Zoeken in blog

BBrutal
OOrderly
JJoyful
AAccurate
KKeen
OOld

Name / Username:

Name Acronym Generator
From Go-Quiz.com
Laatste commentaren
  • grootmoeders apotheek (Gilbert Van Oost)
        op grootmoeders apotheek....
  • Dubai Escorts (alisha jonwal)
        op foto trouw
  • he he (Lieve)
        op Olà
  • altijd leuk (Thea)
        op Olà
  • even terug ? (ani)
        op Olà
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Olà
  • 5QShDGKPEe (3JbCKahvYd)
        op foto trouw
  • YlKU5OJqPq4E (Ybq7EG66pRZ)
        op FOTO LOGO ANTWERPEN
  • HTAyCDQA (XYwLsi9VV8)
        op Het loopt niet altijd zoals gepland ....
  • qI9mM8WJ (ZCVhBY2eB)
        op Het loopt niet altijd zoals gepland ....
  • hello hello hello - nice to see you, please visit again!
    hallo, olà, doei, bonjour, bedankt voor je bezoekje!
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    NABORAM
  • Hier vind je informatie over borstkanker : website Antwerpen
  • een moeder aan de computer
  • dear son...
  • The good old days.

    Foto
    New Page 1

     

    this picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of ocean waves.
    Alone they might be washed away, but together they stand strong.
    Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing a wave of my own.
    I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.

     All of us girls,

    Old and young,
    Near and far,
    Hold special memories of good times we've shared.
    We've had our share of hard times when our friends were there to make us feel better.
    We've shared...
    our hearts,
    our time,
    our secrets ,
    our fears,
    our hopes

    and our dreams.
    Let us never break the chain of friends!


    Mrs.Bo and Mr. Silver

    14-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.F**ck you - eieren en tomaten en aspergerollekes.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     




    Jullie dachten al dat ik het schrijven opgegeven had zeker ? Nee zenne.  
    Bezig geweest in de bouw van onze jongste.

    Maar ons madam staat hier al twee dagen te kokerellen en ik mag als keukenhulpje fungeren.

    Koken kan ik niet en ik doe het ook niet graag.  
    Eten wel en drinken nog veel liever.

    Tussen twee afwaskes (mijn job) rust ik nu even uit aan de laptop.

     

    Ik heb al veel bijgeleerd.

    Ons madam heeft me gisteren tomaten leren uithollen met een speciaal meske en oeioei het moest just zijn, niet te diep, het hoedje niet te groot en niet te klein, alle zaadjes en smos eruit en ’t waren veel tomaten hoor, ik heb gezweet als een paard.


    Ik verwachtte applaus toen ik gedaan had en zei “Voilà Chèf ze zijn klaar” maar zij antwoordde “F*ck F*ck F*ck”.

    Ik schrok me rot en mijne mond viel open van verbazing want mijn eega gebruikt deze soort woordenschat nooit.  

    Ik vroeg natuurlijk wat er mis was en ze zei : “hihi..niks, maar Gordon Ramsey roept dat ook voortdurend tegen zijn keukenhulpjes”. 

     

    Ik wou er van tussen muizen maar toen zei ze dat ik de asperge rollekes 'mocht' maken.    (ik ben veel te goed hé ik weet het)
    Den helft met zalm en den andere helft met hesp (ik lust geen vis ziedde).

    Ik ga er een foto van moeten nemen, zoooo’n prachtige aspergerollekes worden zelden gemaakt.   Daar moet ge ne man voor zijn.

    Ze kwam die toch ook weer controleren zeker:  “de puntjes man de puntjes – ge moet de asperges niet verstoppen, de puntjes moeten eruit steken!”

    Ik wou geen koekenpan tegen mijn oren dus ik zette snel mijn fouten recht.


    Ik wou daarna weer wegsluipen maar werd weeral teruggeroepen om deze keer veertig hardgekookte eieren te pellen! Veertig!!! En ik mocht er niet met mijn nagels aan prutsen want dan komen er puttekes in.  Pfffft…. Wie geeft er nu om een putteke min of meer.

    Dat was gisteren.


    Ze gunde me vandaag weer geen rust.

    Vandaag heeft ons madam al die dingen die ze gisteren heeft klaargemaakt op schotels gelegd en versierd.

    Het zag er niet slecht uit.  
    Waarschijnlijk omdat mijn tomaten en eieren en aspergerollekes zo perfect waren.


    Als ge denkt dat ik dan naar de voetbal op TV mocht kijken denk dan maar snel wat anders…noppes ….


    Er stond weer een vracht afwas, want alles uit die plastieken potten waren versast naar de schotels.  

    Totaal overbodig werk, zeg dat ik het gezegd heb.

    Ze had veel zaken evengoed in de plastieken pottekes kunnen laten, veel minder afwas!

    Mijn handen zijn nog nooit zo proper geweest, en zacht mannekes, ge kunt het niet geloven.   Da’s van al die Dreft hé.

    Ik had in’t begin wel veel te veel schuim.  

    “Ge moet er maar een floepke van indoen” riep mijn Chef van de andere kant van de keuken.  
    Gelukkig was er deze keer geen F*ck bij.


    Morgen sta ik weer op de bouwwerf van onze jongste.

    Dat doe ik veel veel liever.  

    Eieren pellen en tomaten uithollen …

    ‘Muren metsen’, da’s tenminste mannenwerk.  

