit nodig, maar mijn eten was klaar en hoefde enkel terug wat opgewarmd te worden,dus het etentje s avonds ging nog door.
Broer Ardennen en schoonzus kwamen nog even dag zeggen voor ze terug huiswaarts keerden en vermits er toch een reuze casserole in de oven stond konden ze ook blijven eten en vermeden ze zo de avond file richting Brussel.
Toen iedereen weg was zaten ventje en ik uitgeteld in de zetel, we worden tenslotte allebei een dagje ouder en we besloten om de opruim te laten voor wat het was.
Ik wou de film Vera Drake zien op Canvas en mijne zilveren wou De hondenfluisteraar zien, dus ik trok naar boven, nestelde me lekker in mijn bed tussen de kussens en genoot.
De film was uitstekend,een boeiend onderwerp abortus anno 1950 -, engeltjesmaaksters in de pre-pil tijd, uitstekend geacteerd en ook uitstekend gefilmd.
Ik hoorde vervolgens op het late nieuws dat Hillary het goed gedaan had in de voorverkiezingen en sliep vredig in.
Na de drukke dag van gisteren strekt zich vandaag een heel rustige dag voor me uit.
Zalig, nu kan ik eens even rustig spelen met Harry.Hij staat nog niet helemaal op punt maar ik zie wel bijna sterretjes.Ik pieker me nog suf over enkele zaken, maar ik stel ze nog even uit.Mijn enkele nog werkende hersencellen zijn dringend aan rust toe.
Gisteren is alles goed afgelopen.Seppe kreeg om tien uur zijn patatjes ipv om elf uur.Bijster ziek zag hij er niet uit, maar hij had s morgens wel een poepsnoepke gekregen.
Hij kreeg een propere pamper aan, werd lekker dik ingeduffeld in de slaapzak in de poussette en ik kon vertrekken naar mijn koffieklatch en ventje kon op stap voor een lange gezonde wandeling.
Naar het schijnt heeft Seppe een dikke twee uur geslapen en ventje was maar een kwartiertje alleen thuis met hem toen zoon 2 aankwam.Oef!
Vanmorgen kreeg ik een SMS rond zeven uur dat Seppe geen koorts had en goed geslapen had en naar de kribbe ging.
Ik draaide me met een zalige zucht om en sliep mooi terug in.
Vanmorgen las ik in de krant dat het vandaag de beslissende strijd is tussen Hillary en Obama.
Wilt ge geloven dat ik dat spannender vind dan het gekwebbel over onze eigen regering.
Ik duim op Hillary omdat ik eindelijk wil zien hoe een vrouw zon supermacht zal besturen. Ik zou ook eens graag zien hoe Bill als First Gentleman achter haar zal aanlopen. Even benieuwd ben ik of succes en macht een oudere vrouw even aantrekkelijk zal maken als een oudere man. (Ik heb het hier natuurlijk over de Monica Lewinski affaire) Obama lijkt me ook een heel goede kandidaat, maar hij is nog jong genoeg om nog een tweede kans te krijgen, Hillary niet. Binnen acht jaar zal ze zeker te oud gevonden worden.
Als zij nu niet verkozen wordt duur het nog tot in der eeuwigheid amen vooraleer er weer een vrouw doorbreekt door het glazen plafond.
En om nu zoals gewoonlijk nog verder van de hak op de tak te springen : ik zit me suf te piekeren wat ik vandaag weer moet klaarmaken om te eten.
Ik zal nog eens gaan kijken wat er bij de Fons van 'keukenweetjes' op het menu staat.Hij zet er altijd zon fotos bij die me doen watertanden.
De twee keukenmessen die ik op zijn aanraden gekocht heb zijn zalig om mee te werken.Zeggen dat ik al veertig jaar zit te sukkelen met een gewoon patat schillerke.Vooral mijn nieuwe office-mes wordt heel veel gebruikt.
Bij Herkuul las ik dan weer over casserollekes.Dat doet me dan weer zin krijgen om mijn loodzware pot weer even boven te halen en gewoon een lekkere stoverij in de oven te steken voor vanavond.
