|
Nu mag iedereen denken van Milo wat hij of zij wil, die man is gewoon een mannelijke versie van Florence Nightingale.
Zelfs nadat mijn ventje hem zo beledigd heeft is die man zo braaf om medische hulp te verstrekken. Hij heeft zich als dokter altijd wel gespecialiseerd in een zuiver vrouwelijk gebied, - begrijpelijk want dat is waarschijnlijk de droomjob van alle mannen - maar hij heeft blijkbaar ook goed opgelet tijdens de andere lessen.
Gisteren waren de letters van mijn blog nog niet opgedroogd over mijn ventje zijn hielspoor en floep daar staat een reaktie van de Milo met raad om de pijn te verzachten.
Ik riep ventje aan de computer en zei: ziede nu gij se jaloersen bok wat een vriendelijke man dat is! En gij maar commentaar leveren op zijne persoon.
Ventje werd er gelijk beschaamd van. Zou dat echt helpen denkt ge? vroeg hij me.
Als de Milo zegt dat het gaat helpen, dan gaat dat helpen! Hij had toch ook gezegd dat de tumor in de knie van zus niet kwaadaardig zou zijn, awel en die bleek toch uiteindelijk ook niet kwaadaardig.
Ventje verdween in onze slaapkamer en toen kwam er weer dat ziek/zaag/klaagstemmeke ; zeg nog eens hoe ik die oefeningen moet doen .
Ik riep terug vanuit mijn kamer de instructies van Milo en hoorde ventje hijgen en puffen. Ik ben toen gaan kijken en hij was natuurlijk weer verkeerd bezig.
Ik zei heel traag maar duidelijk:
- Ga op een kleine afstand van een muur staan
- strek uw armen en leun tegen de muur,
- buig dan door u armen met uw gezicht tot tegen de muur
ge moet dat voelen trekken in uwen achillepees.
Waar ligt mijnen achillespees en hoe dikwijls moet ik dat doen, ik voel het in mijn knieën en in mijn armen en sebiet lig ik met mijn façade tegen de grond want de mat rijst weg pufte ventje.
Ik heb hem dan het prentje van gisteren onder zijne neus geduwd en gezegd dat de achillespees dat stuk van zijn voet was waar hij zo dikwijls vroeger een hockey stick tegen gekregen had. Hij kreeg een aha moment en begon weer de strekoefening te doen.
Ik voel het, ik voel het! riep hij bijna euforisch. Ik begon al te denken dat Milo een oefening had gegeven dat meer deugd deed dan enkel aan de achillespees.
Terwijl ik dit schrijf staat hij in de slaapkamer nog beuzze te geven.
Als hij iets plezant vindt dan kan hij moeilijk ophouden, hij heeft hetzelfde probleem met zijn Duveltjes, maar Milo schijnt datzelfde probleem te hebben.
Ik zal moeten oppassen want voor ik er erg in heb gaan die twee nog dikke maten worden en dan is het hek helemaal van de dam.
|
