|
Ik neem mezelf voor om kalm te blijven, niet zenuwachtig te worden, rustig elke dag te nemen zoals het komt...
Eergisteren kregen we het nieuws dat kleindochtertje tijdens de turnles gevallen was en haar duimpje had gebroken. Rechterhand in de plaaster.
De dag daarop lag vast : ze moest naar het ziekenhuis om een voetzool wrat te laten verwijderen...
Voor haar mama en papa zijn het nu heel drukke dagen, want ze staan allebei in het onderwijs.
Schoondochter had ocharme bijna geen stem meer, maar vond niet dat ze nu kon thuisblijven. Haar kindjes op school verwachten hun kerstfeest en de ouders verwachten het oudercontact.
Idem dito met zoon 2.
Gevolg : Bobby de hond werd hier daarnet gedeponeerd mèt bench om te blijven slapen.
Straks - na school - gaan we de kleinzoon 3 en 4 halen en die blijven ook slapen.
Kleindochtertje gaat wat bekomen van alle doorstane emoties bij de andere grootouders.
En wij ... wel euh ... wij vervelen ons niet.
Gisteren in ijltempo nog de laatste kerstgeschenkjes gekocht en ons kalkoen besteld.
Morgen, wanneer de kindjes terug naar huis zijn kunnen we de andere boodschappen doen.
Het is nu bijna middag en de wereld is nog altijd niet vergaan en via Facebook vernam ik van mijn familie in Australië dat zij ook nog leven :-)
Geen tijd dus om lang over deze tekst na te denken, dus lieve vrienden ...
Toedeloekes xxxx
|
alvast een prettige kerst hoor !