Maar het zonnetje schijnt vandaag zo heerlijk,niet zo onmiddellijk erwtensoep en stoverij weer hé?
Oef, mijn zenuwen zijn eindelijk weer tot rust gekomen. Harry en ik zijn al heel dikke maatjes.
Wie is Harry vraagt ge u waarschijnlijk af?Zelfs als ge het u niet afvraagt ga ik het u nu vertellen.
Ik stel u hierbij voor aan mijn allereerste spiksplinter nieuwe computer.Zijn naam is HP dus ik heb hem maar Harry gedoopt (Harry Potter) - t kind moet toch een naam hebben nietwaar?
Binnenin den Harry zit een moteurke met :
Windows Vista Home Premium
Intel(R)Core (TM2) Quad CPU Q6600 @ 2.40 GHz
2.00 GB RAM
NVIDIA GeForce8600 GT
Vraag me aub niet wat dit wil zeggen. t Is in elk geval een zwaarder moteurke dan mijne vorige die al tien jaar oud was.
Den deze zoeft zoals een spiksplinternieuwe sportcar.Ik moet maar op een knopke duwen en alles gebeurt bliksemsnel.
Bij mijn oude computer kon ik tussen het schakelen in nog gemakkelijk een sokske breien.
Ik ben wel efkes zoet geweest met het kopiëren van alle oude bestanden en programmas en vervolgens met het installeren op deze nieuwe.
Er waren wel manieren om dat snel te doen via een kabeltje, maar de man van de winkel zei dat ik dan wel met de oude nog moest kunnen werken op internet en dat was nu net het probleem.Ik geraakte met de oude niet meer op het net.
Hij had ook gezegd dat ik eerst en vooral een herstelschijf moest maken.
Hij vergat wel te zeggen dat dit een enorm groot bestand was en ik best enkele nieuwe DVDs zou beschikbaar hebben.Ik had enkel een doosje nieuwe CDs.TWAALF waren er nodig en het aanmaken daarvan heeft al een paar uur geduurd.
Vervolgens moest ik alle oude bestanden op DVDs en stickskes zetten en dan alles overzetten naar de nieuwe.Daar zijt ge ook een tijdje mee zoet, maar t is precies of ge grote kuis doet in uw kleerkast.Ge kunt er alles uitgooien dat niet meer nodig is.
Voor de dames: t is een cool blinkend zwart baskske, assorti met mijn blinkend zwart printerke.t Is een wreed schoon koppel, maar ik zie al dat ik dikwijls zal moeten afstoffen.Op wit ziet ge veel minder stof.
Verder is het een heel pak ordelijker want mijne vorige leek op een octopus.Er hingen ongelooflijk veel attributen aan vast met draadjes.Bij deze nieuwe zit alles erin en voor de rest is alles bijna draadloos.Zelfs de aansluiting met het internet is draadloos.Ik heb nu eindelijk wat meer plaats op mijn bureau.
Nu nog enkel tijd en inspiratie vinden om te schrijven en we zijn vertrokken.
Ik dacht eerst om morgen pas te schrijven maar toen zag ik op de kalender dat ik een koffieklatch heb met vriendinnen en daarnet belde zoon 2 dat Seppe weeral ziekskes is.Dat is nogal wat met dat manneke!
Mijne zilveren zal eens voor ene keer alleen moeten babysitten.t Is wel niet voor lang.Ik vertrek maar om 10 u en om 13 u heeft zoon morgen gedaan met werken, dus dat moet wel lukken.Gelukkig ben ik niet àl ver uit de buurt als ventje in een paniek situatie komt. Als het niet regent of stormt kan hij een paar uur met Seppe gaan wandelen.
Maart gaat een héél drukke feestmaand worden want schoonma wordt 85 en zij geeft een klein en een groot feest en ik stap bijna op tram zes.Vanaf nu is nog maar enkel bergaf.
Ik ben nu zelfs de middelbare leeftijd voorbij want ik ken niet veel mensen die 120 worden.Ik ken zelfs bitter weinig mensen die 100 worden.
Ventje is met iedereen achter mijne rug aant konkelfoezen want ik weet wel dat hij samen met de kinderen een feest gepland heeft, maar voor de rest mag ik helemaal niets weten.
