Mijn dagboek dient weer dringend bijgewerkt zie ik.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De week is weer in een ongelooflijk tempo voorbijgeraasd, ik kan niet geloven dat het vandaag al zaterdag is.
Donderdag werd de vriend van ventje begraven. Dertig jaar lang waren ze collegas en sinds hun pensioen gingen ze bijna elke dinsdag samen met enkele andere collegas van vroeger, trouw een pint pakken in hun oude stamkroeg.
Hij zal heel erg gemist worden.
We moesten ons haasten om terug thuis te zijn, want er was ons gevraagd om op kleindochter te babysitten.
Vermits ventje na de middag bij zoon 2 ging helpen, was Seppe naar de kribbe.
Herniaretta laat me niet meer toe om in ijltempo achter het turbo ventje aan te hollen.
Hun mama moet nu 'super dringend' alle huisraad inpakken, want hun huis moet leeg zijn tegen het einde van de maand.
Of het nieuwe huis af zal zijn tegen volgend weekend blijft een groot vraagteken, bewoonbaar zal het zeker zijn - maar bewoonbaar kan heel ruim gezien worden hé?
Schoondochter wil echter dat het ook veilig zal zijn voor de twee kleintjes en dat blijft te betwijfelen. In de voor- en achtertuin ligt nog veel afbraakmateriaal.
Haar ouders hebben al gezegd dat ze twee maanden bij hen kunnen logeren tot het huis helemaal in orde is.
s Avonds bleef iedereen bij ons eten, gewone kost hoor : spinaziestoemp met frikadellekes en als dessert: warme appelcake met warme vanillepudding.
Vrijdag had zoon 1 gevraagd of ik op de twee oudste kleinzonen kon passen, want ook hij had nog veel werk thuis en zijn vrouwtje moest werken.
Het was net zoals de weken ervoor, beide kleinzonen waren uitgeteld na een week speelplein en wilden gewoon rustig binnen spelen. De tuin oefende helemaal geen aantrekkingskracht uit.
Vermits het moederkesdag was in Antwerpen stelde ik voor om dan maar een mooi schilderij te maken voor hun mama.
Kleinzoon 1 was onmiddellijk akkoord, maar hij wou het dan wel doen zoals nana, en hij wees naar mijn aquarels.
Ik haalde mijn hobby valies boven en gaf hen elk een (niet al te duur) blad om op te schilderen.
Wat moeten we schilderen? was de volgende te verwachten vraag. Een heel mooie schilderij voor uw mama voor moederkesdag zei ik.
Kleinzoon 2 besloot om al zijn monsters en dinausarussen te tekenen, maar kleinzoon 1 stond erop om een echte aquarel te maken.
Hij kreeg dus zijn eerste les : ik zette een vaas met bloemen voor hem neer als voorbeeld en zei dat hij dat eerst op zijn blad moest schetsen en dat ik hem vervolgens één aquarel techniek zou aanleren.
Hij ging er helemaal in op. Ik leerde hem eerst goed het onderwerp bestuderen, de vorm, de kleuren, de details op de vaas en de kleurschakeringen van de bloemen en het groen.
Het grote ogenblik was er eindelijk toen zijn schets naar behoren getekend was.
Ik gaf hem een schoteltje met de basiskleuren erop, potjes om te mengen, een potje met proper water, enkele goede penselen, een blad om de kleuren op uit te testen en een doekje.
Toen ik hem de techniek liet zien was hij in de wolken.
Uren was hij stil, zijn tong verbeten tussen zijn tanden geklemd en hij die anders nooit kan wachten en geen greintje geduld heeft begreep dat hij soms toch moest wachten tot een kleur opgedroogd was om daarna verder te kunnen schilderen.
Ik zei hem ook dat het heel belangrijk was om op het juiste tijdstip te stoppen. Je kan een schilderij naar de verdoemenis helpen door er nog een laatste (onnodige) finishing touch op aan te brengen.
Hij keek me heel begrijpend aan en toen ik hem zei dat het een handtekening en een datum waard was, zette hij met zwier zijn kribbel eronder en ook de tekst : voor mama voor moedertjesdag 15.8.2008.
Is mijn handtekening wel mooi genoeg of zal ik een andere proberen? vroeg hij bezorgd.
Ik verzekerde hem dat zijn mama het een pracht handtekening zou vinden.
De schilderij werd aan de frigo opgehangen om te drogen.
Keer op keer liep hij vol bewondering voorbij zijn kunstwerk. Zou ik er geld voor krijgen indien ik het verkoop? vroeg onze kleine materialist.
Ik vertelde hem dat zelfs grote schilders soms hun schilderijen niet verkocht krijgen en dat hij daar best nog niet op moest rekenen.
Wat later op de middag kwam ons buurmeisje, die samen in de klas zit met kleinzoon 2, ook spelen.
Toen schoondochter later op de middag kwam, leek het alsof er een orkaan door ons huis gewaaid had.
Zoon 1 arriveerde ook en beiden wilden ze me voor moederdag trakteren door Chinees te halen, maar de kinderen scheurden van de honger en ik wist niet wanneer ventje zou stoppen met werken bij zoon 2. Ik bedankte hen en zei dat hun mooi boeket al voldoende was geweest, en dat ik het etentje tegoed zou houden.
Ik had na hun vertrek zelfs geen fut meer om op te ruimen en liet alles voor wat het was.
Zoonlief 2 belde me deze ochtend heel vroeg wakker om babysit afspraken te maken voor volgende week.
Ik mompelde vanonder mijn lakens dat hij best wat later moest terugbellen omdat ik wou uitslapen.
Toen ik dan eindelijk beneden kwam, klaar voor de opruim strijd, zag ik dat vannacht een goede fee was langs geweest verkleed als mijne zilveren want alle speelgoed was netjes opgeruimd.
De koffie stond klaar te pruttelen en hij was alweer vertrokken nog slechts één week te gaan voor de verhuis!:roll:
|