this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
17-02-2013
Cliffhanger .. Ardennen griep
Eerst en vooral ga ik zeggen wat ik vorige keer wou zeggen, maar nog niet mocht zeggen omdat ik niet wist of ik dat van hen wel mocht zeggen
Awel ... Broer 2 en mijn allerliefste schoonzusje gaan deelnemen aan de beroemde witte vlucht weg, foetsjie, ze verhuizen binnenkort van Antwerpen naar t zeetje.
Voor hen is het goed, zij zijn gelukkig, maar wij zien ze met lede ogen vertrekken.
Broer 1 vertrok een vijftal jaren geleden ook van Antwerpen om in de Ardennen te gaan wonen en zus woont far away in Engeland.
En ik ben nu helemaal alleen, ouders allebei dood, alle broers en zussen ver weg, ik voel me verweesd ..maar kom: godzijdank hebben we onze kinderen en kleinkinderen dicht bij ons om de pil te verzachten.
And now for something completely different
Elk jaar plannen we een lang weekend met onze kinderen en kleinkinderen in de Ardennen en elk jaar vinden we het heerlijk en genieten we ervan.
Dit jaar hing het aan een zijden draadje of zoon 2 en familie zouden meekunnen, want kleinzoon 3 had zijn elfendertigste virusinfectie.Hoge koorts, snottebellen en een hoestje.
Gelukkig zorgde zijn engelbewaarder voor een spoedige genezing en zijn ze iets later toch kunnen komen. Zonder hen had het niet hetzelfde geweest.
Maarrrrrrr (rollende franse rrrrrr) . Ons (b)engeltje had deze keer zijn vies virusje doorgegeven aan zijn *doeshka (*opa).
Gelukkig waren we net terug thuis.
Ik kan me niet herinneren wanneer Mr. Silver nog eens ziek is geweest, maar deze virus was er eentje van acht op de schaal van richter.
Hij kreeg koorts, keelpijn, hoofdpijn, het snot zijn bloeddruk ging op en neer als een jojo mijn arme rots in de branding was veranderd in een zielig hoopje blubber.
Niets, maar dan ook niets is te vergelijken met een man die ziek is, (zeg dat ik het u gezegd heb. )
Maar ik was niet vergeten hoe goed hij mij verzorgd had toen ik ernstig ziek was en ik trok mijn Florence Nightingale schoenen en schortje aan en zorgde ervoor dat hij niets tekort kwam.
Ik trotseerde ijs en sneeuw en baande me een weg naar de apotheker op de hoek van de straat voor zijn medicamenten.
Vandaag voelt hij zich eindelijk een beetje beter. Hij is nu met Molly naar de hondenwei, maar ik zal pas volledig overtuigd zijn van zijn genezing indien hij straks een Duveltje drinkt, want hij heeft sinds hij ziek werd nog geen druppel alcohol over zijn lippen laten glijden, zelfs geen glaasje wijn bij het eten.
Ik eindig dus weer op een Cliffhanger . Zal hij straks wanneer hij thuiskomt een Duveltje drinken of niet?
Snel snel even mijn blog bijwerken nu ik toch onder druk van Mr. Silver de werking terug heb uitgetest van mijn stickje van Mobile Vikings... Indien deze tekst op mijn blog komt, dan werkt het ...jochei...jochei... Mr. Silver kan op zijn twee oorkes slapen en met gerust gemoed samen met mij vertrekken naar de Ardennen.
Jaja, het jaarlijks weekend met onze kinderen en kleinkinderen is weer in aantocht. Omdat hij ( Mr.S.) weer vakantie- onthoudings- verschijnselen begint te vertonen staat nu mijne corridor al vol met veel zaken die hij denkt nodig te hebben voor een weekendje weg. (ze staan er al van vorige vrijdag - hij had van de gelegenheid gebruik gemaakt dat ik met mijn blogvrienden op stap was). Om de haverklap krijg ik een lijst onder mijn neus geduwd met zaken die al of niet nog moeten ingepakt worden. Boven staat de beautycase al gedeeltelijk gevuld, wachtend op wat ik er nog wil insteken.... Jaja ... lachen jullie maar, jullie zijn er niet mee getrouwd. Zelfs de menu's voor het weekend heeft hij neergepend (dezelfde als vorig jaar).
Ik moest en zou het vandaag doen of zijn zenuwen hielden het niet langer vol. Dat ik niet eerder deze verbindings stick heb uitgetest of zijn lijst heb nagekeken is ook deels te wijten aan hemzelf.
Enfin, dat is niet mooi van mij .... het was heel goed bedoeld. Zoals jullie weten maakt hij deel uit van de technische ploeg van ons gemeentelijk amateur theater (Dion theater) en bij elke laatste voorstelling wordt er gevierd in de cafetaria. Deze keer was het met croque monsieurs.
Hoewel ik niets doe dan kijken naar de opvoeringen mocht ik toch ook mee en die crokskes zagen en roken ongelooflijk lekker, dus ik heb er twee naar binnen gespeeld met enorm veel plezier.
Vrijdag had ik me ook laten verleiden om aan de kaasblokjes te zitten, dit ondanks een verwijzend vingertje van ons allerliefste Lipske.
Resultaat : gisteren de hele dag krom gelopen van de krampen ... lactose lactose .... o wee die verdomde lactose en waarom moet dit nu bij mij zijn, ik die zo ontzettend graag kaas lust.
Soit...na een dagje platte rust (en geen gefoeffel met Mobile Vikings en geen inpak en geen nazicht van vakantie lijsten) ben ik er weer bijna bovenop.
Vorige zaterdag heb ik ook eindelijk eens plaatsgenomen achter het stuur van onze nieuwe ottomobiel ... wow ... knap bakske, al zeg ik het zelf. Het ruikt zoals een nieuwe auto moet ruiken, het rijdt zoals een nieuwe auto moet rijden en het remt zoals een nieuwe auto moet remmen .... we vlogen bijna door de voorruit bij mijn eerste ernstige rempoging.
Ondanks het vreselijk pokkeweer hebben de twee hondjes toch nu en dan onze tuin onveilig gemaakt (en ons gazon vertrappeld cfr. Mr.S) Zoon 2 moest een voordracht geven en Bobby kwam weer een dagje op bezoek. Hij is nu volop aan het puberen en zijn hormonen draaien op volle toeren. Ons Molly heeft vandaag geen wandeling meer nodig. Ze ligt hier nu compleet strijk na het afwijzen van al de felle avances van Hitsige Bobby.
Bobby zelf kon geen pap meer woefen en ik denk dat er vanavond ijsblokjes op zijn flieterke moeten gelegd worden.
Op het nieuws gezien dat er delen van Oost en West Vlaanderen geteisterd werden door een windhoos, dan zullen wij maar niet klagen zeker... Roll on springtime... nog één maand en half en de lente komt terug in't land. Ik ben nu eenmaal een eeuwige optimist.
Gisteren nog een beetje slecht nieuws gekregen... allez....voor hen is het goed nieuws maar voor ons niet, maar ik mag of kan er nog niets meer over schrijven, dat komt nog.... een blog moet tenslotte soms ook kunnen eindigen op een cliffhanger zoals men dat in de volksmond pleegt te zeggen.
Ik ga nu inpaklijsten controleren en al of niet mijn goedkeuring geven wat betreft de geplande menu's en aankooplijsten alvorens de zenuwen van mijne zilveren het begeven.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
