|
Getver, getver *$%... mijnen ouwe trouwe tweedehands Oxfam PC is aant begeven.
Medeverslaafde computer freakskes zullen begrijpen dat je kapot gaat van de zenuwen wanneer je trouwe medewerker tekenen van sleet begint te vertonen en begint te haperen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren zat ik verwoed te proberen om het ding weer on line te krijgen. De zweetdruppeltjes parelden van mijn neus.
Gelukkig kwam Neef op de middag even binnengewipt, net toen mijn hartkloppingen alarmerend begonnen te worden. Hij zette zich een halfuurke achter de console en floep het ding werkte terug.
Ik heb met mijn ogen trachten te volgen welke deskundige manoeuvres hij vliegens-vingervlug intoetste, maar het ging me allemaal veel te snel.
Maar oef, de PC werkte nog, de router werkte nog, ik kon ook nog online via mijn laptop, maar neef dacht dat er toch iets mis was met de netwerkverbinding van mijn oude PC.
Opgelucht omdat hij het terug aan de praat had gekregen vertrokken ventje en ik voor een wandeling, want buiten scheen een heerlijk lentezonnetje. Bovendien was ik al een week niet meer buiten geweest. Ik snakte gewoon naar wat zonnestralen.
En
hoe gaat dat, je komt op een wandeling altijd iemand tegen de je kent, die vragen dan of je er ene mee gaat pakken en natuurlijk zeggen wij nooit nee.
Toen we net naar huis wilden vertrekken, belde broer 2 om te vragen of we zin hadden om met hen ergens samen een hapje te gaan eten, en wat doe je dan ? Je zegt natuurlijk niet nee. Dus wijle weer op trot.
Op een vrij redelijk uur kwamen we thuis, weliswaar had de wereld een iets roziger gloed omwille van de wijn, en ik zette me zeer relax en goedgemutst achter mijn nu opgelapte PC, zo dacht ik toch, maar weer : nada, noppes, nikske.
Foert! Ik ben dan maar, nog steeds zwevend in mijn roze, benevelde wolk, naar mijn beddestee vertrokken, piekerend over de geheimzinnige, duistere ingewanden van een PC.
Vanmorgen, vol frisse moed zette ik de PC terug aan in de hoop dat de nachtrust hem ook goed zou gedaan hebben, maar de PC-Fee was die nacht toch niet komen opdagen. Ik kon nog steeds niet online.
Enfin, t is nog altijd een troost dat ik wel op mijn laptoppeke kan werken, maar heel veel staat daar nog niet op geprogrammeerd.
Ik zal er eens dringend werk van moeten maken.
Neef heeft het ook zo vreselijk druk en ik val hem niet graag lastig met kleine akkefietjes.
Mijne zilveren, nog een grotere computer analfabeet dan ikzelf stond over mijn schouder daarnet ook heel zorgelijk te tut-tutten. Hij heeft sinds korte tijd ook het surfen ontdekt en meestal werkt hij via de laptop.
Samen beschikten we gelukkig net over genoeg verstand om tijdelijk de laptop rechtstreeks aan te sluiten aan het internet ipv de vaste PC en nu gaat het toch een beetje sneller dan via de router.
De oude PC staat er een beetje mistroostig naast, maar ik kan gelukkig nog aan alle gegevens.
Vandaag wordt het dan een dagje saven en overzetten naar de laptop vooraleer het te laat is, en voort geval dat mijnen ouwen trouwe het helemaal begeeft.
Altijd met een laptop werken vind ik wel niet zo gemakkelijk. (ik zal dit maar héél stilletjes schrijven want anders begeeft de laptop het ook, hoe zou je zelf zijn indien je hoorde dat je maar tweederangs gevonden werd)?
Moest ik toch een tijdje uit de ether verdwijnen, dan weten jullie dat de laptop mijn vorige zin heeft gehoord en genoteerd! De computers van nu worden ijselijk slim.....
|
,dikke kusssss
