Zoeken in blog

BBrutal
OOrderly
JJoyful
AAccurate
KKeen
OOld

Name / Username:

Name Acronym Generator
From Go-Quiz.com
Laatste commentaren
  • grootmoeders apotheek (Gilbert Van Oost)
        op grootmoeders apotheek....
  • Dubai Escorts (alisha jonwal)
        op foto trouw
  • he he (Lieve)
        op Olà
  • altijd leuk (Thea)
        op Olà
  • even terug ? (ani)
        op Olà
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Olà
  • 5QShDGKPEe (3JbCKahvYd)
        op foto trouw
  • YlKU5OJqPq4E (Ybq7EG66pRZ)
        op FOTO LOGO ANTWERPEN
  • HTAyCDQA (XYwLsi9VV8)
        op Het loopt niet altijd zoals gepland ....
  • qI9mM8WJ (ZCVhBY2eB)
        op Het loopt niet altijd zoals gepland ....
  • hello hello hello - nice to see you, please visit again!
    hallo, olà, doei, bonjour, bedankt voor je bezoekje!
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    NABORAM
  • Hier vind je informatie over borstkanker : website Antwerpen
  • een moeder aan de computer
  • dear son...
  • The good old days.

    Foto
    New Page 1

     

    this picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of ocean waves.
    Alone they might be washed away, but together they stand strong.
    Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing a wave of my own.
    I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.

     All of us girls,

    Old and young,
    Near and far,
    Hold special memories of good times we've shared.
    We've had our share of hard times when our friends were there to make us feel better.
    We've shared...
    our hearts,
    our time,
    our secrets ,
    our fears,
    our hopes

    and our dreams.
    Let us never break the chain of friends!


    Mrs.Bo and Mr. Silver

    27-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het internet en onze kindjes ....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Gisterenavond ben ik met mijn schoondochter  naar een informatieavond geweest in de school van kleinzoon 1, die nu in het eerste leerjaar zit.

    Ze had me verteld dat het over Internetgebruik voor jonge kinderen ging.

    Vermits kleinzoon bij mij ook regelmatig aan de computer zit te tokkelen en aangezien ik zelf een computer analfabeet ben, vond ik het wel interessant om weer wat bij te leren.

    En of ik bijgeleerd heb.

    De presentatie werd gedaan door een heer van Child Focus.

    Hij begon te praten om acht uur en je kon een speld in de zaal horen vallen tot het einde van zijn betoog rond tien uur.

    Er was nog mogelijkheid tot vragen maar niemand vroeg iets.
    Ik denk dat we allemaal van de hand Gods geslagen waren.

    Heel duidelijk liet hij ons de gevaren van het surfen op internet zien,  en nu bedoel ik niet enkel het gevaar om een virus of een trojan horse binnen te krijgen, alhoewel hij dat ook heeft uitgelegd.

    Hij sprak ook over de beslissing om al-of-niet gebruik te maken van de ‘parental control knop’ op je virus scanner.
    Staat het op en je wil bv. iets weten over de stad Sussex in Engeland, dan geraak je op geen enkele site, de knop heeft dus ook nadelen.

    Laat je daarentegen je kind informatie zoeken door middel van het intikken van het woord ‘poes’ dan val je achterover van wat er op het scherm tevoorschijn komt.

    Probeer maar, bij de derde of vierde link heb je al prijs.
    Krijg dat maar voor je ogen als jong kind.

    De spreker gaf dus ook de raad aan de ouders om alles thuis eerst zelf eens uit te testen en te proberen.

    Chatten, het opslaan van die chat gesprekken, het opslaan van een video gemaakt door je webcam.

    Een jong kind staat er niet bij stil dat er foto’s of teksten door een ander kunnen opgeslagen en misbruikt worden, zelfs door medeleerlingen want ‘cyberpesten’ neemt alsmaar toe,  zeker nu de meeste kinderen al van jongsaf aan chatten via de webcam.

    Je moet zelf goed op de hoogte zijn van wat het internet te bieden heeft.

    Hij was zeker niet tegen het gebruik van de computer voor jonge kinderen, maar wel voor een goede voorlichting.

    Zeer belangrijk was het kind het verschil leren kennen tussen de reëele wereld en de wereld van het internet .
    Je moet het kind leren begrijpen dat wat je op het internet zet niet altijd binnenskamers blijft.

    Als je puber dochter in de privacy van haar slaapkamer, via de webcam haar borstjes toont aan haar vriendinnetje,  nichtje of vriendje, die bij hen thuis ook op hun kamer aan de webcam zitten, dan moet het kind weten dat dit ooit misschien op het internet kan komen.

    Hij gaf een voorbeeld aan om ze het uit te leggen en het verschil te tonen:
    je neemt je pubertje mee naar een heel drukke winkelstraat en zegt daar tegen haar, "doe nu even je bloes uit en laat even iedereen naar je kijken." Je dochter verklaart je terplekke gek, maar met die uitleg kan je haar proberen duidelijk te maken wat het internet is, namelijk 'het internet is de hele wereld' waar iedereen je kan zien, het zijn niet de vier muren van je slaapkamertje. 
    Je moet je kinderen duidelijk maken dat ze heel goed zorg moeten dragen voor hun privacy en nooit hun echte naam mogen opgeven of leeftijd of  adres of passwoorden.

    De computer zet je ook best niet op de slaapkamer maar op een plaats waar je als ouder regelmatig passeert en ziet wat er op het scherm staat.

    De spreker was zeker niet anti-chat of anti-surf, maar hij was wel van oordeel dat je je kind van kleinsaf moet leren wat er soms verbonden zit achter een link en hoe ze eventueel moeten reageren op negatieve zaken.

    Hij was wel formeel anti webcam. Bij hem kwam het thuis niet binnen zei hij.
    Goed om weten dus.

    Hij liet trouwens een andere site zien: over Martin Luther King.
    Stel dat een kind daar voor school meer over wil weten.

    Hij liet het beeld vervolgens helemaal naar onder toe gaan en toen zag je dat de site van ‘Storm....’ was, helemaal geen vredelievende of anti-rascistische beweging, integendeel,  net het tegenovergestelde, een beweging die zo een manier hadden gevonden om toch gelezen te worden.

    Verder toonde hij een spelletjes link.

    Stel je voor,  je zesjarige tikt op Google het woord : ‘Spelletjes’

    op de link die de spreker vervolgens liet zien stonden inderdaad spelletjes: ik geef er ééntje:

    - cutje rijden....

    begin dat maar even uit te leggen aan je kind.

    Verder liet hij de weblogs van sommige kinderen zien.

    Je moet wel 18 zijn om een weblog te kunnen aanmaken, maar toch wisten kinderen dit te omzeilen.

    De spreker toonde verschillende weblogs van jongeren.
    Bij hun profile stond al hun informatie,  tot naam en voornaam toe, zelfs hun telefoonnummer en één slimmerik had er zelfs bijgeschreven: “ik ben wel maar 12 maar ik moest 19 invullen anders kreeg ik geen toelating om deze webblog aan te maken.”  Alle gegevens waar pedofielen op zitten te wachten.

    Nog een groot gevaar zijn de aankopen of het downloaden via internet, volgens een enquete gebruiken de kinderen liever de Visa kaart van de moeder van een vriend om te betalen, want dan komen mama en papa het niet te weten (ze zijn niet zo dom hoor !!) en nu is er ook het toenemend gevaar van  het gokken via internet en het illegaal downloaden.

    Indien je kind betrapt wordt op illegaal downloaden,  dan krijgen de ouders de politie op hun dak en de boetes zijn niet mis.

    Het is misschien geen slecht idee om eens zo’n informatie avonden voor senioren te organiseren, misschien kan Patrick Vyncke er nog een boek over schrijven.
    “De gevaren van het internet voor senioren” – ( zonder dank Patrick  )

    Je kan natuurlijk ook redeneren dat onwetendheid misschien de redding is.
    Als je geen computer in huis hebt dan kunnen deze zaken niet gebeuren.

    Maar....iedereen die dit nu leest heeft er toch al eentje in huis nietwaar?

    27-01-2007 om 00:06 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (9 Stemmen)
    » Reageer (11)
    25-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Film: The Magdalena sisters...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Gisteren had Huismusje het op haar blog gemeld:  kijken naar Canvas, naar de meesterlijke film : The Magdalena Sisters en daarna naar de documentaire erover.

    Ik had de film al gezien op DVD maar ik wou het voor een tweede keer zien en wou zeker de documentaire erna niet missen.

    Ik vertelde het gisteren ook tegen iedereen die thuis langskwam,
    zoon 2 ’s middags – geen tijd mama, teveel werk met de kindjes,
    neef – geen tijd ik vertrek vanavond naar Cyprus –
    zoon 1: “bwaa zo’n bleitfilms dat zie ik niet graag, dat zal mijn vrouwtje wel opnemen en op een andere keer bekijken.”

