Voilà sé, mijn persoonlijke reactie tegen het vreselijke blog staat nu al enkele dagen op mijn blog en ik hoop dat er toch
misschien wat intelligente, gevoelige, nuchter denkende mensen iets van hebben kunnen opsteken.

Ik herhaal het dus nog eens voor alle duidelijkheid:

Ikzelf vind het een vreselijke blog, te mijden, het wordt hoogstwaarschijnlijk geschreven door mensen die vroeger
op school ook tot de groep ‘pesters’ behoorde en die zich nu de naam geven een ‘satirische, humoristische’ blog te zijn’.

Naar mijn oordeel zijn ze enkel wreed en genieten intens van de pijn van anderen.

Dus zeker geen satirische, maar sadistische vorm van humor.

Ik moet hier ook niet Don Quichotte spelen en de mensen die met hun blog gestopt zijn omwille van het pesten hier
op mijn blog verdedigen, die zijn zelf bekwaam genoeg om het te doen indien ze dat wensen.

Ik kan enkel mijn spijt betuigen omdat ik hun blog zal missen.

Bij het lezen van één van mijn favoriete blogs die nu weg is moest ik steeds zo hard lachen dat de rest van mijn dag
goed was,en de tweede kon me enorm ontroeren en heeft me poëzie leren waarderen.

Ik dank hen toch hierbij voor het leesplezier dat ze me gegeven hebben.

Misschien ontmoeten we elkaar toch ooit nog eens in deze rare virtuele wereld.

Even was ik zo onder de indruk van alle strijdgewoel,
dat ik zelf overwoog om te stoppen met schrijven, maar wie straf ik dan? Mezelf toch wel zeker.

Ik schrijf nu eenmaal graag en kan hier regelmatig mijn eike kwijt en er blijven nog een paar blogjes over die ik ook nog
heel graag bezoek.

Als afsluiter van dit stukje van vandaag zet ik hierna een gedicht dat me geschonken werd door een vriend, voor mijn kleinkindje dat binnenkort verwacht wordt.

Ik dank hem hiervoor uit het diepst van mijn hart.....

Een liefdesliedje, een heel kleintje

  Geschreven door Ronald Milo

toen god je schiep  

toen zag hij

dat slechts één hart hem restte

hij gaf het rechterdeel aan jou

de linkerhelft aan mij

wiste de herinnering

aan dit ontstaan

liet ons vreemde

wegen gaan

maar het hart leeft

bij elke klop

roept het de ander

tot vereniging op

zo zijn we gescheiden

ver van mekaar

en toch verbonden

want bij

de laatste slag

de laatste wonde

wordt de eenheid

toch teruggevonden

A very tiny love song 

By  Ronald Milo – translated

By Bojako

when god created you
he also created me
from the same earth
the same matter
then he saw
that he only had one heart left
he gave you the right half
and me the left

then erased  the memory

of this creation
and let us go

our different ways
but the heart lives
and with every beat
it calls the other to unite
so we are apart
separated from each other
but still together
because
at the last beat
the last wound
our unity will be found

07-05-2006 om 14:39 geschreven door BOJAKO  

Omdat er op korte tijd verschillende blogs verdwenen zijn die ik graag bezocht vroeg ik me af waarom ze gestopt zijn.
Ik ben eens gaan kijken en bij de meeste van hen wees alles naar één blog :

“Het Vuurpeleton.”

In het begin stelden ze zich voor als volgt: Francis Van Maercke, 64, alias ZORRO

Dorien Dejaeghere alias CLEOPATRA en

Albert-Juliaan Terbeke alias, Tijl.

Of deze namen écht zijn moet men in vraag stellen!

Er zullen waarschijnlijk mensen zijn die deze blog grappig, interessante, sexy....of weet ik veel wat voor een blog vinden, maar ik vind het een ronduit een ‘cyberpest blog’.

Zwijgen is goud zei mijn moeder zaliger altijd, maar ik heb spijtig genoeg nooit mijn mond kunnen houden. Dus ik ben eens gaan lezen wat voor mensen zich schuilen achter dit cyberpesten en wat cyberpesten juist is.

Cyberpesten is een nieuw fenomeen en nog veel erger dan gewoon pesten, het is ....TECHNOPOWER

Elke vorm van pesten gebeurt berekend. De pestkop wil pijn doen, kwetsen. En het gebeurt telkens opnieuw. Pesten vertrekt bovendien vanuit een machtspositie.

Als pesten gebeurt via nieuwe informatie- en communicatietechnologie (internet, gsm...), spreken we van cyberpesten. Het klassieke pesten krijgt vaak een verlengstuk in cyberspace.

Pesten via sms, mail of via het internet is de nieuwe manier van pesten. Gewoon lekker anoniem, niemand die je kan pakken. Maar wat is het effect van cyberpesten? Is het niet erger dan gewoon ouwerwets pesten?

Na mobbing, stalking, bullying en steaming is er nu ook cyberpesten: pesten via nieuwe media als internet, sms- en emailberichten. LOL (Laughing Out Loud) ten koste van de ander. De catalogus van grensoverschrijdend gedrag - waarbij de ene mens of een groep mensen de andere tot object van zijn eigen willekeur maakt - is weer uitgebreid.

Dat zelfs pestkoppen trendgevoelig zijn, maakt de virtuele pesterijen niet minder reëel voor de slachtoffers. Reëler zelfs, grover en belastender. De pester dringt nu immers via internetverbinding of gsm binnen in de privéterritorium van de gepeste.

Bij pesten via een website of nieuwsgroep leest iedereen mee. Anoniem pesten maakt de gepeste nog weerlozer. Hij weet niet tegen wie hij zich moet verweren en vertrouwt niemand meer.

De gepeste wordt er op den duur paranoïde van, niet wetende van wie de kwetsende boodschappen komen. Beledigende of bedreigende mails of sms'jes sturen, zich als iemand anders voordoen in cyber-space, roddels verspreiden.

Cyberpesten is al stevig doorgedrongen in het leven van de tieners en jongeren en nu ook spijtig genoeg bij de mensen die beter zouden moeten weten: “de senioren.”

De daders zien het vaak als een grap en schatten de kans klein in dat ze gevat worden. De slachtoffers krimpen. Ze zijn nergens veilig, ook thuis niet.

Cyberpesten is hard en heeft een grotere impact dan het klassieke pesten. De meeste slachtoffers zwijgen, uit angst voor nog meer pesterijen, of zoals bij Seniorennet sluiten ze uiteindelijk hun blog af.

Er zijn verschillende soorten van pestgedrag:

- verbaal pesten: beledigende, agressieve, vernederende, bedreigende, vijandige of seksueel suggestieve boodschappen via mail, gsm, sms, chatten, of blogs.....

- non-verbaal pesten: pornografische en obscene foto's doorsturen, foto's van het slachtoffer bewerken en op het web zetten.

- fysiek pesten: schade aanrichten aan de computer door virussen op te sturen, iemands mailadres hacken en zijn paswoord veranderen, supergrote bestanden doorsturen...

- sociaal pesten: uitsluiten uit onlinegroepen...

- indirect pesten: private of gênante informatie over een slachtoffer verspreiden, online privégesprekken opslaan en doorsturen, de elektronische identiteit van het slachtoffer overnemen, populariteitstesten of pestsites op een website plaatsen...

De technologie maakt nieuwe manieren van pesten mogelijk (digitale camera's in de gsm...)

Cyberpesten gebeurt vaak door 'bekenden': (ex)vrienden, kennissen..., maar ook door 'onbekenden' die je online hebt ontmoet.

De Pesters....

- schatten hun kennis over internet hoog in en voelen zich daardoor machtig;

- zitten erg vaak op het internet;

- ervaren de behoefte om zich te laten gelden en zijn vaak ook dader bij het klassieke pesten

- slaan het liefst toe vanuit een veilige, anonieme positie

- hebben vaak een voorkeur voor gewelddadige computerspelletjes

- misbruiken de kwetsbaarheid van het slachtoffer (naïviteit, angsthaas, minder thuis in ICT, geïsoleerd...)

- zijn vaker mannen dan vrouwen.

De slachtoffers:

- zijn ook vaak doelwit van het klassieke pesten

- weten vaak niet wie de dader is

- zoeken naar antwoorden. Wat moeten ze doen (negeren, steun zoeken, ander mailadres of blog aanmaken...)?

- verzwijgen meestal wat ze meemaken. Ze zijn bang (om uitgelachen, nog harder gepest te worden), bezorgd, of leggen de schuld bij zichzelf: «Ik zal het wel verdiend hebben, ik kan inderdaad niet meer dan een button maken....»

- gaan vaak onvoorzichtig om met internet (zetten persoonlijke informatie of foto's op het web...)

De toeschouwers:

- ervaren het cyberpesten vaak als onrechtvaardig, maar weten niet hoe ze moeten reageren of zijn bang voor represailles, sommigen genieten zelfs mee van de vernedering van de gepeste en van het pesten zelf.

Waarom wordt er gepest? Uit verveling en revanche? Voor de lol?

Niet alleen jongeren, blijkbaar nu ook senioren experimenteren en gaan op zoek naar zichzelf. Internet wordt een virtueel sociaal oefenveld, met weinig controle. Maar waarom pesten ze?