Bon, nu ga ik nog snel wat favoriete blogs lezen en dan niet te laat in mijn bedje kruipen want uitslapen zit er morgen niet in.
Ons madam ocharme, ze ligt hier compleet strijk in de zetel, bibberend als een espeblad, haar zenuwen hebben het begeven vrees ik.
Drie dagen lang vechten met een computer die niet wou meewerken, het was teveel van t goede.
Op een gegeven moment liep ze hier rond met een ijzige, verwilderde blik in haar ogen, ongewassen, nog steeds in haar PJs en voortdurend in zichzelf mompelend ik zwier hem sebiet door het raam.
Ik schrok me rot want ik dacht dat ze mij bedoelde en zo vant elfde verdiep naar beneden is geen lolleke hé?
Wat is er mijn lief schattebolleke? vroeg ik van op een voorzichtige afstand, terwijl ik haar een stevige borrel en twee Valium's gaf. Vertel het eens aan t ventje!.
Ze keek me met dikke, rood-betraande ogen aan en zei: hij doet het écht niet meer, ik heb alles geprobeerd, maar hij wil niet!.
Even dacht ik dat ze het over een andere man had, maar toen besefte ik dat ze het over haar computer bezig was.
Ze vertoonde serieuze ontwenningsverschijnselen. Elke dag hangt ze aan dat klavier gekluisterd en zit ze voor dat scherm en meestal is ze dan vrij rustig en zoet, daarom protesteer ik meestal maar weinig.
Enfin, ons madam heeft heel veel rare en bizarre kantjes, maar toch blijf ik bij haar. Weet ge, ze spreekt niet veel tegen, zorgt goed voor mij en de klein mannen en kookt niet slecht, dus ik voelde dat er nu van mijnentwege iets verwacht werd.
A mans gotta do what a mans gotta do.
Ik zette me schrap, wreef eens met spijt over mijn Visa kaart, zette mijn beste macho zware stem op en zei : euh wat denkt ge .. willen we eens naar die grote computer winkel op de grote baan hier wat verder gaan en eens rondneuzen, of wilt ge zoals altijd de derde wereld helpen en naar Oxfam winkel gaan?
Plots vulden haar ogen zich weer met sprankelende lichtvonkjes.
Ze vloog naar boven en ik zweer het u, vijf minuten later stond ze gewassen, gekamd en aangekleed aan de voordeur.
Lets go! zei ze met een ongelooflijk vastberaden stem en in haar handen hield ze de reklame van de week van de Lidl vast.
In een mum van tijd waren we in de enorme nieuwe extra-large multi media winkel.
Ons madam is geen gewoon, ze stevende zonder pardon op een jonge verkoper af, duwde hem de reklame van de Lidl onder zijne neus en zei: dat staat vanaf 3 maart in reklame maar ik wil het NU !.
De jongen herkende een Hyacinth Bucket wanneer hij er een zag en trok ons zonder dralen mee naar een afdeling vol computers.
Samen met mijn eega liepen ze het lijstje door en ze kwamen binnen een kwartier tot een besluit.Het heeft een kwartier geduurd omdat ons madam het nooit kan laten van af te pingelen en te bedelen.Altijd wilt ze nog ietske meer voor haar/mijn centen.
De jongen had echter lessen assertiviteit gevolgd want hij gaf geen krimp, ze kreeg enkel de computer en niets meer.
Ik volgde, net zo gedwee als de man van Hyacinth tot aan de kassa en haalde trillend mijn Visa kaart boven.
Mijn madam was gelukkig.
Efkes dan toch.
Ik volgde thuis de instructies om het hele gedoe in elkaar te krijgen en het stopcontact in te steken, maar dan haak ik af.Ik ben de man van de hardware en ons madam zorgt voor de software.
Ze zette zich achter het klavier precies of ze was een piano virtuose en begon vervolgens alles te installeren.
Blijkbaar was dat ook niet zo evident want toen ik daarstraks thuiskwam lag ze weer in de zetel met een even verwarde blik en een groot glas whisky in haar handnet zoals de dag ervoor.