    Mijn ventje: “sorry shoeke...zo’n vrouwenfilms da’s niets voor mij, dat weet ge, ik ga naar Stallone kijken”.

    Dat komt ervan als je in een mannenbastion woont.

    Waarom willen ze niet naar dit soort film kijken vraag ik me dan af.
    Voelen ze zich een beetje schuldig, denken ze dat er overdreven wordt? Worden ze er ongemakkelijk van?

    Mannen...ik zal ze nooit begrijpen.


    Enfin tegen de tijd dat de film ging beginnen ben ik me dan maar in mijn bed boven gaan installeren om daar naar de tv te kijken. 
    Ventje had aangeboden om boven naar Stallone te kijken, maar ik had het afgewimpeld. 

    Kussens alom, donsje tot aan mijn kin en een kopje koffie naast me en genoeg Kleenex bij de hand.

    De film schroefde voor de tweede keer volledig mijn keel toe.
    De documentaire na de film was zo mogelijk  nog schrijnender.
    Waarschijnlijk werd de film gemaakt aan de hand van de getuigenissen van deze vrouwen.

    Wat zo vreselijk erg is, is de realiteit van de film.
    Het is geen roman, geen verzinsel, het is niet over-gedramatiseerd, het is een verfilming van een schrijnende waarheid.

    Uiteindelijk gaat het over de generatie voor ons.
    Mijn moeder ... ook zij werd thuis buitengezet omwille van dezelfde schande.
    Los het maar op, zoek het maar uit, zolang we meneer pastoor maar in recht de ogen kunnen kijken.   Gelukkig voor haar was er mijn vader.

    Mijn schoonbroer is een Iers weeskind. Geboren in 1947 in Dublin ... als je dan in de documentaire moeders van tachtig nog steeds ziet wenen om het gemis van hun gedwongen afgestane kindjes, dan moet je van staal gemaakt zijn om daar ongevoelig bij te blijven.

    Ik kon na het zien van de documentaire niet onmiddellijk slapen.
    Ik was voor de tweede keer helemaal ondersteboven. 
    Omdat ventje niet meegekeken had kon ik er methem ook niet over praten.
    Als ik met iets zit moet ik het kwijt...gelukkig dat ik mijn blogje heb.

    Wie de film en de documentaire heeft gemist, heeft een stuk vrij recente geschiedenis gemist.

    Nog erger is dat deze toestanden zelfs vandaag nog bij sommige culturen bestaat.  
    De Maria-Magdalena’s van nu.
    Laat ons daar ook even bij stilstaan.

    25-01-2007 om 13:31 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (13)
    24-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onderzoek bij de gynaecoloog...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Jullie hoopten toch niet op een persoonlijk verslag ...

    Als troost hierna nog een mopje!

    ****

    Een beeldmooie, jonge vrouw ging naar de gynaecoloog voor een onderzoek.

    De dokter bekeek de vrouw en zijn professionele, deontologische houding vloog op slag het raam uit.

    Hij zei tegen de jonge dame dat ze zich volledig moest uitkleden.

    Toen ze even later naakt op de onderzoekstafel lag begon de dokter zachtjes haar dij te strelen en vroeg: “weet ge wat ik nu doe?”

    "Ja" antwoordde ze: “u onderzoekt mijn huid op dermatologische abnormaliteiten.”

    “Correct” zei de dokter en begon toen haar borsten te betasten.

    “Weet ge wat ik nu doe?” vroeg hij.

    “Ja” zei ze: “u onderzoekt mijn borsten op eventuele gezwellen.”

    “Weer correct” zei de gynaecoloog.

    Hij kon zich echter niet langer bedwingen, kroop op de tafel en werd ‘heel’ intiem met de jonge dame.

    “Weet ge wat ik nu doe”? pufte hij

    “Jawel” antwoorde de beeldmooie vrouw: “u krijgt nu herpes” want daarvoor kwam ik naar hier.




    24-01-2007 om 19:53 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (6)
    23-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verstand op nul en blik op oneindig...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Vandaag is het weer zover, 'k heb mijn moed uit mijn schoenen geplukt en seffens vertrek ik.
    Op bezoek bij mijne maat, de gynaecoloog.   De vriend van alle vrouwen.
    Ik heb mijn jaarlijks bezoekje al twee jaar uitgesteld, maar nu heb ik mezelf verplicht om een afspraak te maken.
    Als Huismusje zo kan afzien met vreselijke tandpijn, dan kan ik ook een beetje moed opbrengen.
    Ik voel het in mijn knoken dat hij me weer naar de radioloog gaat sturen om een mammografie te laten nemen en trouwe lezers weten wat ik daar van denk.

    Gelukkig kreeg ik daarnet een leuk mopje binnen via de mail, ik moest er toch mee lachen.
    Ik zet het hieronder, misschien vinden jullie het ook een goei?

    ******
    Een man wandelt in de bar met zijn huisdier, een aap.

    Hij bestelt een pintje, en terwijl hij het opdrinkt, springt zijn aap
    door heel het café, de aap neemt wat olijven van de bar, en eet ze op.
    Dan neemt hij enkele schijfjes citroen, en eet ze op.
    Dan springt hij op de pool tafel, neemt een van de biljard ballen, en
    tot iedereens verbazing, slikt hij ze in een stuk door.

    De barman schreeuwt naar de man: "Heb je gezien wat je aap net
    deed??!?"

    "Nee, wat?"
    "Hij at net een biljardbal van m'n pool tafel, volledig!"
    "Ja dat verbaast me niet," antwoord de man, "hij eet alles wat ie
    ziet. Sorry, ik zal voor alles betalen" De man drinkt zijn pint uit,
    betaalt alles, en vertrekt.

    Twee weken later, komt de man terug in de bar, bestelt een pint, en
    weer begint de aap rond te springen!

    Terwijl de man zijn pint aan't leegdrinken is, vindt de aap een kers
    op de bar, hij neemt het, duwt ze in zijn aars, haalt ze er terug
    uit, en eet ze op.

    Dan vindt de aap een nootje, en stopt ze opnieuw in zijn aars, haalt
    ze er terug uit, en eet ze op.

    De barman, al walgend: "Heb je gezien wat je aap nu weer deed?" "Nee,
    wat?", antwoord de man.
    "Wel, hij nam een kers en een nootje, duwde die in zijn aars, haalde
    die er uit, en at ze op"

    "Aja dat verbaast me niet," antwoord de man, "Hij eet nog steeds

    alles wat ie ziet, maar sinds die biljartbal meet ie alles eerst"

     

     

    23-01-2007 om 11:40 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (11)
    21-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bompa en de engeltjes....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





     








    Onze oudste kleinzoon is heel vroegrijp.  Zijn mama heb ik niet gekend als klein kindje, maar als ik mijn kleinzoon hoor of bezig zie, dan zie ik in hem helemaal zijn papa terug.

    Van hem zei ik altijd: hij is volwassen geboren.  Ik zei dit niet alleen, iedereen zei het. 
    Niks baby of kleuterpraat, nee... ineens volzinnen om U tegen te zeggen en ook geen flauwe praat. 
    Direct en to the point was mijn zoontje.  Zijn eerste woord was trouwens een heel duidelijke: “nee”.

    Van zodra hij kon praten voerden we onderlinge gesprekken zoals twee volwassenen.  
    Voor hem geen gebrabbel, geen sprookjes, geen onnozel gedoe, nee: hij wou een verstandig antwoord op zijn verstandige vragen,  want anders werd hij heel boos en gefrustreerd.


    Ik vertelde dan ook geen sprookjes of fantasie verhaaltjes meer, maar kocht kijkboeken op kindermaat over het menselijk lichaam, de wetenschap, de ruimte enz.


    Hij was net vier jaar oud toen zijn paternale grootvader stierf en ik probeerde dit op de meest zachte, kinderlijke wijze aan hem te vertellen.

    Kinderlijk....niets van, dagenlang alsmaar vragen stellen.


    “Wat is dat de hemel?”   Waar is dat de hemel?  Wat zijn engelen?  Hoe geraken die daar?   Vliegen engelen met een raket naar de hemel?   Hoe zien engelen eruit?  Als die engelen bompa naar de hemel hebben kunnen doen,  dan kunnen ze hem toch ook terugbrengen.   Als wij in een raket stappen dan kunnen wij toch ook naar de hemel vliegen en hem  terughalen.

    Die sterren die daarboven pinken, dat is dus de hemel?   Zitten daar al die mensen op?   In mijn boek staat dat een ster heel heet is dan gaat bompa toch verbranden!  Als ik heel hard roep, kan bompa me dan horen ginder op die ster?”


    Vervolgens ging zoontje aan het raam staan en riep heel luid:  “BOMPAAAAAAAAAAAA”.....

    “Kan hij me nu horen mama? “ waarop hij besloot om nog maar eens te gillen: “BOMPAAAAAAA.....”


    Bobonne, mijn schoonmoeder, die bij ons logeerde omdat bompa zo plots was overleden,  geraakte door het geroep van zoontje volledig overstuur, wat heel normaal was.  Ik vroeg hem dan ook om niet meer op bompa te roepen.