     

    Ah,  mijn teerbeminde roept dat ik moet stoppen met schrijven en me klaar moet maken om te vertrekken.

    Nu moet ik verdomme nog al die schotels met de auto vervoeren ook nog,  en ik heb de strikte opdracht om NIET TE SMOSSEN!  
    Ik zal maar niet over een kassei weg rijden of te snel een bocht nemen zeker?!

     

    Groetjes van de Zilveren.

     

    14-06-2008 om 15:24 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (6)
    13-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tussendoortje...Ga nooit in discussie met een vrouw.

     






       
     
    Op een morgen komt een man terug van een vistochtje van verschillende uren en besluit om een dutje te doen.
    Ondanks het feit dat ze niet vertrouwd is met het meer, besluit de vrouw toch om de boot van haar man eens te gebruiken.  
    Ze vaart een eindje op het meer, gooit het anker uit en leest een boek.

    Plots komt een een man van 'water en bossen' langs met zijn boot.  
    Hij vaart tot naast de boot van de vrouw en zegt, "Goeie morgen mevrouw.  Wat ben je aan het doen ?"

    "Een boek aan het lezen" antwoordt ze, (denkend, "Is dat niet duidelijk ?")

    "U bent in een Verboden Te Vissen zone" informeert hij haar.

    "Sorry overste, maar ik ben niet aan het vissen.  Ik ben aan het lezen"

    "Ja, maar je hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kun je er op elk ogenblik mee beginnen.  
    Ik moet je een bekeuring geven en je materiaal in beslag nemen".

    "Als je dat doet, zal ik je moeten aangeven voor seksuele intimidatie" zegt de vrouw.

    "Maar ik heb je zelfs nog niet aangeraakt" zegt de man.

    "Dat is waar, maar je hebt al het gereedschap.  Voor zover ik weet, kun je er op elk ogenblik mee beginnen ", zegt de vrouw.

    "Nog een prettige dag verder mevrouw", en hij vertrok.




    MORAAL:

    Discussieer nooit met een vrouw die aan het lezen is. 

     Waarschijnlijk kan ze ook nadenken.

     

     

    13-06-2008 om 20:01 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (7)
    11-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ons baby olifantje....

     






       

    Woensdag avond en de week is weeral half om.  

    Ongelooflijk toch hoe de tijd vliegt hé?

    Gisteren lag ik buiten in de tuin lekker te zonnen en te lezen en nam ik een frisse duik in ons zwembadje en vandaag is het een flink pak frisser.

    Ik merk dat ik intussen ook al een paar dagen achter sta met mijn dagboek.

     

    Vorige zaterdag was het schoolfeest bij kleindochtertje die in het eerste kleuterklasje zit. 

    Zaterdag was het nog steeds koud en druilerig,  maar grootouders kunnen, indien mogelijk toch,  het schoolfeest van hun kleinkind niet missen.  

    Dagen, wat zeg ik, maandenlang werd er naar dit feest door de kindjes toegeleefd, dansjes werden aangeleerd, kroontjes en kleding gemaakt.

     

    Kleuterjuf is naar mijn mening een zeer onderschat beroep.  Die dames verdienen gouden medailles, maar dat heb ik al meermaals gezegd denk ik.

    Ik hoor al veel mensen denken : jajaja .. maar kijk eens hoeveel vakantie ze hebben, maar je zal toch maar een godganse dag zo’n bende kleine ukjes in toom houden.

    Vervolgens moet je meermaals ‘s avonds aanwezig zijn op schoolvergaderingen of oudercontacten en als je dan toch thuis bent,  zit je ’s avonds urenlang voorbereidend werk te doen voor je kindjes.  

    Kunstwerkjes voor mama,  papa of  grootouders dienen bedacht en voorbereid te worden.  

    Alle mogelijke materialen moeten verzameld en bijgehouden worden,  WC rollen, wastonnetjes,  oude postkaarten of prenten om te knippen, prikken of te kleven.


    Met de voorbereidingen voor het schoolfeest zijn ze lange tijd bezig. 

    De avond en de ochtend voor het feest moeten ze de speelkoer versieren en tafels, stoelen en kraampjes klaarzetten.

    Nadien moeten ze in hun klas de kindjes opvangen, verkleden en dan, na afloop van het kinderpodium,  moeten ze op de speelkoer een kraampje bemannen en de hele tijd vriendelijk zijn tegen de aanwezige ouders, grootouders en de kindjes zelf.  

    Vervolgens  ’s avonds,  wanneer iedereen na de BBQ eindelijk moe maar voldaan huiswaarts keert mogen ze ter afsluiting de hele boel nog eens afbreken.

    Je zou van minder moe worden!

     

    Maar om even terug te komen op het podiumdebuut van onze kleindochter.

    Samen met de andere twee grootouders stonden we te bibberen op de speelplaats (van de kou,  niet van de anticipatie).  

    De directeur vroeg ons allen om onze paraplu’s toe te doen zodat zij die vanachter stonden ook nog iets konden zien. 

    Vermits ik op mijn bril geen ruitenwissertjes heb werd alles na een tijdje wel wat wazig! (volgend jaar best een pet meenemen).


    We vroegen ons af of onze kleindochter haar allereerste optreden wel zou aandurven.   Tijdens vorige dansjes hadden we al enkele kleutertjes huilend op het podium gezien.  

