|
Allez het is hier efkes stil geweest in huis omwille van 'den ambras'.
En dames, hoe denkt ge dat een man een einde maakt aan die stilte?
Juist...door medelijden op te wekken. Enfin zo doet mijn ventje dat toch altijd.
t Is nooit een grote prater geweest en hij weet dan ook nooit hoe hij aan een stress situatie een einde moet maken.
Ik daarentegen, flap er altijd veel te veel uit als ik kwaad ben, dus het is dan maar best dat ik mijnen teut hou vooraleer het te ver gaat, want de vrouwen zullen wel begrijpen dat bij ambras wij vrouwen tot in het jaar één kunnen teruggaan om oude koeien uit de gracht te halen, indien nodig.
Gisteren ochtend zat ik bij mijn tas koffie de krant te lezen en ventje liep mankend rond, en met regelmatige tussenpozen kreunde hij dan en keek zielig achterom om te kijken of ik het wel goed gezien had dat hij mankte.
Vervolgens nam hij een tube Voltaren en begon op een spastische manier zijn rechterschouder in te smeren met zijn linkerhand, deze handeling ging ook met het nodige gekreun gepaard.
Ik las rustig verder de gazet en deed of ik niets zag natuurlijk.
Mijn een klein stemmetje, waar ge de vreselijke pijn in voelde, piepte hij: ik denk dat ik eens naar den doktoor ga shoeke.
Hmmmmm..... was mijn antwoord.
Moeste gij ook geen pillen hebben shoeke? vroeg hij.
Ge weet toch dat hij geen pillen meer voorschrijft als ge zelf niet komt antwoordde ik bits, t is nen dokter en hij moet zijnen boterham verdienen, hij heeft het toch nog al gezegd...enkel een voorschrift bij een bezoek, ik zal volgende week wel gaan!.
Met hetzelfde stil piepstemmetje zei hij dan: Ik zal dan maar eens naar mijnen hiel en naar mijn schouder laten zien hé shoeke, wat denkt ge?.
Nog altijd even diep over mijn gazet gebogen antwoordde ik:
ik zeg u al maanden dat ge naar de dokter moet en ge luistert niet, als ge nu ineens vindt dat ge moet gaan dan gaat ge maar hé, ik kan toch niet voor u gaan!.
Hij heeft al maanden lang last van hielspoor en wil niet naar de dokter, maar nu heeft hij waarschijnlijk ook zijn schouder verrokken met het plaatsen van de nieuwe deurbel.
Hij is linkshandig en ocharme die linkshandige mensen, die moeten altijd gereedschap gebruiken dat voor rechtshandigen gemaakt is, en ik heb ook de indruk dat het voor linkshandigen wreed moeilijk is om eender wat op een normale manier te doen.
Als ik hem met een schaar zie knippen, of een schroevendraaier zie gebruiken, dan moet ik me altijd inhouden om niet te zeggen: geef hier manneke, ik zal het wel doen want het is écht een heel raar zicht. Als ge iemand kent die linkshandig werkt dan begrijpt ge pas waar de uitdrukking van komt: hij heeft twee linkse handen.
Ze kunnen alles natuurlijk evengoed of beter als wij, maar voor een rechtshandige lijkt het alsof ze aan het knoeien zijn.
Enfin, ik ben weer serieus afgedwaald.
Moet ik nog iets voor u meebrengen van de winkel shoeke? vroeg hij nog op dezelfde klagelijke, ziekelijke toon.
Ik kreeg natuurlijk al wreed kompassie. Bovendien kan ik nooit lang kwaad blijven.
Vraagt aan de apotheker maar een grote doos vitaminen B Forte want mijn zenuwen hebben dat nodig zei ik.
Hij was al heel blij dat hij me terug aan de praat had gekregen. Ik moest moeite doen om mijn lach in te houden als hij zo de sukkelaar uithangt komt hij altijd wreed komisch over.
Ik weet het, ik weet het.... vrouwen kunnen wreed zijn, maar ge moet als vrouw af en toe op uw strepen staan als ze te ver gaan, anders wordt ge nog een vloermat.
Ik stond op en keek hem na terwijl hij pijnlijk pikkelend de straat uitliep.
t Is toch een schatje hoor, maar als ik hem dat teveel zeg dan gelooft hij mij niet meer.
Een man moet ge op de tippen van zijn tenen houden, dat heb ik al lang begrepen.
Het zijn en blijven jagers dus het wild moet af en toe flink moeilijk doen, zo blijven ze genieten van de sport.
|