- Cyberpesters hebben niet noodzakelijk een probleem: ze doen het als grapje, uit verveling, of om aandacht te krijgen.

- Omdat ze zelf met een probleem zitten (revanche, jaloezie...). Ze hebben niet genoeg sociale of oplossingsvaardigheden .... («Hier ben ik de machtige, hier sta ik!»).

De gevolgen van cyberpesten zijn vaak harder en hebben een grotere impact dan het klassieke pesten, wegens:

- het anonieme karakter

- het indringende (cyberpesten gebeurt niet buiten – het dringt thuis binnen)

- de reikwijdte (het aantal toeschouwers is groter bij cyberpesten)

- het onomkeerbare (een foto in cyberspace kan je nooit meer terughalen)

De dader voelt zich erg machtig, het slachtoffer vaak erg machteloos.

In vergelijking met het klassieke pesten:

- kan cyberpesten anoniem gebeuren, de pesters veranderen hun identiteit, De daders voelen zich veilig, er is weinig drempelvrees: «Ze kunnen mij toch niet vinden.»

- zijn de daden losgekoppeld van de effecten. De dader en het slachtoffer zijn niet fysiek aanwezig, waardoor de pester geen directe emotionele feedback krijgt van het slachtoffer en zich niet geremd voelt. Het pestgedrag wordt veel directer en brutaler. Wetten en sociale normen uit de echte wereld vervagen in cyberspace.

- hoeft de pestkop niet fysiek of sociaal sterk te staan, het is via zijn cyberkennis (technopower) dat hij in een machtspositie komt.

- is het slachtoffer vogelvrij en kan hij niet ontsnappen. Hij is nergens en nooit veilig. Zelfs de veilige thuisplek raakt besmet door het pestvirus.

Wat kan je specifiek doen bij cyberpesten? Hoe reageer je op de pester?

Maak duidelijk dat jij dat pestgedrag niet accepteert.

Tracht als het kan een dialoog aan te gaan met de pester. Probeer samen zicht te krijgen op de diepere beweegredenen. Waarom doet hij dat? («'t Is maar een spelletje» !!!)

Speel in op zijn inlevingsvermogen («Hoe zou jij reageren mocht dit jou overkomen?» «Zou je wat hier staat ook 'in real life' – oog in oog tegen me durven zeggen?»).

Stel een mogelijke sanctie zo lang mogelijk uit. Doe een beroep op het verantwoordelijkheidsgevoel en het gezond verstand van de cyberpester. Vraag hem wel op te houden met zijn pestgedrag en mogelijke berichten enz. te verwijderen.

Verwittig de klachtendienst bij seniorennet bij ernstige vormen van cyberpesten.

Cyberpesten is complex.

Indien je een klacht wil indienen, verzamel dan bewijsmateriaal, je moet reakties niet deleten maar laten staan en afdrukken.

Misschien kan je helpen het pesten op een technische manier te stoppen. Je kan de administrator op de hoogte brengen. Die kan de pestkop waarschuwen en zelfs verwijderen. Providers kunnen pestsites verwijderen. Bij ontvangst van ongewenste e-mails of berichten op kan je ook de zender blokkeren. Dat klinkt mooi in theorie, maar in de praktijk loopt dat wel wat minder vlot (providers doen stroef en pesters veranderen voortdurend van identiteit).

Bij ernstige gevallen (stalken, reële bedreigingen) kan je het Federal Computer Crime Unit (FCCU) van de politie inschakelen. Die kan bv. op zoek gaan naar het IP-adres van de computer van waaruit pestboodschappen vertrekken. Cyberpesters vinden altijd ontsnappingswegen. Maar alles is ook te traceren. Mensen denken dat ze nooit gesnapt zullen worden.

Veel mensen weten niet wat de consequenties zijn als ze iemand belachelijk maken op het web. Het lijkt een spel.

Laat merken dat je het probleem van cyberpesten kent en dat je het niet duldt.

We moeten ons niet afzijdig houden in cyberspace: het is nodig dat anderen weten hoe wij over cyberpesten denken.

Elke vorm van pesten gebeurt berekend. Het is geen grap, het is niet leuk! De pestkop wil pijn doen, kwetsen!

04-05-2006 om 13:09 geschreven door BOJAKO  

Eindelijk....de zon schijnt en het wordt wat warmer! Iedereen begon het zo stillekesaan op zijn sijskes te krijgen, enfin ikke toch.

Het gaat hier weer een drukke dag worden vandaag, ik voel het in mijn knoken, en het begon al vroeg.

Midden in een prachtige droom – vraag me niet waarover het ging, maar ik weet dat ik aan’t genieten was – ging de deurbel al om zeven uur. De overbuurvrouw kwam vragen of we onze auto konden verzetten want ze kwamen bij haar nieuwe ramen steken. Ge gaat altijd zien, die éne keer dat we de auto niet in de garage zetten!

Ventje is hier nu in zijn afbreektenu aan’t rondlopen, ge weet misschien nog dat hij voor elke job een ander kledij heeft.

Zoon 2 is namelijk de nieuwe babykamer thuis aan’t inrichten en wou de deur laten strippen. Wij hadden verleden jaar beneden al onze deuren laten doen en we besloten dat het dan nu ook het moment was om de bovendeuren te laten strippen, dan moeten we maar één keer rijden met de aanhangwagen.

We wonen in een oud huis en ik denk dat er elfendertig lagen verf op elke deur zit. De allereerste deur hebben we zelf gedaan en daarna hebben we gezworen: nooit meer. Dat is echt monikkenwerk.

Maar nu staat ventje met een bedenkelijk gezicht hier te staren naar de deurstijlen van mijn computer kamerke: “wat gaan we doen met de “chambrangs?” – (deurstijlen for ze dutch).

Pfffft...weet ik veel wat hij gaat doen met zijn chambrangs. “Koopt er nieuwe” stel ik voor. “Hmmmm....als ik die eraf doe komt er een halve muur mee” zucht hij met een triest gezicht.

“Laat ze dan hangen” – wat moet ik daar nu anders op antwoorden? “Dat gaat toch niet, daar moet ook de verf af” jazeker, dat weet ik maar al te goed, die eerste deur, remember? Hij deed de deur en bibi’ke mocht de chambrangs doen, allemaal hoekskes en kantjes. Never, nooit, jamais… again!

Hij is dan maar mankend terug naar beneden gelopen om erover na te denken. Bovendien hebben we op ‘den entresol’ – (tussenverdiep for ze dutch), in die oude geschilderde deur een heel duur glazen raam steken, zo eentje waar een schilderij in gezandstraald is, of gebrand is – ik ken de techniek niet. Het glas alleen al kost een fortuin en dat eruit doen zien we ook niet zitten. Stel je voor dat het sneuvelt!

Och ja, en nu vergeet ik nog te vertellen waarom mijn Hercules mankt: de sukkelaar is gisteren naar meneer doktoor geweest want zijn hiel deed al een tijdje wreed pijn.

Hij heeft “het spoor”. Volgens de dokter is er niet veel aan te doen buiten afzien en ik heb het gisteren nog op internet opgezocht en dat blijkt inderdaad zo te zijn.

Maar macho zoals hij is, kreunt hij gewoon tussen opeengeklemde tanden bij elke stap en werkt lustig verder. Ik heb al een hele week gezegd: “pak dan toch een pijnstiller” maar hij weigert dit te doen. ’t Ja ....wat moet ge daar tegen zeggen: “wie niet horen wil moet voelen”, ik kan moeilijk die pijnstiller in zijn strot duwen hé?

Gisterenavond zijn we nog eventjes langs zoon 1 en zijn vrouwke geweest om een bloemeke af te geven, ze zijn al tien jaar samen: dat kan al tellen in deze tijd. Ze waren allebei verrast toen we aankwamen want ze waren het zelf vergeten: dat komt ervan als ge gewoon gaat samenwonen, dan is er zo geen ceremoniedag die in uw herinnering blijft steken hé.

Maar die dag staat in mijn geheugen gegrift, een moeder vergeet niet snel de dag dat haar oudste het ouderlijk huis verlaat!

De twee kleinzoontjes genoten nog met volle teugen van de zon in de tuin en we kregen ze amper naar binnen om te gaan slapen.

Hun papa heeft hun haartjes buiten in de tuin met de tondeuze heel kort geknipt voor hun reis naar Kreta binnen een paar dagen. Hij heeft ventje dan ook maar ineens gekortwiekt nu we daar toch waren.

’s Avonds laat is zoon 2 dan nog even binnengeweest om af te spreken voor de deuraffaire van vandaag. Seffens komt hij tussen de middag een boke mee eten dus ik zal maar snel wat lekkere charcuterie gaan halen en wat pistoleekes.