    Ik herinner me dat mijn twee zonen ook een vreselijke hekel hadden aan dit soort toestanden.  Onze oudste zoon heeft wekenlang gezaagd, gezeverd en geweend omdat hij bij een optreden verkleed als Mexicaantje een snorretje moest hebben.   Uiteindelijk heeft hij gewonnen:  er was één Mexicaan op het podium zonder snor en ja hoor, ’t was die van ons.

     

    Kleindochter bleek echter helemaal geen last te ondervinden van enige schaamte, integendeel!  

    Met haar kroontje diep over haar ogen gezakt zag ze ons staan tussen het publiek en ze stapte moedig,  breed zwaaiend, met een trotse glimlach het podium op, haar danspartner achter zich aansleurend.

    We schrokken,  want onze ‘klein’dochter bleek zowaar de grootste van haar klasje te zijn. 

    Ze droeg haar mooi blond haar in twee heel dikke vlechten en die hielden het steeds neerzakkende kroontje tegen. 
    De dans begon …

    Laat me hier nu al zeggen en schrijven dat onze kleindochter, hoe mooi ze ook is,  nooit een elegante ballet danseres zal worden.

    Als een echte dokwerker stapte ze met reuze passen op de maat van de muziek in de kring rond, nog steeds haar partner met zich meesleurend.  
    Geen enkele stap sloeg ze over alhoewel ze met de regelmaat van een klok haar kroontje omhoog moest duwen om te kijken waar ze liep en om niet van het podium te totteren .

    Eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat onze kleindochter danst met de elegantie van een baby olifant.
    Indien ze zo blijft groeien,  dan zal ze haar kleine, fijne mama vrij snel achter zich laten en zal ze opgroeien tot een echte  Walkure.  

    In mijn verbeelding zie ik haar reeds,  haar toekomstige bruidegom met grote passen achter zich aan naar het altaar sleuren.


    Wij – de grootouders – lagen bijna in een deuk, ’t was lang geleden dat we nog zo goed gelachen hadden.


    ’s Avonds bleven zij en Seppe bij ons slapen.   Kleindochter haalde zelfs de hoek van de straat niet.   We hadden de auto nog maar net gestart en ze viel als een blok in’t slaap.  
    We hebben haar – nog steeds slapend  - moeten uitkleden en in bed leggen.

    Op haar gezichtje stond nog steeds die gelukzalige glimlach.  
    In haar dromen was ze waarschijnlijk nog steeds heerlijk aan het dansen!

     


     

    11-06-2008 om 21:58 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (12)
    10-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.happy birthday to .....

     





    SEPPE


      

    Ik word morgen twee jaar !

     mijn nana en bompa vinden mij héél lief

    Mijn mama is verjaard

    En mijnen bompa is  verjaard

    En mijne papa is vandaag verjaard

    Dus ik kwam maar zeggen

    Dat ons nana het efkes nogal druk heeft

    Ze is weer alle dagen aan’t feesten!

    Maar ze is gaan zwemmen vandaag

    Ze moet plaats maken voor de taart

    En ze is nu héél moe

    ze ligt in de zetel te suffen en te puffen

    dikke kuskes van



    De Seppe

     

    10-06-2008 om 20:56 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (11)
    08-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het glazen plafond....

     



    GENEKT DOOR HET GLAZEN PLAFOND


      

    Deze categorie heet nu eenmaal Dagboek /Bedenkingen en ik merk dat het weer een tijdje geleden is dat ik over een van mijn ‘bedenkingen’ schreef.  

    Het moet niet altijd over mijne zilveren, mezelf of de kindjes gaan hé! 

    Ons vader zal zich waarschijnlijk weer eens voor de zoveelste keer in zijn graf omdraaien en diep zuchten over zijn foute ‘Dolle Mina’ dochter, maar het moet toch van mijn lever.

    Hier gaan we dan.
    Heren zet u schrap!

    Het glazen plafond

    Alhoewel ik stevig duimde voor een overwinning van Hillary Clinton en hoopte dat er eindelijk een vrouw Amerika zou leiden,  had ik enigszins wel verwacht dat Hillary het zou moeten afleggen tegen de knappe,  charismatische Afro-Amerikaanse man:  Barack Hussein Obama.

    Het beruchte ‘glazen plafond’ bestaat dus nog steeds. 

    Over de politieke agenda’s van Hillary en Barack durf ik me niet uit te spreken.  Ik ken veel te weinig van politiek.   Het enige dat ik weet is dat ze  beiden in hetzelfde kamp zitten.   Ik begrijp niets van de Belgische politiek,  laat staan dat ik dat van Amerika begrijp.

    Bovendien ben ik van mening dat eender wie die aan top-politiek doet, dit doet omwille van de macht en het geld en zeker niet uit idealisme.   Om aan de top te komen moet men over lijken kunnen stappen.

    Ik ken zelf maar één eerlijke politieke idealist en die woont in Zoersel, maar het glazen plafond heeft hem destijds ook de das omgedaan, waarschijnlijk net omdat hij een eerlijke idealist was die niet over lijken wou gaan.

    Nee, ik wil het hier niet hebben over politiek,  enkel over dat onzichtbare glazen plafond dat vrouwen overal ter wereld tegenhoudt.

