|
Eindelijk een beetje beter nieuws!
Sinds gisteren is de hoge koorts bij Seppe geminderd en vanmorgen was het normaal.
Dagenlang had hij over de 40°C en moesten er zelfs ijszakjes op hem gelegd worden om te proberen om de koorts omlaag te krijgen.
In het bloed werd een serieuze infectie vastgesteld en hij kreeg intraveneus antibiotica toegediend.
Platen werden genomen en hij bleek ook nog een longontsteking te hebben.
Ik begrijp nog steeds niet waarom men hem niet preventief antibiotica heeft gegeven na het verwijderen van zijn amandelen en poliepen vorige vrijdag.
Tenslotte was het net omwille van de veelvuldige streptokokken infecties dat zijn amandelen zo snel mogelijk dienden verwijderd te worden.
In de medische wereld lijkt alles altijd van het ene extreme standpunt naar het andere over te hellen.
Vroeger gaf men voor een banale verkoudheid antibiotica, wat helemaal niet nodig was, dat geef ik grif toe.
De bacteriën werden resistent en met grote middelen werd toen een tegenoffensief ingezet. Nu geeft men echter nog heel zelden antibiotica.
Maar de grijze zone, het gulden middenweg, het gezond verstand
. dat lijkt ook samen met het badwater verdwenen te zijn
Ik ben geen dokter, maar ik probeer altijd te redeneren met mijn gewoon gezond boerenverstand.
Wat mij vroeger en nu zo dikwijls stoort aan de medische wetenschap is dat ze altijd maar één deel onderzoeken en beoordelen.
De ene onderzoeker is gespecialiseerd is de voet, de ander in het hoofd, de ander in de longen maar geen van allen zien ze nog de hele mens.
Net daarom zouden dokters wat meer rekening moeten houden met het oeroud gezond moeder verstand / instinct, de moeder die nog wel het hele kind ziet
Enfin, het is bij Seppe aan het beteren, dus ik ben gelukkig.
Elf keer in het ziekenhuis en nog geen drie jaar oud. Hij heeft het record van zijn vader gebroken !
Bij mezelf kwamen alle oude traumas van vroeger de kop opsteken. Ik sliep nog amper en speelde tot een gat in de nacht computer spelletjes om mijn verstand op nul te zetten.
Godzijdank mogen de ouders nu dag en nacht bij het kind op de kamer.
Vroeger, toen de dokters een nog meer goddelijke status hadden, mochten we slechts lijdzaam toekijken van achter het glas, een mens of een kind zou van minder een trauma krijgen.
Donderdag hebben we kleindochtertje de hele dag opgevangen en s avonds is ze met haar oom en tante naar zee vertrokken voor enkele dagen.
Ik moet nu wel beginnen nadenken over de inpak voor ons reisje volgende week.
Vier dagen naar de Moezel, alles georganiseerd en met een leuk stel goede vrienden.
Ik ga proberen om tijdens dit reisje mijn tilt geslagen hoofd en hart terug rustig in orde te krijgen.
Mijn lieve vriendin M. is de trotse grootmoeder geworden van een tweeling.
Twee voldragen meisjes Beatrice en Alexandra.
Bij schoondochter 2 is van ons volgend kleinkindje nog niet veel te merken hoewel ze al vijf maanden zwanger is.
Meisje of jongen, het is me gelijk, als het maar gezond is! :-?
|
