jaja 't is al woensdag!

De week is weer half en het lijkt alsof het enkele ogenblikken geleden nog maar zondag was. "Dat is nu oud worden ! " zei mijn moeder zaliger altijd en mijn moeder had altijd gelijk.

Snel even recapituleren wat er ondertussen gebeurd is.

Zoals ik jullie al verklapt had : ik ben naar mijn allereerste Red Hat bijeenkomst geweest.

Ik heb kennisgemaakt met Queen Florry, onze mascotte Flo-Flo en alle andere Ladies en ik moet zeggen : het is me ongelooflijk meegevallen.

Ik had me al wel vanaf het begin als Red Hat Lady ingeschreven, maar het was me tot nu nog altijd niet gelukt om naar een bijeenkomst te gaan omwille van een overvolle agenda.

Geef toe : op onze leeftijd is het soms nodig om eens lekker op een deftige manier uit de bol te gaan. Je wordt als groep op straat niet uitgelachen, maar je tovert op alle gezichten wel een lach, da's heel wat anders.

Queen Florry heeft als Antwerpse Lady met veel succes deze eerste groep Red Hat Ladies in België opgericht. Er waren Ladies uit alle hoeken van België en zelfs van Nederland en ik ben ervan overtuigd dat er nog veel meer Ladies zullen volgen.

Maandag had ik een afspraak in het UZA voor mijn nog steeds fluitende oren.

Deze keer werden drie testen gedaan. Een EEG (ik dacht dat ze mijn hart gingen onderzoeken maar het bleken mijn hersenen te zijn). Een jonge dokter (ze zien er tegenwoordig toch allemaal zo vreselijk jong uit hé?) zette me een antieke zwemmuts op, verbonden met allerlei electroden en verzekerde me met zijn hand op zijn hart dat ik niet in een aflevering 'verborgen camera' verzeild was en dat er stiekem geen foto's gemaakt werden.

Na dit onderzoek trokken we naar een andere kamer waar hij me met een ander machine magnetische bursts op mijn hoofd gaf. Mannekes zeg, plezant is anders!

Voor het derde onderzoek trokken we weer naar een andere kamer en daar kreeg ik twee natte sponzen op mijn hoofd, vastgehouden met een brede elastiek, dat werd aan een apparaatje aangesloten en zo moest ik twintig minuten blijven zitten. Het verontrustte me dat ik niets voelde of hoorde integenstelling tot de magnetische bursts, maar hij verzekerde me dat het zo hoorde.

Na al die onderzoeken moest ik hem tot mijn spijt bekennen dat mijn oren nog even lustig floten, ik voelde geen verbetering.

Hij zei dat de laatste behandeling misschien pas enkele dagen later verbetering zou geven, maar ik vrees ervoor. Ik denk dat ik piepfluitend door het leven zal moeten.

Enfin, ik heb nog een paar afspraken gekregen voor januari en ik ben benieuwd wat ze nog met mijn hoofd en oren kunnen doen?!

Mijn kapsel was natuurlijk niet meer om aan te zien, overal op mijn hoofd en in mijn haar zaten plukjes gel of gom, maar ventje en ik besloten om die middag toch even naar het Shopping Center te gaan. Na een kwartiertje winkelen gaf Herniaretta me duidelijk te verstaan dat zij die dag geen zin had in winkelen en werden we verplicht om terug naar huis te keren.

Zeven weken heeft Seppe het volgehouden, maar wij zijn terug en hij is weer ziek. We waren net terug toen de telefoon ging. Zoon 2 vroeg of we hem konden depanneren, hij moest zo snel mogelijk naar het ziekenhuis want zijn vrouwtje was daar met Tibo en de zieke Seppe. Men had toen al vastgesteld dat hij een longontsteking had.

Op ons voorstel namen we kleindochter mee, ze is nog niet schoolplichtig en kon de nacht en dag bij ons doorbrengen, dat was dan toch al één zorg minder.

Met baby's verwacht je een slapeloze nacht, maar kleindochter bezorgde me er ook een. Om vier uur zat ze klaarwakker in bed en vroeg ze of ik de TV wou aanzetten. Na twee verhaaltjes sliep ze terug in, maar nana geraakte niet meer in slaap met als gevolg dat ik gisteren om zeven uur in mijn tram ben gekropen en heb geslapen als een marmot.