    Na lang beraad heb ik mijn zoontje dan bij me op de schoot genomen en gezegd: “lieveke, dat verhaal over de hemel en de engeltjes en de sterren, dat dient om doodgaan  gemakkelijk uit te leggen en te vertellen aan de meeste kindjes, maar wilt ge echt weten wat er gebeurt als er iemand dood gaat?”


    Hij antwoordde heel serieus: “Ja mama”, dus ik ging verder: "wel als iemand dood gaat, dan is die kapot, helemaal kapot, die kan nooit meer hersteld worden.  Als ge nooit meer kunt genezen of hersteld worden dan is het gedaan, afgelopen en dan moeten ze uw lichaam ergens leggen.   Dit leggen ze dan in een diepe put in een kerkhof, die put maken ze toe en na een heel lange tijd verdwijnt de kist en daarna dan de mens tot er helemaal niets meer overblijft.”


    Mijn vierjarige keek me heel serieus aan en zei: “aha, nu begrijp ik het, ik vond het al zo raar dat er engelen met raketten naar de maan konden vliegen maar niet konden terugkomen, die engelen bestaan dan niet hé mama?”  

    En ik zei: “Nee ventje, dat is maar een sprookje.  Maar raketten die bestaan wel.”

    Hij knikte tevreden, sprong van mijn schoot en ging rustig verder spelen.

    Mijn tweede zoon daarentegen was van een héél ander kaliber, net zoals mijn tweede kleinzoon, maar dat is een dan weer een ander verhaal.

     

     


     

    21-01-2007 om 23:31 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (4)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.even wegdromen...
    Free Image Hosting at www.ImageShack.us






    Song: THE WAY YOU LOOK TONIGHT

    zanger: Rod Stewart


    Some day, when I'm awfully low,
    When the world is cold,
    I will feel a glow just thinking of you...
    And the way you look tonight.

    Yes you're lovely, with your smile so warm
    And your cheeks so soft,
    There is nothing for me but to love you,
    And the way you look tonight.

    With each word your tenderness grows,
    Tearing my fear apart...
    And that laugh that wrinkles your nose,
    It touches my foolish heart.

    Lovely ... Never, ever change.
    Keep that breathless charm.
    Won't you please arrange it ?
    'Cause I love you ... Just the way you look tonight.

    Mm, Mm, Mm, Mm,
    Just the way you look to-night.

    21-01-2007 om 04:36 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (5)
    20-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.helderziende kat....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    mijn kat is niet alleen doof, ze is ook nog helderziend, geloof je me niet, klik dan even op de foto...

    20-01-2007 om 01:49 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    » Reageer (10)
    18-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bij de dokter.....




    Om niet elke dag te zeuren over de gewone dagdagelijkse dingen die gebeuren, probeer ik om af en toe iets uit mijn oude dagboek boven te halen, iets dat indruk op me gemaakt heeft, enfin toch iets dat ik toen de moeite vond om te noteren.

    Eén van die dingen was mijn eerste en hopelijk laatste bezoek aan de dermatoloog. 

    Ik wist eerst niet goed wat een dermatoloog was,  al die geleerde termen, maar het bleek een specialist te zijn die huidziekten behandelde.


    Mijn oudste broer had al een lange tijd, midden op zijn rug, tussen zijn schouderbladen een moedervlek dat er niet al te best uitzag,  en af en toe eens bloedde,  volgens mijn schoonzus.  Ze was heel ongerust.


    Nu heb ik twintig jaar lang, elke dag weer, de rug van mijn broer gezien toen hij voor mij uit onze badkamer kwam, maar sinds hij getrouwd is niet meer.

    Hij weigerde ook steevast om zijn rug te laten bekijken en vond dat wij vrouwen allemaal flink overdreven.


    Ten lange leste is zijn vrouw er dan toch in geslaagd om hem op een listige manier bij een dermatoloog te krijgen.

    Na onderzoek bleek dat hij een melanoom had,  één van de ergere soorten van huidkanker.

    Stoere broer gaf dan uiteindelijk toch maar toe om het ding te laten verwijderen. 

    Na de operatie mocht ik zijn rug wel bekijken en ik viel bijna van mijne sus.  Zo’n grote operatie voor een kleine moedervlek, ge zoudt van minder flauwvallen.


    Later die dag keek ik in de spiegel en wat zag ik tot mijn grote ontzetting?  Ik had ook hier en daar een moedervlek.  Eentje naast mijn wenkbrauw, eentje op mijn arm en eentje op een niet nader te omschrijven plaats, een piepkleintje.

    Paniek....ik maakte stante pede een afspraak bij de eerste beste dermatoloog in mijn buurt.


    De dag van mijn onderzoek bleek de heetste dag ooit genoteerd. 
    Bij de dokter was er geen airco en ondanks mijn dagelijkse douche droop ik van’t zweet toen ik bij de dokter kwam.

    Na onze prettige kennismaking en het noteren van mijn gegevens in een fardeke keek de lieve man me aan en vroeg: “en madammeke...vertel eens....” en ik vertelde van mijn broer, van mijn angst en van mijn drie peperkousen (antwerps voor moedervlekken).


    Ik wees die aan op mijn wenkbrauw, trok daarna mijn mouw omhoog om die op mijn arm te laten zien en zweeg nog maar even over die andere piepkleine op een lager gelegen plaats.


     
    “Ja maar, ja maar Madammeke, zo gaat het niet hoor, kom kleed je maar helemaal uit en ga daar maar op tafel liggen”.

    ‘Wablief...me volledig uitgekleed op een tafel leggen voor drie kleine moedervlekjes, niet overdrijven hé manneke’,  ging er door mijn hoofd, maar ik deed toch maar braafjes wat er gevraagd werd.


    Ik plukte mijn inmiddels druppende kleding van mijn lijf en verontschuldigde me tegen de dokter.   Hij moest eens denken dat ik me niet gewassen had.  “ ’t Is niks madammeke, ik drup ook, wreed warm vandaag hé?”  antwoordde hij glimlachend.

    “Bon, leg u maar languit op uw rug en ik ga beginnen bij uw tenen” zei hij.

    “Bij mijn tenen? !  Ik had geen moedervlekken op mijn tenen!” protesteerde ik zwak.

    “Nee, dat kan best,  maar daar begint mijn onderzoek en zo ga ik heel je lichaam bekijken, stukje per stukje, zelfs tussen uw tenen” zei hij.

    En inderdaad, teentje per teentje ging hij daarna stilletjes in opwaartse richting, benen, billen, lies, buik, borsten, hals, aangezicht, oren...enfin, hij sloeg geen enkel vreselijk zwetend lichaamsdeeltje over.

    “Oef eindelijk gedaan” dacht ik toen hij mijn oorlel losliet.


    Maar nee....’t was helemaal nog niet gedaan: ”draai u nu maar om en nu ga ik de achterkant doen” was zijn volgende zin.

    Had ik nog moed en schoenen gehad dan was de moed nu helemaal in die schoenen gezakt.

    Het papier van de tafel plakte vast aan mijn rug, wreed elegant !  Ik stapte van tafel, de lieve man legde er een fris nieuw papierke op en nu ging ik op mijn buik liggen en hij begon weer van onderaf aan naar boven, centimeter per centimeter – en dat zijn bij mij véél centimeters!


    Maar toen, net toen ik dacht dat het niet erger kon worden kwam hij aan mijn haargrens.

    “Nu ga ik even door uw haar woelen madammeke, want wat veel mensen niet weten is dat ge op uw hoofd ook melanomen kunt hebben”.


    Wat hij echter niet wist en wat veel mensen niet weten is dat ik niet graag veel tijd besteed aan mijn kapsel.

    Ik maak als ik wegga een staartje en ik heb een knijpertje met krulletjeshaar.  Dat kunsthaar lijkt vrij echt en is schoon van ver maar ver van schoon.

    Maar... het voordeel is, op vijf minuten tijd heb ik een kapsel om ‘u’ tegen te zeggen.  Staartje, knijpertje met vals krulhaar en ik kan netjes verzorgd onder de mensen komen.

    Nooit had ik gedacht dat de dermatoloog in mijn haar zou zitten. 
    Ik ging tenslotte maar om drie kleine petieterige moedervlekken te laten zien.


    Ik smolt van de warmte en de gène,  en werd bijna één met die tafel toen hij met zijn vingers aan mijn haargrens kwam.  Ik voelde zijn vingers plots halt houden aan de speld, in het rond tasten, nog eens voelen, twijfelen, en toen, zonder woorden, voorzichtig een detour maken rond mijn haarspeld met krullen,  om dan op mijn schedel met echt haar rustig een tijdje verder te woelen.

    Maar goed dat ik zo rood zag van de warmte, want ik schaamde me te pletter.

    De lieve man zei niets en ik natuurlijk ook niet.