    Hillary zei het trouwens zelf in haar speech,  toen ze de overwinning van Obama aanvaarde : "And although we weren't able to shatter that highest, hardest glass ceiling this time, thanks to you,  it's got about 18 million cracks in it,"

    -vrij vertaald : en alhoewel we deze keer die hoge harde glazen plafond niet hebben kunnen verbrijzelen, zijn er dankzij u (haar kiezers) nu wel ongeveer 18 miljoen barstjes in.-

     

     

    Het Glazen plafond (afgeleid van het Engelse Glass ceiling) of ook wel verticale segregatie,  is een begrip dat werd bedacht in de jaren '80 in de Verenigde Staten en men bedoelde ermee dat vrouwen gediscrimineerd worden.

    Het glazen plafond is  niet zo maar een barrière in de loopbaan van een vrouw, maar een gegeven dat vrouwen als groep raakt, bijvoorbeeld omdat (bewust of onbewust) de verwachtingen of vereisten ten aanzien van vrouwen veel strenger zijn.
    De term 'glazen plafond’ wordt vaak geassocieerd met de zeer moeizame doorgroei van vrouwen naar de allerhoogste kaders in een bedrijf of organisatie, de zogenaamde seniorposities.

    De onzichtbare,  kunstmatige barrières (plafonds)  worden gecreëerd door gedrags- en organisatorische vooroordelen (vaak door mannen), die vrouwen tegenhouden in het verkrijgen van topfuncties binnen bedrijven en overheidsdiensten.

    Steeds weer lijkt het alsof vrouwen de top kunnen bereiken, maar er komt altijd een eindpunt (het glazen plafond) waar ze dienen te stoppen en voorrang moeten verlenen aan een man.

     

    Een troost : de Afro-Amerikanen zullen heel blij zijn indien er eindelijk een gekleurde president zou verkozen worden, en dat kan ik ook best begrijpen.


    Ik gebruik hier ook bewust het woord Afro-Amerikaan omdat het blijkbaar niet meer politiek correct is om het woord 'neger' te gebruiken,  hoewel het woord neger
    volgens mij gewoon een etnische aanduiding is voor de oorspronkelijke donkerhuidige bewoners van Afrika ten zuiden van de Sahara.
    Neger is afgeleid van het Spaanse en Portugese negro, wat zwart betekent (het is niet duidelijk of het daarvoor een afgeleide is van het Latijnse niger of het Griekse necro). 

    't ja ....spijtig dat Hillary geen  jonge, leuke, sexy, intelligente, zwarte, lesbische,  licht gehandicapte vrouw was, dan had ze misschien nog een pieteklein kansje kunnen hebben, want dan voldeed ze aan alle vereisten voor een positieve discriminatie en was er misschien eindelijk een doorbraak gekomen in dat ongelooflijk sterk glazen plafond.

    08-06-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (15)
    06-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een brilleke en Happy Birthday ....

     



    een bril


     

     

    Gisteren verjaarde Mr. Silver en om het met de welsprekende woorden van onze oudste zoon te zeggen : « amaai …vierenzestig….vierenzestig….amaai …da’s echt stokoud hé ».. ‘t ja onze kinderen beginnen te merken dat wij oud worden.

    Bovendien wordt een geschenk kopen voor hem elk jaar problematischer. 
    Wat geef je nu aan een man die niets wil  en geen specifieke hobby’s heeft.

    Hij heeft elk mogelijk stuk gereedschap onder de zon, leest niet, kijkt niet graag TV – moeilijk geval hoor!

    Iedereen vraagt dan aan mij om een idee voor een geschenk en ik weet zelf niet wat kopen.

    Ik sleurde hem gisteren dan maar mee naar het Shopping Center in de hoop dat hij iets zou zien dat hem zou bevallen.

    Kleding?  Nee genoeg.   Schoenen?  Nee genoeg.  Camera heeft hij, Tom Tom heeft hij …

    We hebben een nieuwe koffiezet apparaat nodig maar dat kon ik moeilijk voor hem kopen hé. 

    Voor een vrouw is een geschenk kopen toch stukken gemakkelijker vind ik.


    Enfin nu we toch in het Shopping Centrum waren gingen we eens kijken naar de brillen – ik ben dringend aan een nieuwe toe.

    Mijn vorig montuur was naar mijn maatstaven heel duur en ik zocht deze keer tussen de meer betaalbare modellen.

    Van ’t een kwam ’t ander en voor ik het wist zat ik op de stoel om mijn ogen te laten onderzoeken.  
    “Hebt ge niet veel hoofdpijn mevrouw?” vroeg de lieve dame.  
    Ik wist niet goed wat antwoorden want welke vrouw heeft af en toe geen hoofdpijn? 
    Dat begint bij uw eerste maandstonden en ge wordt dat zo gewoon dat ge er nooit meer bij stilstaat.

    Ik stond er ook niet bij stil dat ik al een hele tijd geen maandstonden meer heb maar nog wel regelmatig die hoofdpijn.

    Mijn brillenglazen waren volgens de dame dringend aan een upgrade toe.

    “Hm….’t ja …als’t nodig is bereken dan maar eens de prijs van een nieuw brilleke” zei ik achteloos en we werden naar een zachte zetel geloodst en kregen een tasje koffie aangeboden.


    Toen ze wat later de prijs zei wist ik waarom we in die lage zetel zaten en die koffie kregen, ’t was nodig om niet omver te vallen van’t verschieten.

