|
.
|
|
In mijne Cathechismus van vroeger bij de nonnekes stond duidelijk geschreven : "en den zevenden dag zulde gij rusten..."
Enfin, enkel de huismoeders begingen dan geen doodzonde, want tenslotte moest er eten op tafel komen en moesten er kinderen verzorgd worden nietwaar?
In andere religies (ik volg de heerlijke reeks 'In Godsnaam' van Annemie Struyf) hebben de vrouwen het soms beter - bij manier van spreken dan wel.
Wanneer ze in hun onreine periode zijn mogen ze niets aanraken en zeker niet hunnen echtgenoot, m.a.w. elke maand een weekje congé.
Niet slecht gezien van hunnen Almachtige vind ik.
Spijtig genoeg zijn mijn onreine periodes ook geschiedenis, dus van geloof veranderen zal ook niet meer helpen.
Maar zoals gewoonlijk dwaal ik af.
't is zondag vandaag, mijne zevende dag en na een weekje Hospitaal Bojako voelt het aan als een dagje rust.
Mijne zilveren zal vanavond wel zijn eten op tafel willen, maar hij kan tegenwoordig al een patat schillen.
Hij gaat erop vooruit mensen, ge kunt het niet geloven!
Vrijdag avond waren zieke kleinzoon 1 en 4 duidelijk aan de beterhand, wat er van boven inging bleef erin en er kwam een normale hoevellheid en consistentie van onder uit.
Nu zullen we maar vingers en tenen gekruist houden dat ze hun microben niet hebben doorgegeven aan hun siblings (broers en zus, maar ik vind niet onmiddellijk het geschikt nederlands woord).
Maandag gaan we met een groepje vrienden samenkomen en trachten een vaste dag af te spreken om elkaar regelmatig te ontmoeten, op z'n minst één keer per maand zoals vroeger.
Wij (dit groepje vrienden) zijn nu allen met pensioen, maar geloof het of niet, we hebben het nu moeilijker om samen te komen dan vroeger toen we allen werkten en kleine kindjes hadden.
Ik begrijp ook niet hoe het kan maar het is een feit.
Natuurlijk speelt onze rijpe oude dag waarschijnlijk flink mee. De geest is nog wel twintig jaar oud maar de body en de knoken willen niet meer mee.
Na een dagje kinderoppas zak ik 's avonds als een pudding ineen, daar waar ik twintig jaar geleden nog met frisse moed 's avonds op stap ging.
Gisteren ben ik zelfs 's middags ingedommeld, iets wat heel zelden gebeurt, zelfs na mijn slapeloze nachten.
Door dat indommelen heb ik dan weer, spijtig genoeg, de open school dag van onze oudste kleinzonen gemist, maar langs de andere kant was ik na die lange dut dan weer fris genoeg om 's avonds naar onze vrienden te gaan om een lekkere Raclette te nuttigen.
Het lijf van Mr. Silver verslijt precies niet in hetzelfde tempo als dat van mij.
Gisteren voormiddag is hij de gemeenschappelijke tuin gaan omspitten en na de middag heeft hij lustig verder kleine zaken afgewerkt in de bijkeuken.
Zonder enige moeite trippelde hij 's avonds lustig mee naar onze vrienden en vandaag is hij weer aan het tuinieren, regen of geen regen.
(tenzij hij in de serre een Duveltje zit te nuttigen natuurlijk).
Die Russische genen van hem zijn er verdorie straffe, die heeft hij aan mijn even fitte bijna 87 jarige Schwiegermutti te danken.
Jaja 87 wordt ze volgende woensdag en nog altijd zo gezond als een viske.
De feestdagen zijn voorbij... en nu zitten we weer volop met de verjaardagsfeesten.
Hoe kan een mens nu vermageren vraag ik u ?
Binnenkort zal ik het weten, want de kogel is door de kerk. Ik heb een afspraak gemaakt bij een diëtiste.
Ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.
Jullie ook zeker? ;-)
Wees gerust, ik hou u op de hoogte!
|
)
en 't blijkt zo te zijn dat vrouwen rapper verslijten dan mannen ! ( hoe zou dat komen ? 