    Met een vriendelijk gezicht zei hij na een eeuwigheid: “ok...sta maar op en kleed u terug aan”,  hij gaf me daarop groen licht – geen melanomen in zicht... en de rekening.


    Ik gebruik nog regelmatig mijn speld met krulletjes, maar nooit als ik nog naar een dokter ga. 

    Ge weet tenslotte nooit wat een dokter met u van plan is.




    de foto van Paz en Bojako werd onlangs genomen door Huismusje
    Bojako draagt het haarspeld met krullen.

    18-01-2007 om 13:52 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    » Reageer (5)
    17-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een tussendoortje...
    **

    17-01-2007 om 20:19 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (5)
    15-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vol goede moed .... de aanvang van 2007
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Ik denk dat we nu voor Nieuwjaar volledig uitgefeest zijn. 

    Mijn lever en mijn hart zullen heel tevreden zijn.  
    Vrijdagavond, zaterdagavond en zondag de ganse dag hebben we nog gefeest alsof het de laatste keer was. 

    Ge weet hoe dat gaat hé: “allez kom meisje, neem nog een beetje, allez toe, profiteer ervan zolang we nog kunnen!”

    En die schoonzussen van mij kunnen dan ook nog zo goed en lekker koken, en mijn broer en schoonbroer hebben zo’n goede wijnkelder.

    En zo rond de leeftijd van zestig begin je inderdaad te denken: “waarom niet....genieten moeten we, zo lang we nog kunnen”.


    Trouwens, twee heel goede vriendinnen van me, even oud als ik, zijn nu herstellend van een zware ingreep en dan denk ik inderdaad, ik moet het nu doen en niet uitstellen tot morgen...wie weet komt er wel een morgen?

    Maar toch, een beetje soberheid vanaf vandaag is dringend nodig. 

    Overdaad schaadt en kan evengoed de oorzaak zijn dat ik morgen misschien niet haal.


    Ik ben helemaal niet gedeprimeerd, maar gewoon even realistisch. 

    ‘Trop is teveel’ zei ooit een zekere Vandenboeynants en hij had gelijk.

    En bovendien voel ik me momenteel opperbest. 

    Het zonnetje schijnt vrolijk.  

    Ventje is buiten in de tuin hout aan’t zagen voor de stoof en ik heb lekker lang kunnen uitslapen.

    Mijn linkerhand voelt eindelijk een beetje beter aan, misschien zijn de veelvuldige,  gekwetste handbeentjes eindelijk aan’t bekomen van de slag. 

    Twee kleine handjes die de val van een volle Rubensiaanse vrouw moeten opvangen, dat zijn pas stevige handjes.  Hip Hip hoera voor mijn handjes !


    Maar ja, de feestdagen liggen net achter ons en nu begint iedereen alweer onmiddellijk te plannen voor de aankomende ‘vakantie’.  


    Astemblief zeg....geef me even tijd om te bekomen.

    Ben ik nu de enige die vind dat alles te snel gaat.  
    Soms heb ik echt zin om te roepen: “stop de wereld, ik wil efkes afstappen ! “

    Zoon 1 en zijn vrouwtje plannen een reis naar Moskow. 

    Zoon 1 en 2 en wij zelf plannen ons familieweekend in de Ardennen.

    Schoonmoeder plant haar vakantie(s) aan zee.  


    “Sheptember liegt al fast mor Joenie mut ich nog iets finden! Sheptember hat maain friendin al beshtelt, mor Joenie mut ich allein doen.   Hoe mut ich doen?  Ich gon lieber nicht nor Oestdoinkaarke, dor ish niks, ich gon liever nor Blankenbaarge, dor is fiel. Mor hoe moest ich nor dor?”


    Voelt ge ze al afkomen?   Ikke wel....  op zoek naar een flatje, en dan o wee....beslissen welk flatje.... en dan tweewerf o wee....nadien de evaluatie van het flatje en nadien, wiens schuld het is als het flatje niet goed was....


    “Und ich wil deis joar oek mashien haabe fur frische loecht in appartement, ich wil kaain skandiaflex nie mier, ist zufiel kois”.

    Dit probleem proberen we al minstens vijftien jaar opgelost te krijgen.

    Het is inderdaad bij warm zomerweer stikheet op het appartement van schoonma, maar elk voorstel, elk jaar weer, wordt afgeketst wegens ofwel: te duur, te moeilijk, niet goed, kan ergens anders goedkoper gevonden worden, er bestaat misschien iets beter.

    Iedereen draaft elk jaar weer op met brochures en voorstellen en prijzen en het zal weer hetzelfde zijn als elk jaar, na de zomer volgen de verwijten dat ze de zomer in een vreselijk heet appartement heeft moeten doorbrengen omdat niemand voor haar gezorgd heeft.

    Maar...ze begint er dit jaar wel vroeg over.   Misschien lukt het ons dit jaar wel om op tijd iets te vinden dat niets kost en heel goed afkoelt en niet verduistert.  Wie zoekt die vindt.  We geven de moed niet op.


    Gisteren aan tafel werden de taken al een beetje officieus verdeeld, zonder woorden, tussen de twee zonen.  Woorden hierover zijn na al die jaren onnodig.

    Ze bekeken elkaar over de tafel met opgeheven wenkbrauwen, een grijns en vol goede moed.  Schoonbroer was er zelfs al op voorzien, hij had al een brochure klaarliggen over airconditioning.   Een mens leert met de jaren en oefening baart kunst.


    Maar....hetzelfde liedje van elk jaar begon weer:   “ja, is da wel goete machien?  Kan ich dan skandiaflex wegtoen, iest da wel kalt genoeg?”  

    Waarop schoonzus ook voor de zoveelste keer herhaalde: “ ja maar moeder, ge zult met al die grote ramen toch ook een alternatief moeten vinden voor die oude skandiaflex...een zonwerende folie of een zonwerend rolgordijn dat nog licht doorlaat, daar hebben we je vorig jaar en het jaar daarvoor toch allemaal brochures van gegeven, dat airco machine alleen gaat je appartement niet voldoende afkoelen”.

    Allemaal tevergeefs....ik voel het al in mijn knoken.  

    Ook dit jaar wordt dit weer een onoplosbaar probleem.


    Verder hebben de twee zonen haar voor de elfendertigste keer de werking van haar GSM proberen uit te leggen, maar het is hopeloos.

    Schoonzus wist ons te vertellen dat men nu via de Mutualiteit een GSM voor ouderen kan kopen.  Vijf knoppen erop ... meer moet het niet zijn.   Er is nog niet afgesproken wie deze taak op zich zal nemen.   Het zal er natuurlijk ook weer vanaf hangen hoeveel het ding kost...


    De familie vergroot ook weer anno 2007, nichtje 1 verwacht haar vierde baby eind maart en nichtje 2 verwacht haar eerste baby begin juli.

    Broer 1 wordt zestig,  dit zal waarschijnlijk ook gevierd worden.  Onze eerste in de familie die tram 6 neemt.  Ik ben de volgende.

    Ik heb het gevoel dat we ons dit jaar ook weer niet gaan vervelen!

     

     





    15-01-2007 om 14:09 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (12)
    13-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik zeg - jij denkt!

    Trouwe lezers weten hoe het moet: gewoon kopiëren, je antwoord ernaast en dan terug bij de reakties plakken!

    ·        Eerlijkheid:
    ·        Corruptie:
    ·        Gerechtigheid:
    ·        Wroeging:
    ·        Bestraffing:
    ·        Vrienden:
    ·        Vijanden:



     

    13-01-2007 om 13:47 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    » Reageer (10)
    11-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het 'toefke haar' van vader....
    **






    Mijn vader, een échte man, ge weet wel, die van vroeger...of zoals hij altijd zelf zei: "the king of his castle" kon meestal heel plezant uit de hoek komen.

    Hij was vrijwel altijd  opgeruimd en goedgehumeurd en ik herinner me toch dat hij veel lachtte, veel zong, graag een deuntje floot, enfin toch zeker zo lang alles verliep zoals hij het wenste.


    Moeder, een échte vrouw, ge weet wel, die van vroeger...die alles deden;  ze werkte buitenhuis, kuistte zelf, kookte alle dagen en naaide al onze kleren zelf.


    Wij waren met vier kinderen, een écht gezin, ge weet wel, zo’n gezin van vroeger, twee jongens en twee meisjes.

    De jongens werden opgevoed zoals het hoorde om later ook échte mannen te worden en de meisjes om later échte vrouwen te worden.

    De jongens floten dus ook regelmatig een deuntje of zongen een liedje terwijl wij, de meisjes hun kamer opruimde, met moeder na het eten de afwas deden en ’s zaterdags mee de kuis deden.


    Maar ik dwaal af, ik wou het over ons vader hebben. 

    Meer bepaald over zijn toefke haar.

    Boven op zijn hoofd, netjes in het midden stond nog een toefke haar, het zullen er een twintig of dertigtal geweest zijn denk ik, het kunnen er enkele meer geweest zijn, ik heb ze nooit geteld.