03-05-2006 om 10:35 geschreven door BOJAKO  

Ik ben een meisje van 23, ( hé supertof dat iemand zo jong reageert op de blog van een oude madam) studeer Toegepaste Taalkunde -Journalistiek, ben geboren en getogen in Antwerpen, heb de Belgische nationaliteit en ben Marokkaanse van afkomst. (je bent dus meer Belg dan ik Anissa, want ik was acht toen ik hier kwam wonen en ik ben pas Belg kunnen worden door mijn huwelijk,  want Belg worden vijftig jaar geleden kostte héél veel geld! ) Ik wou hier gewoon effe op reageren.... Het is waar dat onze ( Anissa, hier vergeet je al dat je Belg bent, ik ben ook allochtoon maar ik neem al de zonden van de Britten niet op mijn schouders hoor....) allochtonen wel wat mispeuteren, tot mijn grote spijt, maar ze zijn niet altijd de boosdoeners. Als een allochtoon iets verkeerd doet, wordt het altijd dik onderstreept in de media, maar als de allochtonen slachtoffer zijn van een daad of als er iets goeds is, wordt het allemaal maar stilletjes gehouden.  I blame the media en de onwetendheid van de mensen.  (Anissa geef toe: wanneer heb je ooit iets GOEDS in de krant gelezen?)   Bijvoorbeeld;mijn zus is vorig jaar aangevallen geweest door een groepje jongens op klaarlichte dag, gewoon op de tram. De jongens hebben haar bestolen en bont en blauw geslagen. Niemand die haar hielp! Ze hadden haar niet uitgemaakt voor haar aard of zo, neen, het waren gewoon kwajongens.  (als jij dit ‘kwajongens’ noemt wat noem je dan criminelen?)  Moest het op een afgelegen plek zijn, hadden ze haar vast ook nog verkracht!!   (Waarom is de tram niet gestopt en waarom heeft de tramconducteur niet de politie opgebeld.  Dit moet toch enorm opgevallen zijn op een tram, zelfs als er niemand ingreep,  wat ik trouwens vreselijk vind! ) Mijn zus moest worden opgenomen in het ziekenhuis en heeft daar een mooi maandje mogen blijven. Ze heeft letsels aan haar knie en rug, die ze voor de rest van haar leven zal blijven hebben. Toen ik op een dag op de tram zat, richting Zuid, kwamen drie jongens op me af en probeerden de tram nog te halen, maar de chauffeur zag dat ze agressief waren en heeft niet opengedaan. (voilà eindelijk een tramconducteur met hersens in zijn hoofd!)  Ik had echt schrik. Ze begonnen dat op de deuren van de tram te spuwen en slaan. Nadat ik thuis was aangekomen, had ik het voorval verteld aan mijn zus en zei beschreef me de jongens en inderdaad;het waren dezelfde jongens. Ik en mijn zus lijken heel erg op elkaar en ze dachten waarschijnlijk dat ik mijn zus was. Nadat mijn zus 2 jaar heeft moeten wachten op een rechtzaak moesten ze schadevergoeding betalen; 1000 euro maar geen gevangenisstraf!!! wat gaat die 1000 euro maken, mijn zus heeft vanaf nu chronisch last van haar knie en rug. Soit... ze zouden echt wel strenger moeten zijn tegen iedereen die iets verkeerd doet!  Ze zijn veel te "zacht"! Je kan bij wijze van spreken iemand vermoorden en na 4 jaar gevangenisstraf kan je al vrijkomen als je je goed hebt gedragen! Als het aan mij lag, zou ik alle zware criminelen (van vreemde origine dus wel te verstaan)? gewoon terugsturen naar land van herkomst. (dat vind ik ook, maar pas op als je zo iets zegt Anissa want dan word je snel een racist genoemd) Sommige criminelen hebben nadat ze een misdaad hebben gepleegd,daadwerkelijk spijt en doen dan hun best op hun steentje bij te dragen om een mooie samenleving op te bouwen, maar niet iedereen is lang zo...En als het een autochtoon is die een zwaar misdaad heeft gepleegd, zou ik een zware gevangenisstraf/boete opleggen. I.p.v. boetes uit te delen, kan de politie beter de echte boeven aanpakken en hun systeem van straffen serieus aanpassen!! (Dat zijn ze nu eindelijk na de moord van ‘Joe’ van plan) Mijn buurvrouw schaamde zich omdat de daders belgen waren, toch heb ik geen haat-gevoelens tegenover de belgische gemeenschap. ( Anissa je vergeet het weer...je bent zelf een Belg waarom zou je je eigen volk haten?  – o.k. je bent van Marokkaanse afkomst, net als ik een Belg ben van Britse afkomst, maar ik vind België het land van belofte en ben heel dankbaar dat wij hier nu zo vrij kunnen spreken en schrijven,  – in veel landen is dit onmogelijk!  Alhoewel ik Engeland een heel mooi land vind, wil ik er niet terug gaan wonen, ik voel me al lange tijd veel meer Belg dan Brits). Ik scheer niet iedereen over dezelfde kam, en de wereld zou dat ook niet mogen doen. In elk ras zitten rotte appels. En qua racisme.... ze noemen me hier vreemdeling en in mijn vaderland ook, omdat ik hier ben geboren en helemaal verwesterd ben. ( mij, mijn broers en zus hebben ze ook lang uitgelachen omdat we de taal niet spraken, kinderen kunnen heel wreed zijn.  Ik heb dat opgelost door zo snel mogelijk de taal goed te leren spreken en me aan te passen aan de rechten en de plichten van dit land dat me gastvrij ontvangen heeft, ik moest ook wel,  want mijn vader was heel streng en drukte mijn broers en mijn zus en mezelf voortdurend met de neus op de feiten:  “pas op!   gedraag jullie want anders worden we allemaal terug het land uitgezet!”  Dit was vijftig jaar geleden hoor, niet nu! )   Ik ben heel trots op mijn cultuur en geloof, maar ik stoor er niemand mee. Mijn schoonzus is Belgische (jij ook Anissa, probeer dat nu eens te voelen! ) en we komen perfect overeen met elkaar. Als iedereen een beetje moeite doet, kunnen we allemaal samenleven. Het feit is en blijft dat we hier zijn en dat we hier blijven, tot ongenoegen van sommigen.....(wie is ‘we’ jij of ik – waarom voel je jezelf nog vreemdeling als je hier geboren en getogen bent, ik begrijp het écht niet hoor! )  Ik ben van mening dat de tweede en derde generatie een grote verandering zal brengen in het reilen en zeilen van de marokkaanse gemeenschap in België. Daar ben ik van overtuigd. (eens de Marokaanse gemeenschap zich écht Belg begint te voelen dan zullen de problemen zich vanzelf oplossen, men kan toch niet verlangen dat de Belgen zich Marokaans beginnen te voelen?  Indien ze naar Marokko gaan wonen wel natuurlijk.  ) Diep in mijn hart droom ik dat ik op een dag zal opstaan en dat er helemaal geen criminaliteit meer bestaat,maar dat is een mooie droom. ( ja een heel utopische droom zelfs – criminelen hebben en zullen altijd deel uitmaken van de maatschappij vrees ik) Nogmaals; in elk ras zitten rotte appels. Ik heb geen zin om verbitterd door het leven te gaan omdat ik wat racistische ervaringen heb gehad en omdat ze me soms raar aankijken op straat en me naroepen. (voilà dat is gesproken, ik ben er ook niet verbitterd door gebleven, maar je moet het juist aanpakken, begin eerst en vooral met jezelf wat meer Belg te voelen met heel veel respect voor je Marokaanse voorouders net zoals ik voor mijn Britse voorouders!) Maar soms heb ik zo van die dagen dat ik echt de goedheid in de mensen niet meer zie.. maar dat gevoel vliegt weg na twee minuten. (Gelukkig !!)  Ik zie het glas halfvol. En diegenen die het halfleeg zien, denk eraan, het feit blijft;we zijn hier en blijven hier. Dus samenleven is de boodschap. (Anissa, kind toch.... deze laatste zin ‘we zijn hier en blijven hier’ geeft me weer kriebels....wie zijn ‘we’  en waarom zouden jullie niet blijven?   Goed samenleven en goed overeenkomen, respect hebben voor elkaar - dat komt van twee kanten hoor....zolang je jezelf ‘we’ voelt bedoel je dat je nog steeds anders bent dan ‘wij’....).

Bedankt voor je reaktie Anissa!

27-04-2006 om 22:31 geschreven door Anissa T.

02-05-2006 om 13:03 geschreven door BOJAKO  

Héhé, lekker terug thuis van een prachtig weekend aan de Noordzee in een caravan.

.....En gulle gelooft dat zeker?

Vrééééselijk was’t. De caravan en voortent hadden we al een paar weken geleden in orde gaan brengen en nu gingen we eens genieten. Hahahahahaha......genieten.....bevriezen ja.

Neem een wijze raad van mij aan: een caravan moet in Zuid Europa staan, waar de ZON schijnt, waar het niet voortdurend giet, en waar het buiten warm is.

Ik heb vandaag een afspraak gemaakt met ventje dat ik nog één seizoen dit soort ‘amusement’ ga proberen vol te houden en tegen september zal weten te zeggen of er nadien nog aan de Noordzee gecaravand wordt of niet.

’t Is in feite wel allemaal mijn eigen schuld.

Toen we verleden jaar ons appartementje aan zee verkochten moest en zou ik iets hebben om naartoe te gaan om eens uit te blazen.

