|
Ons madam ocharme, ze ligt hier compleet strijk in de zetel, bibberend als een espeblad, haar zenuwen hebben het begeven vrees ik.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Drie dagen lang vechten met een computer die niet wou meewerken, het was teveel van t goede.
Op een gegeven moment liep ze hier rond met een ijzige, verwilderde blik in haar ogen, ongewassen, nog steeds in haar PJs en voortdurend in zichzelf mompelend
ik zwier hem sebiet door het raam.
Ik schrok me rot want ik dacht dat ze mij bedoelde en zo vant elfde verdiep naar beneden is geen lolleke hé?
Wat is er mijn lief schattebolleke? vroeg ik van op een voorzichtige afstand, terwijl ik haar een stevige borrel en twee Valium's gaf. Vertel het eens aan t ventje!.
Ze keek me met dikke, rood-betraande ogen aan en zei: hij doet het écht niet meer, ik heb alles geprobeerd, maar hij wil niet!.
Even dacht ik dat ze het over een andere man had, maar toen besefte ik dat ze het over haar computer bezig was.
Ze vertoonde serieuze ontwenningsverschijnselen.
Elke dag hangt ze aan dat klavier gekluisterd en zit ze voor dat scherm en meestal is ze dan vrij rustig en zoet, daarom protesteer ik meestal maar weinig.
Enfin, ons madam heeft heel veel rare en bizarre kantjes, maar toch blijf ik bij haar.
Weet ge, ze spreekt niet veel tegen, zorgt goed voor mij en de klein mannen en kookt niet slecht, dus ik voelde dat er nu van mijnentwege iets verwacht werd.
A mans gotta do what a mans gotta do.
Ik zette me schrap, wreef eens met spijt over mijn Visa kaart, zette mijn beste macho zware stem op en zei : euh
wat denkt ge .. willen we eens naar die grote computer winkel op de grote baan hier wat verder gaan en eens rondneuzen, of wilt ge zoals altijd de derde wereld helpen en naar Oxfam winkel gaan?
Plots vulden haar ogen zich weer met sprankelende lichtvonkjes.
Ze vloog naar boven en ik zweer het u, vijf minuten later stond ze gewassen, gekamd en aangekleed aan de voordeur.
Lets go! zei ze met een ongelooflijk vastberaden stem en in haar handen hield ze de reklame van de week van de Lidl vast.
In een mum van tijd waren we in de enorme nieuwe extra-large multi media winkel.
Ons madam is geen gewoon, ze stevende zonder pardon op een jonge verkoper af, duwde hem de reklame van de Lidl onder zijne neus en zei: dat staat vanaf 3 maart in reklame maar ik wil het NU !.
De jongen herkende een Hyacinth Bucket wanneer hij er een zag en trok ons zonder dralen mee naar een afdeling vol computers.
Samen met mijn eega liepen ze het lijstje door en ze kwamen binnen een kwartier tot een besluit. Het heeft een kwartier geduurd omdat ons madam het nooit kan laten van af te pingelen en te bedelen. Altijd wilt ze nog ietske meer voor haar/mijn centen.
De jongen had echter lessen assertiviteit gevolgd want hij gaf geen krimp, ze kreeg enkel de computer en niets meer.
Ik volgde, net zo gedwee als de man van Hyacinth tot aan de kassa en haalde trillend mijn Visa kaart boven.
Mijn madam was gelukkig.
Efkes dan toch.
Ik volgde thuis de instructies om het hele gedoe in elkaar te krijgen en het stopcontact in te steken, maar dan haak ik af. Ik ben de man van de hardware en ons madam zorgt voor de software.
Ze zette zich achter het klavier precies of ze was een piano virtuose en begon vervolgens alles te installeren.
Blijkbaar was dat ook niet zo evident want toen ik daarstraks thuiskwam lag ze weer in de zetel met een even verwarde blik en een groot glas whisky in haar hand net zoals de dag ervoor.
Maar allez toch shoeke, wat is er nu weer? vroeg ik bezorgd.
Laat me gerust, ik ben aant bekomen, gij weet zeker niet hoe moeilijk dat is om alle oude programmas geschreven voor Windows 2000 en XP nu op Vista te krijgen zeker?
Ik had geen flauw idee waar ze het over had, dus ik heb mij maar zoals gewoonlijk stillekes teruggetrokken.
Ik kan enkel typen en zo te zien werkt dat stukske hier al, dus ik ben al dik tevreden.
Als ze morgen wat bedaard is zal ik haar vragen of ze Google Earth en Immo Web voor mij kan vinden, want dat zijn de enige twee sites waar ik graag kom, of nee: vakantie websites vind ik ook heel plezant, maar ik durf het nu eventjes niet vragen.
Morgen nog eens proberen!
Ik had anders nog een goei mop voor jullie klaarliggen, ik ga het er toch maar opzetten want ons madam zal wel niets meer schrijven op haar blogske vandaag denk ik.
Mop:
Bomma komt in het rusthuis terecht en iedereen staat klaar om haar te helpen. De verpleegsters wassen haar, geven haar een lekker ontbijt en zetten haar in de zetel voor het venster met zicht op de prachtige tuin. Alles lijkt perfect tot ineens bomma lichtjes naar rechts begint over te hellen. Onmiddellijk storten twee verpleegsters zich op haar en zetten haar terug goed recht in haar zetel. Alles lijkt zich terug te normaliseren tot bomma begint naar links over te hellen. Weerom snellen de verpleegsters toe om haar terug in de correcte houding te hijsen.
Enkele dagen later komt de familie op bezoek om te zien hoe bomma het maakt. - Is alles goed verlopen tot hier toe, zijn ze vriendelijk?
Het is zo slecht nog niet hier, behalve dat je geen kans krijgt om scheten te laten!
Groetjes van
De zilveren.
|
Kom je Duveltje maar halen volgende week,je hebt hem verdiend,en die mop..ja sé ,typisch mannelijk he ,als het maar over sh.. kan gaan
Prettig weekend voor jullie he!kussss
