|
Vorige vrijdag avond ben ik dan uit eten geweest met broer 1 en zijn vrouw die in de Ardennen wonen en mijn zus en haar man, net aangekomen uit Engeland.
t Was weeral twee jaar geleden dat ik mijn zus nog gezien had.
Ventje was er niet bij, want die had al heel lang geleden afgesproken om met zijn ex-collegas op stap te gaan.
Ik heb maar één zus en we hebben nooit echt veel aan elkaar gehad tot mijn grote spijt, alhoewel zij maar twee jaar jonger is dan ik.
We hebben heel andere karakters en waren vroeger ook qua uiterlijk twee heel verschillende types, ik had heel donkerbruin haar en donkerbruine ogen en zij had sneeuwit haar en lichte bruine ogen.
We leken niets op elkaar. Mensen geloofden niet dat we zussen waren.
Vader zei altijd dat zij eentje van de melkboer was.
Ze leerde haar man kennen op de Britse basis in Grobbendonk en trouwde de dag voor ze negentien werd.
Hij was zeven jaar ouder en wou er geen gras laten over groeien.
Ze waren amper getrouwd en ze moesten al vertrekken naar het buitenland. Eerst Duitsland, dat was nog te doen voor een weekend bezoekje, maar toen ging het alsmaar verder.
Eerst een paar jaren in zuid-west Engeland, dan twee jaar naar Malawi, dan weer een tijdje in Noord Duitsland en vervolgens een paar jaartjes Hong Kong enz.
Met zussen en broers die heel veraf wonen smeed je geen echte familiebanden. Je schrijft elkaar regelmatig en je telefoneert, maar die hechte band die zussen normaal hebben is bij ons nooit gesmeed kunnen worden.
Wat wel heel bizar is, is dat we geleidelijk aan met het ouder worden meer en meer op elkaar zijn beginnen lijken.
Op de trouw van neef vorige zaterdag, waren er zelfs mensen die zich vergisten van persoon. Ik heb het ook meegemaakt toen ik op een trouwfeest van haar zoon was in Engeland, daar kwam één van hun vrienden ook naar mij omdat hij dacht dat ik mijn zus was.
Zij is altijd hetzelfde gebleven, ze was altijd blond.
Ik veronderstel dat ik het meest veranderd ben, mijn donker haar is grijs en dat kleur ik nu blond omdat ventje geen oude vrouw in huis wil en ik sta soms zelf versteld als ik in de spiegel mijn zus zie staan.
Ik heb ze tijdens het trouwfeest van zaterdag niet veel kunnen spreken, er waren zoveel mensen waarmee je een babbeltje deed en de dag na de trouw vertrok ze met broer 1 naar hun huis in de Ardennen, want daar was ze nog niet geweest.
De trouw van neef vorige zaterdag was gewoon prachtig...een stralende zon, een even stralende bruid en bruidegom.
Hun zevenjarige zoon mocht op het gemeentehuis samen met hen vooraan zitten en werd door de ambtenaar mooi bij de ceremonie betrokken.
Na de trouw hebben we een boottocht van drie uur gemaakt op de Schelde, aan boord kregen we lekker eten en drinken, iedereen had natuurlijk enorme dorst met zon hitte.
Na de boottocht kregen we allemaal even tijd om snel thuis een beetje op te frissen en dan naar de feestzaal.
Neef en zijn vrouwtje hadden er ook een echt kinderfeest van gemaakt.
Een grote zaal was voorzien waar de kinderen konden spelen, een volle aanhangwagen stond er met speelgoed, en er was een groot springkasteel. Ze hadden twee monitors besteld om op de kinderen te letten maar die zijn spijtig genoeg niet komen opdagen, het enige minpuntje in hun prachtige georganiseerde dag.
Ik hoef je niet te vertellen dat we enorm genoten hebben.
De DJ speelde spijtig genoeg wel voor een bijna lege zaal want iedereen trok naar buiten voor wat afkoeling en het avondfeest zette zich daarbuiten in de frisse lucht verder.
Ventje had nog groter dorst dan ik en hij was gelukkig niet de enige man die later op de avond met een idiote Duvel grijns op zijn gezicht rondliep.
Toen ik het voor bekeken hield vroeg ik ventje of hij mee wou naar huis, of nog wat wou blijven want zoon 2 zou hem dan naar huis voeren.
Neenee....hij ging mee met mij naar huis!
Hij ging terug de zaal in en vloog al meteen weer op de dansvloer, armen zwaaiend in de lucht en zijn Duvel grijns weer breed uitgesmeerd op zijn overgelukkig gezicht.
Nu moet je weten dat een dansvloer de laatste plaats is waar je ventje op krijgt als hij nuchter is! Als hij nuchter is en nog maar denkt dat hij zal moeten dansen dan is hij foetsjie.
Ik danste hem op de dansvloer met de autosleutels tegemoet en zei: als ge wilt blijven, doe maar hoor, maar volg anders deze sleutels.... dansend heb ik hem zo naar de auto gelokt waar hij met een plof in de passagierstoel viel.
Gelukkig moesten we niet ver rijden en zoals gewoonlijk was er in onze straat weer bijna geen plaats om te parkeren.
Nu moet ik toegeven dat ik qua parkeerkunst ben zoals de meeste vrouwen: parkeren is een probleem, ik heb normaal gezien de plaats van een vrachtwagen nodig om gemakkelijk te maneuvreren.
Ventje daarentegen kan parkeren op een postzegel, hoe hij het klaarspeelt ik begrijp het niet.
Nu was er precies zon klein plaatsje voor onze deur en ik dacht: so what...zo laat op de avond ziet niemand me knoeien, ik ga proberen ertussen te geraken.
Net op dat ogenblik gingen de oogkleppen van ventje open, hij zag wat ik van plan was en zei: drgddegij nietjtussegerokke zjenne.
Meer heb ik natuurlijk niet nodig als uitdaging, ik zette met netjes klaar om achteruit de plaats in te rijden en de goden stonden me bij, van de eerste keer erin met één centimeter plaats vooraan en achteraan...waarop ventje me vol bewondering aankeek en zei: ddjukot noeitgedochtdagget gjing kunne, plofisiatshoe... en hij strompelde zalig gelukkig ons huis binnen en plofte ondanks het late uur neer in zijn zetel.
Zoudt ge niet beter ineens gaan slapen? vroeg ik en hij antwoordde: sjiejekejesebietefkesruste.
Ik ben dan maar alleen gaan slapen. Ik kan me niet meer herinneren om welk uur hij dan toch de trap opgekropen is, maar s morgens lag hij toch in ons bed.
Ventje heeft het geluk of het ongeluk dat hij nooit een kater heeft en toen hij wakker werd sprong hij net zoals alle dagen monter en fris recht, strekte zijn armen en keek me aan en zei: goe feestje gisteren hé, k heb me goed geamuseerd en fluitend ging hij de trap af om koffie te zetten. Niet te geloven.....
|
