|
Hupsakee … ‘t is weeral dinsdag. Ik weet dat omdat mijne zilveren weer op de lappen is en ik het kot vrij heb.
Toch schrik ik wanneer ik zie dat het weer een week geleden is dat ik mijn blogje bijgewerkt heb, de weken vliegen met warp speed voorbij. Niet te geloven dat het al half maart is.
Ik weet niet of iemand het zich herinnert, maar ik had een tijdje terug voorspeld dat het altijd tegen mijn verjaardag zonnig en warmer wordt en dat is dit jaar ook weer zo.
Of het blijft duren is dan weer een andere vraag, want het zou niet de eerste keer zijn dat het met Pasen sneeuwt. :-)
Natuurlijk hebben wij ook van deze eerste zon en warmte gretig geprofiteerd en elke dag een flinke wandeling gemaakt en een terraske gedaan.
Vorige vrijdag was het met een goed ingeduffelde kleinzoon 4, die zijn elfendertigste keelontsteking had. Waarschijnlijk worden tijdens de zomermaanden zijn amandelen verwijderd. De pijnstillers die hij nam deden wel hun werk, want de hele wandeling heeft hij geen seconde gezwegen.
Onderweg moest en zou ik met hem héél lang blijven staan kijken, want een prachtige villa werd daar met een bulldozer met de grond gelijk gemaakt. Samen zongen we meerdere keren het liedje : Bob de Bouwer …..♫♫♫ ...nou en of !!!…♫♫ Ik zou die afgebroken villa in dank aanvaard hebben in de staat waarin het zich bevond, maar er zijn blijkbaar rijke mensen op deze aardkloot.
Godzijdank is de kantine van de mini-golf weer open en kunnen we daar halverwege onze wandeling naar de hondenwei en het park een pitstop inlassen. Spijtig genoeg was er op de golf geen Myette te bespeuren, dat zullen we wat beter moeten afspreken.
Zaterdagavond kwamen broer en schoonzus Ardennen overnachten en ontbijten en zondag namiddag hebben we met Schwiegermutti, schoonbroer en schoonzus zee ook daar op het terras een pintje gedronken en nogmaals genoten van de lentezon.
Gisteren zijn we even een kennel gaan bekijken die ons aangeraden werd en het was er inderdaad stukken properder dan de kennel waar we Molly al eens naartoe hebben gedaan. We kregen een rondleiding en hoewel het iets duurder en iets verder is, zullen we Molly daar met een gerust hart naartoe doen wanneer we enkele dagen weggaan.
Wat Molly vannacht had weet ik niet maar het was precies of we terug een baby hadden. Om de haverklap blafte ze ons wakker en omdat onze buren dat zeker niet op prijs zullen stellen liep Mr. Silver keer op keer naar beneden om haar kalm te krijgen. Tot nu sliep ze de hele nacht als een roos in haar bench. Ik vraag me af of er iets mis is. Haar ene oor leek me vanmorgen bij inspectie veel roder dan het ander. Misschien toch eens laten nakijken door de dierenarts. Nochtans zou ik denken dat ze bij pijn zou janken en niet blaffen….
We shall see said the blind man! ;-)
|
gelukkig !