Vermits we al ettelijke jaren op reis gaan met een heel klein caravannetje dacht ik dat het een goed idee zou zijn om dit in te wisselen voor een ruimere en deze tijdens de periode dat we niet naar het zuiden gingen ergens vast op een camping te zetten aan de Noordzee.

Iets in mijn achterhoofd zei me dat het wel niet even luxueus zou zijn als een appartement aan de Noordzee, maar dat het zo zou tegenslagen had ik toch nooit gedacht.

Het staat er tenslotte vol caravans en bungalows en het kost dan nog een fortuin om er te staan ook.

Verleden jaar kozen we net de natste maand van de zomer om er te verblijven/verzuipen, maar toch besloten we na de zomer om nog één jaartje bij te tekenen. Onze mede-kampeerders verzekerden ons dat er nog nooit zo’n slechte zomer was geweest.

Enfin, ik werd deze morgend weer wakker van het getokkel van regendroppels op ons dak, kroop vanonder mijn dikke laag dekens en piepte efkes door het raampje naar buiten en kroop er terug onder zo diep ik maar kon met mijn moed in mijn galochen.

“’k ga naar huis vandaag of ge nu meegaat of niet” zei ik tegen de rug van ventje. “’k moet wel mee want ik rijd!” kreeg ik als antwoord; maar hij was het ook echt beu.

Ik weet dat ze voor morgen en overmorgen schitterend weer voorspeld hebben maar daar zal ik dan wel van genieten in mijn nieuwe tuinzetel hier in mijn eigen tuin.

Ik heb daarnet wat blogjes zitten lezen, eerst en vooral die van Myette want ik was curieus en ik zie dat het in Oostende ook gene vette was. We kunnen inderdaad misschien beter met kleinere groepjes samenkomen om elkaar beter te leren kennen.

Ik was dus net lekker blogjes aan’t lezen toen de telefoon ging :.... “mama zijn jullie al terug thuis?” het was zoon 1. “Ja jongen, we zijn weggewaaid en uitgeregend - waarom? (stomme vraag eigenlijk hé? )”. Zijn antwoord was: “Ah, da’s goed want ons gasten zijn hier ’t kot aan’t afbreken, ik ben alleen thuis want mijn vrouwke is na de nachtshift aan’t slapen en ’t is geen weer om met de kinderen buiten te gaan, is’t dan goed dat we naar u komen?” – “zeker schatteke, kom maar af....kunnen ze hier ’t kot afbreken”.

’t Ja het blijven onze kinderen en we zien ze heel graag hé?

Ik hoor ze al aan de voordeur, dus...gedaan met bloglezen, het zal voor straks zijn.

Toedeloekes!

01-05-2006 om 20:06 geschreven door BOJAKO  

Aaif nootisd dat sum udder piepel haf staartet raaiting de seem inglish as maaiself ier and deir, so aai toot, waai not raait a hool pies laaik dis.

It wil bie fun for doos hoe laaik puzzeling to unpuzzel it. Sins menny yeers maai jungest brudder and maaiself af enjojd raaiting toe ietch udder dis wee.

Meebie iets becos wie weir furst toot inglish and den flemish aai doont noo, but wie both siem toe doe it effortleslie and wie understand – normalie wie wud see undersit but aai doont wont toe meek it toe diffikult for maai rieders – ietch udder oll de taaim.

Wot aai rielly wonted toe see toe maai blogfreinds is dat if joe doont hier ennyting for a fjuw dees iet wil bie becos mie and maai usband and ower dog aar going to Olland to sie ow de dutch pieple lif.

If joe doont ier ennyting iet wil olso bie becos iet ies faain wedder, becos ief iets is reening kats and dogs wie woont bie going. Witch sillie klot wud go and sit in de reen in Olland in a caravan? Joe wud af toe bie reddie for a nutouse ief joe did dat.

Aai am alreddy going toe apolojaaiz toe Otlips for stieling er foto dat joe sie abuv dis tekst but aai toot iet wos a naais won of de sie.

Aai oop oll de bloggers in Ostend af faain wedder becos dat miens aai wil af faain wedder in Olland toe.

Thea and Kommaneuker joe haf toe admit dis is better dan Sudoko to puzzel!

Sie joe ol soen, soener ieven if de wedder is bad.

Luf and menny kisses from jor blogfreind,

And…. wil sumboddy plies put dat bluddy dog bak in de ouse, de musik is draaiving mie mad!

27-04-2006 om 20:51 geschreven door BOJAKO  

 vandaag is voorbehouden voor deze lieve

kleine schat

dus weinig tijd om te schrijven....

Dagboek van een kleuter

Maandag

Op bezoek geweest bij bomma en bompa.Alleen knikkers gekregen.Stom speelgoed. Heb knikkers op de keldertrap gelegd. Bompa naar beneden getuimeld,geen belang, bompa toch al oud en versleten,er waren geen knikkers kapot.
Klop gekregen, met knikkers spelen mag niet.

Dinsdag

Hele toffe dag, heb nichtje Suzy gezien op begrafenis bompa. Hele dag doktertje gespeeld. Heel plezant. Mama kwaad, papa kwaad, tante Angel kwaad, Suzy niet.
Doktertje spelen mag niet. Stiel leren is verboden.

Woensdag

Hier en daar in huis chocoladekorrels gelegd. Papa is muizenvallen gaan kopen. Heb korrels opgegeten. Mama viel flauw.
Heb klop gekregen. Lekkere chocoladekorrels eten is verboden.

Donderdag

Heb voor 20 knikkers hele mooie witte muis gekregen kameraad in een doosje gedaan en schoon verpakt.Cadeau voor mama. Mama eerst heeel blij, daarna schreeuw gegeven, flauw gevallen. Papa weer heel kwaad.
Heb klop gekregen. Cadeautjes geven is verboden.

Vrijdag

Papa sloot mij op in de kelder, is plezant. Heb van patattenvoorraad frietjes gesneden om mama te helpen.Zwaar werk, wel 100 kilo patatten.
Heb klop gekregen. Mama helpen is verboden.

Zaterdag

Papa sloot mij op op zolder, ook heel plezant. Heb papa geholpen en dakgoot proper gemaakt. Stond veel volk op straat. Pompiers zijn me komen van dak halen.
Papa kwaad, klop gekregen. Papa helpen is verboden


Zondag

Papa sloot mij op in het tuinhuisje. Had kou en heb een vuurtje gestookt. Pompiers zijn weer gekomen.Toffe mensen, spuiten alles nat.
Klop gekregen. Warm hebben is verboden.


Maandag

Wou pompiers nog eens terugzien. Heb gebeld en ze zijn gekomen. Mama kwaad en pompiers ook.
Heb klop gekregen. Pompiers graag zien is verboden.

Dinsdag

Stille dag vandaag. Heb niets gedaan. Mama heel ongerust en ambetant.Niks doen is niet plezant en eigenlijk verboden.

Woensdag

Op bezoek bij bomma, toen ze me zag staan kreeg bomma schuim op haar mond. Mama sloot mij op in de keuken.Stoelen van bomma veel te hoog, heb ze korter gemaakt met de zaag van bompa, nu zijn ze juist goed. Mama kreeg schuim op haar mond.
Heb klop gekregen.

Donderdag

Met papa naar de kliniek gegaan. Bomma en mama bezoeken. Iets kapot aan de zenuwen. Waarschijnlijk familieziekte. Dokter stak met naald in mama haar arm.Heb met de andere naald die daar lag in de stouterik zijn gat gestoken. Dokter kreeg ook schuim.
Van papa klop gekregen. Mama beschermen is verboden.

Alles is verboden denk ik , behalve kinderen kloppen.
Wacht tot ik groot en sterk ben......

26-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Gedaan met het kunstgebit - Groei je eigen tanden!

dit stukje is speciaal geschreven voor blogger:

Wel, uit goede bron kan ik je nu vertellen dat dit fenomeen weldra totaal verouderd en voorbijgestreefd zal zijn.

Wetenschappers zijn overtuigd dat mensen weldra hun verloren tanden zullen kunnen vervangen door nieuwe! Nieuwe tanden gevormd uit hun eigen cellen.

Da’s andere kaas hé?

Ik citeer verder:

Inplaats van valse tanden wordt een klein bolletje gemaakt van je eigen cellen, ingeplant waar de ontbrekende tand vroeger stond, en dit groeit in je tandvlees aan en er vormt zich dan een nieuwe tand!

Ja watte Ludovicus .... er is nog hoop hé jongen?

De hele procedure gebeurt slechts onder plaatselijke verdoving en de nieuwe tand zou al een paar manden na de implantatie van de cellen volledig gevormd moeten zijn.

Dit alles volgens Prof. Paul Sharpe, een specialist op gebied van ‘regenerende tandheelkunde’ van de ‘Dental Institute of King’s College, Londen’.

Hij beweert dat deze nieuwe procedure veel voordelen biedt ten opzichte van een valse tand dat eerst een metalen implantaat in het kaakbeen vereist, alvorens er een porceleinen of plastic tand over te plaatsen.

(auw, kan ik me wel voorstellen!)

Implantaten zijn dan ook nog heel duur en je hebt een goed, sterk kaaksbeen nodig en dat alleen is al bij veel mensen een groot probleem.

(ofwel heb je geen centen, ofwel heb je geen goed sterk kaaksbeen?!)

