|
Eén van onze meest memorabele vakanties is nu halfweg
èn we leven nog èn zijn nog niet aan de zware pillen. Bloeddrukken gaan op en neer als jo-jos, maar: we shall overcome! ge zijt Brit of ge zijt het niet.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vorige week hebben we van ons hart een steen gemaakt en zijn we alleen naar vriend B. geweest en hebben we het aangedurfd om Schwiegermutti een hele dag alleen achter te laten.
Vriend B., een amateur computer deskundige kreeg na lange tijd onze Mobile Viking (internet everwhere) aan de praat. Oef
niet simpel hoor mannekes. Qua prijs en snelheid moet ik toegeven dat het daarom wel aan te bevelen is, maar qua installatie moet ge er wel voor zorgen dat ge ergens in uw omgeving een computer expert hebt rondlopen.
Zoals je waarschijnlijk al hebt gezien op TV hebben we tot nu één van de natste maanden juni sinds mensenheugnis. Regen, stormwind en een schoonmoeder, wat kan een mens nog meer willen op zijn jaarlijkse vakantie?:lol:
Godzijdank was het weekend dat de kinderen en kleinkinderen kwamen redelijk. Met redelijk bedoel ik: droog.
Jaja, zover zijn wij al gekomen, wij vinden het weer fantastisch als het gewoon droog is.
Kleinzoontjes en kleindochter vonden de wind heerlijk om hun vliegers op te laten en stoorden zich helemaal niet aan de kou terwijl ze grote forten bouwden om de opkomende tij te trotseren.
Schoonma en ik verscholen ons achter het zeil aan onze cabine, maar Molly wou mee met kinderen en baasje naar het water en trok zo hard aan de leiband dat ik vasthield, dat schoonma en ik samen tegen de vlakte gingen. Gelukkig is zand zachter dan beton en kwamen we er enkel met flink wat blauwe plekken vanaf.
Het was een heerlijk weekend en het eten, afgehaald in onze lokale taverne, was weer om vingers en duimen af te likken.
Wanneer de kleinkindjes het lekker vinden, vinden wij het ook lekker.
Het extra appartement van schoonma kwam dit weekend van pas, want twee slapers konden op haar zetelbed slapen.
Mr. Silver kreeg de volgende dag wel naar zijn voeten omdat hij haar niet had aangeraden om vers brood te halen de dag ervoor, ze kon haar gasten geen degelijk ontbijt geven.
De arme man laat alle kritiek gewoon over zich heen glijden, hij is het tenslotte gewoon en wil geen ambras.
Ik daarentegen ben zo geen doetje en antwoordde nogal nijdig : ge hadt ze gewoon naar ons moeten sturen voor ontbijt moeder, wij hadden veertig verse pistoleekes. Voor dit ongepast antwoord kreeg ik natuurlijk weer een bijna dodelijke oeuil de Moscou.
Enfin, toen de kinderen en kleinkinderen die avond allen huiswaarts keerden namen ze de droogte mee.
Maar Mr. Silver, Molly en ik laten ons niet kennen.
De volgende dag vertrokken we, ondanks de weergekeerde regen en stormwind, via het strand richting Koksijde. Na een kwartiertje stappen waren we tot op ons vel doorweekt en moesten we het onderspit delven.
We keerden om richting appartement en stroopten daar onze mestnatte kleding uit. Onze jassen en lange broeken moesten wel drogen, want we hadden beiden slechts één regenjas mee. Ge zijt optimist of ge zijt het niet hé!
De volgende dag waren onze jassen en lange broeken vochtig/droog en de lucht buiten was grijs maar ook vochtig/droog.
Met die nog vochtige jassen en rubberlaarzen deden we nog een poging en we geraakten zowaar tot in het volgend dorp.
Aangeboren/aangeleerde schuldgevoelens welden op in het peperkoekenhartje van Mr. Silver en hij toog bij het thuiskomen naar zijn mutti om te zien of ze nog leefde.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit : Schwiegermutti kan na tien jaren vruchteloze pogingen om haar te leren werken met een GSM eindelijk bellen.
Schoonbroer zee had nog eens een ulltieme poging gedaan en waarschijnlijk heeft de schrik om volledig telefoonloos afgesloten te zitten van de buitenwereld haar GSM hersenknopke aangefloept, het bewijs dat er nog enkele hersencellen werken! :-8)
Ze vertelde vervolgens aan de vrucht van haar lichaam dat schoonbroer en schoonzus de volgende dag op bezoek kwamen en nodige ons ook uit.
Die dag was een prachtige dag, de zon scheen, er was bijna geen wind en de temperatuur was boven het vriespunt.
Na hun vertrek profiteerden we van dit beetje goed weer om nog eens naar de cabine op het strand te gaan. Ik had een goed boek mee ( Onze Vader van Marylin French - nog een aanrader! )
Mr. Silver zette het windzeil op en ik zette me neer om te genieten van mijn boek.
Mijn voeten Zjérard
. tetter
tetter
tetterdetetter
. 'Zij die wij hier nu niet meer gaan benoemen' zweeg geen seconde.
Van armoede stak ik mijn boek terug in mijn strandzak en gelukkig had ik nog een handwerkje bij.
Drie uur non-stop eenzijdig getetter later dacht ik dat ik gek ging worden.
Mr. Silver zag de verwilderde blik in mijn ogen
de blik die smeekte om een extra straffe Valium en zei kordaat: Kom shoeke, t is goed geweest voor vandaag, we gaan naar huis!
De tweede mooie dag, ook aangekondigd door onze weerman die er niet dikwijls naast zit, kwamen onze lieve vrienden Natoken en haar T. op bezoek en weer kregen we het niet over ons hart om schoonma niet uit te nodigen.
Ofwel zijn wij gek ofwel masochist, ik weet het niet.
Waarschijnlijk zou een goede psychiater het kunnen verklaren.
Maar Natoken en ikzelf zijn wanneer we samen zijn niet te kloppen in non-stop conversatie. Schoonma kreeg er die dag amper een speld tussen. Na een lekkere maaltijd gingen we op een terrasje nagenieten en een dessertje eten.
De dag vloog om en vandaag zal een schoonmoeder vrije dag worden
oef!
Natoken en T. hebben net zoals onze kinderen de zon terug meegenomen, maar
.het regent niet. Dat wordt dus een namiddagwandeling bij laag tij.
Morgen is het feest voor Mr. Silver
.
Het hoogtepunt van zijn vakantie!
Voor hem hoop ik dat het droog blijft: want het is namelijk de SUPERGROTE rommelmarkt in Koksijde en dat is het hoogtepunt van zijn vakantie
.en neeje
. ook dan gaan we een poging doen om ongemerkt met ons beidjes en de hond weg te sluipen
. ik weet het, ik weet het ....ik ben een slecht mens :twisted:
Toedeloekes!
|