    Daarrond was er een woestijn...niks....toch aan zijn oren en daar begon terug een haargroei dat netjes als een kroon rond zijn hoofd hing. 

    Mooi kort geknipt, zoals dat vroeger hoorde natuurlijk.

    Maar zijn toefke haar bovenaan bestond uit lange haren.  Die mochten niet kort geknipt worden, nee...die moesten lang blijven om de barre vlakte errond te bedekken.

    Vader zelf was er echt van overtuigd dat die vlakte erdoor bedekt werd, maar niets was minder waar.


    Elke ochtend stond hij, zoals steeds, goedgeluimd op, gooide de deur van onze slaapkamer open en riep lachend: “Wakey, wakey...rise and shine!....” en o wee als we dan niet onmiddellijk rechtveerden.

    Zes personen die op tijd moesten vertrekken naar school of werk, dat vroeg een beetje organisatie, zeker omdat er niets, maar dan ook niets de routine van vader ’s morgens mocht storen.

    Voor zes personen was er één badkamertje en één WC... de tijd die iedereen daar mocht besteden  was uitgemeten tot op de seconde.


    In de living hing een grote spiegel.  Die spiegel was ook van kapitaal belang bij het ochtend toilet, zeker voor die twintig lange haren in het toefke van vader.

    Hij had langer werk met het goedleggen van die enkele haren, dan met de rest van zijn toilet.

    Toen hij uit de badkamer kwam, netjes gewassen en geschoren, dan had hij zijn achteruitkijkspiegel altijd bij en nam hij plaats voor de grote spiegel.


    Eerst bekeek hij zichzelf lachend in de spiegel en zei tegen zichzelf met een brede grijns en met een knipoog:  “ God...it’s difficult being so handsome....” waarop hij zich omdraaide, met zijn achteruitkijkspiegel naar de achterkant van zijn hoofd keek in de grote spiegel en dan minutieus,  met de kam,  haartje per haartje evenwijdig verdeelde over zijn kale kruin. 
    De afstand ertussen moest perfekt gelijk zijn.

    Het was nog in de tijd van de Lotion Petrole, die zorgde ervoor dat elk individueel haartje dan ook tegen zijn schedel bleef plakken.  
    Haarlak was niet voor échte mannen.

    Hij hoopte ook stiekem dat die flinke massage met de Lotion Petrole zijn dode haarcellen weer tot leven zou wekken.


    Deze dagelijke ceremonie nam toch wel enige tijd in beslag.

    Vanaf het moment dat hij zelf tevreden was over het resultaat draaide hij zich om naar ofwel moeder, ofwel naar één van de kinderen voor een laatste inspectie.


    “ Liggen ze allemaal goed? “ vroeg hij elke dag, waarop wij natuurlijk bevestigend antwoorden, we hadden geen tijd om tegen te spreken en trouwens dat zou hem heel ongelukkig gemaakt hebben.


    Pas veel jaren later, toen mijn broers ook kaal werden en hun toefke er afscheerden,  hebben we vader aangeraden om dit ook te doen.

    We moesten natuurlijk het geschikte ogenblik afwachten.


    Op een winderige dag waartegen zelfs de Lotion Petrole niet bestand was, vlogen de haartjes allemaal over en weer.

    “ Verdorie, al dat haar in mijn ogen “ sakkerde vader... het gepast moment was aangebroken.

    “Afscheren alles” riepen we in koor, “ ge hebt er niets dan last mee”.

    Toch heeft het nog een hele tijd geduurd, tot hij zijn eerste lange reis naar Australië maakte, om de nodige moed op te brengen.


    Toen we hem later,  minus zijn toefke zagen zei hij moedig: “ het moest eraf, anders heb ik veel te veel werk op reis, deze coupe zal veel gemakkelijker zijn om te onderhouden, dan hangt mijn haar niet voortdurend in mijn ogen” .


    Met ingehouden lach en een heel serieus gezicht gaven we hem allemaal groot gelijk.

    Hij was eindelijk van zijn haarprobleem verlost.

     

     

     

     

     

     



    11-01-2007 om 11:06 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (12)
    10-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een tussendoortje... Antwerpse computer termen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Computertaal

    tab

    vaar verrojt

     

    replace all

    oat de weg

    backspace

    goddis trug

     

    shut down

    a bakkes toe

    cut

    smet da doar oât

     

    insert

    smet da doar tusse

    delete

    oâtvege

     

    harddisk

    darte schaaif

    Windows 98

    gin klaain vitrin

     

    floppy disk

    slap schefke

    print

    zet et is oep e papirreke

     

    save

    stekt da goe weg

    help

    komdis

     

    break

    ting uur, koffe

    home

    norroas

     

    device driver

    toenevies

    macro

    goejekoejp

     

    print preview

    lot is sing

    undo

    wagge just gedoân et telt ni

     

    repeat

    oepternief

    toolbar

    geriëdschapsbaar

     

    zoom

    keurterbei

    database

    das iet gelak een jaarbeis

     

    paragraph

    pungt ander laain

    worksheet

    warekmansscheet

     

    get external data

    got da boâten aele

    run

    geft em beuzze

     

    fullscreen

    cinema

    page setup

    zetem'oep

     

    find file

    godden fil zuke

    window hide

    stekt die vengster weg

     

    network

    proâper warek

     

    10-01-2007 om 11:46 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (6)
    07-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Jarretellen..voor Musje en omdat mijn polsen nog pijn doen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







     






     




    Jarretellen...is er één vrouw die werkelijk graag die vreselijke marteltuigen droeg?

    Ik weet het, op de foto’s van sexy lingerie ziet het er allemaal heel mooi en verleidelijk uit.  Maar écht?   Ik ben nog van voor de tijd van de panty’s en moest die verdomde dingen een hele tijd dragen.

    Ik hoorde al bij de gelukkige generatie,  want die voor mij droegen een echt corset waaraan vier kousenknijpers hingen.   Ik heb corsetten gezien, mijn grootmoeder droeg zo’n corset, eentje met baleinen en ongelooflijk veel haakjes en oogjes en koordjes.   Ze was een half uur bezig om dat ding ’s avonds uit te krijgen.   Over dat corset droeg ze een grote, roze flanellen broek dat bijna tot aan haar knieën hing.   Het woord ‘sexy’ was toen nog niet uitgevonden.  

    Mijn grootmoeder was graatmager en moest geen corset dragen, maar hoe moest ze anders haar kousen ophouden?
    De baleinen van het corset priemden onderaan in haar borstjes, die waren toen klein, ze was mager nietwaar en dan heb je meestal geen dikke borsten.
    Omdat het zo’n pijn deed stak ze op de pijnlijke plaats een in vieren gevouwen herenzakdoek zodat de balein niet langer in haar borst priemde.  In feite staken er overal zo van die herenzakdoeken.  Omdat ze zo mager was deden die baleinen waarschijnlijk overal pijn.

    Dit heeft er helemaal niets mee te maken, maar ’s nachts droeg ze ook een haarnetje dat ze onder haar kin met een strikje toeknoopte.  Ook dat heb ik mogen aanschouwen. 
    Ik denk dat ik haar ’s avonds vanuit mijn bed met open mond zat aan te staren.  
    Het was voor een jong meisje teveel om allemaal ineens te verwerken.

    Mijn vader besliste wanneer het moment aangebroken was dat ik moest overstappen van kniekousen naar nylon kousen en wanneer ik een BH moest dragen.

    Die BH vond ik echt niet nodig want ik had nog bijna geen borstjes.  Ik was vreselijk gegeneerd dat mijn ouders mijn twee kleine Clementinnekes  hadden opgemerkt.

    "Poeha", zei mijn vader, "dat is een BH tegen de borstjes die gaan komen, dan hebben die steun dan nodig." 

    Vaders wil was wet en moeder kocht het nodige aan.  Mijn eerste BH’tje, het leek op zo eentje dat Madonna nu over haar kleren draagt.  Ronde stiksel die kleiner werden naar de tepel toe.  Puntvormig.  Zelfs als je geen tepels had leek het nu alsof ze er waren. 

    Ik kon mijn borsten door die vreselijke BH niet langer verstoppen, ook niet voor mijn broers.

    Elke keer ze me langs achter passeerden namen ze de elastiek van de sluiting vast en lieten die tegen mijn rug knallen.

    Maar mijn jarretellen waren hun lievelings speelgoed.   Ze deden niet liever dan zo’n ding vastnemen (zedig met mijn rok en ‘combinaison’ erbij natuurlijk) en die dan laten schieten met een grote "poinnnngggg".   Ik kon de blauw plekken op mijn billen en rug op de lange duur niet meer tellen en zij maar lachen en zich uit de voeten maken vooraleer ik hen in een Nelson greep op de grond gooide.   Vader vond het ook allemaal vreselijk grappig.   Hij deed het natuurlijk zelf niet,  maar hij bestrafte nooit mijn broers.  Mijn jongere zus zag met lede ogen aan wat haar wat later te wachten stond.  Zij had geluk, zij mistte net de periode van de jarretellen.