    “Maar dat kan niet mevrouw, ik heb toch geen al te duur montuur gekozen” zei ik toen ik eindelijk terug kon ademen.

    “’t zijn de glazen die wreed duur zijn mevrouw” zei ze. 

    “Zijn het Val St.Lambert glazen misschien?” vroeg ik in een mislukte poging om humoristisch te zijn. 

    Enfin het lief kind berekende alles nog eens en bleef erbij : 300 euro per glas en dan had ik ze nog niet laten verdunnen want dan kwam er nog 50 euro per glas bij. Hier was het montuur nog niet eens bijgerekend.

    Ventje zijn mond hing nog altijd sprakeloos open.  
    Ik duwde het toe en toen hij terug kon spreken zei hij : “maar uw brillen waren vroeger toch niet zo duur!”

    We begonnen serieus na te denken waar en wanneer ik mijn vorige bril had gekocht en hoeveel dit gekost had.


    Na wat gepieker besefte ik dat ik de glazen al had sinds 2000 en ondertussen al eens veranderd was van montuur maar met dezelfde glazen.   De volledige bril, montuur en glazen die ik in 2000 gekocht had kostte toen 25.000 BEF, waarvan 16.000fr voor de glazen (da’s 396 euro voor twee glazen)  en ik weet het nog zo goed omdat het een vreselijke miskoop was.  
    Het leesgedeelte bleek uiteindelijk veel te klein en ik kon er niet mee werken.

    Als ik dus de glazen bekijk: anno 2000 was het 198 euro per glas en nu 300 euro. 102 euro x 2 = 204 euro verschil op acht jaar tijd voor twee stukskes glas.    En dan durft blogvriend 'Komma' zeggen dat het leven niet duurder geworden is.


    Maar zonder bril ben ik zo blind als een mol en een vrouw moet toch een beetje met de mode meegaan,  dus de koop werd gesloten.  

    Binnen veertien dagen zal mijn nieuw brilleke klaar zijn en zal ik geen hoofdpijn meer hebben. 
    Ik spaar dat bedrag er zo uit aan Dafalgannekes.


    Ventje trok me onmiddellijk daarna een taverne binnen, hij had dringend een Duvel nodig om te bekomen.

    “Ge moet voor mijne verjaardag dit jaar niets kopen, ik kan elke dag naar uw brilleke kijken” zei hij.  
    Ik zit me nog steeds af te vragen of hij dit liefdevol of ironisch bedoelde.

    Onmiddellijk daarna zei hij : “Maar volgend jaar dan word ik 65 en dan zou ik graag een nieuwe GPS hebben, een goei” .

    Hij denkt waarschijnlijk nog steeds dat hij in Londen verloren is gereden door de slechte werking van onze GPS.


    Toen we thuiskwamen stond er een bak Duvel in de gang met een verjaardagskaart van onze jongste zoon.

    ’s Avonds had mijn schat van een vriendin ons uitgenodigd om te komen eten,  een asperge menu en broer 2 en schoonzus waren ook uitgenodigd.

    Van hen beiden kreeg hij ook Duvel als geschenk (zouden ze mijn ventje kennen of niet)?

    Ik zat er wel mee dat vriendin al die moeite weer voor ons had gedaan. 
    Ze is net bekomen van de chemo behandeling en is nu met bestraling bezig, maar ze stond erop dat we kwamen eten nu ze zich eindelijk wat beter voelde.  

    “Dan kan jij eens uitrusten want uw leven is al druk genoeg ” zei de lieve schat.


    Ik geloof niet in God, maar wel in engeltjes en zij is er ééntje.

    06-06-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (13)
    04-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verjaardag schoonbroer Joekee: deel 2

     


     

    the airshow
    (best eerst muziek afzetten)


     

    Zondag

    Zus had ons laten weten dat er niet zo ver van hen vandaan een grote vliegshow zou plaatsvinden met The Red Arrows en veel andere rand attracties. (zie video)

    Nadat iedereen had ontbeten – zo ongeveer tegen de middag,  want we waren laat gaan slapen niewaar,  trokken we in colonne richting RAF-luchthaven.

    Er komen altijd massa’s volk had zus ons gezegd, dus het kon wel een beetje aanschuiven worden.

    Met militaire precisie werden we door (in mijn ogen) piepjonge soldaatjes netjes de enorme parking binnengeloodst.
    Zus moest naar links, wij naar rechts.

    Het leek alsof we op Woodstock aangekomen waren.  Massa’s auto’s en ongelooflijk veel volk, men spreekt in de video van 50.000 man.

    De habitués hadden zich op alles voorzien en hadden hun strandstoeltjes bij en velen zaten op het gras te picknicken.


    Toen we eindelijk de enorme parking uit waren en ik nergens banken of stoelen zag om te zitten,  zei ik tegen mijne zilveren dat een klapstoeltje meebrengen geen slecht idee zou geweest zijn.

    “’k heb nog zo’n driepikkeltje in de auto liggen” zei hij trots. 
    “Wilt ge dat dan misschien gaan halen?” vroeg ik hem.  
    Uit zijn verontwaardigde blik maakte ik op dat hij helemaal geen zin had om zo ver terug naar de wagen te lopen. Ik drong niet meer aan want ik ben een heel volgzaam vrouwke en misschien was er op die enorme vlakte wel ergens een stoel of een bank.


