|
Oei...ondanks al mijn moeite van gisteren om dat clipje erop te zetten hebben er maar enkelen het kunnen openen. Ik zal er nog een studie van moeten maken vrees is. Nu moet ik nog uitzoeken wat ik moet doen zodat het niet spontaan begint te spelen als je op mijn blog komt.
Maar dat is voor sebiet.....nu even wat tekst....
Mens-lieve-deugd gaat het nu nooit ophouden met regenen? Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat we snakken naar een open blauwe lucht met wat zon. Het moet zelfs geen 25° zijn, ik ben al tevreden als we de verwarming kunnen afzetten.
Het gras in de tuin staat al tot aan ons kniekes en is gewoon te nat om afgereden te worden. Ventje is een buitenmens en begint hier stilaan de muren op te lopen. t Is al zover gekomen dat hij ook wat komt surfen op het internet en dat wil heel wat zeggen, normaal krijg ik hem met geen stokken aan de computer.
De twee kleinzoontjes waren hier gisteren namiddag met hun mama en de natte speeltuigen in de tuin stonden er zielig bij te kijken terwijl zij binnen dan maar naar wat kinderprogrammas keken op TV en zich stierlijk verveelden.
Kleinzoon 1 kwam heel fier vertellen dat hij net had leren fietsen zonder zijwieltjes. Toch een krakske hé?
Ik had zo gehoopt dat ze nu al lekker zouden kunnen rondplenzen in mijn zwembadje, maar er kan amper voortgewerkt worden.
Gisteren heeft ventje tussen de buien door met broer 1 het laatste stukje grond genivelleerd zodat hij wanneer het weer ooit betert onmiddellijk aan de slag kan met het opzetten van het zwembad. Zwemmen zelf zal iets voor volgende zomer zijn vrees ik of we moesten tropisch weer krijgen in het najaar.
Zoon 2 was tussen de middag hier een boterhammeke komen eten en polste diplomatisch of we onze auto konden missen voor enkele uren. Bij het terugbrengen ervan deelde hij terloops tussen neus en lippen mee dat hij een klein accidentje had gehad.
Nu is zoon 2 in onze familie bekend voor zijn kleine accidenten. Zolang ik me kan herinneren hebben we via hem heel wat dokters een ferm pak rijker gemaakt.
De gezegde: elk kind kost een eigen huis moet voor hem veranderd worden in dit kind kost twee villas, een buitenverblijf in Spanje en een Rolls Royce.
Als hij op tocht of kamp ging met de scouts en de telefoon ging dan hield ik altijd mijn hart vast.
Ik vergeet nooit de keren dat ik telefoon kreeg: Mevrouw, u spreekt hier met het ziekenhuis ...., ik schakel u door waarop ik dan een leider met bevende stem aan de telefoon kreeg :
ge moet niet te hard schrikken hoor mevrouw, t is alleen maar zijn knie, voor de rest is alles blijkbaar OK maar zijn fiets is perte total, maar kunt ge naar hier komen om hem te halen?.
Zevenentwintig draadjes om de knieflap terug in positie te krijgen, been helemaal in plaaster want er was een pees gedeeltelijk over en voor eeuwig en altijd een groot litteken als een treurige smile op zijn knie.
Of een andere keer: mama....ik bel hier vanuit een garage in Hove, ik ben overhoop gereden op mijn brommer, met mij is alles OK maar mijn brommer is perte total waarop later bleek dat hij een trombose in zijn arm had en maandenlang bloedverdunners moest nemen.
Ik hield dus mijn hart vast toen ik gisteren met een klein stemmetje vroeg: en ist erg, vertel maar....
k heb gebotst met een fietser zei hij en ik sloeg al bleek uit, een ongeval met een zwakke weggebruiker oeioei... en ist erg? vroeg ik.... nee, een bult op mijn hoofd voor de rest niks was zijn antwoord, met de fietser jongen, met de fietser? Hoe ist daarmee en hoe is het gebeurd?.
En daarop volgde weer het verhaal van een typisch ongeval van zoon 2:
t Ja, ik had net jullie auto geparkeerd en ik stapte daarna tussen twee autos door om te kijken of ik kon oversteken en plots komt er een fietster uit een enkelrichtingstraat en die had niet gezien dat mijn hoofd daar tussen die autos uit stak en ze rijdt me aan, valt met haar fiets en boink botst met haar hoofd tegen mijn vooruitstekend hoofd. Zij had ook een bult op haar hoofd. We wisten niet goed wie er nu in fout was, zij verontschuldigde zich omdat ze mij niet gezien had en ik omdat ik haar niet gezien had en we hebben dan maar elkaars adres en telefoon nummer opgegeven voort geval er iets moest zijn.
t Ja .... wie is nu de zwakste weggebruiker, de voetganger of de fietser? Ik weet het ook niet, ik hoop dat ze er allebei slechts een beetje hoofdpijn aan overhouden en niets meer.
|