Maar ik ga verder....

Bij deze nieuwe methode implanteert men dus dat bolletje cellen en stilaan vormt dat zich om tot een tand, die tand groeit dan verder en produceert tevens been dat zich dan verankert aan het kaaksbeen.

(Pure science fiction hé ?)

Deze keuze om een nieuwe tand te laten ‘groeien’ zal zeker heel veel mensen aanspreken.

Volgens dezelfde Prof. Sharpe zal iedereen die een tand verloren heeft je zeggen dat, indien ze de kans krijgen, ze veel liever hun eigen tanden zouden hebben dan valse.

De gemiddelde Brit ouder dan vijftig heeft al 12 tanden verloren uit een volledig gebit van 32.

Dit cijfer zal voor ons Belgen/Nederlanders wel ongeveer hetzelfde zijn zeker?

De hele procedure zelf zou vrij simpel zijn.

Dokters nemen cellen van de patient. Deze cellen hebben de unieke mogelijkheid om eender welke vorm van het weefsel aan te nemen dat deel uitmaakt van het lichaam.

(Ik herinner me ergens vaag ooit op TV een varken of een muis gezien te hebben waar een menselijk oor aan groeide... het kan dus waar zijn! )

Maar ik dwaal weer af....

Door de stamcellen dan voorzichtig verder te behandelen in een laboratorium, kunnen wetenschappers ze dan vervolgens in de vorm van een tand laten groeien. Na een paar weken is het bolletje cellen, men noemt het dan een ‘bud’ (knopje) klaar om geïmplanteerd te worden.

Door middel van testen kan men ook zien welke soort tand – bv. een kies of een snijtand – zal gevormd worden door de bud.

Dan wordt de tandbud slechts met plaatselijke verdoving via een kleine inkeping in het tandvlees ingebracht.

Enkele maanden later zullen de cellen gerijpt zijn tot een volledig gevormde tand, vastgeankerd aan het kaaksbeen. Terwijl de tand groeit worden er ook chemicaliën vrijgegeven zodat bloedvaatjes en zenuwen zich aan de tand linken.

De techniek werd al getest op muizen en werkte vlot - een nieuwe tand had slechts weken nodig om te groeien.

Volgens Prof. Sharpe is er dan ook geen reden om aan te nemen dat deze techniek niet evengoed bij mensen zou werken.

Zijn team heeft inmiddels al een bedrijf opgericht ‘Odontis’, om de techniek verder te ontwikkelen en ze hebben zopas een prijs van 400.000 GBP gewonnen van de ‘National Endowment for Science, Technology and the Arts and the Wellcome Trust.’

Goede hoop dus voor iedereen die last heeft met zijn gebit, laat ons hopen dat deze nieuwe technologie zich heel snel ontwikkelt en niet te duur zal zijn (sic).

Professor Paul Sharpe
Head of Department of Craniofacial Development, Dickinson Professor of Craniofacial Biology and Director of Research at the Dental Institute,
King's College London

Professor Paul Sharpe is internationally renowned for his pioneering research into the genetic control of tooth development. In 2002 he founded a start-up company, Odontis Ltd, to aid the development of tissue engineering approaches for human tooth replacement. Prior to his appointment at King's, he was a reader in the School of Biological Sciences, University of Manchester and has also worked at the Universities of Cambridge, Wisconsin and Sheffield. He obtained his PhD in Biochemistry from the University of Sheffield.

(Bron) Vrij vertaald uit:

25-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

• Ik zou zeker verder studeren;
• Ik zou kinderpyscholoog of kinderpsychiater worden;
• Ik zou niet jong trouwen;
• Ik zou zeker eerst een tijdje samenwonen;
• Ik zou zeker blijven werken;
• Ik zou een full-time huishoudster nemen;
• Ik zou meer kinderen hebben;
• Ik zou assertiever zijn;
• Ik zou heel dik, donkerbruin, lichtgolvend haar hebben. (da’s gewoon een wensgedacht)
• Ik had blijven dansen;
• Ik had muziek geleerd, liefst piano en zang;
• Ik was toch naar de tekenacademie gegaan;
• Ik zou na de rijschool blijven rijden hebben in mijn eigen auto;

24-04-2006 om 11:56 geschreven door BOJAKO  

als ge dit blauw manneke ziet dan weet ge dat IK weer van corvee ben - ventje van madam dus.

23-04-2006 om 11:41 geschreven door BOJAKO  

Ik durf het bijna niet schrijven, maar vanavond gaan we weer feesten. Een vriend van ventje wordt 65 jaar.

Dan is er één dag geen feest en zondag verjaart dan kleinzoon 2. Hij wordt drie jaar de lieve schattebol.

Ik mag de verjaardagstaart bakken. Sinds het bakken gelukt is voor mijn verjaardag, popelde (raar woord hé?) ik om een gelegenheid te hebben om weer een biscuit te bakken.

Dankzij de raad van Paz gebruik ik nu de juiste bloem en heeft ze me een handige tip geleerd om de biscuit in lagen te snijden, waar vriendinnen toch goed voor zijn hé.

Ventje is in de tuin aan’t zagen, letterlijk natuurlijk.

Handige Harry is een dakje aan’t maken zodat we niet nat worden als we van de keuken naar ons ‘kot’ gaan waar de diepvries staat.

Ik stond versteld van zijn blogstukje van gisteren. De man heeft echt verborgen talenten. Hij neemt bijna mijn schrijfstijl over zoals Chia opmerkte.

’t Ja we zijn al sinds 1964 samen en volgens sommige deskundigen begin je dan zelfs uiterlijk op elkaar te lijken.

Ik zie nog steeds geen gelijkenis maar die professoren zullen het wel beter weten zeker?

Ze zeggen zelfs dat ge op uw hond begint te gelijken. Awel, ik vind dat hij daar meer op trekt.

Ook vind ik dat hij meer en meer op zijn moeder begint te lijken, maar hij heeft niet graag dat ik dat zeg. Vooral omdat ik onlangs opmerkte dat haar neus blijkbaar met het ouder worden precies groter geworden is en op het einde wat ronder, met een ondiep gleufje erin, zo’n beetje zoals de neus van Gérard Depardieu, en die zijn neus heeft echt veel weg van een penis.

Enfin, waar was ik gebleven: ah ja, ventje aan de computer.

Hij kan het nu dus al aan en af zetten. Als ik ‘word’ open en alle instellingen juist zet dan kan hij een stukje schrijven zoals jullie gezien hebben gisteren. ‘k heb nog efkes moeten helpen om het op het blog te krijgen want dat vond hij een beetje te complex, maar ik denk dat het gewoon moedwilligheid is. Hij doet het niet graag en werkt een beetje tegen.

Maar allez geef toe, als onze kleinzonen van vijf en drie het kunnen dan moet Bompa het toch ook kunnen. Wat gaat hij doen als ik morgen doodval?

Trouwens de avond ervoor dacht ik dat het zover was, het doodvallen bedoel ik.

Het nieuws was gedaan en ik zat in de zetel terwijl ventje de keuken opruimde (‘k heb gezien dat hij daar ook over zaagde) en toen begon de kamer plots als een draaimolen rond te tollen.

Ik werd zo bleek als een platte kaas en ventje werd echt bezorgd, hij duwde me de trap op richting bed en legde er me met mijn kleren nog aan in.

“Gaat het shoeke?” vroeg hij bezorgd.

“Bweeeeuuuhhhhhh” was het enige dat ik nog kon zeggen. Alles draaide nog rond en ik had niets gedronken!

Ik denk dat ik toen bewusteloos ben geworden want ik herinner me niet dat ik in’t slaap viel, ’t was precies een licht dat uitging en ’t was nog maar acht uur. De telefoon staat op mijn nachtkastje en ik ben een hele lichte slaper. Blijkbaar hebben er drie mensen nog getelefoneerd en zijn er nog twee die aan de deur gebeld hebben en ik heb niets gehoord. Ik heb jullie al verteld dat ons huis meer traffic kent dan het Centraal Station.

Enfin, ik ben rond een uur of drie ’s nachts wakker geworden, nog volledig gekleed, met een snurkend ventje naast me.

Nu ben ik echt ongerust. Florence Nightingale is hij niet, dat wist ik al. Maar ik vraag me af of hij wel is komen kijken of ik nog leefde!

Ik betwijfel het sterk, zeker omdat hij verteld heeft dat er nog vrij lang bezoek is geweest.

Maar ik ben nogal nuchter: ik werd de volgende morgend springlevend wakker, er draaide niets meer rond, ik doe blijkbaar nog altijd even raar als altijd, niet minder, niet meer. Het zal dan wel niets erg geweest zijn.

Onkruid vergaat niet zeggen ze in Antwerpen!

21-04-2006 om 13:20 geschreven door BOJAKO  

Hallo, even kennismaken;  ik ben ventje. Ons madam heeft het nogal druk de laatste tijd en zei: “zeg schrijft gij nu vandaag iets op mijn blogske, dan leren ze u ook beter kennen.”

Haar wens is mijn bevel dus hier zit ik. Het ventje van ons madam. Ik mag haar co-auteur zijn.

Ik zal wel heel voorzichtig zijn met wat ik schrijf want ze is nogal snel op haar tenen getrapt.