    Onze groep had voordien besloten om zich op te splitsen en later tegen het vertrekuur op een vast punt af te spreken.


    Het eerste doelwit van mijn ventje was natuurlijk een bierkraam.     
    Met een engelse pint in onze handen leunden we dan maar tegen de bierkraam aan en genoten we van de acrobatische toeren van The Red Arrows . 

    Ik hield mijn tenen en vingers gekruist, want de crash destijds in Oostende zat nog in mijn geheugen gegrift.

    Ik vroeg me ook af waarom wij zuinig moeten omspringen met energie wanneer er zoveel liters verbruikt worden voor een show, maar soit.

    Tegen een uur of vier hielden we het voor gezien en trokken we naar onze meeting point. 

    Zus vertrok naar haar parking en wij naar die van ons.

    We startten de auto, reden weg uit onze parkeerplaats en …. voilà, dat was het, verder zijn we niet geraakt.

    Meer dan drie uur hebben we daar terplekke op die parking stilgestaan.    De hele parking was nu een grote chaos. Van enig structuur was er geen sprake en nergens was er een soldaat meer te bespeuren.

    Typisch brits was wel de ongelooflijke kalmte van iedereen.  
    Af en toe een stil gemopper,  maar niemand werd echt boos, niemand vloekte en vooral niemand toeterde.   Misschien hadden we beter met z’n allen een luid toeterconcert gegeven,  dan waren de soldaten wat sneller in actie geschoten.


    Na een hele poos telefoneerde zus om te vragen of we de weg kwijt waren,  want zij waren al lang thuis en hadden honger.

    Wij ook natuurlijk.  

    Her en der begonnen er eindelijk enkele soldaatjes op te duiken die flesjes water uitdeelden en tegen iedereen die het vroeg zeiden dat ze ook niet wisten wat er fout was gelopen.

    Indien het Brits leger nog geen parking ontruimd krijgt, dan vraag ik me af of hun soldaatjes in Irak gewoon in kringetjes rondlopen in de woestijn.

    Je zou toch denken dat iemand voordien een evacuatieplan had gemaakt voor een eventuele ramp.

    Ik bleef maar hopen dat de vliegtuigjes die nog steeds aan ’t loop-de-loopen waren, daar mooi boven in de lucht zouden blijven en niet zouden neerstorten op de wachtende massa auto’s.


    Enfin,  uiteindelijk hebben ze ergens één of ander oude generaal uit zijn middagslaapje gewekt en kwam er schot in de zaak.

    Nooduitgangen werden eindelijk geopend en een hele tijd later zaten we terug thuis bij zus, doodmoe, dorstig en hongerig.

     

    Maandag

    We moesten vroeg vertrekken want de trein was besteld.

    Zus had nog gezorgd voor een uitgebreid engels ontbijt – we hebben feestelijk bedankt voor de bonen in tomatensaus want we moesten nog met z’n vieren een hele dag samen in de auto zitten.

    Ons GPS’ske werd geprogrammeerd en wijle weg.


    Ventje reed, broer sliep, schoonzus en ik dommelden wat in of lazen tot we het twistpunt van onze beide mannen bereikten : gingen we nu westwaarts of oostwaarts rond Londen omrijden?

    Ons lief madammeke op de GPS bleef voet bij stuk houden, zij verkoos dezelfde route als bij het oprijden. Zij wou naar het oosten.

    “Als je de tolwegen afzet dan zal ze wel de andere route kiezen en die is veel korter” zei broer, wat ventje al rijdend deed, (waarom hadden ze dit niet van tevoren afgesproken? ) - ondertussen merkte mijne chauffeur wel niet op dat er volop wegenwerken waren met grote omleiding borden.

    “Neem de volgende afslag” zei ons lief GPS madammeke kordaat. 

     “Foert gij, zaagt niet” zei mijne zilveren en hij reed prompt rechtdoor. 
    “Ze zal seffens wel een andere route aangeven” zei hij vol vertrouwen tegen broer.

    “Neem de volgende afslag” hield zij vol. 

    Ik had mijn tijdschrift al naast me neergelegd,  want ik voelde al in mijn knoken dat dit niet goed ging aflopen.

    Toen we na een tijdje van de autosnelweg afreden wist ik al hoe laat het was.  

    Wij zijn al dikwijls naar Engeland geweest, en dit lang voor er ooit sprake was van autosnelwegen rond Londen.  
    Ik herkende de North Circular onmiddellijk en zei héél voorzichtig (tegen een man met een stuurwiel in zijn handen mag je nooit teveel zeggen) :  “euh… sorry shoeke, maar als ik me niet vergis zitten we nu in Finchley waar nicht M. vroeger woonde, ik herken de buurt. “


    Geen van beide mannen antwoordde, maar ventje vroeg aan broer om de kaart van Londen te nemen. 

    Onze GPS lady taterde beleefd doch vriendelijk verder…haar was gevraagd om naar Folkestone te rijden en zij zou ons de weg wijzen. “Zwijg verdomme onnozel mens!” mopperde broer terwijl hij zich probeerde te situeren op de kaart.


    Ik denk dat ik de stem in de GPS zal moeten wijzigen naar die van een autoritair klinkende man, misschien luisteren ze dan wel. 