Maar allez toch shoeke, wat is er nu weer? vroeg ik bezorgd.
Laat me gerust, ik ben aant bekomen, gij weet zeker niet hoe moeilijk dat is om alle oude programmas geschreven voor Windows 2000 en XP nu op Vista te krijgen zeker?
Ik had geen flauw idee waar ze het over had, dus ik heb mij maar zoals gewoonlijk stillekes teruggetrokken.
Ik kan enkel typen en zo te zien werkt dat stukske hier al, dus ik ben al dik tevreden.
Als ze morgen wat bedaard is zal ik haar vragen of ze Google Earth en Immo Web voor mij kan vinden, want dat zijn de enige twee sites waar ik graag kom, of nee: vakantie websites vind ik ook heel plezant, maar ik durf het nu eventjes niet vragen.
Morgen nog eens proberen!
Ik had anders nog een goei mop voor jullie klaarliggen, ik ga het er toch maar opzetten want ons madam zal wel niets meer schrijven op haar blogske vandaag denk ik.
Mop:
Bomma komt in het rusthuis terecht en iedereen staat klaar om haar te helpen. De verpleegsters wassen haar, geven haar een lekker ontbijt en zetten haar in de zetel voor het venster met zicht op de prachtige tuin. Alles lijkt perfect tot ineens bomma lichtjes naar rechts begint over te hellen. Onmiddellijk storten twee verpleegsters zich op haar en zetten haar terug goed recht in haar zetel. Alles lijkt zich terug te normaliseren tot bomma begint naar links over te hellen. Weerom snellen de verpleegsters toe om haar terug in de correcte houding te hijsen. Enkele dagen later komt de familie op bezoek om te zien hoe bomma het maakt. - Is alles goed verlopen tot hier toe, zijn ze vriendelijk? Het is zo slecht nog niet hier, behalve dat je geen kans krijgt om scheten te laten!
Gisteren na lang zwoegen en zweten toch de PC terug aan de praat gekregen. Een hele dag lang heeft hij (die van mij heeft geen naam, maar 't is ne vent dat weet ik zeker) zonder morren mooi gepresteerd toen ik alles aan't saven was, maar toen ik vandaag opstarte weer niks. Neef, die nu naar Amerika vliegt, (ventje is hem vanmorgen naar Zaventem gaan doen) had een snelkoppeling gemaakt naar het probleemgebied waar belangrijke gegevens verdwenen waren en hij had die mooi terug ingevuld en ik had ze even mooi genoteerd voor't geval het euvel zich weer voordeed. Waarom mijn PC die cijfers er blijft uitgooien weet ik ook niet, zelfs neef begreep het niet. Vanmorgen kon ik niet online maar... niet gevreesd, ik nam vol vertrouwen mijn papierke met de nodige geheime codecijfers, klikte de snelkoppeling aan die volgens neef dan een leemte zou vertonen waar ik dan gewoon die genoteerde cijfers moets intikken en tot mijn grote verbazing stonden ze er nog steeds netjes in genoteerd. Grando problemo. Daar zat ik met mijn lijstje cijfers waar ik niets mee kon aanvangen. Het is ook verbazend hoe de uren voorbij vliegen wanneer je als leek zit te prutsen aan zo'n ding en ik heb al zo weinig tijd. Enfin, ik heb daarnet de strijd toch maar weer opgegeven en gelukkig doet mijn laptoppeke het nog steeds. 't is wel funest voor mijn inspiratie...ik droom zelfs van die verdomde PC en de cijfers. Een machine is goed, maar't moet marcheren hé. We hebben ooit eens een auto gehad die nooit wou starten als 't vochtig weer was (en in België is dat vrij dikwijls) wel ik voel nu identiek dezelfde frustratie als toen. Maar de PC kan ik spijtig genoeg niet in gang duwen . Nu is natuurlijk de vraag: blijf ik zo verder knoeien (héél slecht voor mijn zenuwen) of investeer ik in een nieuwe PC ?! Ik zal het eens voorleggen aan mijne zilveren en zien wat hij ervan denkt. Seffens eens kijken in de reklame blaadjes wat zo'n ding momenteel kost. Ik geef er niet graag veel geld aan uit want elke keer je er een koopt komt er bij manier van spreken vijf dagen later een nieuw systeem op de markt. Maar zo kan't niet blijven duren of ik moet aan de Valium pillekes.