Ik mag al niet schrijven over haar lijn want dat is een heel gevoelig punt. Zij zegt tegen mij: “nu is er meer van mij om graag te zien” en ik knik dan heel braafkes ja maar denk er het mijne van.

Ik mag niet schrijven dat ze kan zagen, da’s nog zo’n gevoelig punt.

Ge ziet, ze maakt het me niet gemakkelijk. Trouwens ze beseft niet dat ik met mijn twee vingers ook veel trager tik dan zij met haar tien, dus dat stukje hier duurt al twee uur.

Schrijven is nooit mijn sterkste kant geweest, ik heb ooit naar mijn voeten gekregen omdat ik een liefdesbrief naar haar geschreven had op een rol WC papier. Madam vond dat niet romantisch. Vrouwen! Moeilijk om er goed voor te doen hoor.

Ze kan wel goed koken. Voilà daar ga ik al een goed punt voor krijgen. Maar ’t is een smospot, jongens toch. Mijn job is nadien de keuken (het slagveld) opruimen en daar ben ik bijna een uur mee bezig terwijl ons madam naar TV kijkt. Ons vader heeft dat nooit moeten doen, ik ben een generatie te laat geboren.

Ik moest gisteren zelfs een pamper verschonen van onze kleindochter en stinken man! Vies! en nu ik dat één keer gedaan heb voel ik al aankomen dat ik dat meer ga moeten doen.

Ons madam vindt ook dat ik moet leren met de computer werken. Zelfs op mijn werk weigerde ik om achter dat ding te kruipen. Ik heb 45 jaar gewerkt met pen en papier en dat ging heel goed.

Maar nu wil ze absoluut dat ik geen computeranalfabeet word in mijnen oude dag. Het woord alleen al geeft me de kriebels. Ik vond het al moeilijk genoeg om gewoon alfabeet te worden. Ik was linkshandig en ze hebben zodanig op mijn kneukels geslagen om me rechtshandig te maken dat ik zelfs van schrijven een degout gekregen heb.

Eerst maakte ons madam me wijs dat ik me goed zou amuzeren op het internet, maar dan zegt ze dat ze de porno sites heeft geblokkeerd. Vrouwen, ’t is toch een ander ras hoor.

Ik ga nu mijn nota’s nemen waar ik van haar heb moeten opschrijven hoe ik per computer moet bankieren.

Mijn takenpakket breidt zich elke dag uit, het begint met afwassen, dan kuisen en nu nog bankieren.

Seffens moet ik hier alles nog doen!

Nu ik toch van ons madam hier zit ga ik van de gelegenheid gebruik maken om de groetjes te doen aan Charlotje. Charlotje was jaren lang mijn secretaresse en ik weet dat ze soms dit blogje leest. Ze is thuis ziek en ik zend haar van hier uit een dikke kus!  
Charlotje, langs deze weg wil ik u ook bedanken voor de mooie foto's die ge mij gezonden hebt.  Op zo'n momenten denk ik met weemoed terug aan vroeger.  Ik mis u nu Charlot,  zeker nu ik zelf moet typen!

Waar gaat de wereld naar toe?

20-04-2006 om 14:32 geschreven door BOJAKO  

Vandaag een vrij drukke dag gehad, veel kindjes en veel bezoek.  Spijtig genoeg te weinig tijd om aan mijn computerke te zitten, maar ik heb wel lekker in mijn grote knuffelstoel in de tuin kunnen zitten en de kindjes hebben weer eens echt goed  kunnen ravotten.
  

Ik moest lachen bij het blogje van Ludovicus en zijn ‘pelouse’, als die mijn gras zou zien kreeg hij een appelflauwte.

Wij zijn blij dat er nog wat mos wil groeien dan is er nog wat groen in de tuin met hier en daar een plukje gras. 

Een hond die overal plast en alle katten van de buren die onze tuin als verblijfplaats gekozen hebben,  een hoop rondrennende, shottende klein mannen..... gras wat is dat eigenlijk?

Dus geen tijd om zelf te schrijven, dan maar een leuke limerick.  Ik moest er zelf om lachen.  

The once was a young girl from Norway
Who hung by her feet from the doorway;
which worked out quite well,
'Cause when you rang her bell,
it actually turned out to be foreplay!

Scott Straub

20-04-2006 om 02:25 geschreven door BOJAKO  

Het artikel dat momenteel alle voorpagina’s haalt is het schrijnend verhaal over de jongen die doodgestoken werd om een mp3 speler. Gewoon onvoorstelbaar! Onvoorstelbaar was ook het feit dat niemand zich in het geschil heeft gemengd vooraleer het uit de hand liep.

Laat me nu even een paar maanden teruggaan in mijn blogje:

In’t midden van de nacht werd aan de deur gebeld door ‘een vreselijk panikerende jonge vader’ die met tranen in zijn ogen smeekte om twintig euro voor de dokter voor zijn ziek kindje. Hij beweerde dat hij wat verder in onze buurt woonde en de volgende ochtend het geld zou terugbrengen.

Ik was natuurlijk zo dom om dit te geven, tegen het advies van ventje in. Maar toen geloofde ik nog steeds in de oprechtheid en eerlijkheid van mijn medemens en vond ik dat ik een mens in nood moest helpen.

Nu moet ik tot mijn grote spijt toegeven dat zelfs indien er een bloedende jonge man op mijn drempel ligt in het midden van de nacht en smeekt om hem binnen te laten, ik de deur hoogstwaarschijnlijk zal sluiten, hem laten liggen en onmiddellijk de 100 bellen, maar ik zou hem niet durven binnen laten, het zou ‘ketchup’ kunnen zijn en er kunnen tussen het struikgewas in onze voortuin nog personen zitten.

Wat versterkt mijn wantrouwen nog meer?

Wel, verleden week hebben we weer eens mogen kennismaken met de ‘kleine criminaliteit’ – ge weet wel, diegene die ze niet meer willen straffen.

Ventje rijdt met de auto door de winkelstraat om me wat verder te komen ophalen.

Hij stopt om voorrang van rechts te geven aan een andere auto, wordt langs achter aangereden door een andere auto – niet erg, maar toch wat schade – hij stapt uit en de andere persoon ook, spijtig genoeg moet ik weeral zeggen: een allochtoon.

Bijna onmiddellijk komt er een andere allochtoon afgelopen die zegt: “ik heb gezien dat gij achteruit gereden zijt”. Ventje blijft kalm, de man die tegen onze auto gereden is vraagt of hij contant mag regelen en offreert 5 euro (!) – dit zou hij natuurlijk niet offreren indien ventje achteruit was gereden. Ventje weigert natuurlijk en stelt voor om de auto’s even opzij te zetten om de verzekeringspapieren in te vullen om verder het verkeer niet te hinderen. Vooraleer hij de auto verzet schrijft hij in de auto op een klein papiertje de nummerplaat van de andere wagen op en legt dit op de passagierszetel.

Wanneer de beide auto’s geparkeerd staan, de andere in een zijstraat en ventje in de winkelstraat, stapt ventje uit met zijn verzekeringspapieren, de andere man komt met zijn mede-passagier naar hem en ventje vraagt om even te wachten want hij moet mij telefoneren om te zeggen dat hij wat later zal zijn.

Hij staat tijdens dit telefoontje aan de achterkant van onze auto. Wanneer hij zich omdraait ziet hij de twee anderen weggaan, in hun auto stappen en wegrijden. Terwijl hij telefoneerde hebben ze het papiertje met de telefoonnummer uit onze auto genomen.

Op dat moment weet ik nog van niets, maar ik zie van ver dat het gezicht van ventje op donderwolken staat. Hij vertelt het hele verhaal en ik zeg dat – alhoewel de schade miniem is – dit toch vluchtmisdrijf is.

Hij kent het merk van de auto : een zilvergrijze Mercedes en hij herinnert zich nog de eerste en derde letter N..M van de nummerplaat, maar niet het nummer.

We bellen broer 2 die bij de politie is om raad. “’t ja ge moet het toch gaan aangeven hoor want stel je voor dat die andere mannen – die meer schade aan hun auto hadden – zich op die valse getuige beroepen en het toch gaan aangeven, dan zijn ze nog in staat om jullie van vluchtmisdrijf te beschuldigen.”.

Goei raad, dus wij op zoek naar een politiekantoor. Wegens de omleidingen doen we er een kwartier over om bij het politiekantoor van de negende wijk te geraken.

Daar hangt een nota: wend u tot het politiekantoor op de Kleine steenweg in Wilrijk.

Wij naar Wilrijk.

Daar zien we weer een bord: Politiekantoor sluit om 19 uur, wend u dan naar Politiekantoor Hoboken – Berkenrodelei. ’t Is nog maar kwart voor zeven dus ik spring uit de auto, loop naar binnen en zeg puffend: “ik ben toch nog op tijd om hier iets aan te geven zeker?”. De politieman kijkt me verwonderd aan en zegt, “maar madammeke, voor aangiftes moet ge in Hoboken zijn!”. Ik vertel hem dat kantoor Kiel doorverwijst naar Wilrijk en niet naar Hoboken.