    Mijn eerste jarretellehouder was van donkerblauw satijn en het sneed mijn heupen bijna in twee door de neerwaarts trekkende kracht van de kousen die eraan vasthingen.   Ze waren toen natuurlijk niet elastisch, zeker niet het stuk dat om je middel zat.   Dat mocht niet uitrekken want anders zakte het hele spul af.   Sexy mijn hoela!

    Tussen je broek en je kous had je dan dat vreselijk aan de elementen blootgestelde stuk witte bil.   Vreselijk, zeker in de sixties toen de minirok uitkwam.   Al die vieze ouwe venten achter je aan de opstap van de tram en maar schuine opmerkingen maken.

    De uitvinder van de panty’s verdient een evengroot standbeeld als de uitvinder van de pampers.

      (Lieve,  van het blog ‘Zabrila en Constantijn’ vindt trouwens dat de uitvinder van de tampax en de moderne maandverbanden ook een standbeeld verdient en ik ben het met haar eens, wie verdient er volgens jullie nog een standbeeld?)

      Trouwens, ik ken nog een heel oude mop over de panty.  

    Wil je die horen?  Goed hier komt het:

    Vraag: Hoe kan je zien of een dame met panty’s een windje laat?  

    Antwoord: wanneer haar schoenen uitvliegen!

      Ik weet het, ik weet het.... het is een vreselijke kindermop, ééntje  van vroeger, toen de panty pas op de markt kwam.  Maar toen konden mijn broers er wel heel hard om lachen, even hard als om mijn pijnlijk gezicht bij de zoveelste jarretellen knal.

    En nu draag ik liefst een lange broek met sokjes... héhé..... helemaal niet sexy maar oooo zooo gemakkelijk en pijnloos.


    aan Huismusje en Myette wens ik een snelle genezing!

    Indien Chia hier ooit nog langs komt,  dan wil ik haar zeggen dat ik haar nog steeds heel hard mis!

    07-01-2007 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    » Reageer (9)
    06-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boemsadaisy....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Ik ben nog steeds een goed leesbare font aan't zoeken om mijn blogstukje te schrijven. 
    Sinds ik deze nieuwe flatscreen monitor heb,  kan ik het lettertype dat ik voordien gebruikte amper lezen.
    Het kan natuurlijk ook aan mijn ogen of mijn bril liggen, ik ben zoals iedereen tenslotte nu weer een jaartje ouder.

    Bovendien ben ik eergisteren met een ferme smak frontaal, languit tegen de vlakte gegaan. 

    Jullie hebben geen aardbeving gehoord, dat was ik die viel!
    Niet bijster elegant zo neerkwakken en bovendien een vrij pijnlijke bedoening.
    Daarom zit ik nu in het holst van de nacht aan de computer. 
    Mijn pijnstiller was uitgewerkt en ik heb er net terug eentje ingenomen en ik wacht nu even tot het werkt dan kan ik misschien terug slapen.


    Ventje wou eergisteren absoluut gaan shoppen, het zijn solden voor diegenen onder u die het nog niet moesten weten en ik ben waarschijnlijk de enige vrouw in België die door haar man meegesleurd wordt naar shopping centra.

    Ik mocht wel kiezen, Wijnegem of Sint Niklaas. 
    Wijnegem is qua kilometers dichter, maar als er geen file is in de Kennedy tunnel zijn we sneller in Sint Niklaas.

    Ik koos voor Sint Niklaas.  Had ik geweten dat ik daar zo onelegant ging struikelen,  dan had ik ofwel Wijnegem gekozen ofwel geopteerd om thuis te blijven.

    Soit.  We parkeerden de auto, na heel lang zoeken, ik stapte uit, struikelde en lap, daar ging madam de grond een kus geven zoals de vorige paus.
    Ventje schrok zich rot.

    Op zo’n momenten gaan de vreemste dingen door je hoofd tijdens die luttele seconden. 
    Ik gooide mijn hoofd opzij tijdens de val want ik wou geen gebroken neus of gebroken voortanden.  Ik kwam dus met een ferme slag op mijn slaap terecht en riep: “oeioei mijn bril ... mijn dure bril is kapot”.  Ik lag nog steeds helemaal van mijn melk op de grond en ventje zei bezorgd: “met uw bril moet ge niets inzitten shoeke, hebt ge ergens pijn?”

    Ergens pijn?  Dat was pas de ‘understatement of the year’ alles deed pijn.  Mijn slaap, mijn kaak, mijn beide polsen, mijn knieën. 
    Ik moest even op de grond blijven zitten terwijl ik voorzichtig de schade opnam.

    Toen ik van de eerste schok bekomen was probeerde ik al de bovengenoemde lichaamsdelen te bewegen en dat lukte nog net.

    Moedig zei ik met een heel klein stemmetje: “ik heb niets voelen kraken en ik kan alles nog bewegen, dus ik ga er van uit dat ik niets gebroken heb, alleen mijn bril.”

    Ventje trok me toen voorzichtig recht en ik moest terug in de auto een kwartierke zitten bekomen terwijl hij mijn bril min of meer terug ineen frutselde. 
    Ik zie amper iets zonder bril en hij wou, nu ik toch niets gebroken had dan toch maar verder shoppen.

    Ik was nog zo groggy en blij dat het zo goed was afgelopen dat ik meeging.

    Ik had daarvoor al geprutteld dat ik ècht niets nodig had, maar ja, ik ben tenslotte een vrouw en er stonden zoveel zaken aan de helft van de prijs, wat kon ik anders doen dan iets kopen?

    Ik kocht mezelf dan maar een prachtig halssnoer om mezelf te troosten.

    Terug thuis begon alles ferm pijn te doen.  Vooral mijn linkerpols en linkerhand.


    Omdat ik vandaag een afspraak had gemaakt met vrienden, dat ik absoluut niet wou missen,  smeerde ik een dikke laag Voltaren zalf over heel mijn hand en pols en deed er een goed steunverband rond.  Dan naar bed met een goede pijnstiller in de hoop dat het de volgende dag wat beter zou zijn.

    Met de nodige pijnstillers lukte het vandaag ook vrij goed, dus ik denk dat mijn oude knoken nog tegen een stootje kunnen.

    Ik heb dan vanmiddag kunnen genieten van mijn afspraak met een groep toffe vrienden.


    Normaal gezien moesten we morgen samen met schoonma naar een nieuwjaarsfeest bij schoonbroer en zijn vrouwtje in Oostende, maar ik denk dat schoonma mij nog niet helemaal vergeven heeft voor mijn woedeuitbarsting.

    Ze liet telefonisch aan schoonzus weten dat ze zich niet al te best voelde en niet mee kon komen.

    Nu ja, ze had inderdaad een verkoudheid en misschien heb ik het mis en mag ik niet zo achterdochtig zijn, maar Freud zou er wel het zijne van denken.

    We hebben het feest dan maar uitgesteld tot volgende week en dus heb ik onverwacht morgen een dagje vrij om mijn briefwisseling bij te werken.

    Bon, nu nog een spelletje Bejuweled spelen in de hoop dat mijn pijnstillers snel zullen werken...

    (jaja Hotlips – ge hebt me van mijn Chuzzles weggekregen, ik vind nu inderdaad Bejuweled ook een plezanter spelletje J )

    aan al mijn lieve vriendinnen en vriendin die op dit ongoddelijk uur nog achter de computer zitten wens ik een zalige nachtrust.

     

     

     





       

     

    06-01-2007 om 02:32 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (10)
    04-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tweede nieuwjaarsresolutie....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Morgan Spurlock

     

    Mijn eerste goed voornemen om vanaf dit jaar wat assertiever te zijn was, zoals jullie konden lezen,  al flink mislukt.

    Ik mag me dan nog gelukkig prijzen dat schoonma geen longrifle bij had zoals die oude man die zijn schoondochter eergisteren doodschoot.

    ‘k zal in’t vervolg toch wat voorzichtiger moeten zijn.

    Waar gaan we naartoe  als oude mensen nu ook nog beginnen agressief te worden en hun schoondochters neerknallen?

     

    Maar ik had nog een tweede goed voornemen : 

    - net zoals waarschijnlijk alle vrouwen op waarschijnlijk alle blogs, wil ik dit jaar wat afvallen. 

    Vraag me niet waarom, ik weet het zelf niet meer.  Ik ben tenslotte bijna zestig, bomma van vier kleinkinderen en veel beter gaat het niet worden vrees ik.  

    De natuurlijke graviteit trekt alles wat los hangt aan mijn lijf de dieperik in,  en ik wil vanaf nu bij het vrijen absoluut niet meer van boven liggen, ’t is echt geen mooi zicht meer.

    Ge moet eens op onze leeftijd op uw buik boven een spiegel gaan hangen! Vreselijk...heel uw gezicht hangt als pudding te bibberen. 

