|
Het in Aruba pas getrouwd koppeltje gaf gisteren een feest hier in Antwerpen voor de andere familieleden, waaronder wij.
Bruid en bruidegom straalden van geluk. Hun ouders ook.
Tenslotte had mijn broer, samen met de bruidegom, bijna een jaar in uiterste geheimhouding alles gepland om dit sprookjeshuwelijk tot een goed einde te brengen.
De door de bruidegom uitgekozen jurk was prachtig, de door hem gekozen ringen waren prachtig....nichtje leek op een sprookjesprinses.
In Curaçao had hij haar ten huwelijk gevraagd op Valentijnsdag.
Zij had natuurlijk ja gezegd en toen had hij zijn spel verder gespeeld en ze begonnen zogezegd samen te plannen voor een huwelijk.
Zij wist natuurlijk niet wat haar te wachten stond.
Dolgelukkig waren ze in Aruba aangekomen, het hotel was prachtig, de zon, het strand, de zee, een idyllische omgeving.
Op het einde van hun eerste vakantiedag in het hotel kwamen ze terug gewandeld van het strand en toen zag ze iemand op het terras van het hotel staan.
Tegen haar verloofde zei nichtje: ik denk dat ik een zonneslag heb zoetje, want dat is precies mijn zus daar aan het hotel.
Toen ze nog wat dichterbij kwamen zei ze : verdorie die trekt nu écht als twee druppels water op mijn zus! en toen zag ze pas haar ouders en de andere familieleden, die hen wat later met een ander vliegtuig naar Aruba waren gevolgd.
De verrassing was overweldigend. Zij was in de wolken en hij ook natuurlijk omdat zijn plan zo goed geslaagd was.
De trouw kreeg zelfs in Aruba de nodige belangstelling, een krant wijdde er bijna een hele pagina aan.
En gisteren was het dus weer feest.
Nu mochten ook wij hen bewonderen en mee delen in hun geluk.
Het mooiste vond ik de woorden van de zoon.
Ik zei hem bij het binnenkomen: proficiat lieve schat met je nieuwe stiefmoeder en hij antwoordde zonder een ogenblik na te denken : neenee....das mijn stiefmoeder niet, das mijn moeder.
Ik wens hen een heel lang en een heel gelukkig leven toe.
|