Op zo’n momenten krijg ik altijd de slappe lach. Gelukkig kan de politieman meelachen. “Allez man, zeg dat het niet waar is” zeg ik, “stel je voor dat ik geen auto had” hoe lang zou ik nu al onderweg zijn?”, de arme man kan er niets aan doen, laat me zelfs het lege kantoor zien waar hij zelfs al zou hij het willen niets zou kunnen noteren omdat er geen meubels of computer staat, en zegt dat we spijtig genoeg toch naar Hoboken moeten.

En wijle terug op weg...

Hoera, politiekantoor Hoboken is open en er is beweging en licht. We zeggen aan het loket dat we een vluchtmisdrijf komen aangeven en moeten even wachten.

Ventje vertelt in’t kort aan de politieman wat er gebeurd is. Hij zegt dat de kans om die mannen te vatten bijzonder klein is en vraagt of het de moeite is om daar een PV voor op te stellen.

Ik vertel hem dat we dit enkel doet op aanraden van ‘broer Politie’ en bij dat magisch woord begint hij in de computer te tokkelen.

Wat later staan we met onze ‘nutteloze PV’ terug buiten. We weten dat we de daders nooit zullen vinden. We weten dat dit niets is vergeleken met messteken voor een mp3 speler, maar waar is het begin van criminaliteit?

En nu wordt er overwogen om deze kleine criminaliteit gewoon te seponeren. Moeten wij burgers dit nu aanvaarden. De politie zou teveel tijd verliezen met al het schrijfwerk. Laat ze dan voor het schrijfwerk werkloze secretaresses aannemen!

Enfin zeg, waar gaan we naartoe ? Kan iemand het me uitleggen?

18-04-2006 om 21:37 geschreven door BOJAKO  

Vandaag zijn we naar Oostende geweest want schoonbroer verjaarde. Schoonma (zijn moeder) gaat mee, dus eerst telefoon: “ma, om kwart na tien staan we er, kom je naar beneden?”

“Ies goe, ikke kom”. Ze staat inderdaad gepakt en geladen te wachten als we aankomen.

’t Is bewolkt weer, maar ach...we gaan toch lekker binnenzitten, dus dat trekken we ons vandaag niet aan.

We installeren schoonma in de auto en vertrekken richting kust.

Ik bel onderweg zoon 1 om te horen hoe hij en zijn familie het gisteren gehad hebben in onze caravan: “wow, goe zenne mama. ’t Heeft wel de hele nacht gegoten, maar de kindjes hebben geslapen als roosjes en we hebben gisteren toch de hele dag buiten kunnen zitten en we zijn zelfs aan’t strand geweest, ’t is voor herhaling vatbaar!”.

Oef, gelukkig ze zijn niet uitgeregend geweest, dat had voor de kindjes zo’n desillusie geweest, ze waren er zo op uit om eens in de caravan van bomma en bompa te slapen. Vandaag moesten ze spijtig genoeg al terugkomen want schoondochter 1 had een vroege shift.

In de auto slaapt schoonma al tegen dat we aan de Kennedytunnel zijn. Ik heb nog nooit iemand gekend die zo goed sliep in een auto.

Het verkeer naar zee verloopt vlotjes, maar ik vraag me af hoe het straks zal zijn als we terugkomen: einde van de paasvakantie, uittocht van de Belgische kust!

Maar eerst onze dag: we arriveren netjes op tijd bij schoonbroer en schoonzus voor de aperitief. Schoonma ligt nog steeds te snurken op de achterbank.

De deugniet in ons allemaal doet ons even twijfelen of we ze daar nog lekker wat in de auto zullen laten slapen, maar we besluiten om haar toch wakker te maken.

Wederzijdse geschenkjes worden uitgewisseld, wij paaseikes aan schoonma, cadeau aan schoonbroer, bloemen aan schoonzus. Schoonma idem, dito en aan ons ook een wederzijds doosje pralines voor Pasen ( MIJN DIEET, aaaargghhhhh). Bij de weight watchers hebben ze me ooit geleerd dat je pralines best onmiddellijk de diepvries inkiepert, dan blijf je eraf. Haha, die hebben nog nooit gehoord van ijspralines zeker.

Bij schoonbroer en schoonzus weer lekker gegeten en wat later kwamen de twee nichtjes voor de koffie met gebak. (Seffens toch dat water dieet van Chia terug zoeken!)

Nichtje 1 is onlangs gehuwd en haar ventje kennen we intussen al goed, maar de nieuwe vriend van nichtje 2 ontmoeten we nu voor de eerste keer.

Een knappe gast van een dubbele meter, hij bekijkt nichtje 2 met ogen waar de liefde gewoon uitdruipt en zij bekijkt hem wederzijds alsof de zon uit zijn poep schijnt (uitdrukking van mijn gelieve vader). Dat wordt vast en zeker een stelletje.

“Hoe ies naam vraaier?” vraagt schoonma. Nu weten we dat ze met de uitspraak van namen het vrij moeilijk heeft, onze hond Flor wordt al vijftien jaar Fleur genoemd. We houden ons hart dus vast en zeggen : “Stijn”. “Joah....ich snap: Stien!”, “nee Bobonne: Stijn!” en nichtje schrijft de naam op een papierke. “Ach joa: ich zie Stiiiiieeeeeennnnn!”. We rollen allemaal bijna onder tafel (de nodige wijn zat al in de man/vrouw).

Ik zeg: “ zeg eens Einstein, zweistein en dreistein en laat het eerste eraf en zeg dan Stein, dan ben je er bijna!.” “Stein! Ich weit et ! Stein, is goed, dag Stein”. Stijn is een lieve gast en knikt vriendelijk terug naar schoonma. Ziet er een goei aanwinst uit voor onze familie.

De zon schijnt de hele dag, prachtig weer, iedereen ‘fleur’t er gewoon van op.

Gelukkig had ik me in lagen gekleed, met dit klimaat kan je dan aan- en afstropen naarmate het weer verandert.

Om vijf uur is het weer tijd om te vertrekken. Vijf minuten verder staan we al aan te schuiven in de file maar het valt mee, de file beweegt stilletjes tot in Gent en schoonma slaapt de hele weg terug de slaap van onschuldige mensen tot aan haar voordeur. Daar maken we ze weer wakker, geven de nodige kusjes en bye bye’s en dan kan ze lekker thuis gaan verder slapen want ze is dat niet gewoon zo vroeg opstaan!

Morgen ga ik zeker op dieet neem ik me voor maar dan bedenk ik net dat morgen zoon 1 en de kindjes blijven eten, het zal dus voor overmorgen zijn.

en nu rap rap naar beneden want sebiet is't Lost met "Sayid" zucht....aaaahhhh....

17-04-2006 om 21:09 geschreven door BOJAKO  

We zijn gisteren uitgeregend teruggekomen van onze caravan in Cadzand.

We gingen eens zien of we de voortent al konden rechtzetten en inrichten. Al goed dat we de voortent thuis vergeten waren. (kleine vergetelheid – we worden allebei een dagje ouder).

Zoon 1 belde op mijn GSM toen we op weg naar ’t zeetje waren om te vragen of ze mochten afkomen en er eventueel een nachtje slapen met de kindjes vermits wij toch niet gingen blijven.

Of course, wij kwamen toch terug naar de koekenstad omdat we vandaag uitgenodigd zijn om te komen eten en Pasen te vieren bij zoon 2.

Ze arriveerden in de gietende regen en mijn hart bloeide omdat ik ze echt een mooi dagje aan zee wenste met de kindjes.

Tijdens de nacht werd ik wakker en hoorde op ons dak d’ouw wijven naar beneden vallen en ik dacht altijd maar: ocharme die schaapjes en die liggen nu in de caravan. ’t Is er wel droog en er is verwarming maar we hebben de TV en zo nog niet terug gezet.

Een moederhart bloedt gemakkelijk.

Als het vandaag zo blijft gieten zullen ze ofwel kennismaken met binnenzitten in een vrij krappe ruimte met kinderen, zonder TV, ofwel – en dat is natuurlijk het meest evident – gewoon terug naar huis komen. Zou ik ook doen.

Ventje is nu bloemekes gaan kopen voor schoondochter 2, voor schoonma en voor schoonzus aan zee.

Morgen verjaart de broer van ventje en is het familiefeest in Oostende.

Feest vandaag, feest morgen, ik krijg de indruk dat we heel veel feesten. Misschien daarom dat alles weer serieus begint te spannen.

Ik zal nog eens het ‘waterdieet van Chia’ moeten doen.

Bij de nonnekes hadden we wel geleerd dat Paastijd een periode van bezinning en boete en vasten is.

Ik bezin me op een ander manier. De korte tijd die we hier nog op deze aardbol zijn maak ik ‘naastenliefde’ mijn prioriteit en ik begin thuis bij mijn familie.

Ik heb ze allemaal ontzettend lief en veel samenkomen, samen aan tafel lekker eten en samen praten en lachen....als er een God bestaat dan denk ik dat hij dit wel zou goedkeuren.


PS: bericht aan 'Cybele' - ik vind je blogje niet meer terug, zeg me eens waar het staat aub.