    Nee, vanaf nu enkel nog missionaris houding met mijnheer van boven.  Niet te doen!

    Maar over dat dieët,  dat wil maar niet lukken. 

    We zijn nogal een sociaal koppel en gaan van het ene diner naar het andere, er komt gewoon geen einde aan het gefeest.

     

    Alhoewel.... na het bekijken van de filmdocumentaire “Supersize me” daarnet op Canvas ben ik toch flink gestimuleerd om ‘anders’ te eten.

    Hebben jullie het ook gezien?   Het was de moeite.  Voor diegene onder u die het gemist hebben geef ik  hierna de korte inhoud, als ze het op een andere zender geven, zeker kijken, ’t is echt een aanrader.

    Quote : http://www.canvas.be

     ‘Supersize Me is een documentaire met epische proporties over de westerse junk food-cultuur en de medische, financiële, economische en juridische gevolgen voor de maatschappij.

    In Amerika hebben 37% van de kinderen en jongeren te veel vet in hun lichaam. Twee op drie Amerikanen hebben last van overgewicht of zijn ronduit dik.

    Ligt dat aan hun gebrek aan zelfbeheersing of aan de alomtegenwoordige en dodelijk efficiënte promotiemachines van de grote fast food-ketens? En wat doet zo'n fast food-dieet met een mens?

    Dat probeert reporter Morgan Spurlock proefondervindelijk te weten te komen door een maand lang alleen op McDonald's te gaan leven.

    Hij neemt er elke maaltijd (ontbijt, lunch en avondmaal), weigert nooit een 'supersize' wanneer die hem wordt aangeboden, en probeert elk item op het McDonald's menu.

    De gevolgen laten zich raden. En zien, want op vier weken tijd komt Spurlock 12 kilo bij.

    Maar erger nog is wat we niet zien. Als proefkonijn laat Spurlock zich namelijk begeleiden door drie artsen en een diëtiste. Die stellen vast dat zijn junk food-dieet even schadelijk is voor zijn lever als verregaand alcoholgebruik. Morgan wordt ook lusteloos en verliest al zijn energie.

    Maar de reporter doet meer dan 'veldwerk'. Hij praat met diëtisten, chirurgen, wetgevers, 'gebruikers' én leraars. Want ook de Amerikaanse scholen blijken niet vrijuit te gaan in de Amerikaanse 'body-boom'.

    De schoolmaaltijden zijn vaak nauwelijks beter dan die in junk food-restaurants en de lessen lichamelijke opvoeding zijn een lachertje. Wat van deze weliswaar vermakelijke documentaire niet kan gezegd worden.

    Een ontnuchterende ervaring na de eindejaarsfeesten. (de film werd in 2004 bekroond voor de Beste Regie op het Sundance Filmfestival en kreeg ook een Oscar-nominatie).’

    Unquote.

    Ik raak van mijn leven geen chicken nugget meer aan na het zien van het tekenfilmpje over de stokoude kippen met hangborsten.

    En eigenlijk voel ik me nu na het zien van al die reusachtige Amerikaanse vetpoepen in spannende jeans nog vrij slank.

    Nee...zo mag ik niet beginnen denken, mooi worden zal niet meer lukken, maar door minder te wegen zal ik misschien wat minder pijn in mijn rug en knoken hebben.

     

     

    04-01-2007 om 01:59 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (10)
    02-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn goede voornemens....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Een heel ‘Gelukkig Nieuwjaar’ aan iedereen, en voor mijn engelstalige familie ‘de seem’, ze vinden dat ik te weinig in’t engels schrijf, maar er zijn maar vierentwintig uren in een dag en ik kom er nu al op een bizarre manier enkele tekort.

    Nog één feest te gaan en dan is’t weer even rustig voor een tijdje hoop ik. Mijn lever en maag hopen dit ook.
    Ik heb de laatste week zoveel gegeten en gedronken dat ik bij de gedachte aan de arme, hongerige mensen in de derde wereldlanden al ambetant word.

    Vanmorgen heb ik lang en lekker uitgeslapen, knus opgerold gelijk een bolleke onder mijnen dons. Ik ben wel verschillende keren wakker geworden, maar toen ik de regen en de wind tegen het raam hoorde zwiepen dook ik weer onder voor een tijdje.
    Vanmorgen ook  geen pilleke nodig gehad tegen de hoofdpijn of voor de maag, wat de voorbije dagen al wel eens gebeurd is.

    Al enkele jaren gaan ventje en ik niet langer echt feestvieren met oudejaar, het zegt me niets meer, de toeters,de bellen, het gedwongen lachen en plezier maken, ge krijgt er op de lange duur een kramp van in uw gezicht. Het moest toen ook altijd minstens vijf, zes uur ’s morgens zijn, want anders was het geen goed oudejaarsfeest geweest.
    Maar wie zat er ’s morgens met de kater én de kindjes ? Just....dees treezebees.

    Nu doen we het rustig, lekker tafelen met onze trouwe vrienden, een beetje hangen in de zetel en babbelen en zappen op de TV.
    Om middernacht vanop het terras naar de huis-tuin en keuken-vuurwerkjes in de buurt kijken. Elkaar zoenen en omhelzen om kokslag twaalf uur.
    Vervolgens, alhoewel onze kleppen dan al toevallen, vinden we het niet gepast om dan al te vertrekken, dus we houden het met vieren nog een beleefdheids-uurke vol met een glaasje champagne om dan uiteindelijk doodvermoeid in bed te vallen.
    Zouden we oud aan het worden zijn?
    Ja....zonder enige twijfel, op zo’n momenten voel ik me negen-en-negentig.

    Ik zit ook weer te peinzen over mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar, maar ik ben al flink fout gegaan vanaf de eerste.
    Dat was:
    “Ik ga vanaf nu op een beleefde, vriendelijke, charmante, doortastende manier wat assertiever worden.” (ik hoor nu al veel mensen die me kennen lachen, want de meeste vinden me al heel assertief, ikke mezelf dus niet).

    Enfin, ik zal maar al te biechten gaan. Mijn eerste poging tot vriendelijke, beleefde assertiviteit is flink fout gelopen.

    Vrijdag werden ventje en ik voor de eerste keer in vijfendertig jaar door schoonma uit eten gevraagd voor kerst-nieuwjaar.
    Enfin, ik dacht dat het daarvoor was, maar toen ik haar bedankte verschoot ze en zei dat ze ons uitgenodigd had omdat ze zich schuldig voelde. Ze was de dag ervoor haar zoon, mijn ventje dus, compleet vergeten.
    Hij had afgesproken om haar te bezoeken, hij was er naartoe geweest, maar zij zat bij een vriendin, ze was hem volledig vergeten...!
    Tegen mij zei ze: “Mor enfin, as gaai denkt waai eete veur karstmis en niefjor is oek goe, kan dor oek veur diene Shaakie..” smak smak, kus kus....twee vliegen in ene slag.

    Na het eten namen we haar nog mee uit voor een drinkje.
    Schoonma begon na een tijdje zoals gewoonlijk ferm op mijn heupen te werken met haar opmerkingen. Ze was een kookpot kwijt. Dit was weeral de schuld van ventje. “Is maain zwart geschpikkelde kookpot, ich habe nog gehat en toeng is maain zeun keume roemelen in maain kassen”.

    Ik zei: “ma, wij hebben uw verdomde gespikkelde kookpot niet, wij hebben zelf kookpotten, trouwens uw zoon is niet komen rommelen in uw kasten, hij is voor u, samen met zijn broer grote kuis komen doen in uw keuken en hoe durft ge hem nu zo beschuldigen? Waarom zijt ge altijd zo kwaad, kunt ge nu nooit eens iets vriendelijk zeggen, wees blij dat ge zo’n twee goede, lieve behulpzame zonen hebt, ’t zou op een ander verdorie niet waar zijn?”
    Waarop zij dan weer met een venijnig lachje : “ahaa....naa koemt worhaaid aaindelak bove shaakie...du vindts maai shlechte moeder, daain moeder was veul beter as ik zeker?...”

    Bij mezelf dacht ik: “Assertief zijn Bo’ke, denk aan uw goede voornemens, u niet meer laten doen”, maar ik ben verschoten van mezelf. Ik werd vreselijk kwaad en toen ik even bits op elke bitse opmerking van haar, antwoordde, begon er een strijd zonder einde.

    Diezelfde avond had ik geen enkel schuldgevoel. Ik sliep als een roosje. Ik kreeg zelfs een dikke kus en knuffel van mijn ventje. Ik denk dat hij me bewonderde, want hij durft of wil niet argumenteren met zijn moeder. Het is inderdaad een hopeloos geval. Ze is altijd al zo geweest en zal nooit veranderen.

    De volgende dag had ik nog steeds geen schuldgevoel, maar ik dacht wel bij mezelf: “ allez, ’t is toch onnozel, ge hebt nu al vijfenveertig jaar uw mond kunnen houden, waarom niet een paar jaar langer”.