    Ik keek over de schouder van broer.   De kaart van Londen die hij vasthield moet van 1969 geweest zijn want ze hing in flarden uiteen.  

    Normaal gezien was het nu hoog tijd  – indien we nog op de autosnelweg geweest waren – om een sanitaire stop te doen.   In’t midden van Londen is dit niet echt aan te raden.


    “Euh….kunde nog efkes ophouden misschien?” vroeg Hij-die-alles-beter-weet.

    Toen we eindelijk, uren later,  Londen achter ons lieten begon de tijd wel echt te dringen – we moesten onze trein halen.


    “Kunde nog een beetje ophouden?” vroeg Mr. Silver weer en vroem, hij zette zijn voet neer op het gaspedaal en toen gaf ie pas echt gaaze .   Ik hoop dat we nergens geflitst zijn,  want anders zal het een nog duurder reiske worden.

    De kilometers tussen Londen en Folkestone flitsten voorbij.  
    Aan de trein hadden we nog net tijd om snel naar een WC te strompelen en een hamburger te kopen die we dan mee in de auto moesten nemen,  want we werden al opgeroepen om de auto op de trein te rijden.


    Broer en ventje bekeken elkaar fier met een blik van : ‘voilà - dat hebben we dan toch maar weeral goed geflikt hé’. 
    Broer zei wel : “met mijne GPS zou het zo niet gegaan zijn hoor!”


    Korte tijd later reden we de trein uit in Calais en het leek alsof we in Dante’s inferno waren beland. 
    We kregen een ongelooflijke klank en lichtspel aangeboden: donder, bliksem en striemende regen achtervolgde ons de godganse weg naar huis.


    Eens terug thuis overviel me zoals altijd de goesting om op mijn blote kniekes te gaan zitten en mijn huisdorpel een kuske te geven.

     

    “There’s no place like home” geloof me!

     

     

     

     

     

     

    04-06-2008 om 17:22 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (9)
    03-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verjaardagsfeest schoonbroer deel 1 (dag 1 en 2)


     



    the chalice


     Vrijdag:

    Even naar een verjaardags/retirement/surprise/party gaan bij zus Engeland is niet zo evident.

    ’t Is ten eerste al niet achter den hoek,  want zus woont net boven Wales.

    Broer en schoonzus Ardennen reden met ons mee in de auto en hebben eerst bij ons overnacht omdat we heel vroeg moesten vertrekken. 

    We gingen via de Eurotunnel van  Calais naar Folkestone en van daar is het dan nog een flink eind rijden naar zus.

     

    Broer en mijne zilveren waren al aan het redetwisten over de route rond Londen die ons lief GPS madammeke aangaf.

    Wij tikken altijd de snelste weg in met tolwegen. Dan ga je oostwaarts rond Londen via de Dartford tunnel.

    Broer beweerde dat het korter was indien je de M25 westwaarts nam en dat je zo ook tolwegen vermeed.

    We namen ons voor om het op de terugreis uit te testen, maar da’s een verhaal voor een volgende keer.

    Twee mannen in een auto die bekvechten met een virtuele vrouw in een GPS is een hilarisch scenario voor een film.

     

    Maar ik dwaal weer af:

     

    Zus (anglais) was net voor we arriveerden twee vrienden uit Verviers (français) gaan afhalen op het vliegveld van Birmingham.

    Schoonbroer (Irlandais) wist van niets – die was gewoon lekker gaan golfen en ging daarna naar een etentje van zijn golfclub.

    Neef/België (flamand) was inmiddels ook bij zus gearriveerd met de auto, hij was op dat ogenblik voor z’n werk in Engeland en hij ging wat later ook zijn vrouwtje (hollandais) afhalen,  want zij kwam ook per vliegtuig.

     

    Gelukkig woont zus in een zeer groot huis en konden we er bijna allemaal logeren.

    Omdat het bij zus allemaal zo groot en zo mooi is voelen ventje en  ik ons daar altijd zo’n beetje  Daisy en Onslow.  

    Slaapkamers en badkamers bij de vleet, een conservatory waar je in verloren loopt.  Enfin, laat ons zeggen : …er is room for a pony.

    Zij circuleren ook in heel andere, veel hogere kringen dan wij en dan moet je voortdurend op je hoede zijn dat je geen faux pas maakt.   

    Niet zo simpel veur ne gewoene warkmens!

     

    Voor schoonbroer was het een complete verrassing toen hij ’s avonds laat thuiskwam en ons daar allemaal aantrof.


    zaterdag:

    De volgende dag, de zaterdag dus, arriveerden ook hun twee zonen en nog enkele andere vrienden die ook allemaal ver weg wonen in andere uithoeken van Engeland.

     

    Wij hebben de hele zaterdag geshopt-till-we-dropped.   Alle engelse lekkernijen die we hier niet kunnen vinden kopen we op onze trips naar mijn ex-homeland.  

    Branston’s pickels, mint sauce, meat-pies, pork-pies, cornish pasties,  mushy peas, Shredded Wheat, Malt vinegar, Golden Syrup, Lemon Curd, leesboeken..enfin veuls teveul om op te noemen.

     

    ’s Avonds was het dan le moment suprême : het groot surprise feest.  

    Voor schoonbroer was het al zijn 'oemptiende' retirement party, hij was zelf de tel al kwijt.

