|
Het is jullie misschien nog niet opgevallen, maar mijn hobby is spelen met de computer.
Het begrip spelen is dan ook heel rekbaar.
Ik vind het reuze plezant om mijn blogje te schrijven, dus schrijven is ook spelen zoals dat nonsens gedichtje van gisteren.
Ik kan niet dichten, ik heb een mateloze bewondering voor mensen die het wel kunnen, maar ik bak er zelf niets van. Schoenmaker blijf bij uw leest geldt zeker voor mij.
Maar gisteren was het nonsens gedichtje gewoon een tekst om mooi verpakt in een kader op mijn blog te zetten. Stijl Hotlips. Wat zij kan grenst aan het ongelooflijke. Stikjaloers ben ik en ik durf dat best toegeven. Ik leer ook graag bij.
Hotlips is ook mateloos genereus om haar talent met anderen te delen. Toen ik begon te bloggen kon ik enkel een tekst in Word typen en dit op mijn blog plakken. Al de rest was voorzien door onze grote bezieler de Patrick en dan bedoel ik niet die van A.
Wat me onmiddellijk opviel, zeker in onze categorie, was de hulpvaardigheid van mijn mede-bloggers. Als je een probleem had, dan probeerde men om je helpen.
Een volslagen computer-analfabeet helpen is niet gemakkelijk. Je moet het dan nog hééééél simpel kunnen uitleggen.
Ik probeerde om mijn vragen wat uit te smeren om niet altijd dezelfde persoon lastig te vallen, vroeger aan onze Chia/Labo/Mimi die we nog allemaal ontzettend missen, Hotlips, Huismusje, Ludovicus, Milo, Cyberfox, Bomma, Myette... (sorry als ik nog iemand vergeet) ... ik heb van hen allemaal hulp gekregen.
Muziek op mijn blog, fotos, kadertjes, een loep ... noem maar op, zonder hen was het hier bij Bojako een trieste bedoening.
Ik had natuurlijk naar het Forum kunnen gaan en daar vragen stellen, maar het is toch veel leuker om als vrienden onder elkaar mekaar te helpen.
Mijn kaderke van gisteren lukte maar gedeeltelijk en dat na uren werk. Er is nog veel werk aan de winkel. Maar dat is net het leuke, het proberen om creatief bezig te zijn met moderne middelen. Mijn tekengerief ligt momenteel dik onder het stof, spelen met een fotobewerkingsprogramma is veel leuker op dit moment.
Of ventje het allemaal zo leuk vindt, wel dat denk ik niet, want voor ge het in de mot hebt zijt ge toch enkele uren stil met zon nieuw probeerseltje.
Toen ik gisterenochtend beneden kwam stond mijn laptop op de living tafel startklaar... ingelogd en al.
Ventje stond ernaast met een brede glimlach, hij kent nog minder van computers dan ik, en ik dacht dat hij ook ging beginnen surfen.
Maar nee shoeke, ik heb dat voor u klaargezet, dan moet ge niet altijd daarboven op uw kamerke zitten hij had er zelfs een tasje koffie naastgezet.
Mijn eerste gedacht was, oh wat een schatteke toch, altijd zo attent.
Mijn tweede gedacht was, hm....die vindt dat ik teveel boven zit aan mijn computer.
Mijn derde gedacht was, ocharme, die mist mij en wil dat ik hier in de living bij hem zit.
Met dit allemaal in gedachten (sic) zette ik me wat later neer aan de livingtafel om dan maar met de laptop te werken.
Nu, ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar volgens mij werkt een laptop toch niet zo vlot en gemakkelijk als een PC. Bovendien is de mijne dan nog een Qwerty. Als ik eraan denk dan verander ik de taal omdat ik toch blind typ, maar als je met zo iets ingewikkeld bezig bent als kaderkes maken en daar tekst opplakken dan begint het op je zenuwen te werken indien je voortdurend op een foute toets tikt.
Bovendien vind ik dat ik gemakkelijker kan lezen op mijn groot scherm. Alles staat zo klein op het scherm van mijn laptop en ik zie het niet al te best. De livingtafel is ook te hoog en ik krijg er kramp van in mijn arm en in mijn nek. Enfin, ge hebt het al door zeker, ik zit liever gerust boven aan mijn gewone PC te werken.
Maar ja, wat doet ge niet allemaal voor zon schat van een ventje?
Ik was goed en wel een kwartiertje bezig en zag ventje zijn jas aandoen en de tuin intrekken. Mijn ventje heeft geen zittend gat zoals men hier placht te zeggen.
Ik heb daar mooi een hele tijd beneden gezeten en hij, de man van wie ik dacht dat hij me miste, was tot laat in de namiddag helemaal achter in de tuin het zwembad winterklaar aan het maken.
Ik zit me nu nog altijd af te vragen waarom hij de laptop beneden klaar heeft gezet, voor mijn aangenaam gezelschap was het zeker in elk geval niet!
Zucht...mannen....ik zal ze nooit begrijpen.
|
