Vrijdag 11 augxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Alweer goed geslapen. Van 23 u tot 6 u. Daarna lekker liggen soezelen. Ik lag te luisteren hoe Simone infuusjes aan het vervangen was. Bij achten kwamen zij mijn ontbijt brengen. Ik had toen net Margriet aan de telefoon. Na het ontbijt had ik drang om naar de wc te gaan. En ja hoor, ik had weer stoelgang. Daar was ik heel blij mee.

Dan kwam Dr. Nielander langs op zijn ochtendronde. Hij luisterde naar mijn longen en buik. Hij was duidelijk van mening dat wat dat zij donderdag nog in mijn bloed zagen, niet van de longen meer van mijn buik afkomstig is. Dat zou dus betekenen dat er niets op tegen is om mijn zo snel mogelijk te opereren.

Nadat Dr. Nielander was geweest, werd ik weer geheel ontkoppeld en kon ik onder de douche. Na de douche duurde het even voor Simone tijd had om mij weer aan te koppelen aan de infusen. Daarna ging ik lekker weer dutten. Rond 11u50 kwam dokter Van Schaardenburg, de longspecialist langs. Zij herkende mij. Knap. Ik heb haar gezien in oktober i.v.m. de bronchoscopie. Een heel sympathieke dokter. Zij luisterde naar mijn buik en longen en het bleek dat zij van dezelfde mening is als Dr. Nielander. De beestjes in mijn bloed hebben niets met mijn longen maar alleen met mijn buik te doen. Zij ging nog spreken met hem.

Als dokter Van Schaardenburg weg was om 12 uur kwam de kinesiste oftewel, de vriendelijke klopgeest. Zij ramde er op los gedurende 10 minuten een wenste me daarna prettig weekeind.

Na de lunch, een heerlijk soepje en een goede rijstpap, belde mijn zuster. Zij wilde weten hoe het met haar broertje was. Daarna hield ik me bezig met internetten. Ik had onlangs een mail gekregen van een lotgenoot en ik had een gevoel dat mijn eerste antwoord niet echt bevredigend was. Het was te weinig een antwoord op zijn verhaal. Ik hoop dat het nu beter lukte. Dan had ik weer een mailtje van mijn nichtje, zonder wie deze website waarschijnlijk niet zou bestaan. Het was bijna 14 uur voordat ik ophield met computeren.

Ik heb dus heel even gerust totdat Kathleen binnenkwam. Zij had een potje met eigengemaakte tomatensoep bij. Lief. Toen kwamen Margriet en Babette eraan en kort na hun Hilde, de buurvrouw van Babette. Dan kwam Herman Viaene binnen. Hij had een leuk boek bij:”Internet na xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />50” van Pascale Vyncke. Vind dat heel toepasselijk voor mij. Herman dacht dat ik het meeste al zou kennen. Ik heb er een klein beetje erin gebladerd en al verschillende dingen gezien die mij wel interesseren of weetjes die wel van pas komen.

Tegen 15 uur gingen zij naar de cafetaria zodat ik wat zou kunnen rusten. Dat heb ik dan ook gedaan. Lekker oogjes dicht.  Maar niet voor lang. Ik voelde wat pijn opkomen dus ik drukte op de bel om een verpleegster te attenderen. Maar eerst kwam Dr. De Vriendt, mijn huisarts langs. Hij vroeg natuurlijk hoe het met mij ging en ik antwoordde:”Naar omstandigheden belachelijk goed”. Hij moest glimlachen. Toen kwam Hilde de spuit zetten. Ik zei tegen mijn huisarts dat zij mij zo ongelooflijk goed verzorgen hier in het Jan Palfijn ziekenhuis. Hij zei dat het aan mijzelf ligt. Ik weet blijkbaar alles naar mijn hand te zetten. Hij vond dat wij beter van A Z Berg i.p.v. Jan Palfijn zouden kunnen spreken.

Dan kwamen Margriet en Babette terug. Zij liepen onze huisarts tegen het lijf bij de liften.

Nadat Babette het oude nagellak had verwijderd en wij nog wat hadden gebabbeld, gingen zij rond 16u15 door om boodschappen te doen en om te koken.

Na hun vertrek sliep ik totdat onze Christiaan met Cecilia om 17u30 op bezoek kwamen. Zij zagen best doorweekt uit dus het was blijkbaar aan het regenen buiten. Cecilia was zoals gewoonlijk weer heel schattig. Dan kwam Ellen een infuus vervangen. Vraag mij niet wat, want dat kan ik niet bijhouden.

Toen Margriet en Babette terugkwamen, was ik diep in dromenland. Heerlijk om zo wakker te worden. Margriet bracht een foto-tje van ons tweeën mee. Wij probeerden het nieuws te volgen. Hopelijk zullen de politiediensten nu de dader van de moord van Katrien De Cuyper te pakken krijgen. Het heeft al veels te lang geduurd. De ouders verdienen dat er opheldering komt.

Dan kwam Ellen van alles weer geven. Een spuitje tegen flebitis. Movicol tegen opstopping. Ik heb wel een beetje stoelgang gehad vanmorgen maar meer mag.

Op het einde van het bezoekuur vertrokken mijn vrouw en dochter. Dan ben ik maar een beetje gaan werken aan deze webtekst.

Tegen het einde van het journaal op nl 1 had ik al veel moeite om mijn ogen open te houden en tijdens netwerk vielen mijn ooglapjes al toe.

.