Donderdag 3 augxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het was een heel erg rumoerige nacht. Door een of ander infectie maakte ik koorts, 39 graden C. Ik rilde van de kou, letterlijk en figuurlijk. De nachtverpleegster, Hilde, zorgde heel de nacht ongelooflijk goed voor mij. Op een bepaald moment zei ze dat ze de dokteres van wacht ging inschakelen. Wat later werd ik terug wakker. Ik was iemands handen aan het strelen. Ik dacht dat het die van Margriet of Babette was. Toen ik mijn ogen opendeed bleek het die van de dokteres te zijn. Haar reactie was:”waren al onze patiënten maar zo braaf ”. Ik zei;”hou op, ik krijg het warm”.

Rond 8 uur kwam Dr. Nielander langs op zijn ronde gevolgd door Neslihan. Ondertussen was mijn koorts helemaal gedaald.

Wat later kwam Neslihan bloed bij me afnemen.

Om 9u30 werd ik alweer gehaald voor foto`s. Deze keer ging het over röntgenfoto`s van mijn longen. Ter plaatse bleek er file te zijn. Moest ca 20 minuten wachten voordat de foto`s werden genomen. Als ik klaar was, werd ik meteen teruggebracht naar mijn kamer. Daar bleek dat de buis van mijn maagsonde was losgeschoten van het opvangzakje. Dus vroeg ik hulp en een nieuw zakje. En ik ging mij meteen wassen. Wat is het toch heerlijk elke dag dat je jij kunt wassen.

Om 10u45 kwam een verpleegster mijn EKG nemen. Eerst wilden de zuignappen niet blijven plakken maar het lukte toch. Volgens de verpleegster zag het er goed uit.

Tijdens het bezoekuur kwamen Margriet en Babette stipt om 14 uur aan. Kort daarna kwamen Gastone en Josefine (alias Knabbel en Babbel) eraan. Dat was echt een verrassing. Babette ging de jongetjes “uitlaten” omdat zij het dringend nodig hadden om wat te kunnen ravotten. Omdat het ondertussen was gaan gieten, zijn ze maar naar Ikea in Breda gegaan.

Terwijl Knabbel en Babbel samen met Margriet iets gingen drinken (Koffie, Ijsthee en Kriek), probeerde ik een dutje te doen. Dirk Verheijke belde. Het was fijn om hem te horen want het was lang geleden. Toen kwamen Karianne, Isaac en Helena.

Karianne ging vrij snel weer naar huis want Isaac had zwemles. Na 5 lessen kan hij de helft van het zwembad al overzwemmen zonder bandjes of blokjes. Dat vind ik heel knap.

Eventjes was ik alleen met Margriet. Dan kwam Dr. Vermeij langs voor een gesprekje. Zij wist me te vertellen dat de operatie met 98% zekerheid wordt uitgesteld omdat ik ook nog longontsteking heb. Wij hadden een heel fijn gesprek. Ik zei o.a. dat ik nooit een ander oncoloog zou willen omdat zij heel belangrijk voor mij is geworden. Terwijl zij er nog was kwam onze Christiaan eraan. Het bleef een heel speciale ontmoeting, er hing gewoon een uitzonderlijk goede sfeer. Dr. Vermeij moest heel hard lachen toen Margriet vertelde dat zij dacht dat ik hallucineerde omdat ik had gezegd dat Dr. Vermeij er op zaterdag ook was geweest. Vooral toen ik zei dat zij haar zoontje bij zich had. Dr. Vermeij zei dat het wel een dochtertje is. Zij had een jurkje aan hoor.

Dr. Vermeij klonk echt verontwaardigd.

De eindconclusie was dus dat de kans heel groot is dat ik pas begin volgende week word geopereerd.

Toen kwam Babette terug. Wat later gingen Margriet samen met Babette boodschappen doen..

Om 20u20 kwam de chirurg, Van De Moortel langs. Zij kon het vermoedden van Dr. Vermeij alleen bevestigen. De operatie wordt uitgesteld tot volgende week ergens. Zij verwacht dat de operatie vrij lang zal duren, ca 4 uur.  Tijdens heel de operatie wordt je kunstmatig beademd. Die beademing heeft de neiging de bacteriën nog dieper in je longen te duwen. Dat is dat dus niet ideaal, zelfs ongewenst.

Daarom gaan zij in de loop van maandag  nog wat testen doen om te zien hoe het is gesteld met de longontsteking en eventueel vastleggen wanneer de operatie wel kan doorgaan.

In de loop  van de avond kreeg ik nog 2 zakken bloed toegediend.

Dus hoop ik maandag te vernemen wanneer het wel kan doorgaan.