|
Vorige week is weer eens voorbijgevlogen.
Maandag nog op kleinzoon 4 gepast die nog een beetje moest convalesceren.
Dinsdag samen met Mr. Silver snel snel naar de koekenstad om nog iets te kopen voor de aanstaande communie van kleindochter.
Zoals bijna elke vrouw vond ik niets convenabel in mijn kleerkast voor DIE dag. :-D Omdat het zijn dinsdag was, mocht ik voor ene keer daarna met hem en zijn maatjes nog een terrasje doen in hun stamcafé op de Groenplaats.
Woensdag was er dan weer de zorg voor Schwiegermutti. Ze kon via haar analoge TV haar geliefde sportkanaal niet meer ontvangen en moest daarom overschakelen naar digitale TV.
Op 89 jarige leeftijd is overschakelen van analoog naar digitaal niet zo simpel hoor.
Mr. Silver, de trouwe zoon, was de hele voormiddag paraat om haar bij te staan tijdens dit groots evenement.
Hij diende ook als vertaler/tolk te fungeren tussen de twee partijen. Het Russisch/Duits/Vlaams van Schwiegermutti en het redelijk verstaanbaar vlaams/en een ander exotische taal van de technieker.
Donderdag namiddag trokken we naar Gent om nichtje/petekind van Mr. Silver te bezoeken in het ziekenhuis. Spijtig genoeg verloopt haar tweede zwangerschap niet probleemloos. Het kindje kondigt zich veel te vroeg aan.
Hoewel nichtje zich buitengewoon gezond voelt moet ze tot laat in de zwangerschap rusten in het ziekenhuis.
Héél erg als je thuis nog een baby van één jaar hebt dat je zo mist. Gelukkig kan de papa tijdelijk van thuis uit werken en verzetten schoonbroer en schoonzus zee bergen om hun dochter en schoonzoon te helpen, ook omdat de verhuis van hun dochter nèt nu plaatsvond.
Vrijdag gingen we naar de beste viswinkel van t stad een zalm bestellen, want ik had zoon 2 aangeboden om een zalmschotel te maken voor het buffet op de aanstaande eerste communie.
Zaterdag vloog voorbij en zondag was het eindelijk de grote dag van de communie.
De weergoden waren ons ongelooflijk goed gezind!
Eerst moest Schwiegermutti thuis opgehaald worden en dan vond Mr. Silver een parkeerplaats vlakbij de kerk
hoerenchance heeft die man toch altijd! :-D
Om elf uur was de tweede mis. Ja u leest goed. Er waren zoveel communicanten dat ze in twee missen zijn moeten opgesplitst worden. Ik schrok er zelf van. Ik dacht dat men tegenwoordig communicantjes onder de straatstenen moest gaan zoeken.
Kleindochter straalde, haar ouders straalden, haar broertjes straalden, de grootouders, peter, meter, nichtjes en neefjes, vrienden en buren straalden.
De stralende zon zal er zeker iets mee te maken gehad hebben.
Eindelijk zon, dit na weken aan een stuk pokkeregen.
Kleindochter kwam me trots na de mis zeggen dat ze nu vriend van Jezus was. Ongelooflijk schattig. Benieuwd hoelang ze vriend zal blijven.
Het feest dat erop volgde was ook geweldig.
Midden in een enorme groene ZONNIGE wei, met een speeltuintje, een voetbalveld en een springkasteel en een weg om te fietsen
wat wil je nog meer?
De feestgangers moesten niet binnen in de zaal zitten, niet onder de tent, nee we konden begot buiten in de zon zitten en wel de hele namiddag.
Het gekozen menu van kleindochter was : fritjes met gefrituurde hapjes met daarna alle soorten ijs en heel veel slagroom en dat was voorzien - gezond of niet gezond ... het was haar dag en zij mocht kiezen
Voor ons was er een koud buffet, kaas en voor iedereen daarna ook ijsroom in elke smaak en zoveel je maar wou.
Ik ben benieuwd hoeveel kindjes er vannacht hebben overgegeven en hoeveel er totaal uitgeput zijn. Geen enkel kind heeft één minuut stilgezeten ?
Veiligheidshalve zou ik toch naast veel bedjes een emmer hebben klaargezet.:lol:
Omdat het zo lekker warm was en omdat de kleinkinderen het ongelooflijk plezant vonden om de gasten veelvuldig van drank te bedienen, was Mr. Silver duidelijk boven zijn theewater èn de toegelaten alcohol grens om naar huis te rijden.
Ik nam die taak natuurlijk met liefde over om tijdens de rit voortdurend uit de mond van mijne zilveren te vernemen : tish lang geleden da gij nog gereden hebt hé shoeke
waarop ik elke keer braaf antwoordde : ja shoeke ...van de laatste keer dat ge zat waart hé shoeke
. :twisted:
Vanop de achterbank klonk dan de stem van Schwiegermutti :
zeg Shaakie
duurt nie lank mier veur onze congé eh? Bist du al ingepakt?
Ik zweeg als een graf en deed alsof ik het niet gehoord had. Radio Minerva speelde toevallig net een leuk oud liedje op de radio.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mijn woorden staan nog niet gedrukt en ik krijg daarnet een telefoontje van zoon 2 :
euh ...mama
.kleinzoon 4 is naar school maar hij voelt zich niet goed
. kunnen jullie hem deze namiddag opvangen, ik denk dat hij wat oververmoeid is!
Helderziendheid is één van mijn kleine gaven! :wink:
|
dank daarvoor meid !