Getver, getver *$%... mijnen ouwe trouwe tweedehands Oxfam PC is aant begeven. Medeverslaafde computer freakskes zullen begrijpen dat je kapot gaat van de zenuwen wanneer je trouwe medewerker tekenen van sleet begint te vertonen en begint te haperen.
Gisteren zat ik verwoed te proberen om het ding weer on line te krijgen.De zweetdruppeltjes parelden van mijn neus.
Gelukkig kwam Neef op de middag even binnengewipt, net toen mijn hartkloppingen alarmerend begonnen te worden.Hij zette zich een halfuurke achter de console en floep het ding werkte terug. Ik heb met mijn ogen trachten te volgen welke deskundige manoeuvres hij vliegens-vingervlug intoetste, maar het ging me allemaal veel te snel.
Maar oef, de PC werkte nog, de router werkte nog, ik kon ook nog onlinevia mijn laptop, maar neef dacht dat er toch iets mis was met de netwerkverbinding van mijn oude PC.
Opgelucht omdat hij het terug aan de praat had gekregen vertrokken ventje en ik voor een wandeling, want buiten scheen een heerlijk lentezonnetje.Bovendien was ik al een week niet meer buiten geweest.Ik snakte gewoon naar wat zonnestralen.
En hoe gaat dat, je komt op een wandeling altijd iemand tegen de je kent, die vragen dan of je er ene mee gaat pakken en natuurlijk zeggen wij nooit nee. Toen we net naar huis wilden vertrekken, belde broer 2 om te vragen of we zin hadden om met hen ergens samen een hapje te gaan eten, en wat doe je dan ?Je zegt natuurlijk niet nee.Dus wijle weer op trot.
Op een vrij redelijk uur kwamen we thuis, weliswaar had de wereld een iets roziger gloed omwille van de wijn, en ik zette me zeer relax en goedgemutst achter mijn nu opgelapte PC, zo dacht ik toch, maar weer : nada, noppes, nikske.
Foert!Ik ben dan maar, nog steeds zwevend in mijn roze, benevelde wolk, naar mijn beddestee vertrokken, piekerend over de geheimzinnige, duistere ingewanden van een PC.
Vanmorgen, vol frisse moed zette ik de PC terug aan in de hoop dat de nachtrust hem ook goed zou gedaan hebben, maar de PC-Fee was die nacht toch niet komen opdagen.Ik kon nog steeds niet online.
Enfin, t is nog altijd een troost dat ik wel op mijn laptoppeke kan werken, maar heel veel staat daar nog niet op geprogrammeerd. Ik zal er eens dringend werk van moeten maken. Neef heeft het ook zo vreselijk druk en ik val hem niet graag lastig met kleine akkefietjes.
Mijne zilveren, nog een grotere computer analfabeet dan ikzelf stond over mijn schouder daarnet ook heel zorgelijk te tut-tutten.Hij heeft sinds korte tijd ook het surfen ontdekt en meestal werkt hij via de laptop.
Samen beschikten we gelukkig net over genoeg verstand om tijdelijk de laptop rechtstreeks aan te sluiten aan het internet ipv de vaste PC en nu gaat het toch een beetje sneller dan via de router.
De oude PC staat er een beetje mistroostig naast, maar ik kan gelukkig nog aan alle gegevens.
Vandaag wordt het dan een dagje saven en overzetten naar de laptop vooraleer het te laat is, en voort geval dat mijnen ouwen trouwe het helemaal begeeft.
Altijd met een laptop werken vind ik wel niet zo gemakkelijk. (ik zal dit maar héél stilletjes schrijven want anders begeeft de laptop het ook, hoe zou je zelf zijn indien je hoorde dat je maar tweederangs gevonden werd)?
Moest ik toch een tijdje uit de ether verdwijnen, dan weten jullie dat de laptop mijn vorige zin heeft gehoord en genoteerd! De computers van nu worden ijselijk slim.....
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
).gif)
