|
**
Om de twee jaar vieren we het kerstfeest ofwel op kerstavond, ofwel op kerstdag. Schoondochter 2 moet de kerk in het midden houden, want haar ouders vieren ook graag op kerstavond.
Dit jaar was het feest bij ons op kerstdag, vanaf vier uur, want dan hadden de kleinsten hun middagdutje achter de rug en dan had schoondochter 1 haar dienst in het ziekenhuis erop zitten.
Mijn lieve vriendin vond het erg dat wij op kerstavond alleen zaten, ik vond dit helemaal niet erg, maar ik gaf graag toe omdat zij het zo lief vraagt en ook omdat zij beter kookt dan een chef in een restaurant met drie Michelin sterren!
Het nadeel was dat ik die nacht bijna niet geslapen heb van het vele eten en drinken, mijn maag verdraagt dit niet langer. Mijn hoofd ook niet.
Ik stond dus op kerstdag om half zes op, om iets tegen de maag- en de hoofdpijn te nemen en besloot maar op te blijven want ik moest zelf nog mijn kerstmenu beginnen voorbereiden.
Terwijl ik wachtte tot de pijnstillers hun werk deden heb ik dan maar naar een film gekeken.
Toen ventje eindelijk uit zijn bed kwam, zijn we met de voorbereidingen begonnen.
Zijn taak is bij elk feest altijd hetzelfde. Hij dekt de tafel prachtig èn hij schilt de patatjes. Vanaf dan begint zijn feest tot de volgende ochtend (nu dus) en dan neemt hij de opruim en de afwas voor zijn rekening. Na het feest is hij hiertoe niet toe in staat, want dan ligt hij uitgestrekt in de zetel met een gelukzalige, voldane, dronken glimlach op zijn gezicht.
Dat het druk was hoef ik niet uit te leggen, zes volwassenen en vier kleinkindjes waarvan de oudste zes jaar en de jongste zes maanden.
Ons huisje is niet heel groot maar we zijn goed voorzien op kindjes, drie kinderstoelen, een box, een hang-loop-dingske voor onze Seppe, een babysit...kwestie van hem wat afwisseling te kunnen bieden en natuurlijk een massa speelgoed.
Iedereen had een ziljard geschenken bij en ventje was weer een hele middag zoet geweest met het creëren van heel grote, ingewikkelde geschenkverpakkingen.
Ik zit hier nu pal voor mijn kerstgeschenk.
Een flatscreen monitor, of hoe je dat ding ook noemt. Ik heb een hoop plaats bijgekregen op mijn bureauke, maar ik heb wel een verrekijker nodig om deze tekst te kunnen lezen, de letterkes zijn zo klein.
Ik zie nu wel van iedereen het 'volledig' blog, wat ik niet kon op mijn vorige monitor.
Dus, op de lijst voor mijn verjaardag in maart zal ik een bril-verrekijker moeten zetten.
Ventje was ook dolgelukkig met zijn nieuw scheerapparaat met alles erop en eraan, maar nog beter vond hij zijn pepermolen op batterijen. Iedereen was aant niezen, hij wist niet van ophouden zo plezant was het hij had op dat moment al wel de nodige apertieven en wijn binnen!
De kinderen straalden ook, elk hadden ze hun favoriet geschenkje. Kleinzoon 2 klampte de DVD van Cars met een zalig, verrukt gezicht tegen zijn borstje, en sprong van blijdschap meermaals in de lucht, écht zunde dat we dit niet op foto hebben kunnen vastleggen.
Schoonma had gelukkig dit jaar forfait gegeven, ze had voor één keer gekozen voor de rust en stilte van het kerstfeest bij schoonbroer, daar zijn nog geen joelende, rondlopende, krijsende kleinkindjes.....wij vonden dit natuurlijk hééééééél spijtig!
|
