|
Vanmiddag was het feest bij zoon 2 en zijn vrouwtje. Deze keer vierden we hun verjaardagen.
Alles verliep pico bello.
De grootmoeders keuvelden, de kinderen speelden en de grootvaders deden samen een kampioenschap om ter meeste Duvels/pinten/wijn drinken.
Enfin ... ge kent dat hé, Breugeliaanse toestanden: eten en zuipen. :-)
Mijn Lokerse vlaai werd door de meesten met smaak gegeten maar toen ...
...acht kleinkindjes speelden al een hele middag mooi samen in de grote tuin en op het supergroot plein achter het huis, ze liepen terug binnen, keerden terug in de tuin, ze speelden op de glijbaan, op de schommel en toen ...
...Seppe liep net voorbij de schommel toen die vanuit de tegenovergestelde richting hem met een enorme smak vlak op zijn neus en mond velde.
Een ijselijk luide gil en overal bloed, 'k heb nog nooit zoveel bloed zien spuiten.
Nonkels en vader verbraken het wereldrecord snellopen en de papa raapte Seppe op en droeg hem rennend naar binnen. Mama, die net boven Tibo te slapen legde kwam ijlings de trap afgerend. Schoondochter 1, een verpleegster, vond het raadzaam om naar de dichtstbijzijnde spoedafdeling te gaan in Reet.
Zoon 2, schoondochter met een bloedende, huilende Seppe in haar armen, vertrokken naar die dichtsbijzijnde spoedafdeling en alle achtergebleven kindjes en volwassenen zaten in shock urenlang te wachten op nieuws.
Aan allen die in Reet of omgeving wonen : doe geen moeite, ga daar niet naartoe, rij verder naar het UZA, want in Reet word je niet geholpen, zeker niet tijdens het weekend !
Niemand kon nog een hap door zijn keel krijgen, alle borden bleven verder onaangeroerd. De twee Bompa's ruimden in stilte de tafels af en begonnen aan de afwas, zo verwerken mannen hun verdriet. De grootmoeders troostten de kleintjes.
Rond 11 uur kwamen eindelijk de opgeluchte ouders terug thuis en wel mèt een gehavende, maar nu verdoofde en slapende Seppe. Zusje lag tussen beide grootmoeders te slapen op de zetel, ze wou niet naar bed voor ze haar broertje had gezien.
Seppe werd zachtjes, nog steeds slapend, neergelegd in de zetel. Zijn nieuw turkoois/blauw T-shirtje, waar enkel het woord STOER op stond, hing vol bloed. Zijn schattige tuitlippen waren dik en bloederig gezwollen en zijn melktandjes ... of die nog gered zullen kunnen worden valt af te wachten tot ze bij een tandarts kunnen. Er werd een RX genomen om te zien of zijn neusje en kaaksbeen niet gebroken was, dat bleek allemaal in orde en zijn tweede tandjes, die al in de wachtrij staan, zouden ook niet gehavend zijn. De stomatoloog op de spoedafdeling had de wonde in zijn tandvlees gestelpt met speciale wattenstaafjes en Seppe had dit alles bijzonder moedig doorstaan.
Toen zijn opgeluchte ouders hem prezen voor die moed tijdens zijn doorstane trauma zeiden ze dat hij een geschenkje mocht kiezen. Hij hoefde er niet over na te denken en zei prompt : 'ik wil een grote, nieuwe fiets'. Zijn hersenen waren niet dooreengeschud, hij wist verdorie nog heel goed hoe hij van de situatie gebruik kon maken. :-)
Pffft....Je denkt eens je kinderen volwassen zijn : oef ... dat hebben we goed doorstaan, nu komt er wat peis en vree in onze leven, huh...mijn hoela : nu begint alles terug via de kleinkinderen.
Ik heb me stoer gehouden tot thuis, maar daarnet kwamen toch even de traantjes boven om zoveel pijn bij zo'n lief, klein hummeltje, maar het waren ook traantjes van geluk omdat het niet erger was dan we dachten.
|