    Ik ben niet rancuneus of koppig. Ik heb haar, toen we haar thuis afgezet hebben, een dikke zoen gegeven en gezegd dat we vanaf 2007 wat vriendelijker tegen elkaar moeten zijn. Ik heb haar op nieuwjaarsdag aan de telefoon ook nog een gelukkige nieuwjaar gewenst.

    Ik was vriendelijk, zij was vriendelijk. Vriendinnen zijn we nooit geweest en zullen we nooit worden, maar mijn nieuw goed voornemen is dan maar:

    Niet al té assertief zijn want daar komt precies ambras van.

    02-01-2007 om 13:08 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (10)
    31-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ONZE BESTE WENSEN - A VERY HAPPY NEW YEAR
    ***









    AAN AL ONZE LIEVE VRIENDEN
    WENSEN WIJ EEN
    GEZOND EN GELUKKIG
    2007

    31-12-2006 om 14:13 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (6)
    30-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ons jongste schattebolleke
    Seppe is weer gezond en wel en nu is zusje weer ziek....

    Cool Slideshows

    30-12-2006 om 01:34 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (7)
    28-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ons madam is kwaad !
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Ons madam is precies niet goed gezind op mij en dat is nog zachtjes uitgedrukt! 

    Ik zit me al de hele tijd af te vragen waarom nu weer.
      

    Ze weet toch dat ik er altijd goed invlieg met een feest...waarvoor dienen anders feesten? 
    Voor het feest doe’k nog zo mijn best, ik schil verdorie bijna een emmer vol patatten, ik strijk de tafellakens en de lopers die madam aanwijst, ik gebruik het servies dat madam aanwijst – die ‘baai de wee’ met de hand moet afgewassen worden want het is te fragile.  
    Idem dito met de kristallen glazen, allemaal handwerk!  
    Goed, ik doe het pas de volgende dag, maar het wordt toch gedaan. 
    Ik geef ook grif toe dat het ’s morgens precies een slagveld is. Ik ben eerlijk.


    Ik geef ons madam dan nog een hele dag om te bekomen van het feest,  maar dan is het nog niet goed.  Neeje...nu is madam weeral kwaad op mij.

    Ik zal u eens uitleggen waarom en dan moet ge mij eens vertellen of ik het nu mis heb of niet.

    Onze vloer van de middenste kamer is terug aan’t verzakken, de planchee dus, ’t is tenslotte een heel oud huis.   

    Onze jongste en onzen oudste hebben nu congé,  dus ik schaar ze alletwee bij hunne schabbernak op het feest en vraag poeslief:  “joenges...gulle ziet dat toch zitten om ulle ouwe vader wat te helpen morgen zeker...iemand moet in de kruipkelder om een losgekomen balk terug vast te maken en ’t moet nogal ne smalle zijn want er is niet veel plaats.” 
    ‘k hem brave zonen al zeg ik het zelf want onze jongste wou erin kruipen.   Den oudste moet ook al een beetje wringen.


    Gisteren stonden ze daar paraat in gevechtskledij, klaar voor de strijd.  
    Onze jongste kwam al vanaf acht uur ’s morgens.   Hij had wel zijn twee klein mannen bij want zijn madammeke moest gaan werken. 

    Dat klein detailke was ik wel vergeten te vertellen aan mijn madam.

    Maar enfin, ’t groot werk begon pas in de namiddag, want eerder konden ons gasten zelf niet komen, den oudste moest hout voor zijne kachel gaan halen en de jongste ging het gerief inkopen dat hem nodig had voor onze kelder.  

    Tot dan heb ik mij ook nuttig gemaakt terwijl ons madam met de klein mannen bezig was, ik heb :

    -         het afwasmachien leeggemaakt

    -         ‘t wasmachien gevuld

    -         de droogkast opgezet

    -         ne pamper verschoond

     

    en toen ben ik begonnen met alles uit de middenste kamer te halen en op dat moment werd ons madam heel kwaad.

    “Wà zijde gij van plan” riep ze heel hard, helemaal over haar toeren!  

    “euh...’k moet hier toch alles uit de kamer halen, want ze moeten de planchee vanonder terug naar boven duwen, da’s toch logisch!” zei ik terug.


    “Logisch???? zijde gij op uwe kop gevallen!  En waar ga ik zo lang de kinderen dan steken?   In een zak en op mijne rug zeker?”


    Amaai was die kwaad zeg.  
    Ik heb dan maar heel stillekes alles uit de kasten gehaald, het gerief goe ver weg gezet zodat die klein er niet aan kon, de zware kast verschoven naar de keuken met hulp van onze jongste die ondertussen aangekomen was, de living tafel en de stoelen ook, enfin alles wat in de middenste plaats stond.
      

    “En ....waar en hoe ga ik nu de kinderen verschonen, ik kan amper door naar de keuken!”  zei ze, nog altijd met een heel kwaad gezicht, “en hoe en waar moet ik hun fruitpap maken?”

    Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat de indeling van onze beneden op dat moment niet bijzonder praktisch was voor klein mannen, want eigenlijk feitelijk mochten ze ook best niet over die planchee lopen, ons madam niet, en ook ons klein tornadooke niet.

    Maar mijn vrouw is niet te kloppen.  
    Geen kwaad woord kwam er heel de dag lang over heur lieve lippen.  
    Ik vond wel dat ze nogal een verbeten blik had als ik af en toe efkes mijne kop liet zien.

    Toen onze jongste tijdens een korte rustpauze zegde: “zeg pa, dat had ge toch beter ineens vorig jaar gedaan toen ge de vloeren hebt afgeschuurd” moest ik hem een stoemp geven om te zwijgen, maar ze had het gehoord.  Doof is ze nog niet!

    “Voilà – ik had toen just hetzelfde gezegd, maar wie luistert er naar een vrouw?   Niemand? “ en zij weer weg,  met de slapende Seppe op haar arm en ons kleindochter aan heur hand.

    Straf grootmoederke zenne,  die van ons, bij een ander zou het niet pakken!


    Maar om nu voort te gaan, gisteren toen het werk gedaan was en ze allemaal naar huis gingen,  draaide ik mij om naar ons madam en amaai – ‘k ben verschoten, als blikken hadden kunnen killen dan was ik nu zo dood als ne pier.

    Razend dat die was, en beeld zonder klank.   Ik wou just lief vragen wat we gingen eten toen ze naar de ijskast ging en alleen voor heurzelf een smak kouwe kalkoen op nen boterham smeet, een fameus glas wijn alleen voor heurzelf uitschonk, alles op een tableauke zette en met heur voeten oep de poef voor den TV ging zitten.

    Geen gebenedijd woord kwam er nog uit.  Oep zo’n momenten besluit ik altijd wijselijk om mijn teut te houden want dan krijg ik de indruk dat ze een beetje over haar toeren is.

    Ik geef eerlijk toe dat ons huis er uit zag als na een bombardement.  Misschien was het voor haar een beetje te rap na die rommelmarkt.  Ze had gevraagd om efkes geen rommel meer te maken, maar ja...wat is rommel, die planchee moest toch gefixt worden nietwaar?

    Z’is 's avonds héél vruug in haren tram gekropen, enfin bij manier van spreken, want ze kijkt van daar uit naar den andere TV .    

    Ik ben dan beneden maar op mijn eentje grote kuis beginnen doen want ik denk dat ze niet veel goesting had om mee te helpen.


    Vrouwen....’k zal ze nooit écht verstaan, de meeste klagen dat hunne man nooit iets doet, ik doe dan vanalles en dan is ze nog kwaad!

    “Hiel, hiel diepe zucht......”

    van 

    ‘t ventje




    Free Image Hosting at www.ImageShack.us

    28-12-2006 om 16:08 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (10)


    Inhoud blog
  • Olà
  • een kat op een hete tinnen dak ...
  • lalalalala....die mooie zomer ....
  • to blog or not to blog ...
  • warm en koud en besparingen ...
  • het moet niet altijd serieus zijn .... :-D
  • een stadje doen ...
  • nooit gedacht dat ik zo iets zou posten ...
  • Op verzoek van veel vrienden hervat ik mijn blog …
  • eventje terug ...

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    100%
    150%
    200%
    LOEP


    Foto

    kleinzoon 1


    Foto

    kleinzoon 2
    Foto

    kleindochter
    Foto

    kleinzoon 3


    Foto

    kleinzoon 4


    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    mariet007
    blog.seniorennet.be/mariet0
    Startpagina !

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • HUISMUSJE 1

  • Zoeken met Google




    Archief per maand
  • 01-2017
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 12-2005
  • 11--0001

    ik zou niet nee zeggen indien ze het moesten vragen...
    maar ze vragen het niet......

    I wouldn't say no if they asked me....
    but they don't ask me.....


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • voor info over dyslexie moet je bij sprankel zijn!

  • Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • of voor nederland bij Balans


  • Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • kING OF THE CASTLE

  • Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk.
    Before you open this link, turn off my blog music at the top right!
    Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!


    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!