16-04-2006 om 12:13 geschreven door BOJAKO  

Feestelijke opening Den Tir

 


(dank aan Bomma voor de foto van den Tir)


Voilà – hier gingen ventje en ik gisteren even kijken.  Ik wou er een mooie foto boven zetten van de Tir en de luifel aan de sint Bernardsesteenweg maar vond er geen op ’t net. 

Dan maar eentje van ons nieuw justitiepaleis.  Die staat op de plaats op het zuid waar ik als kind ging zwemmen in een openluchtzwembad.

Ik ben er nog niet uit of ik het nieuw paleis mooi vind of niet.  ’t Is zo’n beetje zoals het centre Pompidou in Parijs.  Je vindt het mooi of lelijk, er is geen tussenweg.

Opvallend is het zeker met zijn piekjes.  Ik hoor dat het ‘het vlinderpaleis’ genoemd wordt maar ik ben ervan overtuigd dat binnenkort de Antwerpenaars er wel een sappiger naam aan zullen geven.  ’t Piekenpaleis of zo iets.

Maar ik was eigenlijk aan’t vertellen over de opening van shopping centrum  ‘Den Tir’ op de Sint Bernardsesteenweg.   Ik wou het absoluut zien,  want ik kon me met de beste wil van de wereld niet indenken hoe ze dit gingen combineren met de winkelstraat er tegenover: de Abdijstraat. 

Ik beschik namelijk niet over genoeg ruimtelijk voorstellingsvermogen, dat ligt aan de vrouwelijke hormonen, - herinner u de korte ringvinger ?! -.   

Maar tot mijn verbazing bleek het heel simpel.  Ze hebben gewoon boven de steenweg waar de trams en de auto’s rijden een soort metalen dak (luifel)  gezet.

Aha, geniaal!  In uw verbeelding moet ge dan gewoon al die auto’s en trams wegdenken en dan loopt ge gewoon de winkelstraat door en ge steekt over naar het shopping center en ge hoopt ondertussen dat ge daar op die drukke rijbaan niet terplekke doodgereden wordt.

In het shopping center is het de bedoeling (denk ik) dat we de ‘betere’ winkels gaan vinden want die zijn bijna allemaal uit de Abdijstraat verdwenen en die straat heeft nu een bepaalde Noord-Afrikaanse sfeer gekregen.  Ge kunt het vergelijken met de Chinese sfeer die ge vindt in de Van Wezembeekstraat  in’t stad, of de antieksfeer in de Kloosterstraat en omgeving.

Maar ja, kleindochter 1 was de hele dag bij ons en inplaats van haar in bed te leggen voor haar middagdutje staken we haar dan maar in haar poussette en  trokken we de lustig naar Den Tir,  met in ons achterhoofd toch het idee om halfweg iets te gaan drinken. Ik moet nog steeds rekening houden met mijn ‘wonky’ rug. – ( Probably alteration of dialectal wanky, alteration of wankle, from Middle English wankel, from Old English wancol, unsteady.)- wankele rug dus.   Ik kon er niet onmiddellijk opkomen, maar ik leer weer bij : uiteindelijk zijn vlaams en engels verwant: ’t is ‘wankel’ in beide talen.

Kleindochter werd echter na een goed half uurke slaap op slag klaarwakker van het enorm lawaai dat geproduceerd werd door de muziekboxen van een nieuwe zaak in het winkelcentrum.  Zucht....geen halte of pintje dan maar  stante pede terug naar huis want ik moest nog koken,  beide zonen met familie kwamen eten. 

Ik probeer dit familiaal samenkomen te blijven volhouden omdat ik weet uit ondervinding hoe plezant het was als wij allemaal bijeen waren bij ons moeder en vader.  Sinds ze overleden zijn komen we zelden of nooit meer samen.

Ik zal wel in de toekomst moeten overwegen om er een ‘frikadellendag’ van te maken als de familie blijft uitbreiden.  De schoonmoeder van mijn ex-bazin deed dit ook en ik vond dit een toen al een heel goed idee.  Er zijn heel veel recepten voor frikadellen,  dus dat zal wel lukken. 

Gisteren kregen ze voor de gelegenheid toch nog eens een lekkere biefstuk voorgeschoteld – net gehaald bij de biologische boer in de Ardennen. Toen ze voldaan en gelukkig allemaal naar huis gingen om hun kroost te slapen te leggen zakte ik ook onderuit.   Ik kon nog net met moeite even de blogjes bekijken en dat was het.

Mijn pijp was uit.

14-04-2006 om 14:29 geschreven door BOJAKO  

Uitgeteld, maar toch wens ik jullie al een zalig Pasen, klik maar op de eend.

13-04-2006 om 21:44 geschreven door BOJAKO  

Kuisen: bjeuch!... ’t is echt omdat het moet en omdat ik niet wil dat er nog andere beesten buiten mijn hond in huis rondlopen, maar kuisen vind ik echt één van de meest afstompende jobs die er zijn.

Vandaag was het weer zo ver. Er moest dringend gekuist worden anders konden we patatten planten in de living.
Onze zwarte langharige, oude hond loopt voortdurend over en weer en na een paar dagen ligt er meer tuin in de living dan buiten.

Ventje draagt nu ook sinds hij op pensioen is zijn steentje bij.
Hij doet de volledige beneden en ik doe boven de kamers, de trap, de badkamer en den entresol.

Hij kuist veel beter en grondiger dan ik alhoewel hij het vroeger nooit heeft gedaan.
Bij mij moet het snel gaan en bij ventje moet het goed gaan. Hij ligt zelfs plat op zijn buik om met de stofzuiger in alle hoekjes te geraken. Dat heeft hij zeker van zijn moeder.

Ik herinner me nog dat mijn vriendin en ik haar ooit geholpen hebben om hun appartementje op te kuisen na een overstroming in Spanje veel jaren geleden.

Na twee dagen modder kuisen lieten wij een zucht van voldoening en dachten we dat het gedaan was, en toen stopte schoonma ons elk een stekje (lucifer for ze dutch) in onze handen en zei: “ies nok nie kedaan, noe in de hoekjes met stekje, is nok veul modder da gots doe zien und dornaa nok ies koisen mè nat”. Gezellige vakantie! Eerst overstroming en dan drie dagen kuisen.
Nu weet ge waarom ik niet graag op reis ga.

De appel valt dus niet ver van de moederlijke boom, maar toch ben ik blij dat hij zelf ook zo grondig kuist.
Hij durft aan mij geen opmerkingen maken over mijn heel snelle en efficiënte, maar veel minder grondiger manier van kuisen,  want hij weet dat de opneemvod dan onmiddellijk in zijn richting wordt gegooid met erbij de commentaar: “als ge het beter kunt dan moet ge het zelf maar doen!”.

Maar als alles dan eindelijk gedaan is en er fris en netjes bij staat, dan ben ik wel blij en snuif ik diep de lucht van Ajax, Pledge en Cif op.

Tegen morgenavond zal er wel niet veel meer van te merken zijn want de kleinkindjes komen. Kleindochter 1 komt de hele dag want haar mama en papa gaan alles in orde brengen voor  ‘Joske’ die verwacht wordt rond 11 juni. Geboortekaartjes kiezen, suikerbonen, de geboortelijst....er komt wat zien bij zo’n nieuwe baby.

In de late namiddag kon ik dan eindelijk even terug op de computer want ik probeer al een hele tijd mijn fotobewerkingsprogramma onder de knie te krijgen. Ik vind mijn eerste probeerseltje hierboven niet slecht. ’t Is zoon 2 en kleindochter 1.
‘k heb ook efkes geprobeerd om dia’s in te scannen, maar da’s niet gelukt. Dat zal voor een andere keer zijn.

Toen was het hoog tijd om te koken want ventje moest naar een vergadering – voorbereiding van de Vlaamse Kermis in de parochie.

Nu nog even snel mijn blogje bijwerken en dan do-do....

13-04-2006 om 00:03 geschreven door BOJAKO  

En hier dan de uitslag van ‘het schaamhaar poll’

32%     knipt het hier en daar wat bij

16%     onderhoudt zijn geschoren gazon

11%     scheert het nooit

8%       is kaal omdat de partner het graag heeft

8%       is kaal omdat ze het zelf graag zo hebben

8%       laat het verwijderen tot aan de bikinilijn

8%       is al jaren kaal ( uitgevallen of geschoren? Die vraag  had ik wat beter moeten formuleren.)

8%       is niet kaal – maar de partner zou het wel liever hebben.

5%       laat alles staan omdat partner een weelderig gewas verkiest.

5%       verkiest een dun Braziliaans streepje

3%       laat het verwijderen met was

3%       verwijdert  nooit omdat de nagroei pikt en jeukt.

Besluit:

De meeste vrouwen knippen hun schaamhaar ‘hier en daar wat bij’.

Terwijl ik dit schrijf zit ik me nu weer af te vragen hoe dit gebeurt. 

Doe je dat gewoon op de tast,  met af en toe eens een venijnig knipje in je schaamlippen?

Hurk je over een spiegel en doe je het netjes in model?

Sta je voor een grote spiegel en probeer je er een kunstwerkje van te maken?

Vraag je het aan je partner?

Ge ziet, soms ben ik echt bezig met serieuze ‘bedenkingen’ wat toch moet af en toe in deze categorie hé?

11-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO