Voilà zie, we zijn weer thuis na een heerlijke,  korte ‘zonnige’ vakantie. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Alhoewel we een heel bescheiden rijwoning hebben,  verandert het elke keer we thuiskomen na een reis in een piepklein paleiske en heb ik altijd zin om zoals de vorige paus bij het binnenkomen op mijn kniekes te gaan zitten en de grond te kussen.

Soms moet ge even weggaan om te beseffen hoe mooi en gezellig uw (t)huisje wel is.

Hoewel…enkele weken geleden lag kleinzoon 2 op z’n rug languit op de grond rond te kijken en plots zei hij : “nana ik vind het hier bij u zo mooi!” – wetende dat mijn kinderen helemaal mijn ‘antieke’ smaak niet delen,  deed het me ongelooflijk deugd dat de kleintjes het dan wel weer mooi vinden. 

Maar zoals gewoonlijk dwaal ik weer af, dus om op de reis terug te komen.

We hebben voor de allereerste keer in ons leven met vrienden een georganiseerde busreis gemaakt.   Mijne zilveren wou dit tot nu nooit doen.  

Hij had een vreselijke afkeer van door anderen uitgestippelde reizen en hotels waar je alles op uur en tijd moest doen en hij wilde liever vrij zijn – zelf de reis plannen, zelf rijden en liefst nog kamperen met onze caravan want dan kon hij kiezen wat en wanneer we zouden eten.

Ik, de vrouw aan de haard en altijd achter de kookpotten, (!) vind het daarentegen heerlijk om eens in een hotel lekker verwend te worden en te reizen zonder Michelin gidsen, camping gidsen, landkaarten en uitgestippelde reisroutes met de bezienswaardigheden allemaal op mijn knieën.   Sinds de invoer van de GPS moest ik gelukkig al niet meer navigeren.:roll:

Onze vrienden reizen al jaren georganiseerd met gidsen en eindelijk, na zoveel jaar had ik ventje kunnen overtuigen om het eens te proberen, vooral omdat het maar voor een weekje was.

Hij was in zijn nopjes want wat bleek – wij waren de ‘benjamins’ in de bus en in het hotel.  Je voelt je dan op slag weer jong.:lol:

Hij werd ook onmiddellijk de lieveling van de weduwen en alle andere dames op de bus, maar hij is dan ook wel een charmante, hulpvaardige gentleman.   Altijd een galant handje klaar om hen van de bus te helpen, de deur open te houden, iets aan te reiken aan tafel etc.   Hij is zelfs in een boom geklommen omdat vriendin gefascineerd was door de veelvuldige marentakken (mistletoe) er er graag eentje mee naar huis wou nemen om het te bestuderen.

Om de ouderen in de bus tegemoet te komen hadden de gids en de buschauffeur  routes en bezienswaardigheden uitgekozen  die voor iedereen gemakkelijk bereikbaar waren.  Gelukkig voor Herniaretta! 

Het was tevens een gastronomisch weekje, we zaten tenslotte in culinair Frankrijk – twee keer per dag lekker eten!

Funest voor mijn elegant maatje ! mompel mompel mompel sakkerdesakker :cry:

Ik heb enkele maaltijden moeten overslaan – ’t was gewoon niet te doen.

Voor de derde keer in mijn leven heb ik een poging gedaan om oesters door mijn strot te krijgen, maar dit was de allerlaatste keer.   Bweikes, bweikes en yeuch en spuw!

Verser konden ze niet zijn,  want ze kwamen net uit de zee, het was tijdens een bezoek aan een oester-kwekerij en het degusteren met een gepast glaasje wijn was een onderdeel van de rondleiding.

Toen we op de laatste dag van onze vakantie een enorme schotel met fruits de mer  aangeboden kregen was de man naast mij aan tafel dolgelukkig,  want hij kreeg al mijn oesters.

Op zo’n georganiseerde reis ben je wel van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat full-time bezig,  dus we waren gisteren avond allebei steendood-pompaf toen we heel laat terug thuis kwamen. 

Ik heb aan mijne zilveren nog niet gevraagd of dit soort reizen voor hem voor herhaling vatbaar is,  want hij is daarstraks vroeg vertrokken naar de bouw van onze jongste.

Ik denk het wel…zo’n weekje zal hij nog wel eens zien zitten,  maar waarschijnlijk  zullen we toch zoals gewoonlijk in september weer met de caravan op reis gaan.

Ach…vorig jaar is dat ook wel best meegevallen en ’t is inderdaad wel veel beter voor mijn kledingmaatje mompel mompel sakkerdesakker...