Was me dat verschieten toen ons jongste en waarschijnlijk laatste kleinzoontje zo plots besloot dat het veel te benauwd werd in de buik van mama.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zijn geboorte was voorzien voor de 25ste en tegenwoordig met al die machinerie en technologie zitten de dokters en nooit ver naast.
Ze wisten al dat hij bijna 4 KG woog.
Schoondochter vond het helemaal niet erg om van haar lastje verlost te worden met die hitte.
Ze is ongelooflijk. Klein en fijn, maar ze perst er zon grote kinderen uit zonder verdoving alsof het een fluitje van een cent is.
Bovendien zijn het ook altijd zon pracht exemplaren dat ze aflevert.
Tibo (we kunnen bijna een voetbalploeg beginnen met al die mannen en jongens nu):lol: woog bij de geboorte 3.860 kg en mat 54 cm.
Eten ging onmiddellijk heel vlot en het kwam er ook allemaal even vlot uit na een tijdje, het zou me niet verwonderen dat hij al bijgekomen is, hoewel de meeste babys wat afvallen.
Voor mij lijkt hij buiten het neusje helemaal op zijn papa, maar dat zeggen waarschijnlijk alle grootmoeders.:wink:
Seppe en zijn zusje moeten het allemaal nog wat verwerken. Seppe snapt het nog niet helemaal en kleindochter was een beetje teleurgesteld want ze had liever een zusje gehad.
Bovendien hebben ze haar nieuw broertje Tibo genoemd en zij had liever Robbe gehoord.
Nu had ik ook verwacht indien het een jongen was, dat hij Robbe zou heten en wel omdat de twee hard zwoegende, huis bouwende bompas allebei Robert heten.
Zoonlief keek heel beteuterd toen ik dit zei. Hij wist niet dat Robbe een afkorting was voor Robert. (slim zijn doet niet zeer zegt men in Antwerpen) :-8) maar ja
ze worden dan ook allebei Bob genoemd en dat zal hem helemaal in de war gebracht hebben.
Maar kom, we vonden Tibo allemaal een prachtnaam en dat toverde al onmiddellijk terug een lach op het gezicht van zoon 2.
Hierboven de allereerste foto van Tibo.
De blauwe kleur op z'n wangetjes was gisteren al weggetrokken, hij lag omgekeerd en was waarschijnlijk met zijn oren efkes blijven hangen en had zijn adem iets te lang moeten inhouden.
Nu was hij mooi roze, met zwarte haartjes en af en toe keek hij me aan met een zeer bestuderende blik uit donkerblauwe kijkers.
Het leek alsof hij zich afvroeg : wie is dat nu weer die me vasthoudt.
Ik ben benieuwd of hij na een tijdje ook witblond wordt met helblauwe ogen zoals zijn zus en broertje. Seppe was van bij de geboorte blond en van kleindochtertje kan ik het me niet helemaal meer herinneren. 'K heb tenslotte twee gaten in mijn hersenen nietwaar?! :roll:
De eerste nacht had Tibo mama toch wat rust gegund, hij had geslapen van 1 tot zes. Hopelijk voor zoon en schoondochter blijft hij zo rustig.
Zijn vingertjes zijn precies die van een pianist heel fijn en lang.
Enfin, jullie merken het zeker, mijn nana hart is weer volledig veroverd door onze jongste kleinzoon.
Seppe lijkt nu enorm groot wanneer hij naast zijn broertje staat.
Grote zus wil hem natuurlijk op de schoot en we moeten wel heel goed opletten dat ze hem niet zoals haar pop behandelt. ( als ze het moe is smijt ze die gewoon efkes opzij ziet ge).
Ik ga me nu klaarmaken, want we gaan hem vandaag natuurlijk nog eens bewonderen, want elke dag verandert hij.
Vandaag mag ik niet vergeten mijn camera mee te nemen.
Gisteren omwille van die hitte hadden we schoonma uitgenodigd om in onze tuin in de schaduw te komen zitten, want op haar appartement was het niet om uit te houden. Bovendien kon ze dan ook mee naar het moederhuis.
Ik dook tijdens de namiddag regelmatig in mijn zwembadje om wat af te koelen. Waren alle zomers maar zo prachtig hé.
Maar kom, ons staat nog warm weer te wachten wanneer we eind september naar Australië te vertrekken. Ik denk dat de lente daar even warm is als de zomer hier.
Vandaag is het wat koeler en dat zal voor veel mensen toch beter zijn, zeker de oudere mensen ( ik reken mezelf daar nog niet bij zoals ge ziet). :-D
|