    Schoonzus, broer Ardennen en wij deelden een tafel met de Waalse vrienden van zus – het taalprobleem werd op die manier opgelost. 

    Les Anglais ne parlent pas français en omgekeerd la même chose dus.

    Neven en nichten (de jonkheid ) deelden een andere tafel en aan de eretafel bij zus en schoonbroer zaten hun goede vrienden.

     

    De Chef, zo werd me verteld,  was ooit nog kok geweest op het schip van The Queen herself - astemblief, wat zegt ge daar van Fons?   Da’s autre cheese hé?

     

    Na het diner vertrokken veel gasten terug naar hun hotel of naar huis,  maar wij hebben nog tot de vroege uurtjes doorgefeest bij zus thuis.

    Zoals hiervoor reeds gezegd: de Frans sprekende vrienden van zus spraken geen engels en de engelse vrienden van zus spraken geen Frans.   Wijle daarentegen wipten gezwind over en weer van Vlaams naar Engels en Frans en hadden ze er nog een paar Duitsers en Spanjaarden tussengesmeten dan was dit ook nog gelukt!

    Alhoewel… 't is niet zo gemakkelijk als je wat gedronken hebt, ik verzeker het u, tegen het einde van de avond sprak ik tegen de  Engelsen Frans en tegen de Walen Vlaams en tegen mijne zilveren Chinees…

     

    De overbuurman van zus – een ongelooflijk grappige Schot – maakte de avond voor ons onvergetelijk.
    De man hoorde thuis op een scène voor stand-up comedy.

    Hij ging thuis even zijn gitaar halen en tot in de heel vroege ochtenduurtjes werd er uitbundig gezongen en ter afsluiting van de avond ging de whisky chalice rond. (zie fotooke hierboven)

    Mijnen inmiddels al goede vriend – de plezante Schot – legde me uit dat dit in Schotland een vriendschaps ritueel is – men vult de chalice met whisky en geeft het vervolgens aan elkaar door,  iedereen neem een flinke slok en eens den toer gedaan werden alle armen gekruist en werd er uit volle borst door alle aanwezigen Auld Lang Syne gezongen.   


    Zeg nu zelf….op gebied van rituelen, tradities en singalongs  zijn die Britten toch niet te kloppen hé?

     

    (vervolg dag 2-3 volgt later)

    03-06-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (10)
    02-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefde is ....

     






    Daisy en Onslowke ....  

    terug thuis en seffens knus
    in ons beddenbakske.

    Te moe om te schrijven;  maar net nog niet
    moe genoeg om geen hallo te komen zeggen!

    "We missed them didn't we Onslow?"

    "Shut up you stupid woman,  can't
    you see I'm reading! "

    "Ok darling, but aai lof joe toe...."

    02-06-2008 om 20:57 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (10)
    31-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.BLACK FOREST
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    FOTO

    31-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto mam and dad 3
    Klik op de afbeelding om de link te volgen foto

    31-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOTO MAM AND DAD
    Klik op de afbeelding om de link te volgen FOTO

    31-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.COMMUNIECANTJES
    Klik op de afbeelding om de link te volgen FOTO

    31-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    30-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sachertorte foto
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    foto

    30-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Interludium
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    .

    30-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOTO NICK
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    FOTO

    30-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOTO ENGLAND
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    FOTO

    30-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto kat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    kat foto













    30-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto vlinder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen foto vlinder dank u

    30-05-2008 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (0)
    29-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hmmmm....


    .

     

     

    Bojako en Huismusje

     

    Ik krijg net het bericht dat het pestblogje alweer verdwenen is van weblog.nl, dus ik zal mijn goed hart nog maar eens tonen en op aanraden van vele lieve vrienden terug mijn eigen lieve zichzelve zijn.

     

    Indien het pestblogje terug verschijnt dan trekken we terug ten strijde. 

    Finito met lief en vriendelijk zijn!   Mijn geduld is op.

     

    Groetjes van de achter-achter-achter-nicht-van-de-kleindochter-van-een-tante-van-een vriend van-Braveheart the Great!

     

     

     

    29-05-2008 om 13:06 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (10)


    Inhoud blog
  • Olà
  • een kat op een hete tinnen dak ...
  • lalalalala....die mooie zomer ....
  • to blog or not to blog ...
  • warm en koud en besparingen ...
  • het moet niet altijd serieus zijn .... :-D
  • een stadje doen ...
  • nooit gedacht dat ik zo iets zou posten ...
  • Op verzoek van veel vrienden hervat ik mijn blog …
  • eventje terug ...

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    100%
    150%
    200%
    LOEP


    Foto

    kleinzoon 1


    Foto

    kleinzoon 2
    Foto

    kleindochter
    Foto

    kleinzoon 3


    Foto

    kleinzoon 4


    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    noyo
    blog.seniorennet.be/noyo
    Startpagina !

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • HUISMUSJE 1

  • Zoeken met Google




    Archief per maand
  • 01-2017
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 12-2005
  • 11--0001

    ik zou niet nee zeggen indien ze het moesten vragen...
    maar ze vragen het niet......

    I wouldn't say no if they asked me....
    but they don't ask me.....


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • voor info over dyslexie moet je bij sprankel zijn!

  • Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • of voor nederland bij Balans


  • Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • kING OF THE CASTLE

  • Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk.
    Before you open this link, turn off my blog music at the top right!
    Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!


    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!